Gabinet

Po porannych zmaganiach lorda z wstaniem, umyciem się, a także i zjedzeniem śniadania przyszła rozmowa z zarządcą. Na początku ów kasztelan nie odzywał się, ale po jego twarzy można było poznać, że dosyć intensywnie myśli o pomyśle lorda. Wiadome było, że część ludzi poszła do Reach walczyć z Dornijczykami, ale czy aż tylu? Na pewno nie, więc i liczba uczestników jarmarku powinna być zadowalająca.
- Hmm... - mruknął zarządca. - Na pewno dodatkowe atrakcje nie zaszkodzą, ale też bym z nimi nie przesadzał bo większa ich ilość może być na tyle nie opłacalna, że nie przyniosą dużo więcej zysku, a koszta pójdą w górę - przedstawił swoje spostrzeżenie. - Możemy pomyśleć o kuglarzach, którzy plują ogniem, oni zawsze przyciągają uwagę gawiedzi, wszak to dosyć niespotykane umiejętności, tylko trzeba im wyznaczyć miejsca z dala od miejsc, rzeczy łatwych do spalenia. Trupy aktorskie też nie są złym pomysłem zawsze to coś co ucieszy lud, może jeszcze jakieś ze dwie atrakcje, jakiś kuglarzy-akrobatów czy jak sam lord wspomniał tańczącego niedźwiedzia, chociaż osobiście za nimi nie przepadam - dołożył swoją uwagę kasztelan. - Sam jarmark już przyciągnie kupców, wszak to dobra okazja na sprzedaż, wzmożony ruch, większe zagęszczenie ludności, ale możemy czymś ich jeszcze bardziej zachęcić, może jakąś mała ulgą na ten tydzień czasu? - zaproponował mężczyzna. - Oczywiście, też musimy postawić więcej strażników na nogi, nie wiadomo co pijani ludzie będą mieli za pomysły - dołożył jedna z oczywistych uwag, ale jednak trzeba było o tym przypomnieć.
- A o jakich gościach myślisz panie? - dopytał się, chciał wiedzieć czy to bardziej o innych lordów, czy jakiś pomniejszych władyków, albo po prostu jakiś sławniejszych ludzi z gminu. - Co do reklamy to standardowo możemy rozesłać ludzi co by wójtom i sołtysom wiosek przekazali wieści o jarmarku, możemy dodatkowo wysłać ludzi w okolice, aby w miasteczkach, wioskach na tablicach przybijali obwieszczenia o festynie, no i proponuje jeszcze najlepszą formę czyli wynająć heroldów co by wieści roznieśli - rzucił zarządca. Pomysł z tym aby wioski przychodziły w jakieś dni był w porządku, ale każdy wiedział, że lud i tak zwali się kiedy będzie chciał, aczkolwiek może to przyciągnąć więcej ludzi z danego miejsca.
- Oczywiście panie, znajdę najlepszych cydrowników w Westeros, a wiadomo, że są oni tutaj - zaśmiał się nieco zarządca.

Zarządca zaraz potem zajął się przygotowywaniem wszelakich potrzebnych rzeczy na jarmark, nie było to takie hop siup jak sobie każdy może wyobrażać, a też nie chciał on latać na złamanie karku po ludziach, którzy mieliby to przygotować.  Przed kolejne dni pracował, aby ziścić pomysł swojego pana, kontaktował się z odpowiednimi ludźmi, z którym nie jednokrotnie była ciężka rozmowa, nie z powodu tego, że byli jacyś inteligentni, wręcz przeciwnie byli głupi jak but, ale jak robota jest to trzeba ją spełnić. Takoż nasz zarządca spędził dni, aż wreszcie przedstawił lordowie to co się udało osiągnąć przez ten czas. Udało się znaleźć wszystkich ludzi od rozrywki jakich zażyczył sobie lord - mieli być kuglarze, trupa aktorska, połykacze ognia, bardowie, a nawet tańczący misiek. Jednak trzeba było zweryfikować ich umiejętności i były one... Różne. Kuglarze nie należeli do elity w swoim zawodzie, byli przeciętni, może nieco poniżej przeciętności, ale wszak kto zauważy te niedociągnięcia wśród zwykłej gawiedzi, połykacze ognia byli podobnie z umiejętnościami, nie byli niezwykli w swoim fachu, ale pluć ogniem potrafili, a to zwykłemu ludowi powinno starczyć. Aktorzy... Trupa aktorska pod przewodnictwem Madme Adeline miała już całkiem sporą sławę w Reach, a jak się okazało mieli i czas i chęci na wystąpienie w jarmarku organizowanego przez Fossowaya, mieli wystawić swoją najgłośniejszą sztukę "Potwór czy po prostu smutny jeleń" - komedia o stereotypowych mieszkańcach Ziem Burzy. Kilku bardów także okazało chęć wzięcia udziału w festynie, a wśród nich byli, którzy już mieli nieco większą sławę, a możliwość trafienia do większej ilości ludzi ze swoją sztuką była bardzo zachęcającą opcją. Został tańczący niedźwiedź, a akurat zdarzyło się, że w tej okolicy miał występy sławny duet treserów Erich i Zygrfyd z ich niedźwiedziem Romualdem, znani byli w całym Westeros, więc to była świetna okazja, aby ich zaprosić.
Co do cedrowników to zostali powiadomieni o konkursie, więc zaczęli już zapewne pierwsze próby swoich nowych trunków, ale to jak to wyjdzie będzie wiadome już na samym jarmarku. Gońcy z zaproszeniami zostali wysłani, teraz trzeba było tylko czekać na odzew szlachty...

