Brama

Podróż po mieście, tak samo jak podróż do Pentos, zajęła dłużej niż można by tego było oczekiwać. Aurion najbardziej w świecie lubił podziwiać wschodnią architekturę i gdy tylko gdzieś pojawił się jakiś ładniejszy budynek, cała kompania musiała się zatrzymać żeby zaczekać na księcia który dogłębnie zechciał zanalizować wszystkie zdobienia. Dwie godziny zajęła podróż pod bramę pałacu, gdzie zatrzymali ich strażnicy. Blackfyre jednym susem zeskoczył z konia i przekazał lejce swojemu koledze, żeby po rozmasowaniu swoich pośladków podejść do strażników i się lekko skłonić.
- Witam serdecznie. Z tej strony Aurion Blackfyre, kuzyn Aemona Blackfyre, nowego Pana tego miasta. - przywitał się, niestety nie miał zbyt wielu dowodów na swoją przynależność do tego rodu. Nie lubił nosić biżuterii, także na jego palcu nie było sygnetu ze smokiem. Również jeszcze nie dorobił się płaszczu z czarnym smokiem na czerwonym tle, więc musieli mu uwierzyć na jego Valyriański wizerunek. - Widzi Pan, wyglądam prawie jak on. Te same włosy i takie same oczy. - powiedział i położył palec pod okiem i rozszerzył powiekę. - Ooo takie. - dodał pokazując mu fioletowy kolor. - Jeśli mi Pan nie wierzy to niech Pan kogoś zawoła. - oznajmił na sam koniec, po czym się uśmiechnął i z założonymi rękoma zaczął czekać na decyzję starszych panów z bronią.

Aemon znalazł swojego psa - a właściwe jeszcze szczeniaka - którego dostał miesiąc temu od Alayne i miał zamiar odnaleźć tresera żeby dowiedzieć się czegoś więcej o zajmowaniu się tym kudłatym, podejrzanie radosnym stworzeniem. W końcu nie chciał żeby było źle ułożone i problematyczne jak już dorośnie. Na razie zajmował się nim trochę psiarczyk Smoczej Skały, więc nie było z czworonogiem tak źle. Niefortunnie zamiary Smoka zostały pokrzyżowane, kiedy jeden ze zbrojnych zbliżył się powoli i zameldował, iż u bram pałacu stoi ktoś, kto podaje się za jego kuzyna.
- Chodź, Eskel - rzucił do psiaka i ruszył w stronę bramy.
Kiedy dotarł wraz ze strażnikiem na miejsce, jego oczom ukazał się ktoś, kto właściwie wyglądał znajomo, ale jednak wcale nie musiał być tym za kogo się podawał. Cóż... Z drugiej strony kto by był na tyle głupi by próbować podszywać się w taki sposób?
- Tak, to mój kuzyn - potwierdził historię Auriona, zwracając się do zbrojnych strzegących wejścia do pałacu. - Dobrze jednak, że postanowiliście się upewnić, panowie. Doskonała robota - pochwalił ich, po czym skierował swoje zamglone spojrzenie na gościa. Zdecydowanie nie spodziewał się odwiedzin, zwłaszcza tuż po tym, jak do Alayne przypłynął akurat jej karli krewny. - Witaj, kuzyne. Głodny?

Gdy strażnik odszedł do środka, żeby powiadomić Aemona o niespodziewanym gościu, Aurion klasnął w dłonie i się uśmiechnął do drugiego strażnika. Nie omieszkał też pochwalić jego profesjonalnego wyglądu i powiedzieć że na pewno podczas zdobywania miasta najbardziej wykazał się ze wszystkich żołnierzy. Jednak serwowanie komplementów, zatrzymało zauważenie księcia Aemona w oddali.
- Przyjaciele, chodźcie przywitamy się z dziedzicem Skały. - zawołał swoich towarzyszy, żeby ci zeszli z konia i stanęli za nim. Wkrótce też zjawił się władca tego pięknego miasta i potwierdził historię Auriona. - Wspaniale, czyli pomimo pięciu lat nieobecności nadal mnie pamiętasz! - powiedział i klasnął w dłonie. - Przynajmniej mam taką nadzieję, że wiesz kim jestem. Hmmm. - zamyślił się i przystawił palce do brody, żeby teatralnie ukazać swoje zamyślenie. - Jestem synem księcia Gaemona, Aurion, ten co wyjechał do Doliny. - przedstawił się, wolał w razie czego rozwiać zwątpienie które mógł mieć jego kuzyn. - A to są moi strażnicy, wiesz dziadek mi ich przydzielił, wiesz przecież jaki jest. - powiedział i prychnął. A na pytanie o jedzenie, chłopak kolejny raz przyklasnął. - Jak najbardziej, ostatnio jedliśmy tylko suche racje które dostaliśmy w Orlim Gnieździe. - roześmiał się i jeśli Aemon zaczął go prowadzić do jadalni to kontynuował. - Postanowiłem trochę zboczyć z kursu i zobaczyć co słychać u mojej dalszej rodziny, tej która robi jakieś ekscytujące rzeczy. - dziób prawie w ogóle mu się nie zamykał, a było to spowodowane jego radością ze spotkania z kuzynem, oraz dla tego że po prostu mógł się w końcu komuś wygadać, a właśnie był w takim wieku że ciągle chciało mu się gadać.

