Komnata Gościnna I

Matka - jak to matka - nie była w najlepszym humorze przez stan Roslin. Cieszyła się jednak, że jej córka wciąż żyje i ma się, jak na okoliczności, raczej dobrze. W końcu w ich sytuacji podobna choroba czy parę gojących się ran nie było jeszcze aż tak tragicznych, prawda? To jest - biorąc pod uwagę żniwo jakie śmierć i zniszczenie zbierały na ich ziemiach oraz tych okolicznych, a także to z jakimi przeciwnikami przyszło im się zmagać.

Podróż królewskiej matki była bezpieczne i nieobfitująca w emocje. W przeciwieństwie do tego co w tym czasie spotykało Czerwoną Królową. Młodzi Hornwoodowie na dworze Wilczego Barłogu mieli się dobrze i niczego im nie brakowało, chociaż król Jon nie silił się też w żaden sposób, aby ich rozpieszczać.
Propozycja małżeńska nie padła tymczasem na podatny grunt. Ziemie Dreadfort były ruiną, a i Hornwoodom się oberwało. Do tego dochodził fakt małego "rozłamu" w rodzinie przed powrotem Roslin. Bękart koronowany na króla, który wciąż mógł gdzieś się pojawić i siać ferment. Krewniacy we Wdowiej Strażnicy, którzy po koronę również sięgnęli już poza kolejką. I ten Ranulf, którego prezentowali na męża dla królewskiej córki. Niby dziedzic, ale dwie grupy próbowały go uzurpować i zmusiły do ucieczki. Koniec końców domena Boltonów prezentowała się jako niezły burdel, a przy jasnej jak słońce dysproporcji sił i środków pomiędzy dwoma królestwami jasne było, kto by tu kogo wyciągał z gówna.
Oczywiście Greystark nie odmówił w sposób nietaktowny, ale matce Roslin nietrudno było się domyślić i dowiedzieć co stało za jego decyzją. Król Wilczego Barłogu nie zamykał sobie furtki do współpracy z Dreadfort - w końcu już byli mu coś winni za gościnę, życzliwość i ochronę jaką zapewniał - ale również nie miał zamiaru wiązać się przysięgami z kimś, kogo sytuacja była tak nieciekawa i niejasna. Można było próbować go straszyć "złym Starkiem", który ich zaraz pożre, ale Jon nie był ani głupi, ani paranoiczny, ani lękliwy. Zdawał sobie sprawę z możliwości Winterfell, jednak podchodził do nich na chłodno.

Czego matka się dowiedziała o miejscowych? Przede wszystkim nikt nie miał dla niej szczególnie dużo czasu, ponieważ sytuacja była jaka była i ludzie zajęci byli swoimi obowiązkami. Towarzystwa dotrzymywała jej głównie księżniczka Sansa, która nie była zbyt bystrą czy rozgarniętą dziewczyną. Przynajmniej była skromna i raczej cicha. Zdarzało się też, że lady Lysa spędzić mogła trochę czasu w towarzystwie innych Greystarków, a duszą towarzystwa był wówczas sam król. Człowiek był to gadatliwy i sympatyczny, lubiący przebywać z ludźmi. Do tego honorowy i bardzo pobożny.