Ogrody Zamkowe

- Wszystko będzie dobrze Row, dziewczęta są grzeczne i wydają się pojętne jak na swój wiek, zobaczysz jeszcze rycerze będą się kiedyś bili o ich wianek na turniejach. Musimy tylko pamiętać, żeby ich nie rozpieszczać. - Zaśmiał się bo i było w tym trochę prawdy, widział realne zagrożenie, że mogliby trochę przesadzić z hołubieniem dziewczynek. A na razie po nauczeniu odpowiednich manier wydawały się grzeczne i posłuszne, a to już duży plus. O ile nie stało za tym po prostu zagubienie i strach związany z nowym otoczeniem i drastycznie odmienionym losem. Horrmund pozostawał jednak dobrej myśli. 
Hunter spojrzał na narzeczoną z zaciekawionym spojrzeniem. Oho, jego pani również była zainteresowana wojennym rzemiosłem, ciekawe. W sumie czemu nie? Byłby dużo spokojniejszy widząc ze jego pani żona umie o siebie zadbać, raczej nie stawiałby że dojdą do poziomu gdzie Rowena będzie gromić większych od siebie rycerzy, ale nie widział powodów by pozostawała bezbronna. W końcu jej siostra włada stalą całkiem nieźle. 
- Zgoda! Ha! Teraz już się z tego nie wywiniesz moja droga. Ale musisz mi obiecać, że nie będziesz potem grozić stalą każdemu kto ci podpadnie. - Zarechotał, choć w tych zamiarach pozostawał śmiertelnie poważny. I o to właśnie mu chodziło, by trzymać w domu nie kurę, a lwicę. Lub raczej sokolicę w tym przypadku. 
- Czemu nie? - Uśmiechnął się, w końcu czas ich raczej nie gonił. - I tak miałem wielką ochotę zobaczyć twoją reakcję. - Dodał zgodnie z prawdą, dobrze byłoby wiedzieć że księżniczka nie rozczarowała się podarkiem.

- Tego to jestem pewna. Mając Ciebie u boku wiem, że podołam w tym, co sobie postanowiłam.
Zaśmiała się już nieco weselej. Wiedziała, że to co mówił Horrmund było prawdą, nie obawiała się tego, że nie podołają w wychowaniu dziewczynek, była niemal święcie przekonana, że da z siebie wszystko by Yara i Shae miały w nich wsparcie ale i by czuły się bezpiecznie.
- Nie mam takiego zamiaru.
Zaśmiała się pod nosem szczęśliwa, że będzie miał kto ją szkolić. Już od jakiegoś czasu o tym myślała ale jakoś nie do końca miała kogo o to prosić. Poza tym co miała począć, skoro dookoła miała tyle potrzebujących?! No właśnie! A teraz...teraz miała okazję!
- No obiecać nie mogę, ale mogę postarać się by nikogo nie straszyć...
Roześmiała się na jego stwierdzenie i pokręciła rozbawiona głową. Oczywiście jeszcze nie powiedziała mu, że wykorzysta wszystko czego ją nauczy do własnych celów powodując tym samym drobne niespodzianki w łożnicy i nie tylko. W końcu Rowena miała to coś w sobie, co odróżniało ją od innych kobiet. Nie była uległa i potulna oj nie...no ale za to ją pokochał prawda?
- Zatem postanowione. Wspólnie pójdziemy do stajni.
Zdecydowała zadowolona. Towarzystwo mężczyzny było najlepszą rzeczą jaką mogła sobie wymarzyć. Z dala od dwórek, od spojrzeń...mogła spokojnie spędzić z nim czas ciesząc się obecnością mężczyzny. Uśmiechnęła się zadowolona niespiesznie krocząc znów przed siebie.

Hunter ucieszył się, że księżniczka trochę się rozchmurzyła. Właśnie taką chciał ją widzieć, szczęśliwą i wesołą, choć wiedział, że życie nie zawsze na to pozwala to chciał zadbać żeby Rowena była taka jak najczęściej. - Cieszę się, że tak myślisz, choć sama też jesteś zdolna do wielkich rzeczy. - Uśmiechnął się. - Pomogłaś wielu ludziom, pomożesz jeszcze wielu. Ale cieszę się, że wiesz że możesz na mnie polegać. 
Horrmund zaśmiał się razem z nią. Tyle w sumie mu wystarczało. Co ludzie nie mówiliby o Rowenie wątpił by płazowała i siekała mieczem bez powodu dworzan i gości, od tego miała raczej ostry język. Wątpił by koniecznie musiała używać takich umiejętności na poważnie, ale strzeżonego bogi strzegą, czemu nie miałaby wiedzieć którym końcem dźgać i jak to robić. Trzeba będzie tylko dobrać jej odpowiednie narzędzie. Przypomniał sobie jak królowa potrafiła go zaskoczyć zwinnością i szybkością, skoro Rowena skakała po drzewach i murach tak jak mu o tym mówiono, mogłaby też wykorzystać tę przewagę. Nieco odbiegł myślami od tej chwili, lecz często zdarzało mu się to gdy miał okazję myśleć o walce. 