- Pamiętam - odpowiedział krótko Aemon, który wciąż nie zrozumiał jaki sens był w wysyłaniu ich kuzyna do izolującej się od świata Doliny, której władcy mieli dość niegościnną reputację.
Na wypowiedź o dziadku skinął jedynie głową, rzeczywiście każdy dobrze wiedział jaki jest król Aegon. Ostrożny, bardzo ostrożny. Smok zaprosił niespodziewanych gości do środka, wraz z psem oraz ser Duncanem prowadząc ich w stronę kuchni. Posiłki raczej nie były teraz w planach, ale u samego źródła powinni znaleźć coś całkiem szybko, a przynajmniej taką miał nadzieję. Poza tym Ordell na pewno będzie w stanie wymyślić coś szybko i ich zadziwić, był podobno bardzo zdolny.
- Nie zajmujemy się niczym przesadnie ekscytującym - stwierdził, maszerując korytarzem i pozdrawiając skinieniem głowy parę patrolujących rycerzy. - Obecnie jest to głównie dużo papierów oraz spotkań.
Książę był zdziwiony stwierdzeniem "dalsza rodzina", ponieważ kuzynostwo nie było jeszcze zbyt odległe. Ponadto ogólnie nie był zbyt rozmowny, a teraz jeszcze nie wiedział jak bardzo pobyt w Dolnie rozpuścił język kuzyna, więc nie chciał wprowadzać go w żadne szczegóły. Lepiej nie rozpowiadać zbyt dużo rzeczy, kiedy nie są jeszcze pewne. Po drodze Ae zaczepił również jednego ze służących i poprosił by przygotowano komnaty dla niespodziewanych gości. W końcu dotarli też do kuchni, gdzie książę wskazał gościom stojący na uboczu pusty stół, przy którym mogli usiąść. Sam zaś podszedł do Ordella, mając zamiar zapytać co jest akurat gotowe i polecić podanie czegoś podróżnikom. Właściwie sam nie jadł dzisiaj wiele zajęty pracą, więc najpewniej do nich dołączy. Korzystając z okazji zapytał również nowego kucharza czy dobrze mu się pracuje i czy nie ma żadnych problemów.
- Zaraz powinniśmy coś dostać - oznajmił, dosiadając się do gości.

(z/t)

Po zakupach na rynku i uwolnieniu od siebie garści złotych smoków, Gerold udał się z powrotem do Błękitnej Tarczy, by przygotować się na kolejną wycieczkę tego dnia. Zbroję swoją i Krasusa postanowił odebrać tego samego dnia, a pozostałe rzeczy w kolejnych. W Błękitnej Tarczy Gerold wykąpał się, wrzucając potem do wody giermka, uczesał i przyciął włosy, to samo czyniąc z brodą. Po kąpieli założył swoją starą zbroję z Qohoru, przypiął żmijowy hełm do pasa i opuścił gospodę, ruszając razem z giermkiem i krukiem tylko w im znanym kierunku.
Kiedy w końcu dotarł pod bramę pałacu Vyrwel poprosił o spotkanie z dowódcą bramy lub innym wyżej postawionym rycerzem, przed którym skłonił się gdy przyszedł.
- Witaj, ser. Jestem ser Gerold Vyrwel z Darkdell. Potrzebuję spotkać się z księciem Aemonem. - wyjaśnił cel swojego przybycia, przy okazji kładąc dłoń na rogu przy pasie.

