Areny Volantis

Tym razem było trudniej, szare bydle mocniej się stawiało a jego ataki nie szły tak gładziutko jak przy poprzedniej walce ze słoniem. Grunt jednak, że nie dał się stratować a finalnie i tak zatryumfował i to, biorąc pod uwagę jak niewiele mu zwierzę krzywdy uczyniło, całkiem w zacnym stylu. Ogłosił swoje zwycięstwo krótkim acz dość donośnym okrzykiem. Oto był tutaj dla ludu Volantis oraz własnej chwały i zwyciężał. Dwa słonie i chyba trójka całkiem niezgorszych wojowników - nawet jeśli tylko słonie były jako takim wyzwaniem, to pewnikiem tłum miał na co popatrzeć.

Zszedł z placu boju, by jego rany zostały opatrzone a on sam mógł chwilę odsapnąć. Chciał też się widzieć z organizatorem, by uzgodnić, że dziś odbędzie jeszcze tylko jedna walkę z jakimś znanym przeciwnikiem w ramach pożegnania dnia - tego konkretnie dnia - swych zmagań. Gołe klaty, topór jego wiadomy i arakh zacny. Taki no... Lekki koniec. Może nawet dla oponenta, jeśli znów rozetnie kogoś od obojczyka po mostek. Ach tak, poza tym mu się przypomniało, że słyszał, iż sprowadzają jakieś krokodyle? Więc ten... Co to jest ten cały krokodyl? Z Sothorys chyba to było, prawda? Duże to? Groźne? Warto w ogóle się tym zainteresować? A tymi no... Cętkowanymi ludźmi?

Mówili więc o dość dużej, ogromnej nawet niekiedy jaszczurce. Dość niebezpieczna, szczególnie w wodzie, ale na lądzie nie stanowiłaby większego wyzwania niż niektóre stwory z którymi się mierzył i wygrywał. Właściwie tyle mu trzeba było wiedzieć. No bo co, o sposób życia i rozmnażanie miałby pytać? Interesowało go zabicie czegoś takiego w boju a zatem wiedza organizatora była w zupełności wystarczająca.
Co zaś tych cętkowanych ludzi się tyczyło... Z tego co zasłyszał, to nie wnioskował, iż te "ludzie" w ogóle potrafiłby mówić po ludzku. No a tutaj jednak niespodzianka, niektóre znały język "kupiecki", cokolwiek to dokładnie znaczyło. Widać, jednak były czasem dość mądre, by handlować, choć to chyba jednak nimi częściej handlowano. Także ten... Skoro mogły stanowić wyzwanie, to pewnie przy następnej wizycie poprosi o jakiś doświadczony egzemplarz. Tylko ten... Czy w kwestii stanowienia wyzwania była mowa o gladiatorach tak zdolnych jak on?

Walka... Cholera, cokolwiek go zirytowała. Albo to on nie wypoczął po słoniu dość, albo to przeciwnik był jakiś lepszy. Finalnie wygrał bez większego trudu, no ale jednak nie tak spektakularnie jakby chciał. Pozostawało skończyć to starcie i zejść z areny. Przez skończenie miało być rozumiane odpuszczenie oponentowi. Mógł złożyć broń a Tarth nawet podszedł do niego i klepnął w ramię, mówiąc, że w sumie całkiem nieźle mu poszło jak na to, że mierzył się akurat z nim. Jeśli był niewolnikiem a pan wyraziłby zgodę, chciał, aby to jego medyk się nim zajął. Wolny człowiek oczywiście zostałby zaproszony. Mieli dobre medykamenty i fachową pomoc.
Pozostało iść zastosować medycynę alternatywną.