- Tak jest, moja pani. - Powiedział z żartobliwie wyolbrzymionym dworskim akcentem, podając jej swoje ramię. Oczywiście nie mogli liczyć na obecność w stajniach sam na sam, oprócz służby i dzieciaków które mieli zabrać ze sobą z pewnością pójdzie tam też Septa. Ale to i lepiej, może zamiast plotek wywołają tym po prostu opinię dobrej pary. Zaraz ruszyli nieśpiesznie do stajni w towarzystwie Morgana, dziewczynek i "smoczycy" jak nazwała ją księżniczka.

- Waymar! - Zawołał niemal, wielce uradowany na widok przyjaciela. Zerwał się wręcz, żeby go uścisnąć choć widząc wyciągniętą rękę i laskę którą pomagał sobie kuzyn, zmitygował się momentalnie przypominając o tym że według wieści które dotarły do niego Waymar znowu przeszedł swoje. Los ewidentnie nie oszczędzał go w tych tematach od Próby. Niemniej, Horrmund radośnie uścisnął dłoń druhowi. - Dobrze cię widzieć, cholera. List od Findis mnie trochę wystraszył. - Przyznał, choć miał mu do zadania sporo pytań, powstrzymał się z uwagi na to że kuzyn zadał swoje pierwszy. Mimo zmartwienia o stan zdrowia lorda Runestone, Horrmund uśmiechnął się nieznacznie pod nosem. 
- Wiesz, cieszę się jak cholera, normalnie mnie nosi. No i wiadomo, człowiek się trochę denerwuje. - Podparł boki rękoma z dumą. - Ale za bardzo się cieszę, żeby denerwować się za bardzo. Z resztą jutro mam nadzieję trochę się wyładować na placu. - Dodał. Choć domyślał się że do tematu jeszcze wrócą, z resztą sam to planował, teraz najbardziej chciał jednak zaspokoić swoją ciekawość i niepokój co do samopoczucia samego gospodarza. Wskazał na laskę którą podpierał się Waymar, w końcu trochę czasu minęło już od tamtych wydarzeń więc sprawa mogła być poważna. 
- A ty jak się masz? Wiedziałem, że paru górali to za mało na takiego wojaka... ale człowiek się trochę martwił mimo to. Jak to się stało? - Powiedział, trochę z humorem dla rozładowania emocji, trochę z troską. W końcu kuzyn był mu dość bliski. - Muszę przyznać, że jak tylko przeczytałem o kłopotach z góralami w tej okolicy, miałem już zbierać ludzi... opowiadaj co się działo. - Powiedział z zaciekawieniem, przysiadając na ławce.

