Sala Jadalna

Jak się okazało, kobieta pochodziła z rodu Targaryenów, do których zostało wysłane zaproszenie. Choć nie był to sam władca wysypy, Edwyn nie narzekał, że w roli dyplomaty wyspy, został przysłany ktoś taki jak Rhaenys. Lord oddelegował kilku służących do pomocy dla młodej lady, a także jej ludzi. Jej sługom wskazał również miejsce, gdzie mogą spocząć po męczącej podróży. Jeśli ktoś pragnął dowiedzieć się czegoś o okolicznych przybytkach i odpocząć w nich, Edwyn z pamięci wyrecytował najlepsze karczmy, gospody i zajazdy, które można było znaleźć nieopodal zamku. Później, lord również wrócił do zamku, jeśli ktoś inny przybył, naturalnie powitał i zaprosił do komnat, a potem na poczęstunek, na który i on sam w końcu się udał.
Tarth wraz z najmożniejszymi tego zamku — poza jego bratem, stacjonującym w Morne — czekali już przy stole, rozmawiając o polityce i różnych rzeczach, które dotyczyły niedalekiej przeszłości, ale również związanej z nią przyszłości. Na zamku poza klimatem uczty, towarzyszyła również nieco bardziej gęsta atmosfera, jednak zaraz przełamywana po pojawieniu się w towarzystwie gości. W końcu oni przybyli tutaj dla przyjemności i interesów, a nie po to, żeby zajmować się sprawami wyspy. Tak więc, gdy tylko Rhaenys pojawiła się w jadalni, rozmowy ustały, a lord i jego rycerze wstali od stołu, żeby przywitać gości.
- Pani, zapraszam na swoją prawicę. - wskazał krzesło obok swojego, odsunął je, a gdy dziewczyna już na nim siedziała, pomógł je dosunąć.
- Jak podoba się zamek, Pani? - zapytał z uśmiechem.

Kąpiel była odświeżająca, zwłaszcza po tym jak musiała się bez niej jakiś czas obejść. Dodatkowe służki przydały się przy rozpakowywaniu jej rzeczy, później jednak Rhaenys wystarczyła jej już własna służba. Kobiety miały już wypracowaną niemałą strategię na zajmowanie się swoją lady, zwłaszcza, kiedy chodziło o czas, wolały pewnie, by nikt im nie przeszkadzał. Jedna już zabierała się za jej ubieranie, inna dosuszała włosy, kiedy robiony był makijaż jednocześnie układano jej fryzurę. To dopiero była praca zespołowa. Dzięki temu w stosunkowo krótkim czasie Targaryenka była znów gotowa do wyjścia, a przy okazji dowiedziała się od służek, że na zamku panuje raczej ciężka atmosfera. Dlaczego to już było jej zadaniem się dowiedzieć, chociaż pewnie nie była to sprawa błaha, jeżeli poruszyła wszystkich mieszkańców.
Rhae zjawiła się w jadalni w biało-złotej sukni i włosami upiętymi w luźny kok, w końcu kosmyki wpadające do jedzenia nie były ani wygodne, ani taktowne, a przy posiadanej przez nią długości taki wypadek był bardziej niż prawdopodobny. Na powitanie uśmiechnęła się do wszystkich i skinęła głową, po czym zajęła wskazane miejsce.
-Piękny już na samym wejściu, a dokładne jego podziwianie jeszcze przede mną - odpowiedziała spoglądając na rozmówcę. - Odmienność stylów architektonicznych w różnych zakamarkach Westeros zawsze mnie zdumiewa.  Chociaż zazwyczaj opisy książkowe nie oddają wszystkiego tak dokładnie jak własne obserwacje, tym bardziej cieszę się, że mogę widzieć to wszystko na własne oczy.