Ostatnio odniesione a drobne rany w pełni już się zagoiły - dzięki pomocy medycyny konwencjonalnej oraz takiej, która mogłaby pewnie uchodzić za nieco niekonwencjonalną. Dzięki temu mógł ponownie pojawić się na arenie, by dać jakieś przedstawienie oraz zarobić nieco pieniążków, które przy nadchodzących planowanych wydatkach zapewne się przydadzą. Nie sądził co prawda, by zabrakło z tych, które już ma, ale przecież od nadmiaru pieniążków gorzej mu nie będzie.

Na miejscu chciał się dowiedzieć, czy coś ciekawego znaleźli. W sumie na to nie liczył za bardzo, bo ostatnio był tutaj piątego dnia tego księżyca, ale zapytać nie zawadzi. Jeśli zaś nic mu do zaproponowania nie mieli, to w sumie zawalczyłby z takim krokodylem dużym. Niby mniej groźne od słonia a tym bardziej bazyliszka, ale tego widownia w jego wykonaniu jeszcze nie widziała a on sam był po prostu ciekawy. Chłopaków wziął dla asekuracji, bo to coś nowego. W jego mniemaniu nie będzie mu to ujmowało, póki nie wkroczą, by dupsko rycerza ratować. Także ten... Jeśli krokodyl to krokodyl! Topór w łapę, w drugą arakh, na grzbiet brygantyna a na łeb barbuta. I jazda.

Wielki Cętkowany człowiek, tak? Do tego w pancerzu i z bronią. Po tym jak opisywał go organizator wnioskował, iż jest to coś rzadko spotykanego. To znaczy oczywiście wiedział, iż są to straszne dzikusy a tylko nieliczni potrafią coś tam gadać po ludzku, ale to wszystko. Poza tym na Cętkowanych Ludziach nie znał się kompletnie i jeśli pamięć mu nie szwankowała, to chyba też nie odbył żadnej walki z takowym. Trzeba to będzie dzisiaj nadrobić, aby zrozumieć, z czym mniej więcej przyjdzie mu się mierzyć. Przy okazji zasugerował, iż walkę można odrobinę przesunąć w czasie a jego oponentowi posłać na rzeź jakieś ofiary. Niech zrobi dobre wrażenie, walka będzie wtedy więcej warta. No a jego prywatny interes był w tym taki, że sobie to "wyzwanie" obejrzy, podobnie jak Białego Lwa oglądał. Zabawa zabawą, ale przygotowanym być nie zawadzi.

Tymczasem krokodyl. Raczej sztuczka ze znikającym krokodylem. Bo krokodyl był i zaraz go nie było. Cóż... Miał być prawdopodobnie mniej groźny od słonia. To "prawdopodobnie" czy tam inny synonim tego słowa, którego użyto skłaniał go do myślenia, iż jednak będzie to wyzwanie. Niewielkie, ale jednak. Tymczasem się zawiódł troszkę. No ale... Nic to. Zasmakował tej zabawy i to jakiś plus.
Zszedł z areny, oddając ją na pokaz komuś innemu. Tymczasem on chciał jakiegoś kompetentnego Cętkowanego Człowieka, aby zobaczyć, co to w ogóle jest. Walka bez pancerzy, on zbrojny w topór oraz arakh.

Póki nie przyszła znów jego kolej, zwołał swoich chłopaków i kazał dawać sobie dodatkowy morgenstern. Zrobić miejsce, żeby potem kogoś Człowiekiem Durszlakiem nie zwali. Skoro tamto bydle było dość silne, ażeby władać oboma naraz, to on też chciał spróbować. Znaczy w sumie umiał broń na równi dzierżyć i lewą, i prawą dłonią, ale co innego pojedynczo władać a co innego razem dwie kolczaste maczugi skomponować w sprawnym wojowaniu. Jakby nie wyszło, potem do lewej chciał wziąć swój topór i sprawdzić, czy by poszło. W końcu valyriańska stal była magiczna i lżejsza nieco. Nieco, ale może dość.

