Przedpola Horn Hill

18 kwietnia 336AC
południe

Podroż ze Starego Miasta do Horn Hill trwała kilka dni, podczas których grupa z Wysokiej Wieży narzucała dość szybkie tempo, aby dotrzeć jak najprędzej do celu. Gdy wreszcie dotarli pod zamek lorda Tarly, ich oczom ukazała się chmara ludzi, a raczej kilkutysięczna armia, która pod dowództwem ich ojca i króla Alestera Florenta rozłożyła oblężenie Horn Hill zaledwie tydzień przed ich przybyciem. Z daleka wszystko wyglądało tak jakby przybyli na czas, jakby żadna większa bitwa nie miała jeszcze miejsca, toteż jeśli ich plan przejdzie, wyrządzone szkody miały być minimalne.
Podjechali do obozowiska armii pod szarymi sztandarami i nakazali sobie wskazać miejsce pobytu króla Hightowera. Gdy wskazano im namiot, w którym rzekomo przebywał ich ojciec, od razu skierowali się w tamtą stronę i gdy stanęli przed strażnikami obstawiającymi wejście, Laura odezwała się od razu:
- Przekażcie swojemu królowi, że przyjechały jego dzieci - powiedziała, co musiało zadziałać jak magiczne zaklęcie, bowiem od razu ich oczom ukazał się ojciec. Chyba rozpoznał zwyczajnie tak dobrze mu znany i roszczeniowy głos swojej córki. Wkrótce cała trójka znalazła się w środku namiotu, a Laura z miejsca uściskała swojego ojca, którego nie widziała od wielu miesięcy. - Ojcze, dobrze, że nic Ci się nie stało - powiedziała od razu, uwielniając ojca z uścisków i pozwalając aby brat również przywitał się z Garthem. Gdy wymienili uprzejmości i wszyscy upewnili się, że nikomu nic nie jest, że w domu wszystko jest w porządku, Laura postanowiła podjąć temat tego, co miało tutaj miejsce. - Ojcze, jak ma się obecnie sytuacja tutaj? - Zapytała, mając na myśli trwające oblężenie. 

Lucas Hightower doglądał właśnie wojsk Wysokiej Wieży rozlokowanych wokół Horn Hill, gdy wieści doszły go o przybyciu do obozowiska jego drogich bratanicy oraz bratanka, dwóch latorośli Gartha. Gdy tylko uporał się więc z ostatnim posterunkiem, co rychło wyruszył do królewskiego namiotu, mając nadzieję spotkać się z krewniakami. Ciekaw był też jak zareagują na decyzję ich ojca o inwazji na domenę Tyrellów, gdy zapadły bowiem ostateczne decyzje byli daleko od domu i niekoniecznie musieli się z nimi zgadzać. Ba, nawet sam Lucas nie był do tego nastawiony szczególnie pozytywnie. Wysogród pozostawał potężny, a ponadto miał wrażenie że Oakheart po prostu wykorzystuje ich miecze do własnych celów. Ale cóż miał zrobić? Był tylko młodszym bratem swojego króla, jego zadaniem nie było sprzeciwianie się jego ostatecznym decyzjom, lecz doradztwo w chwilach wątpliwości i posłuszeństwo w chwilach pewności.

Do namiotu Gartha niemalże wjechał na koniu, dopiero przed samym wejściem zręcznie z niego zeskakując i to pomimo pełnej płytowej zbroi jaką na sobie nosił. Szczękając płytami pancerza wkroczył w momencie gdy Laura zaczynała drugą część swojej wypowiedzi. Uśmiechnął się półgębkiem, zawsze była bystrą i wygadaną dziewuchą, sporo mieszkańców Wysokiej Wieży to do niej miało największą słabość. W tym jej rodzony ojciec i król, Garth Hightower. Ciekawe co też jego brat odpowie na tak zdecydowany, ale i wyważony głos dezaprobaty? Lucas przywitał się z bratankiem i bratanicą tylko milczącym skinieniem, na uściski jeszcze nadejdzie czas, tymczasem nie chciał przerywać poważnej dyskusji i milczał, oczekując na decyzję króla, choć gotów też by wtrącić co od siebie w razie potrzeby.