Parsknął śmiechem, no tak, kuzyn faktycznie zdołał oberwać swoje ale od śmierci mimo wszystko trzymał się twardo z daleka. I oby tak dalej. - No tak, ciężko cię ubić kuzynie.
No i tak, Waymar miał rację, miał nieliche szczęście, że żeni się z dziewczyną którą pokochał i do tego wszystko wskazywało na to że ona pokochała jego, i to jeszcze przed samym ślubem. Sam nie był pewien czym się tak denerwował. Może to w ogóle nie był stres? Może po prostu nie mógł się doczekać? 
- Wiem Waymar, i mam za co być wam wdzięczny. - Uśmiechnął się pod nosem. Ostatecznie spodziewał się raczej że Findis odda siostrę jakiemuś księciu, Andalskiemu watażce albo w ogóle innemu lordowi Doliny który był jej mniej przychylny niż Horrmund. W końcu jego lojalności królowa raczej nie musiała umacniać mariażem. Inna sprawa, że sam nie wiedział co zrobiłby w takim przypadku - może wybuchłby z tego jakiś nowy skandal? - A właśnie, jak tam jej miłość? Wciąż jest na mnie zła? - Zapytał z ciekawości, choć wiedział że ostatnio Fin była już dla niego łagodniejsza, to Waymar mógł zapewne wiedzieć dużo więcej o wewnętrznych przemyśleniach swojej pani żony. Hunter zaraz podniósł też w żarcie ramiona w udawanym, obronnym geście. - Spokojnie, spokojnie! - Zawołał ze śmiechem. - I tak niewiele brakowało a z podobnym ekwipunkiem stawiłbym się na ślub. Trochę przedobrzyłem z treningami w Longbow Hall, miałem nadzieję w końcu zmienić wynik naszych potyczek. - Dodał, bo i faktycznie był wyjątkowo grzeczny co do zaleceń o wypoczynku i oszczędzaniu nogi, właśnie po to żeby o własnych siłach złożyć przysięgę. Z resztą wielce żałował tego wypadku, miał nadzieję trochę aktywniej spędzić czas w domu. 
Horrmund wysłuchał następnie przez chwilę relacji Waymara, zarówno o jego stanie zdrowia jak i o walkach z góralami. Kiwnął głową przy sugestii iż Royce nosi laskę po części dla zmylenia otoczenia, rozumiał po części to podejście. 
- Dorwiemy jeszcze tego sukinsyna. - Powiedział pod adresem Grogga, żałując że nie ma akurat czym wypić za spełnienie tych słów. - No, nie wątpiłem że sobie poradzicie... ale wolałbym być wtedy u twojego boku. - Dodał, chętnie przyjąłby na siebie każde uderzenie wymierzone w przyjaciela. - Ano, na szczęście z tego co mi przekazano obyło się delikatnie. Nie wymagało to szczególnych interwencji choć dało mi do myślenia. Chcę zbudować kiedyś porządną flotę do ochrony naszych wybrzeży, żeby nie ryzykować ani mniejszych ani większych najazdów. - Odparł z powagą, oczywiście można było pomagać za każdym razem poszkodowanym, karmić i odbudowywać chałupy, lecz dużo lepiej byłoby przeciwdziałać, uciąć rękę najeźdźcy nim zdołałaby sięgnąć choćby po kurę któregoś z jego poddanych. 
- Zaś co do innych rodzimych problemów... ten cały wypad górali na okolice królewskiego zamku, napad na lorda... ich ostatnie zuchwałości dały mi do myślenia. - Westchnął ciężko. - Chciałbym spróbować jakoś sięgnąć w ich stronę. Wierzę że nie ma tam samych Groggów i jemu podobnych. Wiem że musimy dbać o swojaków którzy zostali przy nas, ale tam też są kobiety, dzieci i zapewne mężczyźni którzy chcieliby wrócić do normalnego życia. - Powiedział patrząc w niebo. - Może są tam jacyś watażkowie skłonni do złożenia broni? Lepiej byłoby wzmocnić Dolinę niż się wzajem wykrwawiać, a im dłużej trwa ten impas tym więcej krwi się poleje. - Horrmund wiedział że Waymar podziela jego poglądy, ale miał wrażenie że trzeba zacząć działać, im dłużej utrzymuje się bieżąca sytuacja tym, jak myślał, więcej będzie takich wypadków i tym ciężej będzie przekonać i tak już upartych górali do złożenia broni.

