Zamkowe Ogrody

Na zaproszenie księcia zjawił się Bragg Brogth, głowa domu Brogth, wraz ze swoją córką - Thrigg. Mężczyzna wyglądał na człowieka dojrzałego, któremu do wczesnej starości jeszcze trochę brakowało. Chód miał pewny, a wzrok bystry. Odziany był w grube szaty z najlepszych dostępnych materiałów oraz płaszcz z wilczego futra spinany złotą klamrą. Prawą jego dłoń zdobiły dwa sygnety z kamieniami szlachetnymi, a czarną, gęstą brodę spinał podobny im pierścień pokryty runami. Jego córka również prezentowała się bardzo dobrze. Thrigg była dość wysoka jak na ibbeńską kobietę, miała mocną, dobrze zarysowaną figurę, szerokie biodra i obfity biust. Jej ciemnobrązowe włosy, uczesane w chwili obecnej w kunsztowną fryzurę, były lśniące i zadbane. Podobnie jej broda, która ułożona była w dwa misternie splecione warkocze spięte platynowymi pierścieniami. Sporym plusem było też to, że panienka miała równe, ładne i białe zęby.
Bragg skłonił się przed Thoggiem i jego rodziną zgodnie z wszelkimi protokołami dworskimi, zaś jego córka dygnęła uniżenie przed księciem oraz jego krewniakami. Szczególnie dużą uwagę poświęcili na okazaniu odpowiedniego szacunku królowej. Podczas spaceru po pokrytych jeszcze ostatnimi wiosennymi śniegami ogrodach głowa rodu Brogth opowiedzieć mogła, że i w domu, i w interesach wszystko ma się w jak najlepszym porządku. Jeżeli rozchodziło się o przyszłość, to spory potencjał miały inwestycje w koloniach. Ibbish było bogatym miastem, chociaż tereny wokół niego były dzikie i nie w pełni okiełznane. Do tego powstać teraz miały nowe kolonie. Kto wie, może w górach lub zachodnich lasach odnajdą się klejnoty lub cenne kruszce? To byłby idealny pretekst do otworzenia kolejnych pracowni jubilerskich oraz zabieganie o kontrakty na odstawy od królewskich górników. W dodatku Brogthowie mieli w swoim posiadaniu warsztaty kamieniarskie, a dla kamieniarzy zawsze znajdzie się praca przy wznoszeniu nowym miast i fortów.
- Czynisz nam, książę, wielki zaszczyt - powiedział Bragg, ani na chwilę nie okazując nadmiernie swego widocznego zadowolenia oraz nie próbując spoufalać się z dziedzicem tronu. W końcu tak nie wypadało. - Oczywiście zgadzam się na oddanie ręki mojej córki waszej osobie - orzekł. - Z chęcią wysłucham też z uwagą waszej propozycji - oznajmił, po czym odchrząknął i zerknął na córkę. W końcu książę chciał poznać jej opinię, a chociaż Bragg nie rozumiał po co zadawać takie pytania skoro była to kwestia do ustalenia między nim, jej ojcem, a księciem, to nie śmiał protestować. - Thrigg?
- To będzie dla mnie wielki zaszczyt, książę - stwierdziła i dygnęła przed Thoggiem. - Mam nadzieję, że sprostam twoim oczekiwaniom.