Brama zamkowa

Tydzień w siodle, a i tak dotarli pod wieczór.
- Wierzchem bylibyśmy już dawno temu - burczał co jakiś czas pod nosem starzejący się powoli rycerz.
- Przecież i tak nam się nie spieszy... jak by to po żołniersku... Królewskiej Przystani w dzień nie podbito! - stwierdziła dziarsko młoda lady, lecz sir Gerold zamiast pokiwać w zadumaniu głową, jedynie przyłożył dłoń do czoła. Przynajmniej drugi z noszących pasy wykazywał jakieś zainteresowanie, chociaż ciągłe wiercenie mogło znaczyć, że potrzebuje ustronnej chwili między krzakami.

Minąwszy gęstniejące coraz bardziej wsie - niektóre zniszczone zarazą - powóz wreszcie dostukotał do bram murowanego zamku. Co jak co, ale kamienia był w Dolinie dostatek. Jako, że było już dość późno, jeśli brama była zamknięta, to sir Gerold zeskoczył z wozu, by w nią załomotać i przedstawić podróżnych. W innym razie przedstawili się jak obyczaj nakazuje i poprosili o powiadomienie lady Beatrice o przybyciu jej gościa, bowiem ta raczej do późnych godzin nie wyczekiwała w bramie jak jakaś ulicznica. Alyssa w głowie materializowała już balię z wodą, a zaraz po niej przyjaciółkę; jedzenie zajęło ostatnie miejsce - zaraz po wygodnym łóżku.

Pół godziny to całkiem sporo czasu. Zwłaszcza na wietrze, późną porą i przed zamkniętą bramą. Stopniowo plan przybycia zmieniał podpunkty miejscami. Bo w końcu można by było iść spać, a z rana wziąć kąpiel, zjeść i w pełni sił powitać Beatrice. W głowie Alyss brzmiało to teraz jak dobry plan. Wreszcie otworzono im i mała kompania przedostała się do środka, gdzie powitał ich widziany nieco wcześniej zarządca i.. ależ.. aż słów zabrakło. Powiedzcie mi tylko, że to dziedzic, a babka na pewno zgodzi się na ten związek.. Mężczyzna podszedł i się skłonił, Alyss dygnęła, czy cokolwiek jest przewidziane wedle etykiety i dała pocałować swą dłoń. Gabriel. Cóż za anielskie godne Wojownika imię!W głowie Alyss miała już kilka wariantów uwiedzenia młodzieńca, ślub i czwórkę; nie! Trójkę dzieci. Dwóch chłopców i dziewczynka. Potem zaś usłyszała "i zarazem mąż Beatrice", zaś plany legły w gruzach i rozsypały się w popiół. Już chciała wypalić, że skoro żona jest niedysponowana, to może by... po czym ugryzła się w język i zaczęła gładko: - Rada jestem z naszego spotkania, choć pora już późna. - stwierdziła szczerze - W takim razie nie będę jej niepokoić. Słowa zarządcy znów namieszały jej plany. Łaźnie pewnie nie są ogrzewane przez całą dobę, a mogą zaczynać dajmy na to od południa, więc wychodzi na to, że jednak będzie trzeba pokrzątać się jeszcze nieco przed snem. - Bardzo mi miło. W takim razie panowie pozwolą, że nieco się odświeżę, a z rana kontynuujemy, gdy wszyscy będą wypoczęci - tu zwróciła się raczej do Lynderlyego, po czym ruszyła we wskazanym kierunku, wraz ze służącą i Geroldem, za to Duran pomógł rozpakować ich rzeczy z wozu. Ku Jadalni!