Pokiwał głową na wspomnienie piękna swojego zamku, a przynajmniej tej części, którą Rhaenys zdążyła obejrzeć. Mogłoby się wydawać, że jest bardzo dumnym człowiekiem, ale nie było tak do końca, raczej doceniał to, co jego przodkowie zdążyli stworzyć, to z tego lord Tarth był tak naprawdę dumny.
- Rzeczywiście, różne rozwiązania architektoniczne i fortyfikacyjne w Westeros, to prawdziwa uczta dla oczu. Zachęcam do odwiedzenia kiedyś Końca Burzy, zamek mojego króla naprawdę zdumiewa. Do wspaniałych twierdz można też zaliczyć Winterfell, w którym zastosowano interesujący system grzewczy, ale najbardziej wspaniałe ze wszystkich zamków na naszym kontynencie to Wysogród i Casterly Rock, te dopiero potrafią zdziwić. - wyłożył kilka przykładów, po czym odwrócił się trochę i wskazał na marmury w tej sali.
- A to chluba mojej wyspy, słynny marmur z Tarth. Jest tak dobry, że nawet król Doliny w zamierzchłych czasach sprowadzał go do budowy swojego zamku, choć i tam nie brakuje marmuru. - opowiedział, a Rhaenys mogła zauważyć prawdziwie piękny marmur, który przeplatany był żyłkami w różnych kolorach, prześcigających się od siebie w szlachetności. W sumie był on jednym z powodów zaproszenia na wyspę wielu szlachetnych ludzi.
- Czy jest coś, co chciałabyś zobaczyć, Pani? Będę mógł oddelegować do oprowadzenia kilka sług.. lub też samemu odebrać zaszczyt pokazania mojej twierdzy.

Nic dziwnego, ona sama również odczuwała dumę ze swojego domu, chociaż między tutejszym zamkiem a Smoczą Skałą było zdecydowanie więcej różnic niż podobieństw. Siedziba Targaryenów miała być przede wszystkim bezpieczna, efekt na widzu miał wywrzeć majestat i ogrom, niekoniecznie wymyślne ozdoby i dodatki. Chociaż nie, motywów smoka mieli wiele, bardzo wiele. Widać też było różnicę w kolorystyce między jasnym i rozświetlonym Tarth a ciemną i mroczną Smoczą Skałą. Który zamek był lepszy? Chyba rzecz gustu. I kwestia czy się go podziwia, czy prowadzi wojnę oraz po której stronie murów się wtedy znajduje.
-Z przyjemnością zobaczyłabym te miejsca. Liczę, że w najbliższej przyszłości pojawi się ku temu sposobność. Póki co bardziej jestem zaznajomiona z architekturą Essos, takie wyprawy będą więc tym bardziej pouczające - odparła, całkiem szczerze mówiąc o chęci zobaczenia tych miejsc. Po czytaniu ich opisów zrodziła się w niej swego rodzaju ciekawość, a może po jednym wyjeździe z domu ojciec będzie bardziej przychylny kolejnym.
-Rzeczywiście piękny. Nie dziwię się królowi Doliny, że zechciał go mieć - przytaknęła.
Tak, kolejna różnica. Jasny, delikatny marmur, a czarny, jednolity kamień. W sumie nie wyobrażała sobie podobnych posadzek u siebie w domu, za duży kontrast, gdzie indziej jednak sprawował się lepiej.
-Dzisiejszego dnia raczej zabraknie już czasu na zobaczenie wyspy, chętnie więc zwiedziłabym samą twierdzę. Jeżeli nie będzie to problem, to zapewne nikt nie opowie mi o nim tak wiele, jak jego lord - uśmiechnęła się promiennie.

Edwyn naturalnie był zaszczycony, gdy Rhaenys zdecydowała się skorzystać z przewodnictwa samego lorda. Być może miał jeszcze trochę pracy, ale w końcu jedyne co przez ostatnie kilka miesięcy robił, to tonął w raportach lub był zakładnikiem u piratów, a potem zbierał tego plony, należało więc choć na chwilę pozwolić sobie na odpoczynek, zwłaszcza że za rogiem była ważna dla niego uczta i chciał być na nią gotowy w pełni.
- Naturalnie. Proponuję na początku ogrody, przebudowane przez moją matkę. - powiedział i zaczekał na reakcję srebrnowłosej, być może ta, wolała przejść się w jakieś inne miejsce, wówczas Edwyn nie oponował i tam ją zaprowadził. Teraz nadeszła jednak pora na poczęstunek i ostateczne skonsumowanie prawa gościnności, według którego od tej pory nic nie mogło stać się Rhaenys z ręki lorda pod jego dachem. Na stole pojawiły się różne dania, zaczynając od dziczyzny z lasów wyspy, przez ciepłe jeszcze pieczywo, owoce i gotowane warzywa, na Złotym Arborskim, a także Dornijskim winem. Nie było to nic wykwintnego, ale też nic na co można by było narzekać. Nieco bardziej wyszukane dania, były zarezerwowane na następny dzień. Podczas jedzenia, lord miał zamiar zabawiać gości rozmową, a także występem barda, grającego gdzieś w tle.
Po posiłku, jeśli dziewczyna nie miała żadnych innych planów, lord Edwyn od razu zaprosił ją na przechadzkę.

(z/t. Możesz pisać gdzie chcesz.)