Tarasy widokowe

Gdy około godziny później sługa znów zapukał do drzwi komnaty, Valerian odłożył księgę na półkę i wybrał się na taras widokowy, gdzie przygotowano mały stolik, a na nim lekką kolację, złożoną z warzyw i owoców morza. Wiedzący już siedział przy stole.
Lord usiadł na jednym z przyniesionych tu krzeseł, tak, by rozpościerał się przed nim widok na Zatokę Czarnego Nurtu. Słońce chyliło się powoli ku horyzontowi, co stanowiło prawdziwą ucztę dla oczu.
Oprócz Velaryona i wiedzącego przy kolacji znaleźli się najbliżsi domownicy. Wywiązała się na początek luźna rozmowa, a gdy każdy się już najadł, biesiadnicy powoli zaczęli rozchodzić się do swych komnat na spoczynek lub by dokończyć swe zajęcia. Dopiero gdy przy stole zrobiło się prawie pusto, Velaryon podjął temat z którym tu przyszedł.
- Wiedzący Eckbecie, rozmawiałem dziś z mym stryjem Lucerysem. Wygląda na to, że nasze porty są zatłoczone, więc rozważam rozbudowanie jednego z nich. W przeciągu około tygodnia wyruszę też do Pentos i wrócę dopiero w drugim księżycu. Chciałbym po powrocie mieć jakieś wstępne plany co do tej inwestycji. Czy jesteś w stanie przygotować coś takiego w tym czasie? Dobrze byłoby też wziąć do pomocy jednego lub dwóch uczniów naszej szkoły. Wiem, że nie prosperuje ona najlepiej, ale może to być okazja do wykazania się. Chyba najlepiej by było, gdyby zaangażować młodzieńca lub pannę z Hull, oraz drugiego lub drugą ze Spicetown, tak bym po powrocie mógł rozpatrzyć, które miasto korzystniej będzie rozbudować. Czy jest to wykonalne i czego byś do tego potrzebował? Wolałbym pod moją nieobecność nie obciążać tym naszego kasztelana, więc jeśli potrzeba będzie umówić się z zarządcami portowymi czy kimś innym, mogę to ustalić jeszcze przed wyjazdem, by ułatwić Ci pracę. Przy okazji, jeśli potrzeba Ci czegoś z Akademii, to przygotuj mi listę. I tak będę w Pentos – zaproponował lord. Miał nadzieję, że wiedzący nie będzie miał zbyt wielu uwag, choć gotów był wszystkie wyjaśnić.

Valerian wpadł się przez chwilę w dyskusję z uczonym, by ustalić jakie szczegóły go interesują. Skończyło się na wersji, w której rozbudowywano głównie nadbrzeże, zarówno przez poprawienie obecnego już, jak i powiększeniu o nowe tereny. Przy nowej części portowej wygospodarowana miała być ziemia ma dodatkową dzielnicę miasteczka, choć na zewnątrz murów. Lord chciał, by w planach uwzględniono późniejszą ich dobudowę, nie chciał jednak czynić zbyt dużych inwestycji na raz, tak by skarbiec spokojnie mógł udźwignąć związane z nimi koszta.
Postanowił też, że jak tylko zaczną tam powstawać jakieś domostwa, to w pierwszej kolejności wzniesie się kilka strażnic, które potem wkomponują się w mury. Tereny te miałyby zostać odkupione od chłopów, jeśli są tam pola, a potem oferowane mieszczanom i chętnym do osiedlenia się na tym terenie w dość korzystnej cenie. Ceną tych ziem lord miał bardziej nadzieję przyciągnąć nowych rzemieślników do miasteczka, niż na niej zarobić.
Oczywiście podczas kilku następnych dni Velaryon jeszcze kilka razy spotykał się z wiedzącym, jednak ogólny zarys nie uległ już zmianie. Valerian w tym czasie domykał ostatnie sprawy związane z zarządzeniem wyspą i lordowskim urzędem, jak choćby rozważenie kilku drobnych spraw sądowych.
Siódmego dnia pierwszego księżyca Lord Pływów przekazał kasztelanowi Wysokiego Przypływu pieczę nad wyspą, jak to zwykle czynił na czas swych wojaży, i wyruszył do królewskiego miasta Pentos.