Gerold czekał cierpliwie na przybycie rycerza, a po wymianie uprzejmości rycerz Blackfyre'ów poprosił go udowodnienie swojego rycerskiego stanu. Vyrwel położył dłoń na głowicy miecza i drugą dłonią podrapał się po brodzie, zastawiając się. Nie miał na sobie nic co mogło, by potwierdzić, ze jest rycerzem, poza ostrogami przy butach. Po chwili jednak zdjął z palca żelazny sygnet z wygrawerowaną wiwerną, którego czasami używał jako pieczęci, i podał go rycerzowi
- Mogę także potwierdzić swój rodowód. Jestem drugim z siedmiu synów lorda Damona Vyrwela i Marion Caron. Najstarszy z nas to Harlon, następnie ja, Davos, Roland, Argoth i bliźniaki, Galladon i Symeon. Za młodu byłem giermkiem ser Marka Bulwera z Blackcrown, choć pasował mnie jego brat, bowiem ser Mark zmarł na letnią gorączkę. W ostatnich miesiącach wygrałem pod Wysogrodem wyścigi konne i dotarłem do półfinału w czasie turnieju, a pod Lannisportem dotarłem do finału i zająłem trzecie miejsce w łucznictwie. Służyłem też w kompanii Żelaznych Tarcz jako sierżant i chorąży w Ludziach Dziewicy. - westchnął, choć nie było tego wiele, ale miał na dzieję, że wystarczy. Chrząknął, by oczyścić gardło i spojrzał na rycerza, drapiąc kruka pod dziobem. - Czy tyle wystarczy, ser? -

Wszystkie wymagające uwagi sprawy zostały szybko wykonane po spotkani, toteż książęcej parze nie pozostało do zrobienia nic innego jak tylko przygotować się do małej wycieczki. Odświeżyli się, ubrali odpowiednio i po umówionym czasie ruszyli do głównej bramy, gdzie powinna czekać na nich już eskorta wraz z końmi.
- Od czego zaczniemy? - zapytał Alayne po drodze. - Wydaje mi się, że możemy rozpocząć od sierocińca, później przechodząc do Akademii oraz siedziby Gildii Alchemików o ile starczy na to wszystko czasu - zaproponował, mając również zamiar jechać odrobinę okrężną drogą, aby Morski Lord zobaczył też więcej z Pentos. - Umocnienia murów można pominąć, widać je na pierwszy rzut oka, a chwalenie się fortyfikacjami obronnymi wydaje się trochę niestosowne, kiedy ma się wobec kogoś przyjazne intencje. Trochę jak subtelna groźba.
Jeżeli Alayne nie zechciała zmieniać w żaden sposób trasy, to w taki sposób zamierzali przeprowadzić wycieczkę obrazującą zmiany w mieście. Kuchnia pałacowa tymczasem od czasu spotkania pozostawała na pełnych obrotach, aby przygotować odpowiednią biesiadę na ich powrót.

Do portu wpłynęli rankiem na pokładzie kogi kupieckiej "Malowana Owca". Tyrek wcześniej dowiedział się, że jego siostra i jej mąż zdobyli wolne miasto Pentos, więc wyprosił u ser Jaspera pozwolenie na odwiedzenie ich i kilka dni temu wyruszył z Gulltown. Arrynowie zapłacili za transport i dali mu eskortę dziesięciu rycerzy, więc spokojnie mógł udać się w taką podróż. Dotarł w dzień imienia Alayne, choć niestety nie dysponował zbyt wielką ilością pieniędzy, by kupić godzien tej okazji prezent. Dlatego po drodze zaszedł na plac targowy i kupił coś od serca, czyli kwiaty. Oczywiście to nie miały być zwykłe kwiaty, tylko najpiękniejsze jakie znalazł. No i rzecz jasna szukał ich do skutku. W lokalizowaniu odpowiedniego miejsca zakupu prezentu pomagała mu znajomość wysokiego valyriańskiego, co pozwalało przynajmniej dogadać się z miejscowymi strażnikami, których to o drogę pytał.
Po uczynieniu stosownych zakupów zorientował się gdzie leży pałac książęcy i ruszył w tę stronę. Stanął przed najbliższym strażnikiem (mając w dłoni kwiaty) i zwrócił jego uwagę na siebie.
- Dzień dobry, ser. Jestem książę Tyrek Lannister i przybyłem odwiedzić moją siostrę, księżniczkę Alayne Lannister. Ci dobrzy rycerze za mną to moja eskorta z Doliny i myślę, że już mogą wracać do siebie. Dziękuję bardzo za waszą opiekę, panowie - podziękował im, odwracając się na chwilę do nich. Potem zaś zwrócił się ponownie do strażnika. - Pana zaś, ser, bardzo proszę o zaprowadzenie mnie przed oblicze księżniczki.

