Sala Balowa

Braavoscy możni byli wyraźnie zadowoleni z uczty powitalnej jaka ich zastała. Z pewnością pomogła w tym nie tylko różnorodność potraw i trunków, ale też ich horrendalna ilość. Wkrótce też pierwsi ludzie zaczęli podchodzić do stołu przeznaczonego na zawody w piciu. Krzykami zachęcali innych do zabawy, co spotkało się z pozytywnym odzewem. Ostatecznie przy stole zasiadło pięciu Braavosów i dziewięciu ludzi Aemona. Książę kojarzył kilku z nich jako zdolnych wchłonięcia ogromnych ilości piwa i wciąż stania, a a jeden z nich był na tyle słynny w swoim hobby, by krążyły o nim opowieści jak to wypił ze dwadzieścia sześć kufli i wciąż stał na nogach. Rzecz jasna Blackfyre słyszał o tym od swych ludzi, więc wiedział o kogo dokładnie chodzi. Zaś Terrio krzyknął, iż stawia pięćset sztuk złota na jednego ze swoich. Mniejsze zakłady docierały z różnych zakątków sali, głównie od przyjaciół zawodników.
- Podoba mi się to podejście. Kiedyś z podobnego powodu przegrałem kilka tysięcy - zakończył ze śmiechem. Zresztą Morski Lord nie zajmował swego miejsca zbyt długo. Po skosztowaniu kilku potraw i wypiciu pucharu wina ruszył w tany z jedną z braavoskich kobiet. Za jego przykładem poszli następni i wolna przestrzeń sali balowej wypełniła się tańczącymi. Często to ludzie Aemona prosili do tańca braavoskie panny, których to wypatrywała Alayne. Ze względu na dworskie wychowanie mogła określić, że przynajmniej dwadzieścia dwie nie mają mężów. Jedenaście z nich było ponadprzeciętnej urody i to one najczęściej pląsały na parkiecie. Pięcioro nie wyróżniało się zbyt szczególnie urodą, a szóstka nie była zbyt ładna z czego jednej los wyjątkowo poskąpił. Gdyby Ala chciał się dowiedzieć czegoś więcej o niezamężnych pannach, to nie pozostawało nic innego jak porozmawiać z nimi, innymi Braavosami lub z Terrio Reyaanem.
W międzyczasie na zawodach wypito już po pięć kufli i kilku z zawodników wydawało się być wyraźnie pod wpływem alkoholu. Jeden Braavos i dwóch ludzi księcia, prawdopodobnie nie wytrzymają zbyt długo.

Rozmowy z Braavosami szły Alayne doskonale można rzec. W sposób uprzejmy i taktowny dowiedziała się, że dwie dziewczyny to bliskie krewne Morskiego Lorda, osiem to kuzynki bliższe i dalsze, a kolejne trzy były bardzo daleko spokrewnione z Reyaanem. Przy czym te bliskie krewne i kuzynki przeważnie były tymi najbardziej urodziwymi. W tym czasie Aemon i Alayne mogli od czasu do czasu zauważać Terrio w różnych sytuacjach. Nie tylko tańczył, ale też rozmawiał z rycerzami, śmiał się często, od czasu do czasu siadał przy stole i za każdym razem w innymi miejscu. Posiłki i trunki spożywał tam, gdzie siedział na początku, a wszędzie indziej zajmował się rozmowami i grą w kości, do której znajdował wielu chętnych.
W międzyczasie zawodnicy zdążyli pochłonąć kolejne dziesięć kufli piwa, trzech Braavosów leżało pod stołem, a czwarty chwiejnym krokiem poszukiwał wychodka, ochrypłym i bełkotliwym głosem próbując zasięgnąć rady co do drogi wśród pozostałych uczestników uczty. Został tylko jeden, ale trzymał się hardo i nie było po nim jeszcze widać specjalnego wpływu alkoholu. Wśród ludzi Aemona było lepiej. Trzech podobnie jak Braavos trzymało się nieźle, czwarty wyglądał jakby zaraz miał zwymiotować, a pięciu innych leżało pod stołami.