- Huh... faktycznie trochę tego piwa było, ale przecież gdybym ci nie powiedział, że chętnie je wypiję pewnie byś go nie warzył... poza tym było bardzo smaczne, tylko kac straszny. - Uśmiechnął się, zdecydowanie za bardzo rozwlekając metaforę o warzeniu piwa by Waymar był pewny że nie ma mu niczego za złe, czuł się wręcz bardziej odpowiedzialny od niego. Wciąż było mu głupio że tak zawiódł przyjaciółkę, ale czasu już przecież nie cofnie, mógł tylko odpracować jej lojalnością i oddaniem. - Dzięki. - Dodał poważnie, gdyż były to zwyczajnie bardzo miłe słowa. - Mam zamiar dopilnować żeby tak właśnie było. 
Horrmund kiwnął głową nieco posępnie na odpowiedź Waymara. Pewnie, odpowiedź była zasadniczo pozytywna, choć wciąż gryzły go wyrzuty sumienia. Mimo to wolał nie zadręczać rozmówcy dłużej faktem że... sam zadręczał się tamtą sytuacją. - Dobre uczynki nie zmazują złych, a złe nie zmazują dobrych. Muszę się postarać by dobrych przybywało. - Odparł krzyżując ramiona na piersi. - Hmm, planami mówisz? Masz na myśli że Rowena się przy mnie trochę uspokoi, czy że ze mną nie narobi takiego skandalu jak gdzie indziej? - Zażartował żeby trochę się oderwać od poprzedniego tematu, choć może trochę ciekawiło go co głównie pchnęło ich do sprzyjania ich związkowi. 
- E tam, przynajmniej moglibyśmy kuśtykać pod rękę, albo lepiej - robić wyścigi. - Odpowiedział śmiechem na śmiech. - Na szczęście nie, musiałem tylko grzecznie wyleżeć swoje, choć słabo znoszę takie przykucie do łóżka. - Dodał, sprawy może wyglądałyby inaczej gdyby miał już z kim to łoże dzielić, ale cóż. Przytaknął za to na dalsze słowa Waymara, dobrze wiedział że nie mógł być wszędzie, choć żałował że ominęła go ta potyczka. 
- Taak, naprawdę dziwne. Nigdy nie słyszałem żeby zapuszczali się tak daleko na południe. Na Północy albo na Murze musiał się zadziać jakiś niezgorszy bajzel. - Dorzucił swoje trzy grosze. Jego samego zdziwił wypad Dzikich na Siostry, prędzej spodziewałby się piratów ze wschodu, albo nawet Żelaznych. - Tak, sam dałem ludzi na wyprawę, gdyby nie uroczystość sam bym tam pożeglował. - Odpowiedział, choć dziwna była to myśl, nie lubił wysyłać swoich ludzi bez samego siebie, ale nie mógł też przecież odpowiedzieć w liście królowej że nie zjawi się na własny ślub. Rozkazy były jasne, trzeba było jego ludzi, on był potrzebny gdzie indziej. Waymar miał też rację co do dobrego, w pewnym sensie, obrotu spraw z Siostrami. Nie wątpił że udałoby im się samodzielnie opanować wyspy, choć ta operacja kosztowałaby ich nieco więcej niż wysłanie garnizonu do ochrony. Choć o siostrzanach dziwnie się mówiło, oni też cenili sobie pewnie lojalność wyrobioną w ten sposób niż podbojem. Zaskoczyły go za to dalsze słowa kuzyna, na które Horrmund nie mógł zareagować inaczej niż lekkim zdziwieniem. 
- Będę posłuszny waszej decyzji, choć w najbliższym czasie domyślam się, że Gulltown byłoby lepszą bazą dla floty królestwa. Moja mała osada dopiero się rozwija, ale postaram się być godny tego zaufania, albo wspomogę tego kto okazałby się bardziej godny. - Zapewnił, gdyż mimo że Waymar sugerował jedynie, do tego sugerował dość odległe plany, Horrmund brał takie przedsięwzięcie na poważnie. Teraz jednak nie było jeszcze zapewne o czym rozmawiać. 

Horrmund dał się całkowicie pochłonąć słowom Royce'a o obecnej sytuacji. Wiedział oczywiście też o godnej potępienia w oczach ludzi i Bogów zbrodni Blackforta i ta chyba martwiła go najbardziej, taki czyn powinien być obrzydliwy również w oczach Pierwszych Ludzi, a nawet górali - nie powinien być dla nich niczym więcej niż wyklętym bandytą. Huntera martwiła myśl, że przez swój upór i gniew, bojownicy mogli popadać w zezwierzęcenie. Nie wiedział natomiast wiele na temat wyprawy Waymara do Eleshama i o nastrojach wśród Andalów. Sądził, że podbój i okazjonalne czystki opornych wystarczająco nakarmiły ich rządzę krwi. 
- Tak, ten skurwysyn trochę rozjebał szanse na pokojowe załatwianie tych spraw. Dziw mnie jednak bierze... niegdyś uznałbym, że ktoś taki powinien stracić poparcie po czymś takim, otrzeźwić... - Stwierdził, choć może był zbyt wielkim idealistą w tych sprawach, albo wśród gór pozostawali już dużo bardziej zdesperowani, lub dużo gorsi ludzie niż sam już zakładał. Odrzucił jednak na razie tę myśl. Horrmunda dodatkowo zaniepokoiły słowa o możliwej inwazji na Dorzecze. Pocieszająca była w tym wszystkim chyba tylko postawa Findis. - Znaczy wygląda to ogółem dość chujowo... zaraza, a ja myślałem że już wcześniej ciężko to wyglądało. - Westchnął ponuro. - Choć sądzę że Elesham może narobić w portki na pierwszy widok okrętów i żołnierzy. Łatwo gada się o męczeństwie, chwale i godności gdy nie ma się żołnierzy pod murami. Może zmięknąć... on albo jego ludzie. - Wtrącił, może by choć trochę rozjaśnić sytuację. Choć były spore szanse że Elesham zachowa swój upór, Horrmund wątpił lub chciał wątpić by wszyscy jego ludzie i cała rodzina popierała ochoczą chęć grupowej śmierci od mieczy i ognia. - Niestety, sam nie mam chyba z nikim kontaktu. Myślałem o wysłaniu ludzi czy posłów żeby spróbować się z kimś porozumieć, kogoś z naszych, kto zna teren i ludzi, a kogo tamci od razu by nie zabili. - Wyjaśnił, choć teraz nadzieje na powodzenie wyglądały trochę słabiej. - Nie wiedziałem tylko że wśród naszych drogich przyjaciół na dworze panują takie krwiożercze nastroje... w końcu Matka uczy miłosierdzia. - Dodał cicho z kolejnych westchnieniem. - Gdyby miało dojść do jakiegoś spotkania musiałoby to być na naszych ziemiach, przy zerowych szansach dla nich by zrobić zasadzkę. Do Andala na pewno by tak nie wyszli, ale może do nas...? Wiem, że pewnie głupio się łudzę, ale oni też wiedzą co to poseł. - Powiedział pełen bezsilnego gniewu na to wszystko. Gdyby udało się namówić część z nich na wydanie Blackforta lub Grogga, albo chociaż pomoc w schwytaniu ich, miałoby to szanse ugłaskać nawet Andalów.