Wszystkie rozkazy jakie były do wydania w Pentos wydane zostały, a Aemon wiedział, że poprzedniego dnia zakończyć się powinny prace w Ghoyan Drohe. Od pewnego czasu Blackfyre miał ochotę na chwilę przynajmniej zmienić otoczenie i opuścić miejskie mury, niestety oczekiwanie na różnego rodzaju raporty oraz odpowiedzi zmuszało go do cierpliwego czekania. Szczęśliwie w ciągu najbliższych dni nie spodziewał się żadnych nowych informacji lub gości i z tego też względu dzisiaj rano przy bramie pałacu czekało w gotowości dwustu rycerzy, którzy mieli towarzyszyć Aemonowi i Alayne w pierwszej dłuższej wycieczce po ich włościach. Poza zbrojnymi zebrało się również kilkadziesiąt innych osób mających jechać na wschód jako część książęcego orszak. Byli to słudzy, kapłani, dworzanie, giermkowie - wśród których znajdował się między innymi Tyrek - i inni. Książę jako tymczasowego włodarza miasta pozostawił ser Duncana, upewniając się wcześniej, że wie on o wszystkich istotnych szczegółach związanych z wydanymi wcześniej poleceniami. Podróż czas było zacząć...

W Pentos dane mu było spędzić już dwa tygodnie i było bardzo fajnie. Było ciepło, miasto było ciekawe i Tyrek chętnie je zwiedzał, a zwłaszcza mury. Pełno tam było machin oblężniczych i chłopiec aż robił wielkie oczy z wrażenia na ten widok. Teraz zaś dowiedział się, że książę Aemon wyrusza odwiedzić Ghoyan Drohe i że Tyrek może się z nim zabrać. Ale super! Wreszcie zobaczy valyriańskie drogi opisywane przez Lomasa Obieżyświata w jego książkach. No i jeszcze zobaczy Rhoyne, największą rzekę świata. Chociaż jak tak kiedyś studiował mapy Essos to w Ghoyan Drohe jest jej górny bieg, czyli pewnie nie będzie za szeroka, niestety. Przynajmniej była to świetna okazja by coś pozwiedzać lokalną krainę poza miastem i Lannister myślał o tym jak o świetnej przygodzie. Tak też zgłosił się po jakiegoś kucyka do stajni, ponieważ na dorosłego konia był jeszcze za mały, a następnie zajął swoje miejsce w orszaku.

Po ponad tygodniowej nieobecności książęcy orszak powrócił do miasta, gdzie jak Aemon zauważył żywiej posuwała się zlecona wcześniej budowa górującej nad portem fortecy. Trzeba będzie się tam przejść i zobaczyć jak wszystko wygląda ~ pomyślał, przyglądając się z poziomu ulicy wzgórzu, na którym niczym pracowite mrówki uwijali się robotnicy. Na razie jednak były inne priorytety - sprawdzenie czy nadeszły odpowiedzi ze Smoczej Skały oraz Braavos lub może nowe wieści z Tyrosh. Przy nadchodzącym konflikcie z Volantis trzeba było postępować ostrożnie, głupi błąd mógł wiele kosztować zarówno ich, jak i ich sojuszników. Blackfyre nie wątpił jednak, że wraz z zebraną koalicją ukrócą wojenne zapędy Pierwszej Córki dość szybko. Braavoska flota nie miała sobie równych na morzu, co dopiero wsparta przez kilka innych. Na lądzie zaś niewolnicza armia Volantis pewnością robiła wrażenia, ale przez obejmujące świat od miesięcy konflikty najpewniej nie będzie miała wsparcia najemników. Ci zaś znajdują się w ich szeregach dość licznie i powinni szybko rozprawić się z niewolniczą hordą. Ech... Tyle pracy związanej z czymś czego nie chciał robić.

(z/t)