Broń w ręku chodziła jak zawsze, ale kiedy przyszło do spójnego prowadzenia ataku obiema maczugami, okazało się, iż jest to dość problematyczne. Jego przeciwnik to jednak robił - choć ponoć nie walczył specjalnie finezyjnie. Czyżby był wiele od Tartha silniejszy? Może... Choć miał poczucie, że nie w sile może leżeć tutaj problem. Być może jest on w technice a raczej jej braku. Dotąd komponował ataki cięższej oraz wyjątkowo lekkiej broni a to coś innego. Zatem będzie do przerobienia temat dwóch ciężkich broni. Jego praca naukowa - tak można to nazwać. Poćwiczy sobie, jak skończy aktualne plany treningowe i okaże się, czy znajdzie technikę dla bardziej topornego rozwiązania, czy może jednak to go przerośnie.
Z topora był rad. To dawało opcje.

Tymczasem nastąpiła walka. Być może też powinien ściągnąć przepaskę i walczyć z pindolem na wierzchu? He... Może Cętkowany Człowiek uznałby go za bożka i padł na kolana. Hehehehe... Żarty o penisach. Dziecinne ale zawsze śmieszne. Tak jak to, że Dornijczycy lubią kozy.
Dobre, koniec tych myśli. Z kuśką na wierzchu, czy nie futrzaka należało pokonać. Przy okazji opatrzył się oponentowi. Jego grubej skórze i masywnemu ciału. Co prawda nie wydawało się, by ten był od niego mocniejszy, ale mimo wszystko dostrzegał, co też może go czekać w walce z większym Cętkowanym Człowiekiem. O tak... Spore pierdolniecie - to na pewno. W najlepszym razie średnia technika. Być może trochę ruchliwości, ale tutaj też by nie oczekiwał wiele techniki a raczej naturalnych odruchów. Szukanie słabych punktów... Może, choć to też wymagało w doskonaleniu odrobiny technicznego podejścia. Ogólnie mógłby rzec, że oczekiwałby twardziela, ale średnio przeszkolonego. Co będzie... Się zobaczy. Temu mógł odpuścić, o ile było to możliwe. Potem pieniążki - ile dostał? - i odpoczynek.

Kolejna walka?... Owszem, po przerwie. Dwóch znanych wojowników na gołe klaty. Topór oraz arakh w jego rękach. Niewielkie wyzwanie, ale chodziło raczej o to, by zarobić nie narażając się specjalnie. W końcu niebawem czeka go wyzwanie, prawda?

Dzikus czy nie, walczył zażarcie. I za żarcie pewnie też. W końcu nie ma wątpliwości, że był tylko czyjąś własnością. Niemniej...  Należało mu się odrobinę szacunku, choć problemów wielkich nie sprawił. Tarth się nie bawił i elegancko oraz z honorem zakończył żywot oponenta. Oby podobnie a nie na odwrót miała się sprawa z tym, który miał wyzwanie stanowić.

Druga walka była... Chyba nadal względnie jednostronna. Co prawda chłopaki wypadli nie tak źle, całkiem ładnie przeciwko niemu współpracowali. To się chwali, jednak byli tylko trzaskiem monet w sakiewce, w zasadzie pewnikiem dla kogoś takiego jak on. Przeto im darował, jeśli chcieli przyjąć. Ba, jeśli chcieli lub zezwolono im, udzielił swego medyka oraz medykamentów.
Czy dziki oponent z dżungli będzie od nich mniej opamiętany? Czy będzie miał w sobie wytrwałość równą tej, która cechował się Rick? Może... Wielu rzeczy pewnie się dowie oglądając walki. Tego pewnie nie, ale oceni wytrzymałość. A w ogóle... Ten Cętkowany Człowiek był czyjś czy należał będzie do areny?

Co dalej? Brygantyna i hełm, i niedźwiedź. Potem, o ile niedźwiedź go nie rani albo rani marginalnie, to po przerwie znów dwóch znanych na gołe klaty. Topór i arakh. I... Pewnie będzie dość zarabiania na jeden dzień.

