Samotnia lorda

21 maja 336AC

Minął już prawie miesiąc jego pobytu w Dun Forcie. Co prawda nie spotkał się przez ten czas z lordem Rykkerem, ale bynajmniej starał się nie próżnować. Brał udział w treningach zbrojnych i rycerzy, którzy zostali w zamku, próbował też nauczyć się strzelać z łuku i niemal codziennie wyjeżdżał na samotnie przejażdżki wokół Duskendale, by po powrocie zabrać się za trening Krasusa i próbę nauczenia tego nieokrzesanego giermka czytania i pisania. Czuł się tu prawie jak w domu... Brakowało tylko Hightowera, którego znowu mógłby pokonać.
Jednak w końcu wrócił lord Rykker. Wyglądało na to, że teraz to pora na jego ruch. Ubrał się stosownie i w między czasie wysłał kogoś ze służby do lorda, prosząc o audiencję. Gdy był już gotowy opuścił swoją komnatę i udał się do samotni lorda. Stanął przed drzwiami, odetchnął kilka razy i zapukał, a kiedy uzyskał pozwolenie wszedł do środka.
- Wasza lordowska mość, dziękuję za gościnę w Dun Forcie. - przywitał się, by w spokoju złożyć przez Rykkerem dworski ukłon. Jeśli lord dał mu na to pozwolenie to powiedział. - Lordzie Rykker, nie wiem czy wasz zarządca powiedział wam już o celu mojej wizyty. Jeśli nie to pozwólcie, panie, że ja to wyjaśnię. Potrzebuję kupić gałąź czardrzewa, mniej więcej mojej wysokości. -

Gerold z wdzięcznością przyjął wino od lorda Rykkera. Raz na jakiś czas nie zaszkodzi wypić czegoś mocniejszego. Zajął wskazane przez lorda miejsca, a  gdy w końcu przeszli do konkretów uniósł zaskoczony brwi tym, że Rykker nie chce jego złotych smoków. No cóż... Wspaniale! Nie mógł narzekać. Uśmiechnął się do lorda w odpowiedzi.
- Dziękuję, wasza lordowska mość. Pozwólcie, panie, że od razu to załatwię. Jeszcze raz dziękuję. Za wino także. - skłonił się przed lordem i opuścił jego samotnię. Miły człowiek z tego lorda Rykkera. Gdy opuścił donżon na jego ramię od razu zeskoczył czekający na wejściem kruk, przez co krzyknął przestraszony, by zaraz potem zrobić srogą minę i zacisnął palce na dziobie kruka. Przeklęte ptaszysko. Otulił się szczelnie swoim szarym płaszczem, po czym skrzyknął kilku ludzi, przekazując im rozkaz od lorda, i razem udali się do bożego gaju.
Stanął z boku, by nie przeszkadzać służbie, i wpatrywał się w wypełnione czerwona żywicą wyrzeźbione oczy drzewa serca. Czuł się przez nie obserwowany. Wyczuwam coś... nieuchwytnego, pomyślał. W końcu, odcinanie gałęzi zostało odtrąbione sukcesem, więc Gerold odebrał należną mu gałąź, podziękował służbie i odesłał ich z gaju. Gdy został sam odpiął broszę spinającą płaszcz, pozwalając mu swobodnie opaść, po czym sam odpał na kolan przed drzewem sercem i zaczął się cicho modlić. W końcu mógł wylać w spokoju swoje żale, smutki i przemyślenia. Po modlitwie schował kilka liści czardrzewa między karty dziennika, podniósł z ziemi płaszcz, po czym skłonił się przed drzewem i opuścił boży gaj. Skoro port był już wolny od blokady i załatwił wszystko z Rykkerem to mógł poszukać statku, który przetransportuje go, Krasusa i ich zwierzęcych towarzyszy na drugi brzeg Wąskiego Morza. Ale to jutro, chyba nic się nie stanie jeśli skorzysta jeszcze jedną noc z gościny Dun Fortu?