Alayne rozpoczęła swą rozmowę z trzema najbardziej interesującymi ją dziewczętami i widać było po nich, że okazja do takich pogaduszek sprawia im radość. Zawirowania uczty sprawiła, że skonfrontowała się z wszystkimi trzema naraz. Widać nie mogły doczekać się rozmowy z księżniczką. Pierwsza z nich nie robiła zbyt wielkiego wrażenia. Ubierała się skromnie, nie miała na sobie więcej biżuterii jak jedna złota bransoleta na jej nadgarstku. Do tego brak było jej ogłady, zapominała się w kwestii etykiety i po zorientowaniu się we wpadkach wycofywała się chwilowo z rozmowy. Choć nie mówiła wiele, Lwica mogła jasno wyczuć brak inteligencji. Drugiej zdarzało się nagle wprowadzać w rozmowy dygresje swymi tematami obejmujące kpiny z innych biesiadników, które równie gwałtownie obracała w żart i usprawiedliwiała zachowania obiektów swych kpin. Trzecia wodziła oczami za pewnym rycerzem, gdy tylko nie zdarzało jej się aktywnie udzielać w rozmowie, jednakże na uwagi pozostałych udawała, że wspomniany rycerz wcale jej nie interesuje. Ogólnie wydawała się być z natury dobra, choć krytykowała skłonność Morskiego Lorda do zakładów, obgadując go w rozmowie z Alayne.

- Obawiam się, że to jeszcze trochę potrwa - odrzekł z chytrym uśmieszkiem, przyglądając się stołowi z zawodnikami. W międzyczasie przyspieszyli oni picie i opróżniono kolejne pięć kufli w czasie picia których kolejnych dwóch ludzi Aemona zwaliło się pod stół, a pozostała dwójka i Braavos dzielnie trzymali się dalej. Na tym etapie służba zaczęła już ogarniać bajzel jaki pozostawili po sobie polegli. Z przykrością trzeba było przyznać, że część z nich się zanieczyściła, a wszyscy bez wątpienia wymagali przeniesienia w jakieś miejsce, gdzie następnego dnia obudzą się z potężnymi młotami łupiącymi wewnątrz czaszek.
- Książę Aemonie, powiedz mi - zupełnie niespodziewanie zagadnął Terrio po pozbyciu się uśmiechu z twarzy i zastąpieniu go trzeźwiejszym wyrazem twarzy. - Co w Królestwie Zatoki mówi się o Braavos?

- Cóż, nie da się ukryć, że jest to raczej pozytywna opinia i cieszy się z tego powodu. Jednocześnie chciałbym powiedzieć co w Braavos mówi się o Królestwie Zatoki, ale obawiam się, iż u nas wciąż myśli się i mówi o Westeros jako całości. Od czasu do czasu nawet zdarza się ktoś, kto próbuje zorganizować turniej na wzór zachodnich zwyczajów, jednakże nigdy nie wyszło to zbyt spektakularnie i na tych nielicznych próbach się kończy. Z całą pewnością też problematycznym jest zawieranie umów handlowych z każdym z królestw z osobna zamiast z całym kontynentem tak jak miało to miejsce jeszcze kilkadziesiąt lat temu - odpowiedział mu, przekierowując rozmowę bardziej na tematy handlu.
Wśród gości coraz bardziej dało się zauważyć lordów Zatoki i czerwonych kapłanów, którzy skorzystali z okazji i zjawili się na uczcie organizowanej przez ich Najwyższych Kapłanów. Z pewnością mieli wiele dobrego do powiedzenia ludziom przybyłym z Braavos.
W tym samym czasie zawodnicy obalili kolejne pięć kufli. Przy ostatnim jeden z ludzi księcia odchylił się za bardzo do tyłu i byłby upadł na ziemię, ale przed bolesnym uderzeniem potylicą o posadzkę uratował go jeden ze służących. Pozostali już tylko dwaj zawodnicy - jeden gość z Braavos i jeden człowiek Aemona. Rywalizacja była już do tego stopnia zażarta, iż ludzie w pobliżu zawodników zaczęli ich głośno dopingować. "Pij, pij, pij" rozlegały się głośne okrzyki. I zawodnicy wypili dwudziesty szósty kufel. Przybysz z wolnego miasta Braavos odstawił kufel z trzaskiem na blat, otarł lewym przedramieniem usta i prawą dłonią sięgnął po kolejny kufel, nie zwracając zupełnie uwagi na rywala siedzącego trzy miejsca dalej. A powinien był, bowiem rycerz na służbie Aemona położył się na stole zamiast trzasnąć kuflem o blat i sięgnąć po kolejny. Sędzia podszedł do zwycięzcy i uniósł jego ramię w górę, obwieszczając tryumf człowieka przybyłego na jednej z pasiastych galer Reyaana. Wśród dopingujących poniosły się krzyki zachwytu oraz jęki zawodu, a pieniądze zaczęły żywo przechodzić z między obstawiającymi różne wyniki ludźmi.
- No, chyba właśnie wygrałem pięćset złotych smoków - oznajmił Terrio z zadowoleniem.

