Komnata Gościnna II

Henry Lathi zjawił się na spotkanie z Jej Miłością o czasie. Powitał królową uniżenie i przeszedł do przedstawienia swojej sprawy oraz odpowiedzi na wszelkie pytania, jakie monarchini mogła chcieć mu zadać. Potwierdził on, że proces nawracania kolejnych ziem ustał po wielkim tryumfie Andalów, którym była osławiona Bitwa Siedmiu Gwiazd. Bar Emmon czy Martell swoje małe królestwa założyli wcześniej, zanim Dolina w pełni została podporządkowana woli Siedmiu. Od czasu zwycięstwa Artysa Arryna minęło siedem lat, a nie pojawiło się żadne nowe królestwo, żadne nowe ziemie nie zostały oświecone blaskiem Wiary. Oczywiście czasem jakieś małe grupki atakowały to tu, to tam, ale bez jakichkolwiek spektakularnych efektów.

Lathi, jak można było się domyślać, był zwolennikiem dalszej ekspansji Andalów oraz niesienia przez nich Wiary w świat. Tak, jak Wielki Septon powiedział. Rozumiał jednak, że agresywne ruchy ze strony Doliny Arrynów dalej, mogłyby wywołać szereg niechcianych konsekwencji, wiążąc ją w wojny z wieloma królestwami Pierwszych Ludzi. W końcu z pewnością postrzegali oni obecne w Westeros, potężna państwo Arrynów za realne zagrożenie i potencjalnego przeciwnika, na którego trzeba było mieć szczególne baczenie. Dlatego właśnie w jego mniemaniu dalszą ekspansję Andalów - przynajmniej na razie - powinni nieść właśnie drobniejsi rycerze, lordowie i wodzowie, którzy nadpływali z Andalos i wyrywali dla siebie kolejne drobne królestwa. On sam miał za sobą kilka setek wojowników oraz więcej osadników z nimi związanych, a celem ich była obecnie Szczypcowa Wyspa. Dobry i bezpieczny punkt do późniejszych ataków na Szczypcowy Przylądek, albo ingerencji w ziemie leżące nad Zatoką Krabów bądź Zatoką Czarnego Nurtu. Henry chciał poznać jaki stosunek Findis ma do dalszej ekspansji Andalów oraz czy byłaby zainteresowana współpracą - handlową, dyplomatyczną bądź militarną.

Oczywiście, że Findis popierała dalszy marsz swego ludu na zachód i krzewienie Wiary pośród ciemnych gajów Pierwszych Ludzi. W końcu Siedmiu obiecało im te ziemie, a kim byli oni, aby sprzeciwiać się ich woli? Co za Andal byłby przeciwko takiej inicjatywie? Jakiś szaleniec, którego trzeba by pewnie okrzyknąć zdrajcą Wiary, bluźniercą i stracić z całą mocą andalskiego zbrojnego ramienia. Haha! Na szczęście takich ludzi nie było, prawda? Jedynie dzielni zdobywcy niczym Artys Arryn, Togarrion Bar Emmon czy Morgan Martell, albo nieszczęśni męczennicy polegli dla sprawy, tacy jak Boros Pobożny.
Wieść o planach Arrynów, którzy dążyć chcieli do podporządkowania sobie wysp wokół Doliny, rozmówca królowej przyjął z zadowoleniem. Po co w końcu komuś tacy mali, barbarzyńscy sąsiedzi, którzy niczym złośliwe muszki mogli podgryzać go i sprawiać kłopoty? Zaoferował nawet, że może użyczyć Jej Miłości swoich statków do transportu żołnierzy, kiedy skończy już transport swoich ludzi na Szczypcową Wyspę. Oczywiście tylko jeżeli zajdzie taka konieczność. W końcu Dolina z pewnością miała własne statki i nie potrzebowała tutaj wielkiej pomocy. Pozostałe propozycje Findis również spotkały się ze zgodą, chociaż niektóre z nich trzeba było nieco doprecyzować. Lathi pokazał też swoją twarz długoletniego zarządcy i handlarza, proponując spisanie ich umowy w dwóch egzemplarzach dla każdej ze stron. Podpis poza nimi złożyłaby lady Melody jako świadek, a także po rycerzu z dworu Arrynów oraz ze świty Henry'ego.