Oczywiście, to zrozumiałe, że lord chce zostać na straży swych ziem w obliczu potencjalnego zagrożenia. Odpowiedni ludzie zostaną poinformowani o zmianie planów, o ile będzie to możliwe. Zarządcy, co jasne, chodziło głównie o przesyłane wytyczne dla lordów i wysłanników Wiary w sprawie tego, gdzie powinni lorda szukać, pragnąć się z nim spotkać. To chyba było tyle w tym temacie.
Odpowiednie przeprawy o dostatecznym znaczeniu zostaną odnalezione. Co prawda zajmujący się obronnością domeny Zbrojmistrz chyba wie, czego szukać, ale rozeznać się i upewnić co do decyzji chyba nie zaszkodzi, nieprawdaż? No to świetnie, rezultaty poszukiwań powinny zostać lordowi przedstawione na dniach. Na miejscu będzie można postawić podwójny drewniany mur a wewnątrz drewnianą wieżę na kopcu oraz osłonięte od reszty obozu palisadą duże kamienne baraki ze spichlerzem. Można też było rozważyć wykopanie fosy, skoro mieli rzekę blisko. Chyba, że lord planował w późniejszym czasie nie tylko wieżę zamienić na kamienną, ale też i mury - w takim wypadku fosę należałoby osuszyć i najlepiej zakopać w momencie, kiedy stawiane byłby fundamenty pod mur.




Na powracającego z objazdu Florencea czekały w gabinecie listy a także czekał jego Zarządca, aby objaśnić mu to i owo. Począwszy zaś od listów, pierwszy pochodził od osoby zajmującej się obronnością Ashford i padało w nim zapytanie na temat tego, na czym miałaby wzajemna pomoc militarna polegać. Chodziło naturalnie o szczegóły. Jakiego rodzaju zobowiązanie Fossoway miał na myśli i do czego, oraz jakiś liczb zapewne, by się to wszystko sprowadzało?
Drugi list przyszedł z Wysogrodu i informował, jakoby wysłannik Wiary nie zastał tam Fossowaya i tym samym przybędzie do Cider Hall w okolicach dwudziestego szóstego, może dwudziestego siódmego dnia tego miesiąca. Cóż... Widać niestety nie dało się już poinformować odpowiednich ludzi na czas o zmianach w lordowskich planach.
Ostatnia wiadomość pochodziła ze Starego Miasta. W skrócie szło o to, że pan i władca tegoż wspaniałego klejnotu w koronie Reach jest u siebie na włościach. Ciekawa sprawa, czyż nie? Taki wielki pan a nie bierze udziału w wyprawie przeciwko Żelaznym. Czyżby zdrowie nie pozwoliło? A może odmówiono mu prawa do dowodzenia? Ha, tak czy siak, mógł przyjąć lorda Cider Hall u siebie, jeśli ten miał z nim sprawy do omówienia.

Znaleziono stosowne brody, które warto by było zabezpieczyć. Jeden znajdował się praktycznie tuż przy ujściu rzeki i miał sporą szerokość oraz średnią głębokość, co oznaczało nieznacznie utrudnioną przeprawę. Drugi znajdował się w oddaleniu pięćdziesięciu dwóch mil, siłą rzeczy w kierunku wschodnim i wyglądał prawie jak ten pierwszy, czyli był szeroki a zarazem o średniej głębokości. Decyzja, który bród osłonić należała do lorda.

Co więcej?... Raport z Golden Apple donosił, iż budowy umocnień idą dość sprawnie. Donosił też, że kolejny miesiąc pozyskiwania osadników wyszedł wyjątkowo marnie a do grona przyszłych mieszkańców dołączyło niewiele ponad sto osób. Konkretnie były to sto trzydzieści dwie osoby.

Czy coś jeszcze? W gabinecie chyba nie, ale jeśli lord zechciał poświęcić wieczorem swej małżonce trochę czasu, to zapewne dowiedział się, iż próba spłodzenia potomka raczej się nie powiodła. Znaczy się... To jeszcze wcześnie, ale kobieta nie zaobserwowała żadnych typowych dla zalążków ciąży objawów.

Doradcy się zebrali i wysłuchali swego lorda. Na pierwszy ogień poszły plany świętowania rocznicy założenia nowego miasta oraz urodzin włodarza. Dobrze zatem... Zaproszenia, którymi osobiście nie zajmował się lord zostały rozesłane a umyślnych pchnięto, ażeby spraszali jego wasali, ogłaszali wieści o turnieju oraz informowali prostą ludność o jarmarku. Gości nie powinno zabraknąć, chyba, że wydarzy się jakaś nieprzewidziana tragedia. Nie ma jednak co zapeszać, prawda? Ano... Wracając do spraw organizacji łączonych zabaw, należało wspomnieć, iż sprawy rozrywki zostały lub niedługo zostaną załatwione. Wyłożone pieniądze sprawiły, iż nikomu - ani chłopkom, ani też możnym - nie powinno zabraknąć atrakcji. Jadło oraz napitki trochę zarządców trapiły, albowiem nie byli do końca pewni, jakim budżetem dysponują. Dość bezpiecznie było zakładać - licząc mężów, kobiety i dzieci -, iż na uczcie będzie musiał wykarmić około pięciuset gąb. Tutaj byli liczeni także rycerze - nie z jego ziem, ci byli liczeni już jako goście - z turnieju, których także wypadałoby ugościć.