Nastał dzień imienia Alayne i cała uroczystość mogła się wreszcie rozpocząć. Przybyło wielu gości, bo oprócz Morskiego Lorda pojawili się lordowie Brune z Dyre Den, Brune z Brownhollow, Staunton, Bar Emmon, Massey i Celtigar wraz z rodzinami. Lordowie Rykker i Velaryon nie mogli przybyć, ale przysłali swe rodziny, by mogły stosownie uczestniczyć w świętowaniu szesnastego dnia imienia Alayne (i przeprosić za ich nieobecność). Do tego poprzedniego dnia przybyły Elen Banefort i Elisabeth Lannister. Wręczenie prezentów przez Aemona i Gerolda wszyscy uznali za sygnał do uczynienia tego samego. Pierwszym z nich był Terrio Reyaan. Dwójka służących wniosła do sali pokaźnych rozmiarów kufer i postawiła przed Lwicą, otwierając go, by ujrzała zawartość.
- Dobre kilkanaście lat temu jeden z moich krewnych pożeglował do Starego Miasta i obdarowawszy hojnie tamtejszych uczonych uzyskał pozwolenie na przepisanie wielu ksiąg co uczynili wynajęci przez niego skrybowie. Przed wyruszeniem tutaj kazałem przepisać je i jeszcze kilka innych z księgozbioru mego rodu. Księżniczko Alayne, sam większości nie przeczytałem, ale żywię nadzieję, że ciebie zainteresują. Są tam też kopie naprawdę starych ksiąg i zwojów - zakończył z uśmiechem i zrobił miejsce następnym osobom, którymi okazały się Elen i Elisabeth. Kobiety złożyły jej życzenia, wyściskały i ofiarowały swoje prezenty, którymi były beczka złotego arborskiego, różane perfumy i jakaś księga, której tytuł nie znajdował się na okładce. Kolejna była rodzina lorda Velaryona. Oni z kolei przekazali w darze dwa wspaniałe zorsy (para rozpłodowa), czyli stworzenia wyglądające jak konie, tylko w paski. Do tego dali skrzynkę rzadkich przypraw z dalekiego wschodu. Następny był lord Celtigar, wyjątkowo niski człowiek mierzący niewiele ponad cztery stopy wzrostu. Do sali wprowadzono niski wóz z równie niskimi burtami, na którym znajdowała się... dynia. Ogromna, wielka jak wóz dynia.
- Pierwszy raz taki okaz w życiu zobaczyłem to uznałem, że ofiarowanie go w darze na dzień imienia jest wspaniałym pomysłem - rzekł Celtigar z dumnym uśmiechem na twarzy. Do tego ofiarował jeszcze piękny gobelin (3x3 metry) przedstawiający lwicę i czarnego smoka. Zwierzęta siedziały na tronach, ubrane w jedwabie i aksamity. Następny był lord Brune z Brownhollow, którego służący wtoczyli do komnaty trzy machiny przykryte płótnem. Po odsłonięciu okazały się... balistami.
- Dzięki tym trzem balistom księżniczka już nigdy nie będzie musiała obawiać się bycia bezbronną. Są w stanie wystrzelić pocisk na odległość do dwóch mil, choć niestety zasięg celnego strzału jest nieco mniejszy, ale z pewnością księżniczka polubi swoje nowe zabawki - mówił z pasją.
Ze Smoczej Skały przybył jakiś rycerz, który poinformował Alayne, że niestety król Aegon nie przybył, ale przekazał życzenia od niego. Do tego w porcie znajdowało się pięć galer jako prezent od niego. Następni goście przychodzili, składali życzenia, wręczali dary i odchodzili robiąc miejsce innym, jednakże nie było już więcej tak wyróżniających się prezentów jak poprzednie.