Będąc absolutnie szczerym... Te walki były, jako i poprzednie starcie z dwójką gladiatorów, ino sposobem na zarobienie pieniędzy, więc życia im oszczędził. Słonie dla odmiany stanowiły wyzwanie. Za jednym razem ubił takiego, nie dorobiwszy się na ciele nawet siniaczka, ale innym razem bydle przewróciło go i kopnęło tak, że jeszcze długo czuł swoje żebra. Cokolwiek pokazywał przed widownią, bezlik odbytych w życiu walk sumujący się na doświadczenie nakazywał mu okazywać szacunek wobec takiego oponenta. Słysząc o potężnym Cętkowanym Człowieku także założył, iż będzie trzeba dać mu kredyt na ten szacunek i sprawdzić, czy naprawdę jest tak groźny. I jak jest groźny. Być może, skoro jest tak groźny, warto by postąpić z nim jak ze słoniem. Choć obecność kompanów, o ile byłaby w ogóle akceptowalna, wydawałaby się trochę... Cóż... Uwłaczająca. Z drugiej strony... Śmierć jest bardzo ostateczna a on miał jeszcze przynajmniej ze trzy powody by żyć. Ale mniejsza o to, na dziś kończył.

Co do dni kolejnych... Ćwiczył. Ćwiczył precyzyjność swoich ciosów w walce pancernej. Będąc w pełni zdrowia zdecydował się nawet na walkę ćwiczebną przeciwko swoim trzem tarczom. Bez pancerzy mógł ich zlać jak leszczy, bo oni to średnio umieli w gladiatorskie sposoby walki. Jednakże mając możliwość założenia swoich wspaniałych pancerzy, które im zafundował... To inna para trzewików. Także on włożył swój, włożył hełm, wziął wielki miecz ćwiczebny i nakazał im, aby sami się odziali a w służbę oburęczną powzięli długie miecze. To i tak będzie chyba dość słuszne wyzwanie a jeśli okaże się, że nie to pewnie następnym razem, innego już dnia, doda się tarcze dla nich. Trzech na jednego.
Do walki na arenie wracał przed bojem Cętkowanego Człowieka jeszcze dwa razy - dnia jedenastego oraz czternastego. Za każdym razem przelotem, by wziąć przeciwko sobie dwóch znanych oponentów do walki na gołe klaty. Mógł z drugiego razu zrezygnować, jeśli odniósł jakieś poważniejsze rany, ale to raczej wątpliwe.

Potem przyszedł czas, by obaczyć, co na niego czeka. Oceniał w towarzystwie kompanów i jak przy Białym Lwie zwracał uwagę na każdy szczegół, polegając na własnej znajomości sztuki wojowania. Za kompana służył mu także medyk, co to się znał na ludzkiej fizyczności - Cętkowany Człowiek tak całkiem człowiekiem chyba nie był, ale budowę miał względnie podobną.
Co jasne, opłacili pobyt na widowisku. To było trzydzieści srebrnych?

Niczego innego się nie spodziewał. W tym boju gotów był ponieść porażkę, niewielką mając nadzieję, iż podoła wyzwaniu. Gdyby tak nie doposażał swoich towarzyszy, to byłoby trochę łatwiej. Niemniej... Podołał i tak, kładąc jednocześnie trzech swych kompanów w pancernej walce. Ledwo ledwo, ale jednak mimo wszystko tak właśnie było, co dawało powód do dumy. Choć bynajmniej nie dawało powodu, by urządzić taką walkę z prawdziwą bronią. Istniały duże szanse, że jednak by poległ a nawet jeśli nie, to rany mogłyby uczynić zeń trupa już na kilka minut po tryumfie. Warto znać granicę własnych możliwości, bo jak to mówią: "wyżej dupy nie podskoczysz".

