Przedpola Horn Hill

Lucas nie mógł wiele zrobić poza oczekiwaniem na wyniki negocjacji, na które udali się jego bratanek oraz bratanica. Został w obozie gdzie mógł się bardziej przydać, choć raczej w razie ewentualności, bo po zorganizowaniu wszystkiego w obozie panowała oblężnicza rutyna. Tym gorzej dla Hightowera zresztą, bo nie miał ucieczki przed myślami o swoim starszym bracie. Z jego odejściem już się pogodził, wszak był dorosłym mężczyzną, ale dalej nie potrafił dojść do ładu i składu z sensownym oraz prawdopodobnym scenariuszem. To bolało go najbardziej. Ze wszystkim człowiek jest sobie w stanie poradzić, dopóki umie to jakoś zracjonalizować. To co drąży najgłębiej to niepewność.

Całe szczęście drążenie przerwał mu jakiś strażnik wchodzący do jego namiotu, w którym siedział samotnie. Przez chwilę drgnęło mu w duszy, że może złapano zamachowca lub odnaleziono jakieś ślady. Tymczasem żołnierz wydukał, że ktoś podaje się za królewskiego brata i żąda wejścia do obozu. Albo była to jakaś żałosna próba przeniknięcia do obozu, albo faktycznie był to...
- Garlan? - Lucas uniósł brew gdy doszedł za wartownikiem na miejsce. Nie widział swojego brata parę dobrych lat, jego też bowiem pochłonął bakcyl podróżowania - To naprawdę ty? - zapytał retorycznie, wszak widział że prawda. W normalnej sytuacji, cóż to byłaby za okazja do napicia się dobrego wina! Teraz jednak przypadła mu jedynie konieczność poinformowania młodszego brata o losie Gartha - Chciałbym przywitać cię życzliwiej bracie. Bardziej wesołymi wieściami, ale niestety... - uśmiechnął się smutno, po czym spoważniał całkowicie - Garth nie żyje. Zamachowiec otworzył mu gardło .

Lucas czuł się bardzo niezręcznie obserwując radość Garlana. Nie dlatego, że żałował swojemu bratu, o nie. Ciężko było jednak zaczynać spotkanie z bratem od tak tragicznych wieści. A jednak musiał to uczynić, choć też uśmiechnął się smutno i ze zrozumieniem na dumę młodszego Hightowera z faktu spłodzenia syna. Starszy nie był jednak skłonny mieszać radości ze smutkiem w jednej chwili. Niech teraz Garlan przeżyje nawet i szok z wieści, ale niech potem cieszy się ze swoich dzieci bez wspomnienia, że kiedyś gdy chciał się nimi pochwalić, uderzyły go tak straszne wieści.

Jego brat odmienił się niesamowicie. Radość ze spotkania spełzła mu z twarzy i pojawiły się na niej niedowierzanie, szok oraz nuta chłodnego gniewu.
- Poprzedniej nocy - Lucas spuścił głowę jakby zawstydzony. Znowu stanął twarzą w twarz z wyrzutami sumienia. W końcu to on był tutaj realnym dowódcą wojskowym, to on ewidentnie nie zadbało bezpieczeństwo obozu - Strażnicy zostali przez Doriana skazani na stryczek, choć czekam z egzekucją by ich wieczorem przesłuchać. Ale nie wierzę w ich zdradę, sam wybierałem najwierniejszych ludzi na to stanowisko. Poza tym widziałem szczery szok na ich twarzach, nie mniejszy niż wykwitł na mojej. Mógł się trafić wśród nich jeden zdrajca, jedna wyrodna owca, ale wszyscy? To bez sensu. To wszystko takie bez sensu! - warknął gniewnie, choć nie na Garlana, lecz raczej z własnej bezsilności. Brat podsunął mu za to inną opcję na myśl. Cóż za wstyd, tyle czasu spędzić w Braavos i nie pomyśleć o tym, że może sprawcą ich nieszczęść byli Ludzie bez Twarzy? Może to była odpowiedź? Ale przecież, do ciężkiej cholery, kto inwestowałby cały swój skarbiec tylko po to by zabić króla? Wszak kto z zewnątrz mógł wiedzieć, że Dorian będzie chciał zawrócić wojska do Wysokiej Wieży... W głowie Lucasa pojawił się kolejny wątek, przez co wszystko zupełnie przestawało mieć jakikolwiek sens.

