Sala Jadalna

Po zmroku zwołano wszystkich gości na ucztę. Członkowie królewskich rodów otrzymali zapewne miejsca na podwyższeniu, w pobliżu gospodarza.
Harrold, jako najwyżej urodzony z gości, przyszedł na końcu. Przechodząc przez salę, skłonił się lekko niektórym osobom i po krótkiej, uprzejmej rozmowie z gospodarzem, Sokół wraz z żoną, wnukiem, namiestnikiem oraz podopiecznym (Tyrekiem) zajęli wyznaczone dla nich miejsce.

Uczta mijała, niektórym szybciej, niektórym wolniej. W pewnym momencie, król zagaił swojego wnuka:
-Jak Ci się podoba nasza wycieczka po Dorzeczu? I co myślisz o moich rozmowach z królami Tridentu?

Stary był ciekaw, jakie jego przyszły następca ma pojęcie o polityce.

Wizyta w Raventree Hall nie należała do najbardziej ekscytujących. Nie wolno mu było zbytnio oddalać się poza mury zamku, a z korytarzami szybko się zapoznał. Dni jak dotąd upływały mu więc na dziedzińcu, w pełnej zbroi, lub też nie, zawsze jednak z ostrzem w ręku. Odwiedził przy okazji balwierza, ściął jak dotąd długie włosy i zgolił brodę, z której był zresztą niezmiernie dumny.
Podobno nieco bardziej przypominał teraz swego dziadka, a przynajmniej tak powiedziała mu babcia, kiedy pojawił się na uczcie u Jej boku. Miejsce zajął oczywiście u boku swej rodziny, oraz namiestnika Baelisha. Jak przystało na księcia, na wszelkie pytania odpowiadał grzecznie, zajmując się jednak głównie zapełnianiem swojego talerza, oraz kielicha. Toczył rozmowy z młodym Tyrekiem, który okazał się świetnym towarzyszem, kiedy uczta mijała Ci niesamowicie wolno, jak w przypadku Jaspera. Unosił właśnie kolejny kęs do ust, kiedy padło pytanie ze strony Harrolda.  Odłożył sztućce, przeżuwając przy tym ostatni kęs, myśląc przez dłuższą chwilę nad odpowiedzią.
- Cóż, wydaje mi się, iż wycieczka byłaby nieco milsza, gdyby Dorzecze nie było rozerwane wojną. Żal mi ludzi, których muszą to ciągle znosić. – stwierdził, ostrożnie wybierając przy tym słowa. Podejrzewał, iż był to jeden z kolejnych testów dziadka. Kontynuował w końcu, tym razem jednak nieco przyciszonym głosem. – Są naszymi sąsiadami. Dorzecze zjednoczone pod sztandarem jednego rodu i jednej Wiary okazać się może cennym sojusznikiem w przyszłych kampaniach.

Harrold ze szczerą uwagą wysłuchał wnuka. Swoją drogą, zauważył i docenił fakt, że Jasper zgolił zarost. W tym wieku, to zgolenie zarostu jest bardziej dojrzałe, zauważył.

-To prawda- odrzekł- niestabilne sąsiedztwo jest zagrożeniem nawet dla tak odciętej krainy jak nasza Dolina. Zjednoczenie Dorzecza pod sztandarem Tullych albo Brackenów zapewniłoby stabilność w regionie. Ale z drugiej strony, słabszego sąsiada łatwiej zdominować gospodarczo- Harrold mówił swobodnie, wątpił, żeby takie teoretyczne dywagacje miały kogokolwiek obrazić.

-Jak myślisz, co nam bardziej się opłaca: sojusznik gospodarczy czy militarny?- zadał kolejne pytanie. Nie zamierzał testować Jaspera, był po prostu ciekaw jego zdania.
Uśmiechem zachęcił chłopaka do odpowiedzi.

Rozluźnił się nieco, wsłuchując się w słowa dziadka. Ponownie postanowił zastanowić się nad swoją odpowiedzią chwilę dłużej. Ostatecznie chciał pokazać, iż nauka z Maesterem, oraz obserwowanie poczynań króla czegoś go nauczyła. Miał w końcu od kogo się uczyć – ojciec, który nadal zajmował się plagą górali w Dolinie, no i dziadek, który to cieszył się dość długim panowaniem na tronie Doliny Arrynów.
- Zarówno sojusznicy gospodarczy, jak i militarni mają swoje atuty. Trudno przewidzieć, czy letnie zbiory będą obfite, czy też nasze armie nie zostaną zapędzone w kozi róg. Wtedy odsiecz ze strony sojuszniczych wojsk byłaby pożądana. – pozwolił sobie na chwilową przerwę, aby złapać oddech. – Wybór jest trudny. sojusz gospodarczy pozwoliłby nam na wzmocnienie Doliny, co oznacza także silniejszą armię i większą ilość zapasów, gdybyśmy mieli przeprowadzić kampanię militarną.
Zakończył wreszcie, relaksując się na krześle. Wybór nie należał do najłatwiejszych, a sam książę miał jeszcze wiele nauki przed sobą. Cóż, niedługo ich mała grupa powróci do Orlego Gniazda, gdzie ponownie towarzyszył będzie dziadkowi podczas audiencji i odwiedzin u podlegających Arrynom rodów. Znowu będzie spędzał znaczną część swego czasu w wieży maestera, studiując dawne księgi, oraz osiągnięcia królów jeszcze sprzed lądowania Aegona. Dzieje Targaryenów również znał, ostatecznie cały ród nie był złożony z szaleńców.

