Gabinet

Kuchcik wydał jej się prostym i szczerym człowiekiem. Lubiła takich. Oczywiście w obecności kogoś wyżej urodzonego zazwyczaj stawali się niepewni i zdenerwowani, ale już je była głowa w tym, by sobie z tym poradzić. Oczywiście wielu osobom to pasowało i wręcz specjalnie nakręcało ten stres i obawy, jednak jej osobiście wydawało się to płytkie i jedynie pokazujące jak jest się zakompleksionym i niepewnym siebie, jeśli dowartościowywało się poniżaniem innych.
-Poczęstuj się, jeśli masz ochotę - wskazała na stojące na stole ciastka. - Ordell, zgadza się? - wolała upewnić się, czy dobrze zapamiętała jego imię. - Kucharz bardzo cię chwalił, mam też nadzieję, że zdążył już z tobą porozmawiać? - gdy otrzymała odpowiedź twierdzącą znów się uśmiechnęła. - Panujące tu teraz porządki znacznie się zmienią, do niczego więc nie będziesz zmuszany. Mam jednak nadzieję, że propozycja przejęcia tutejszej kuchni będzie ci odpowiadać. Oczekujemy jednak maksymalnego skupienia się na pracy i najwyższej staranności. Posada kucharza wiąże się z dużą odpowiedzialnością, nie tylko co do smaku posiłków, ale również tego, czy będzie dobre i pod innymi względami, nawet gdyby ktoś obcy chciał czegoś wręcz przeciwnego. Mam nadzieję, że się rozumiemy i zadbasz o każdy aspekt z tym związany - patrzyła na niego uważnie.

Aemon nie mówił wiele w czasie ostatniego spotkania dzisiejszego dnia, w końcu to Alayne zajmowała się pałacem, podczas gdy on zajmował się uporządkowaniem ulic i zaprowadzeniem porządku w mieście. Na pewno więc o wiele lepiej orientowała się w temacie służby niż Smok. Kiedy kandydat na przyszłego kucharza zamkowego się pojawił, książę powitał go z typowym dla siebie spokojem i obserwował jak Lwica tłumaczy mu co i jak. Miała wiele racji poświęcając tak wiele uwagi tej konkretnej profesji, w końcu kto jak kto, ale kucharz był jedną z najważniejszych osób w zamku. Nawet jeżeli nie wszyscy by to przyznali. Od siebie Ae dorzucił pokrótce jeszcze, że Ordell z pewnością za lojalną i wzorową służbę na tak odpowiedzialnym stanowisku liczyć może na ogromny szacunek oraz - jakżeby inaczej - całkiem zacne wynagrodzenie. Pozostało teraz tylko pociągnąć niewielki łyk z pucharu i obserwować dalszy przebieg wydarzeń. Na szczęście ostatnia rozmowa tego dnia, chociaż ważna, nie była jedną z tych szczególnie męczących.

Prosty, szczery, wierny i grzeczny. Tak, bardzo dobry materiał na kucharza. Alayne była wyraźnie zadowolona z przedstawionego kandydata. W sumie pod niektórymi względami był nawet nieco podobny do kucharza w Casterly Rock, a to zdecydowanie działało na jego korzyść. Na odpowiedź mężczyzny skinęła głową i ponownie się uśmiechnęła.
-Bardzo mnie to cieszy. Nie będę cię już więcej zatrzymywać. Gdybyś miał jakąś sprawę nie wahaj się z nią zgłosić. Niedługo kuchnia będzie twoja i jeśli chciałbyś wprowadzić w niej jakieś zmiany, które usprawniłyby pracę, to jesteśmy otwarci na propozycje - skinęła mu głowa dając znać, że może już odejść.
Gdy kuchcik wyszedł sama sięgnęła po ciastko. Niby nie wypadało, ale jak się oprzeć tym kawałkom czekolady? No i poza Aemonem nie było nikogo innego, można więc było uznać, że jakoś takie zachowanie ujdzie.
-Dzisiejszy dzień zaliczyłabym do całkiem udanych - stwierdziła, kiedy ciasteczko już zniknęło. - Oby więcej takich, bo pracy czeka nas jeszcze sporo. A póki co chyba zasługujemy na odpoczynek, nie sądzisz? - zerknęła na męża i gdy ten potwierdził jej zdanie skinieniem głowy zgarnęła jeszcze jedno ciasteczko i udała się z nim, a przy okazji z mężem też, do sypialni.

z/t

Aemon siedział sam w gabinecie. Ustawiony bokiem do biurka, z lewą nogą założoną na prawą przypatrywał się uważnie leżącej na blacie mapie miasta, obok której leżało kilkanaście innych zwojów oraz kawałków papieru. Palec wskazujący prawej dłoni rytmicznie uderzał o skroń, kiedy pogrążony w przemyśleniach Smok zastanawiał się co teraz robić. Tyle rzeczy, w które można włożyć ręce, a tych miał tylko parę. No... Teraz właściwie dwie pary, biorąc pod uwagę jak bardzo pomocna była mu Alayne. Wiedział od czego dzisiaj zacznie dzień, jednak była to sprawa jedynie na chwilę, zaś zadań oraz planów czekających w kolejce było wiele. W końcu westchnął cicho i przywołał do komnaty Marica oraz ser Duncana.