Horrmundowi nie pozostało nic innego jak przyznać kuzynowi rację, śmiał się potakując i żałując jeszcze bardziej że nie mają przy sobie wina, oczywiście mogli posłać po kogoś, ale Horrmund uznał że ostatecznie niedługo będą mieli całkiem niezłą okazję do picia. 
- Nie wiesz co by zrobiła? Serio? Ja tam mam parę teorii. To bardzo zmyślna dziewczyna. - Zaśmiał się, cóż w tej sytuacji gdy Rowena wychodzi już za niego mógł się z tego śmiać, choć ani dla niego, ani dla niej, ani dla jej nieszczęsnego, hipotetycznego małżonka nie byłby to raczej najzabawniejszy scenariusz. Dodając do tego fakt że zapewne sam Horrmund przyczyniłby się do ewentualnego skandalu czy rozróby, choć wolał tego tu i teraz nie przyznawać przed Waymarem. Pokiwał głową z uśmiechem, zgadzając się z tą opinią o Artysie. 
Po przerwaniu śmiechu wywołanego wizją ich wspólnej kariery błazeńskiej Horrmund syknął przez zęby, odpowiadając na pytanie o jego umiejętności jeździeckie. - Raczej słabo, cieszę się że w ogóle trzymam się w siodle. Miałem nadzieję poćwiczyć, gdyby nie ta wpadka z nogą. - Wyjaśnił. - Ale zawsze można spróbować. Czyżbyś ćwiczył przed turniejem? - Zapytał lustrując Waymara z pewnym podziwem. Na słowa o zasięgnięciu informacji o sytuacji na Północy przytaknął, uznając to za dobry pomysł. Napad Dzikich był w jego oczach na tyle osobliwy że warto było się temu bardziej przyjrzeć, z resztą zawsze dobrze wiedzieć co za miedzą słychać. 

Pozwolił Waymarowi spokojnie rozwinąć myśl o bazie morskiej dla floty, rozważając jego słowa które faktycznie miały sporo sensu, szczególnie z ich perspektywy takie rozłożenie sił zdawało się mieć nieliche znaczenie. - Hm, masz rację Waymarze, nie myślałem o tym z tej strony. - Odparł zamyślony. - Dam z siebie wszystko gdy przyjdzie czas. - Dodał, myśląc o tym że trzeba będzie mieć w pamięci zbudowanie paru drakkarów gdy wróci do domu. 
Odpowiedź Waymara utwierdziła Horrmunda w przekonaniu że mają bardzo podobne spojrzenie na bieżące sprawy, co w tym wszystkim było choć trochę pocieszające. Skoro obydwaj tak myśleli, były szanse że i wśród górali są może jednak jakieś wątpliwości co do słuszności podobnych działań. 
- Musimy być dobrej myśli. Nie wierzę, że wszyscy tam w górach zapomnieli o honorze. - Dodał, po części dla otuchy, po części gdyż faktycznie miał taką nadzieję. 
Kiwnął głową, sam nieszczególnie kojarzył lorda Eleshama, ale wierzył w ekspertyzę Waymara, wierzył też jak i on że nie wszyscy są tak chętni pchania się do zbiorowej mogiły jak co poniektórzy. W pewnym sensie byli tego żywym przykładem, jak i przykładem tego że z Andalami dało się żyć, choć często bywali wkurwiający. 
- Tu się niestety zgadzamy. - Powiedział uśmiechając się smutno. Od dłuższego czasu zastanawiały go pewne niuanse wiary Andalów, na przykład wzajemne konflikty w naukach poszczególnych bogów, lub fiksacje niektórych Andalów na punkcie tylko jednego z Siedmiu. Czy nie brzmiało to jak zlepek kilku różnych wyznań? Cóż, na pewno stara wiara wydawała mu się prostsza pod tym względem, mimo że bogów miała bez liku. - Gdy wrócę do siebie, spróbuję znaleźć odpowiednich ludzi którzy poszliby dla mnie w góry. Jeśli nam się to uda to może i nawet kilku Andalów zmieni zdanie, albo przynajmniej się trochę uspokoi na jakiś czas, to już będzie sukces. - Westchnął. - I będzie to z pożytkiem dla królestwa. Z resztą, jeśli my tego nie zrobimy, to kto? - Powiedział, mając nadzieję że zabrzmi to pokrzepiająco, choć tak wiele rzeczy było niepewnych musieli próbować.

