Samotnia Lorda

Już całkiem gotowy, przebrany i umyty, Andros wyruszył do Tytosa, by zdać mu raport z tego, co odnalazł. Samemu już był w katakumbach i prawie tam zabłądził, dlatego też postanowił tam nie wracać, a to, że Lannisterowie się o tym dowiedzą, było pewne. Dlatego też Andros wolał, żeby ta wiadomość wydostała się od niego. Zapukał przed wejściem do pomieszczenia, gdzie siedział książę, wszedł dopiero za pozwoleniem.
- Książę. - Powiedział, kłaniając się lekko, trzymając księgę pod pachą. Jeśli było jakieś miejsce, to usiadł, jeśli nie stał. - Książę, przybyłem by powiadomić Cię, że udało mi się odnaleźć coś ciekawego. Mianowicie dzięki tej księdze, udało mi się odnaleźć wejście do podziemi Czerwonego Jeziora. Samemu tam zszedłem, jednak są bardzo rozległe i nie udało mi się zwiedzieć ich całych. Uważam jednak, że warto wysłać tam jakiś oddział, by je przeszukał, kto wie może uda się odnaleźć coś ciekawego. Muszę tylko księcia ostrzec, że ta budowla jest już stara i niektóre elementy mogą się walić pod większym ciężarem, a szczególnie schody.

Zapukać? Otóż nie wypadało zbytnio, bardziej to strażnicy przed wejściem zapowiedzieli gościa, czyli Androsa Marbranda. Przez moment nie było odpowiedzi, lecz po chwili rozbrzmiał głos z komnaty.
- Niech wejdzie. - Rzekł spokojnym tonem Tytos Lannister, a wtedy strażnicy otwarli drzwi i gestem ręki zaprosili go do środka. Jeśli wszedł, drzwi za nim zamknięto. Natomiast sam książę siedział w krześle naprzeciwko kominka, trzymając tak w lewej dłoni kielich, natomiast w prawej księgę, która przy okazji opierał o swe kolano. Chwilowo nawet nie spojrzał w kierunku swego wasala. Popijał on sobie gustownie wino, a książka najwidoczniej bardziej interesowała jego wzrok niż sam Andros. Fakt, nie było miejsca, by usiąść, więc pozostało jedynie stać przed obliczem księcia Zachodu, może przyszłego króla owej krainy. - Cóż chcesz mi przekazać, Androsie Marbrand? Mów, proszę. - Gdy nadeszło pozwolenie na przemówienie ze strony Marbranda, namiestnik przeniósł swą uwagę na gościa, odkładając przy tym lekturę na bok, pozostawiając tak jednak w lewej swój kielich z winem, które nadal sączył. Skinął on głową dziedzicowi Ashemarku na znak, że wszystko rozumie. - Rozumiem, w takim razie wypada obadać takową lokację. - Powiedział, po czym wykonał krótką pauzę, biorąc łyk wina. - Księgę zostaw tutaj, drogi Androsie. Niechaj przyjrzę się jej potem. Czy to wszystko? - Spytał na koniec.

Tak jak przystało na księcia, przed drzwiami do samotni lorda, znajdował się strażnik. W dopiero co nowo zdobytym zamku, na pewno ktoś czaił się na życie Tytosa, dlatego Andros w pełni rozumiał, dlaczego tutaj stali. Gdy tylko wszedł do pomieszczenia, zauważył, że Tytos czyta księgę, zupełnie nie zwracając uwagi na Androsa. Dopiero słowa o księdze, o tunelach sprawiły, że książę Tytos zwrócił na niego uwagę.
- Dobrze. Tak, to wszystko. - Zrobił ukłon, odłożył księgę na stolik i udał się do wyjścia. Tak się zakończyła przygoda, którą miał okazję dzisiaj przeżyć Andros. Jeśli teraz tak miał stwierdzić, nie było warto wchodzić do podziemi, mógł od razu oddać księgę Lannisterom po odnalezieniu wejścia. Jednak był tam i nic już tego nie zmieni.