Dziadek był zadowolony z odpowiedzi wnuka. Oczywiście, kilka lat nauki nie może się równać z dekadami doświadczenia, jednak nauka to podstawa- a ta nie poszła w las.

-Masz rację- szczerze zripostował- dobór sojuszników zależy od własnych zamiarów. Planując podboje, warto mieć wojskowego sojusznika. Planując pokój, warto mieć partnera gospodarczego. Z drugiej strony-ciągnął- wojna zwiększa zapotrzebowanie na surowce, a chcąc pokoju, należy pamiętać o obronie.
-Są różne formy zawierania sojuszy, dobrze o tym wiesz- podjął nieco inny temat- sojusz może dotyczyć jednej sprawy, jak na przykład wspólne zwalczenie bandytów działających na pograniczu dwóch państw, albo obniżenie ceł na handel jakimś produktem. Są też poważniejsze sojusze, zawierane na lata, zatwierdzane wspólnymi dokumentami, albo nawet małżeństwem- tu nagle odwrócił się do chłopca (wcześniej patrzył na salę) i zapytał:
-Jesteś dziedzicem swojego ojca. Wiesz dobrze, z czym się to wiąże. Jesteś też mądrym i dojrzałym młodzieńcem. Powiedz mi, gdybyś miał zdecydować, z jakim rodem powinniśmy się związać więzami krwi, kogo byś wybrał? Chorążych z Doliny cze kogoś z zewnątrz?

Wsłuchał się w słowa dziadka, zastanawiając się właściwie co ma na myśli mówiąc o zatwierdzaniu sojuszów wspólnymi dokumentami. Zważając na to, iż Harrold akurat miał odwrócony wzrok, sięgnął po karafkę, hojnie zapewniając swój kielich czerwonym winem. Uniósł naczynie do ust, smakując trunek przez dłuższą chwilę, nim wreszcie domyślił się co na myśli miał dziadek. Wytrzeszczył nieco oczy, zachowując jednak spokój i dopijając kwaśne wino, starając się przy tym nie skrzywić. Zaraz potem padło kolejne pytanie, Jasper czym prędzej odstawił więc kielich z powrotem na stół. Już wcześniej miał swoje domysły, co oznaczały słowa króla Harrolda, tym razem jednak utwierdził się w ów przekonaniu.
- Zarówno Ty dziadku, jak i mój pan ojciec za żony pojęliście córki chorążych za żony. Jeśli miałbym być więc szczery, znacznie bardziej opłacalne byłoby, gdybyśmy złączyli rody z kimś z zewnątrz. Byłaby to okazja na zacieśnienie więzów z potężnym rodem z innego Królestwa. – rzekł, obrzucając przy tym dziadka spojrzeniem jasnoniebieskich oczu. Jasper nie miał w zwyczaju kłamać, to też również i teraz wyraził to, co rzeczywiście myślał. W końcu każdy Arryn uczony był, aby dbać o swoją rodzinę, oraz umacniać przy tym pozycje rodu na politycznej mapie Westeros. Ponownie sięgnął po karafkę, tym razem napełniając kielich jedynie do połowy, coby przypadkiem nie przesadzić.

Uśmiechnął się nieznacznie, widząc napełniony kielich wnuka. Dorasta, skwitował.
-Twoje argumenty są słuszne- odrzekł- ja i Robin przez wiele lat trzymaliśmy Dolinę odizolowaną od reszty świata, jednak stopniowo- czy to przez przyjęcie księcia Auriona na wychowanie, czy to przez naszą obecną podróż- przygotowywaliśmy poddanych na zaangażowanie się w sprawy między państwowe. Wkrótce otworzymy się jeszcze bardziej- dodał w zamyśleniu.

-Bądź jednak dobrej myśli- podjął po chwili- będziesz przy tak ważnych ustaleniach, jak wybór Twojej towarzyszki- dziadek się uśmiechnął, następnie zadał kolejne pytanie:
-Z jakim królestwem według Ciebie powinniśmy połączyć nasze więzy krwi?

Cóż, jeśli wcześniej miał jakiekolwiek wątpliwości wobec rychłego mariażu, teraz zostały one rozwiane. Ostatecznie jednak już dawno wiedział, iż kiedyś ów dzień nadejdzie, to też szybko poradził sobie z nowymi wieściami. Być może nie do końca pogodził się z perspektywą stanięcia przed septonem, aby wypowiedzieć śluby u boku swej narzeczonej. Cieszył się jednakże, że miał coś do powiedzenia w wyborze swojej przyszłej małżonki. Zapewne decyzja została już podjęta, aczkolwiek miło było wiedzieć, iż dziadek choć trochę liczy się z jego zdaniem. Raz jeszcze uniósł kielich do ust, pociągając z niego zdrowy łyk, zamyślając się przy tym. Znał doskonale znaczną część rodów zamieszkujących, jednakże drzewa genealogiczne były już nieco trudniejsze do zapamiętania.
- Hmm, musiałoby to być Królestwo, z którymi przydałoby się zacieśnienie więzów. – powiedział, drapiąc się po brodzie. Miał zamiar wspomnieć o Królestwie Północy, ostatecznie jednak porzucił ów pomysł. – Jedno z Królestw Reach byłoby dobrym wyborem, gdyby kraj ten nie był rozerwany wojną. Królestwo Burzy byłoby potężnym sojusznikiem. Jeśli pamięć mnie nie myli, córa Króla Durrana nie wyszła jeszcze za mąż. – zakończył, obserwując przy tym reakcje dziadka, jakby chciał wybadać, cóż sądzi o jego rozważaniach. Być może żaden ze wspomnianych przez Arryna rodów nie był tym, którzy wybrali dla niego ojciec i dziadek.