Cóż, Horrmund nie był zaskoczony przewagą jazdy nad piechotą, choć sam czuł się dużo pewniej na własnych nogach to faktycznie, w większości przypadków dobra jazda rozbijała piechotę w pył, choć piechurzy byli jego zdaniem dużo bardziej elastyczni. - Tak, wiem. Muszę i chcę nad tym jeszcze popracować, choć nie wykorzystam tego w turnieju, to w bitwie może będzie okazja. Z resztą, jest jeszcze dużo rzeczy w których muszę się podszkolić. - Przyznał, tak mało czasu a tak dużo rzeczy do zrobienia, no cóż, trzeba będzie zakasać rękawy. Huntera za to nie lada zaciekawiła wzmianka o przybyciu Ibbeńczyków, dotąd kojarzył ich raczej z morzami i portami niż sercem górskiej krainy. Do tego podarki? - Hoho, brzmi to jak nie lada podarek, gratuluję! Nie dziwię się że tak zainteresowałeś się jeździectwem. - Uśmiechnął się. - A jakiż to interes mieli tutaj Ibbeńczycy? - Zapytał z czystej ciekawości, no i dobrze będzie mimo wszystko zorientować się trochę w ostatnich wydarzeniach. 
- Swoją drogą, przywiozłem ze sobą chłopaków, nie wiesz może czy wśród gości znajdzie się ktoś chętny zyskaniem giermka? - Zapytał, trochę zakłopotany. - Z Pierwszych Ludzi prócz ciebie nie znam żadnych rycerzy, a jeśli już miałbym prosić o to Andala to dobrze byłoby znaleźć jakiegoś... no wiesz, porządnego, może bez krwiożerczych zapędów. - Zażartował, choć sam miał mieszane uczucia co do wysyłania chłopców jako giermków, czuł że może to być dla nich dobra opcja. Musieli w końcu kiedyś znaleźć swoje miejsce na świecie, a rycerz mógł ich wyszkolić lepiej niż byle wojowniczy, starszy brat. - Będę też musiał chyba rozejrzeć się za jakimś kawalerem dla Deany, choć żal mi jej wypuszczać z Longbow Hall to chyba najwyższy czas... - Westchnął. 

Horrmund uśmiechnął się, słysząc że cieszy się zaufaniem Waymara. Cóż, mógł na pewno polegać na jego lojalności, pozostawała mu tylko nadzieja żeby kuzyn nie zawiódł się jego umiejętnościami. 
- Upór i poczucie godności może trzymać człowieka długo w biedzie i głodzie... pytanie tylko jak długo. No i można mieć nadzieję że po akcjach Blackforta chociaż w kilku uda się zachwiać poczucie że walczą o słuszną sprawę. - Westchnął znów. Potrafił oczywiście zrozumieć punkt widzenia górali, wierzył jednak że dużo bardziej przydaliby się ich ludowi i kulturze, gdyby dla nich żyli miast za nich umierać i zabijać. - Ano, nie ma co smęcić, trzeba pracować z tym co mamy. - Uśmiechnął się mimowolnie. - Na pewno coś się uda wskórać. 