Książę oczekiwał raportów - lub oszacowania ile czasu zajmie ich dostarczenie przez dłuższą chwilę, rozmawiając w tym czasie z ser Duncanem. W końcu pojawił się jedno z wyczekiwanych zeznań, a na pozostałe najpewniej będzie musiał poczekać dłużej. Z tego względu miał zamiar wspomnieć strażnikom przy drzwiach, aby wszystko co zostanie dostarczone zostawić na biurku, a następnie opuścić pałac w celu załatwienia innych spraw. Powstrzymało go jednak przybycie tymczasowego zarządcy, jednego z jego lepszych rycerzy. Powiedział on, że zgłosiło się kilku dobrych najemników o rycerskim statusie, którzy prosili o przyjęcie. Ae zerknął tylko na Watersa, po czym gestem kazał ich wprowadzić. Jeden rzeczywiście wyglądał jak wędrowny rycerz, pozostała dwójka wręcz przeciwnie.
- Rzeczywiście, nie wydaje mi się by powstała - zgodził się, kiedy garbaty mężczyzna wtrącił się towarzyszowi. Nie był jednak pewien czy nazwałby swój mały fortel chwalebnym. - Macie ze sobą jakąś kompanię czy to tylko wasza trójka? - zapytał, kiedy Ronard dokończył prezentacji. Odpowiedź była niestety raczej mało zadowalająca. - Mamy kilka setek najemników w okolicy, wciąż na kontrakcie. Chętnie bym was najął, o ile odznaczacie się jakimiś... szczególnymi umiejętnościami czy doświadczeniem. Skoro jesteś rycerzem, ser, to możliwa jest też zawsze inna służba.

Sporo przygód, jeżeli wszystko co mówili było prawdą. Chociaż zarządca potwierdził status rycerski, sposób jego zdobycia oraz jakieś inne dokonania turniejowe kiedy zapowiedział mu gości. Aemon nie wątpił, że wąsacz nie zawracałby mu głowy każdym, pospolitym wędrownym rycerzem. W romantyczną historię wywołującą rumieńce na twarzy Letniaczki nie miał zamiaru wnikać, nie jego sprawa i raczej mało praktyczna do poruszenia.
- Byliście w południowym Essos i Yi Ti? Czyli rozumiem, że gorąco oraz duszniejsze, pokryte gęstą zielenią tereny wam niestraszne - zapytał, uważnie przyglądając się trójce. - A zdarzyło wam się być w Sothoryos? - dodał, po czym skierował wzrok bezpośrednio na Ronarda. - Mówisz, że jesteś rycerzem, ser, rycerze zawsze mieli tendencję by ofiarować swój miecz na czyjąś służbę - odpowiedział, aby jeszcze zadać ostatnie pytanie. - I właściwie jakie jest wynagrodzenie jakiego oczekujecie za wasz wynajem?
Może i miał by dla nich jakieś zadanie...

Cóż, czyli słyszeli o Sothoryos tyle co większość ludzi, którzy słyszeli cokolwiek o takim miejscu. Przynajmniej byli obeznani z podobnym do tego miejsca klimatem i florą. Czemu myślał tyle o południowym kontynencie? Bez powodu... Na pewno nie było to nic szczególnego. Słuchając rycerza Aemon bębnił cicho palcami o blat stołu, kiwając jedynie głową na wieść o odmowie wstąpienia na służbę.
- To stawka jak za najemników z naprawdę górnej półki... I to za całą trójkę, a, bez urazy, trubadur raczej nie przedstawia wielkiej wartości bojowej jakkolwiek wyjątkowo utalentowanym artystą by był - stwierdził jedynie, słysząc przedstawioną kwotę. - Dam wam po sto jeleni dla waszej dwójki oraz sześćdziesiąt dla barda, o ile nie ma jakichś niezwykle potrzebnych i przydatnych umiejętności poza swoją sztuką. W końcu na razie nie będziecie i tak narażać swojego życia, miasto jest bezpieczne. O ile nie szukasz guza oczywiście, jak wszędzie, ale to nie będzie część pracy na najbliższy czas.

Nie pozostało nic do dodania, a straże zapowiedziały, iż przybył kolejny interesant. Znów jakiś rycerz, jednak tym razem z rodowym nazwiskiem, więc może będzie mniej najemny i bardziej, no... rycerski. Książę nakazał go wprowadzić, a jeden ze strażników pod nieobecność ser Duncana stanął pod drzwiami od wewnątrz.
- Co was sprowadza, ser? - skierował pytanie w stronę Gerolda.