Samotnia lorda

Stryj Valeriana zjawił się w samotni po kilku minutach, zgodnie z przewidywaniami sługi. Przywitał się on ze swoim lordem i bratankiem tak jak zazwyczaj, po czym spoczął na wskazanym miejscu, aby wysłuchać co też tym razem wpadło panu Driftmarku do głowy. Cokolwiek to było wiązało się zapewne z dodatkową pracą zarządczą dla niego.
- Daleka wyprawa i powrót z ładowniami pełnymi egzotycznych, rzadkich dóbr rzeczywiście mogłyby czynić cuda dla stanu skarbca. Zupełnie jak za Węża Morskiego - przytaknął Lucerys. - Z tą różnicą, że tym razem trzeba bardziej zastanowić się nad celem, który byłby korzystny. Czasy się zmieniają.
Następnie kasztelan - zapewne poinformowany wcześniej, przynajmniej pobieżnie, jakich informacji lord będzie oczekiwał - przedstawił dokładny stan finansów rodu, floty, garnizonów na wyspie oraz zbrojowni. Zauważył też, że zawieranie w Pentos umów i pobudzanie handlu na Driftmarku może być... trudne. Hull i Spicetown widziały olbrzym ruch i były bardzo żywymi miasteczkami, ponieważ król Aemon bardzo lubił zawierać traktaty handlowe oraz szukać okazji do wprowadzenia nowych dóbr na targowiska królestwa. Znajdujące się na obu brzegach Wąskiego Morza państwa łączyło Westeros i Essos w czym pomagało tym bardziej kontrolowanie Zatoki Czarnego Nurtu oraz portów na obu wybrzeżach - Duskendale i Pentos. Handlowo umocnione zostało to narzuconymi prze tron układami handlowymi z Żelaznym Tronem oraz Norvos, zachodem i wschodem. Ponadto Czarna Zatoka zawierała umowy z całym wschodnim wybrzeżem Westeros, a także ze swoimi sojusznikami w Braavos oraz Letniakami z Miasta Lotosów, co pozwalało o napływ ciekawych towarów z Wysp Letnich.
- Jak widać kondycja skarbca i floty jest dobra. Tylko korona posiada więcej okrętów na naszym królestwie, ale te trzymają w większości w Pentos zacumowane w Porcie Smoka. Na wschodnim wybrzeżu Westeros zaś żaden ród nie jest przed nami poza flotą Ibbeńczyków, którzy osiedlili się w Dolinie - podsumował, popijając trochę wina. - Obecna sytuacja jest za to dość stabilna, dobra na wyprawę. W Westeros nie ma raczej się co spodziewać ataku, ciotka królowej zasiada u boku Davosa Baratheona. Natomiast w Essos sojusz z Braavos oraz relacje handlowe czynią z Zatoki odległy cel na atak. Norvos się zresztą nie śpieszy, Swarliwe Córki walczą jak zawsze między sobą, a Volantis ma daleko i wciąż obowiązują je traktaty zakazujące mu ataku na którekolwiek z pięciu miast na zachodnim brzegu Essos. Złamanie porozumienia mogłoby ściągnąć na nich gniew Braavos, Pentos, Lys, Myr i Tyrosh, a tego nawet oni by nie przetrwali.
Stryj Valeriona nawiązał tutaj do wyprawy sprzed czterdziestu lat, kiedy wspomniane miasta rozgniewane groźbami Volantis zjednoczyły się i poprowadziły największą flotę widzianą od czasu migracji Rhoynarów pod jego bramy. Triarchowie, których siły osłabili wcześniej piraci, albo oddalone były tłumiąc powstania niewolników w Zatoce Niewolniczej zostali zmuszeni do wypłacenia znacznych odszkodowań i podpisania umowy zakazującej Volantis podniesienia miecza na członków koalicji przez najbliższe pół wieku.

Lucerys dopił wino i pokiwał głową. Rozbudowa jednego z miasteczek na Driftmarku rzeczywiście mogła być inwestycją wartą rozważenia. Wówczas korona z pewnością spojrzałaby przychylnie na rozbudowę ich floty o przynajmniej kilka okrętów, aby zapewnić większe bezpieczeństwo rozwijającym się ośrodkom miejskim oraz całej zatoce. Kasztelan obiecał przyjrzeć się możliwościom oraz dokładnemu stanowi Hull oraz Spicetown pod nieobecność swego lorda, aby mogli o tym porozmawiać później. Z większymi szczegółami.
Kiedy nie było już nic więcej do dodania lordowski stryj powstał z zajmowanego miejsca i pożegnał się z Valerianem. Lord niewątpliwie chciał przygotować się przed wyjazdem i przetrawić otrzymane dopiero co informacje, a i kasztelan miał swoje zadania. Nawet jeśli z panem włości na miejscu nie było ich aż tak wiele.