- Masz rację. - Powiedział z wesołością w głosie, choć wewnątrz mimo wszystko czuł wielką chęć by stać się lepszym, czy to człowiekiem, lordem czy wojownikiem, nieprzerwanie za wiele rzeczy się obwiniał a jednocześnie na wiele rzeczy chciał być gotowy gdy nadejdą, czuł jednak że nigdy nie będzie tak gotowy jakby tego chciał. 
Oho, zapowiadała się więc konna walka zbiorowa? Horrmund liczył raczej na walkę pieszą, w której może raczej nie mógł liczyć na zwycięstwo, lecz przynajmniej mógł się zabawić, brak mu było jednak raczej czasu i talentu by do turnieju móc sprostać komuś dobrze obeznanemu z walką z siodła. Wysłuchał Waymara w nieco posępnym milczeniu, lecz szybko wydarto go pytaniem z zamyślenia. 
- Byłoby miło Waymarze, choć nie martwiłbym się raczej moją obecnością w finale. Nie wiem czy mam tam po co się pchać, może następnym razem. - Skwitował, ostatecznie wolał się nie zbłaźnić spadając z konia przy byle okazji. Jednocześnie opadł z niego nieco entuzjazm i zwyczajowa chęć do prowokacyjnych żartów w temacie walki. - Myślałem. - Odparł, skupiając wzrok przez chwilę na wieczornym niebie. - Chciałbym się zabawić, chciałbym wywalczyć wieniec, ale nie chcę prosić o pasowanie, w dodatku z tak błahego powodu. - Rozwinął myśl, wzdychając. Jasne, ciężko o lepszą okazję do zawalczenia dla własnej kobiety niż na turnieju przed własnym ślubem, głupio by się z tym jednak czuł, a na razie dość mu było w życiu wyrzutów sumienia. Przypomniało mu się też Old Anchor i rozmowa z Gilbertem, a i fakt że przed tą samą kobietą mógłby się równie dobrze tylko wygłupić nie zachęcał. - Może kiedyś. - Dodał jeszcze, nie chcąc jednak zarazić Waymara swoim nastrojem, uśmiechnął się szybko i uderzył go żartobliwie w ramię. - Ale hej, będę ci kibicował. 

Hoho, Waymar faktycznie otrzymał królewskie dary od gości z Ibb, nie ma co było czego pozazdrościć, Horrmund aż lekko otworzył oczy szerzej i uniósł brwi nieco wyżej z zaskoczenia. Gdy dodać do tego też podarki które zapewne otrzymała również królowa, wyglądało to bardziej jak dyplomatyczny dar od innego władcy. - No to faktycznie nie ma na co narzekać. - Zarechotał. - Choć faktycznie, trochę to dziwne... niby darowanemu koniu w zęby się nie zagląda, ale ciekawe czy chodziło tylko o, jak mówisz, relacje sąsiedzkie. 
Horrmund posłuchał z uwagą krótkiej relacji tego co Waymar wiedział o ważniejszych rycerzach na uroczystości, nie nastrajało to jakoś bardzo pozytywnie, Bar Emmon i Hugor faktycznie nie nastrajali zbyt pozytywnie, choć i tak wydawali się wspaniali przy opisie Angrona, samo jego imię brzmiało złowróżbnie. - Hmmm, pojmuję. Najchętniej pomówiłbym chyba właśnie z Ronnelem w tym wypadku, choć może poczekamy jeszcze na turniej. Dzięki Waymarze. - Odpowiedział z wdzięcznością, lekko zadumany nad tym co czynić. Ta opcja chyba faktycznie malowała się najlepiej, również dlatego że chłopak byłby blisko dworu i nie za daleko od domu. - Cóż, jeśli będzie miała czas, z chęcią bym ją o to zapytał. Jako kobieta i królowa zna się na tym chyba dość dobrze... zobaczymy. - Odparł, zadowolony. Już od Longbow Hall miał nadzieję że królowa mogłaby mu pomóc w tej kwestii, chciał jednak najpierw wybadać sprawę z Waymarem, fakt że o niej wspomniał wskazywał raczej że Findis mogłaby być tym faktycznie zainteresowana. Teraz wystarczyło poczekać na dobry moment, by nie pchać się przyjaciółce wprost między ważne sprawy z własnym problemem. Wierzył jednak że może to być dla niej nawet jakaś forma rozrywki i faktycznie uznawał ją za autorytet, na pewno większy od siebie. 
Hunter kiwnął głową, zgadzając się z kuzynem. - Oj tak, będzie trzeba. Chętnie bym za to wypił. - Zaśmiał się lekko, trochę dla rozładowania nastroju po chyba najpoważniejszym temacie ich rozmowy.