Dwie walki odbył dla zarobku, szkody na ciele nie ponosząc. Tym razem także swych oponentów oszczędził, skoro była taka możliwość. Niech walczą dalej i przynoszą ludziom radość a sobie chwałę. On ich pokonał i śmierć w tym stanie rzeczy nic by nie zmieniała. A kto wie... Może nawet jego zachowanie przysporzy mu sławy, choć w ograniczonych gladiatorskich kręgach.

I tak wreszcie doczekał się widowiska z potężnym Cętkowanym Człowiekiem. Obejrzał go sobie uważnie, oceniając, jak skuteczny jest w boju a w tym czasie medyk obejrzał inny "egzemplarz". Przyjrzał się broni i tutaj lekko uśmiechnął. Czyli te dwie maczugi kolczaste ino bajką były a prawda taka, że jedna maczuga z kolcami a drugie to nasieka. Tak czy inaczej, ogół informacji nakazywał sądzić, iż może być to bardzo wymagający bój. Dawał sobie nawet spore szanse na zwycięstwo, ale mimo wszystko zgadywał też, że nawet jeśli wygra... Cóż, rany mogą go wykończyć.
Pozostało się przygotować, co też rozpoczął już niebawem. Ogłoszeniem walki mieli się zająć ludzie z areny. On natomiast zaprosił swego pana, aby tą zaszczycił obecnością. Miał też inne sprawy, ale to mniejsza. Poza tym chciał dopilnować tego, by trzydzieści wołów w dniu walki - ostatniego dnia miesiąca - trafiło do świątyni Baleriona. O ile oczywiście świątynia zezwoli. Jeśli zaś tak, to mięso ma trafić do miejskich garnizonów, tak jak poprzednio. Poza tym chciał przekazać arenie pieniądze na chleb dla oglądających - oczywiście w odpowiednich kręgach majątkowych, bo loży bogaczy i dostojników, o ile tacy się pojawią, chlebem nie zamierzał obrażać. Ostatnią rzeczą było przekazanie pewnej kwoty na zabawę w Skale. Zatryumfuje czy polegnie, niech bawią się dobrze.


Jeśli chodzi o samą walkę, to zaproponował, że może walczyliby bez opancerzenia. No, hełmy niech ostaną. Niemniej, jeśli oponent, o ile w ogóle potrafił się komunikować, wolał zostać w swojej brygantynie, to on też by swą wdział.
Jakby się nie stało, trzeba było wyjść na arenę i pozdrowić tłum. Być może dziś jego dzień zguby. Być może wielkiego tryumfu. Będzie co ma być.

Ten bój miał być w założeniu tak prześwietny, że opis przebiegu walki oraz pochwały dla zwycięzcy gościć będą na ustach mieszkańców miasta jeszcze przez wiele dni. Podniosłość tego starcia mogła stać w pobliżu walki z bazyliszkiem - bez przesady, ale względnie blisko. Wyszło zaś... Tak jak wyszło. On dobrze wiedział, że to umiejętne doszukiwanie się luk w obronie oraz słabych punktów porobiło tę walką. Gdyby nie te zdolności lub brak okazji, Cętkowany Rzeźnik mógłby go pokonać. Ba, walczyli przez większość czasu jak równy z równym. Bo i pod wieloma względami byli równi. Co jednak pomyśleli sobie widzowie? Och, może nie było tak źle, w końcu widzieli, jak Rzeźnik zabija.
Tak czy siak, zbyt wielkiej dumy okazać nie powinien. Podszedł do trupa, poszturchał go trochę swym toporem. wzruszył ramionami i ukłonił się widowni. Prawa noga tyle, lewa do przodu, prawa ręka przy brzuchu lewa na bok i ukłon. Potem zszedł z areny. Niech ktoś inny zabawi tłum, jednakże nie ostatecznie. Chciał jeszcze wyjść dzisiaj, skoro w sumie dobrze się czuł a widownia była na miejscu.