Garlan zareagował znacznie ostrzej niż Lucas, nawet więcej w nim było gniewu niźli melancholijnego i zrezygnowanego smutku. Cóż, każdy miał własny temperament.
- Zobaczymy co powiedzą przy przesłuchaniach - mruknął Lucas, wciąż zbyt dobroduszny by uwierzyć że ludzie, których sam wybierał i myślał że całkiem dobrze znał, mieli posunąć się do takiej niegodziwości. Poza tym w imię jakiego motywu? Byli wśród nich członkowie różnych rodów, ale przecież wasale Wysokiej Wieży byli raczej lojalni i nie mieli powodów by ryzykować tak wiele tylko po to by zamienić króla. Eh, polityka. Hightower nigdy jej nie rozumiał i nigdy nie był do niej stworzony. Całe szczęście, że Garth miał parę mądrych i rozsądnych się potomków, inaczej brzemię władztwa spadłoby na samego Lucasa, którego z pewnością machinacje ościennych królestw dosłownie by zjadły. Był honorowym żołnierzem. Pewne rzeczy po prostu nie mieściły mu się w głowie.
- Znałeś naszego brata dobrze. Chyba nie myślisz, że nagle na dojrzałe lata zachciało mu się latania za spódniczkami... Jak dla mnie to musiał być ktoś z zewnątrz, niemniej jednak przesłuchamy wartowników. Nie będzie jednak żadnych surowych kar ani rzezi więźniów, przynajmniej dopóki sąd nie wykaże im winy. Taką mam nadzieję. Zakończmy rozmowę o tym na ten moment, pozwól że faktycznie pomogę ci rozgościć się w obozie. Prawdziwie wygodnej kwatery tu nie uświadczysz, ale rozbijemy porządny namiot i załatwimy wyposażenie - to mówiąc wydał stosowne rozkazy żołnierzom, by wykorzystali nieliczną wolną przestrzeń w pobliżu centrum obozu gdzie znajdowały się namioty reszty Hightowerów.

- Co do twojego towarzysza... - spojrzał na owego Bharbo, łypiącego groźnie i stojącego u boku Garlana. Cóż zrobić z takim awanturnikiem? Chyba na wszelki wypadek przydzieli mu swojego giermka jako dyplomatyczną obstawę na wypadek jakichś konfliktów... Choć miał też nadzieję, że przybysz dostosuje się do dyscypliny wojskowej. To nie było miejsce na nadmiernie czułą dumę - Powiem młodemu Bulwerowi, żeby miał go na oku kiedy ty nie będziesz w pobliżu. To dobry i rozsądny chłopak, powinien podołać. A teraz chodź, nie ma co tak stać w polu.

To mówiąc, obaj bracia udali się do środka obozu, gdzie miał zostać zorganizowany wikt i opierunek dla Garlana...

- Rozumiem bracie, wybacz jeśli zabrzmiałem zbyt karcąco - odpowiedział pojednawczo. Jednego brata stracił, z drugim nie chciał się kłócić.



- Wolałbym, żeby twój towarzysz jednak schował swoją dumę w miejsce gdzie nikt jej za bardzo nie urazi. To jest obóz wojska, a nie arena w Wolnych Miastach i nie będę mógł tolerować burd i występków - zakomunikował swojemu bratu poważnie, wszak co niby miał zrobić w razie gdy owy Bharbo zabije jakiegoś szanowanego rycerza Wysokiej Wieży? - Miejmy jednak nadzieję, że do niczego złego nie dojdzie. Oto Bernard Bulwer, mój giermek który dotrzyma towarzystwa twojemu kompanowi - oznajmił pokazując na mężczyznę za sobą. Był to młody chłopak, ale wysoki i rosły, o twarzy bardzo wcześnie porośniętej zarostem. Jak na Bulwera przystało, był to prawdziwy młody byk.

- Witaj, ser Garlanie. Twoi panowie bracia wiele mi o tobie opowiadali - młody Bulwer przywitał się uprzejmym skłonieniem głowy. Został poinstruowany przez Lucasa by uważał na temperament swojego podopiecznego i starał się powstrzymać rycerzy przed zaczepkami, a najlepiej w ogóle zabierać go w miejsca w których mógłby się wyżyć, jak na przykład plac treningowy.