Horrmund spodziewał się że Waymar może zareagować także irytacją, lecz nie zamierzał za nic przepraszać, kuzyn chyba nie widział go w siodle w okolicznościach innych niż spokojna jazda traktem, ewentualnie chciał w śmieszny sposób pozbyć się lorda Huntera. 
- Daj spokój Waymar, pokazać to ja im mogę na ubitej ziemi, bez konia. - Burknął, jeżąc się. - Nie wiem czy dokładnie o to ci będzie chodzić, jeśli chcesz pokazać jak się biją Pierwsi Ludzie ale bardzo proszę, wezmę udział. Tylko mi potem nie mów że wstyd przyniosłem. - Powiedział grożąc palcem. Cóż, poprzednie żarty miały najwidoczniej stać się prawdą i Horrmundowi przyda się ta błazeńska czapka. No ale zawsze mógł mieć nadzieję że zdoła trzepnąć kogoś mieczem z siodła zanim sam z niego zleci. - Ale jeszcze zobaczysz, wyklepię ci potem za to blachę. - Pogroził jeszcze trochę naburmuszony, choć przez żarty to nie wykluczał, że potem wyżyje się za to na kuzynie na placu. On już mu zgotuje turniej. - Masz szczęście, że i mi tego brakuje. 
Przemyślał spojrzenie Waymara na pasowanie. Sam nie był pewien czy w smak mu całe to rycerzenie, Andale jak to z wieloma rzeczami mówili jedno a robili drugie i z tymi zasranymi zasadami rycerskości było bardzo podobnie, nie był jednak pewien czy on tak potrafi. A mimo że kuzyn twierdził że taki zabieg jest normalny i może przyjść z korzyścią, dla niego takie pasowanie żeby zabawić się na turnieju wydawało się jakieś takie śmieszne i bez znaczenia. 
- No nie wiem... dziwne to jakieś wszystko. - Mruknął. - Rycerzem się powinno zostawać za zasługi albo ja wiem, jakiś wielki czyn. - Dodał, do tego dalej wątpił raczej w swoje możliwości w szrankach, choć wolał już nie drażnić tym Waymara. - Pomyślę o tym jeszcze. 
Lord Runestone najwidoczniej miał dość beztroskie podejście do zabiegu Ibbeńczyków, i kto wie, pewnie miał rację. Kupcom pewnie zależało po prostu na dobrych relacjach by potem łatwiej zbijać interesy. Z resztą, Ibbeńczycy pochodzą z daleka to i zwyczaje inne. 
- No, na twoim miejscu też bym był. - Parsknął. - A i mnie by się przydali tacy sąsiedzi, nie ma co. - Westchnął, oj tak, z takich sąsiadów byłby zadowolony chyba każdy, oby też tak się miały sprawy utrzymać. 
- Hmm, sugerujesz naruszenie piwniczki? - Powiedział szczerząc zębiska w półmroku. - Bo jeśli tak, to nie musisz mnie namawiać. 

- Eee tam, z reguły jestem właśnie bardzo optymistyczny. - Wzruszył ramionami z drobnym uśmieszkiem. Nawet jak na jego standardy zapowiadało się to średnio ale cóż, może szczęście mu dopisze? Może spróbowałby przegonić trochę konia wokół zamku przez te parę najbliższych dni, albo poćwiczyć trochę walkę z siodła - wątpił by to coś dało w tak krótkim czasie, ale zawsze to lepiej niż nic. - Dobra, dobra. - Powiedział ze śmiechem, unosząc ręce w obronnym geście. Waymar widocznie bardzo napalił się na ten cały turniej i bardzo chciał go widzieć tam ze sobą. Może jego obecność chociaż kuzynowi przyniesie farta. Gdyby trafiła się walka piesza Horrmund z pewnością nie miałby żadnych oporów. 
Musiał przyznać, że słowa Waymara całkiem do niego trafiały, były budujące i do tego z sensem. Najbardziej chyba to, że i wśród rycerzy było sporo mend, a mimo że i on miał swoje słabości i swoje za uszami, to nie uważał się być sukinsynem równym co poniektórym Andalskim rycerzykom. 
- Może i masz rację... pomyślę jeszcze, dam ci znać. I postaram się nie myśleć zbyt długo, tylko ile to konieczne. - Odpowiedział, to co mówił kuzyn zdawało się skutecznie zwalczać zarówno jego brak przekonania co do rycerstwa w ogóle, jak i do poczucia że do niego nie pasuje. Jakby o tym dłużej pomyśleć, oba te przekonania na dłuższą metę stały wobec siebie w sprzeczności. Pozostawała tylko jeszcze kwestia kto miałby go pasować? Horrmund obawiał się, że gdyby był to sam Waymar, mogło by się zdarzyć, że banda Andalskich paniczy zaczęłaby nagle bardzo głośno krzyczeć i uderzać pięściami w ziemię. Postanowił zapytać o to jednak jak już na spokojnie się namyśli. 
- Cóż, kto wie co się będzie działo, może jeszcze się kiedyś do nas przeprowadzą. - Odparł, wzruszając ramionami. Sam też nie miał nic przeciw cudzoziemcom, o ile nie przybywali z ogniem i mieczem, mordując i plując na zwyczaje gospodarzy. 
- Ano, wypijmy! Co jak co, ale jest co uczcić. - Zawołał niemal, szczerząc zębiska. - Ha! Myślisz że weźmie mnie pod buta? - Zapytał ze śmiechem, w odpowiedzi na sugestię Waymara gdy ruszali powoli do wyjścia z ogrodów by umilić nieco wieczór "odrobiną" alkoholu.