Wybory już na horyzoncie a nawet na wyciągnięcie ręki, tedy i mus mu było specjalnie nie przesadzać. Toteż wziąć chciał dwóch znanych wojowników na walkę bez opancerzenia. Jeśli ci go nie zranią lub jeno tam nieznacznie drasną, to wziąłby kolejnych dwóch takich samych i na tych samych zasadach. Jeśli zaś ci by też nic mu nie uczynili, to może niedźwiedź. Czy będzie coś dalej? Może, ale może też i po pierwszej walce skończy na dziś. Tak jak sobie założył, na wybory trzeba być gotowym.

Trzech maksymalnie? No ale... Mamo, no... Ja nie chcę jeszcze iść spać.

Stało się to, czego się obawiał a co stać się w końcu musiało. Chyba pokonał arenę. Wszyscy, lub prawie wszyscy, godni przeciwnicy z tejże areny byli martwi, albo kontuzjowani. Monstrów takoż naubijał. Jak ktoś lubił misie i słonie, to jego lubić już nie mógł. Jasny gwint, zasugerowali mu, że powinien na trochę sobie odpuścić wizyty u nich. On, sławny i przynoszący zyski. Cholibka, to jest znak, że coś się dzieje.

Hehe, no dobrze. Dobrze. Niech tak będzie, problemu z tym nie miał a potrzebny odnowienia sił rozumiał. Zasugerował, że może lepiej byłoby szukać nie wojowników a stworzeń. Dla niego dobra walka to dobra walka - tak czy siak. Niemniej jednak dla areny chyba to drugie będzie korzystniejsze. Zdążył już zauważyć, że monstra lepiej działają na wyobraźnie tłumu niż wojownicy. Starcia "człowiek kontra bestia" chyba po prostu są bardziej intrygujące. No ale może to tylko jemu się wydawało i nie miał racji. Ino sugerował a oni zrobią, jak im wola, bo przecie on nie ich pan.
Tymczasem... Należało udać się za Czarne Mury do rezydencji, aby odnieść ekwipunek. Zdać, co pożyczone. Uszykować się a następnie ruszyć do karczmy. Chciałoby się do Skały iść, ale tam to pewnie już wszyscy pijani w trzy dupy, jak im na zabawę wyłożył. Także tam to może w drodze powrotnej zajrzy, z właścicielem się kufelkiem stuknie, bo o nim nie mógłby zapomnieć. No i właśnie... Brał swoich niewolników, jeśli oczywiście chcieli.
Przed wyruszeniem, korzystając z tego, że może Aemion pracę na dziś skończył, poprosił, aby umówić go może jakoś... na drugiego? Da radę? Jeśli tak, to chciałby zająć może troszkę więcej czasu.

To jeszcze nie były dni wyborcze a on nie wydobrzał jeszcze w pełni. Jednakże do jednego i drugiego niewiele brakowało a na dzień dzisiejszy miał umówione jakieś walki. Z kim będzie walczył? Wiedzieć to nie wiedział, ale po długim czasie rekonwalescencji i przymusowego oszczędzania się, rad był, iż w końcu będzie mógł robić to, co robić uwielbiał. Zebrał swoich kompanów, medyków i marynarzy do pomocy. Jeżeli medykom czegoś do skutecznego leczenia brakowało, to śmiało mogli mu to komunikować - się uzupełni. Zabrali też jego narzędzia pracy, czyli ekwipaż bojowy. Cokolwiek mu tam zaproponują, chciał być gotowy, żeby wyzwaniu sprostać.

Wyruszając, nakazał też posłać dziesięć monet, by w Skale znów strumieniami lały się napitki i akompaniowała im zagrycha. Zapewnić kazał, że po walkach, o ile nie padnie trupem lub zbyt ranny nie będzie - prawda, trochę mało prawdopodobne scenariusze -, to dołączy i będzie się bawił razem z nimi. Kto wie, może nawet się dziewczynek nasprowadza.

Pierwej jednak arena a zatem chciał pomówić z organizatorami. Co oni mu tam uszykowali? Spokojnie, zaraz opowiedzą... Bo jeśli łeb demona udałoby się do kupy złożyć i sprawić, to mogliby go ludziom pokazać. Niech go zapowiedzą, ogłaszając, iż powraca na arenę ich czempion, który walczył z demonami dawnej Valyrii. Łeb mógłby jakiś konny z wolna przewieźć po obrzeżach areny.
Po co mu to? Cóż... Haniebne czyny sługi przynoszą ujmę panu. Chwalebne czyny sługi przynoszą panu zaszczyt. Tak przynajmniej mu się wydawało. On zaś obiecał, że będzie służył, jak służyć należy. Szczególnie musiał się przyłożyć po obietnicy prezentu, jaki ma otrzymać. Jeżeli jednak to był zły pomysł, to nie namawiał. Na pewno zaś chciał walczyć.

Czy objazd z łbem uczynić? A uczynić, niech ludzie na trybunach zobaczą, czego on poza areną dokonał. Niechaj krzykacz ogłosi, że bestia owa dziesięć stóp wzrostu miała i własnemu stadu przewodziła. On jednak i jego kompanioni urządzili przeciwko temu, pokotem całość kładąc. O ofierze krwi jaką dali wspominek lepiej nie czynić, bo chwały z tego nie będzie.

Do walki zaś... Bogowie, nawet nie ci lepsi. Średniaki, co to trzech bez problemu mógłby ubić. Trudno jednak, skoro wyzwań nie będzie, to chociaż widowisko da. Kazał ręce sobie obwiązać do łokci materiałem i ubrać dotąd ręce płytowe, co by miał czym parować poza unikami. Weźmie jednego na początek i ku uciesze tłumy bez broni go pokona. To znaczy pancerna pięść to w sumie broń, ale no... Wróg będzie miał groźniejszą.
Oczywiście miał zamiar ogłuszyć oponenta a nie uśmiercać. Żadnego zgniatania czaszki, czy ukręcania łba.

Tłum na pokaz zareagował entuzjastycznie i z tego wyniku można było być zadowolonym. Brak obrzucania bielizną przez kobiety jakoś musiał przeżyć... Po prawdzie nigdy o czymś takim nie marzył. Na co mu czyjeś znoszone pantalony czy inne takie? Gdyby pozywały cycki, to jeszcze ujdzie. Nie był z tych, co to się lubią tylko gapić, ale lepsze to niż obrzucanie bielizną. Tak czy siak, grunt, że uznanie dla jego umiejętności rosło.

Walka była taka, jaką być miała - łatwa i czysto pokazowa. Nie dzierżąc żadnej broni w dłoniach rozłożył oponenta z wielkim mieczem i zabawił tłum. Co było następnym krokiem? Coś klasycznego... Wziąłby trzech takich średniaków i zawalczył z nimi - co jasne w ulubionej przez publiczność walce na gołe klaty. Do boju tutaj wybrałby już standardowy rynsztunek, czyli topór z valyriańskiej stali oraz przedniej jakości arakh. Poza tym byłby ino w nogawicach oraz obuwiu. Zwycięstwo było raczej pewne a jeśli chodzi o to, jak potraktowałby rywali, to miał zamiar raczej ich oszczędzić, o ile zechcą się poddać, no i o ile przypadkiem ich wcześniej nie ukatrupi.
Następnie byłby odpoczynek i znów kolejna walka. Tutaj, jak przy pierwszej walce, nakazałby założyć sobie ręce płytowe do łokci. Poza tym odziać miał brygantynę oraz barbutę. Za pasem na ewentualny użytek czekałby topór z valyriańskiej stali. Co zamierzał? Pokonać za pomocą pięść niedźwiedzia.