Komnata Gościnna

Obudził się na sienniku, w miękkiej pościeli, nakryty kocem - otępiały, z mdłościami, sztywny i bólem w miejscu, gdzie kiedyś miał oko. Za wąskim okienkiem widać było pomarańczowe niebo, znak niechybnego końca pory dziennej. Blisko stało kolejne łoże, mieli tutaj także dwa kufry i jeden stół.  - Reed. - Zauważył go dopiero, gdy przemówił. Stary uczony siedział przy ścianie i przeglądał gruby wolumin oprawiony w skórę. Dopomagała mu świeca, ale pewnikiem starczy wzrok i tak niewiele widział.  - Kasztelan ugościł was w komnacie Zamku Lorda Cerwyna.- Klicie, ale to i tak całkiem nieźle jak na tylu gości. Opasłe tomisko pełne zapewne jakiegoś religijnego pierdolenia odłożył na stół. - Niebawem podadzą wieczerzę. Czujesz się na siłach? - Zapytał, badając go uważniejszym spojrzeniem.
Właściwie nie było powodu dla którego byłby miał być niedysponowany. Na lekkie mdłości pomoże trochę świeżego, pachnącego koniem i brudnym żołdakiem powietrza - albo przejdą, albo wyjdą. Natomiast w kwestii ran... Nogę mu obandażowano i ewidentnie czymś posmarowano, albowiem mniej bolała. Głowa trochę dokuczało ale przez gruby opatrunek i brak jakiegokolwiek zwierciadła nie mógł obaczyć, co też się z nim dzieje dokładnie. Stary w trakcie ubierania wyjaśnił, że usunięto mu część włosów by dojrzeć ran na głowie.

Posiłek był skromny - jak przystało na ciężkie czasy. Podano groch w paprykowej polewce, tłuczoną brukiew, mięso upolowanego dziś jelenia przyrządzone z grzybami. Do picia mieli piwo - delikatne jednak smaczne. U szczytu siedział Robert, kasztelan i obecnie "pan" na zamku. Choć młody, miał już iście bujny zarost, lecz to nie on sprawiał największe wrażenie... Chłop mierzył grubo ponad dwa metry, a posturę miał taką, że ani chybi by w uścisku mógł niedźwiedzia zadusić. Przy Robercie siedziała postać prawie równie wysoka ale zdecydowanie mniej umięśniona. Czarne włosy, ponure spojrzenie, wąskie usta. Wiadomy człek dworakom. Wokoło zebrali się najważniejsi dworacy Lorda Cerwyna, a poniżej zbrojni, których czyny pozwalały im tutaj przebywać a także... on, pobity David. Zbrojni przeróżni, weseli i poważni, waleczni i sprytni. Robert podziękował mu za bezinteresowną pomoc, a także przyobiecał, iż nie zostanie to zapomniane. Mniej więcej oznaczało to tyle, że dostaną wikt, opierunek i być może jakąś skromną nagrodę... prezent, znaczy się. Była również siostra pana zamku, która doglądała gościa.

Sprawy:

Reed otworzył oko i zaczął rozglądać się po pomieszczeniu próbując dowiedzieć się gdzie się znalazł, jednak ból mu to utrudniał gdyż nie mógł się on skupić. Czuł jednak że jest leży na czymś wygodnym, przykryty kocem, dalej próbował zobaczyć cokolwiek co pomoże mu dowiedzieć się gdzie jest, gdy usłyszał głos starca.
-Gdzie jestem? - Spytał słabym David gdy uzyskał odpowiedzieć, rzekł
- Dziękuję za uratowanie mi życia, jestem twoim dłużnikiem - powiedział Rycerz, gdy Uczony powiedział mu o posiłku, poczuł głód i zaburczało mu w brzuchu, dlatego ostrożnie wstał z łoża i zaczął się ubierać, w pewnym momencie dotknął opatrunek znajdujący się na jego głowie i wysłuchał słów uzdrowiciela. Gdy już się ubrał, lekko kulejąc udał się za starszym mężczyzną.
Gdy dotarli na wieczerze Reed spożywając potrawy przygotowane przez zamkowego kucharza, które swoją drogą smakowały wybornie, obserwował zebranych w sali wojów z Północy i był zmieszany, z jednej strony wyglądał żałośnie, a z drugiej jego nowy blizny świadczyły o tym że nie łatwo go zabić. David musiał przyznać, że Zamek Cerwyn robił wrażenie, potężna twierdza pełna wojowników, którymi obecnie dowodzi Kasztelan Robert, zrobił On na Rycerzu największe wrażenie, Reed był pewien, że gdyby chciał to by z niedźwiedziem mógł się siłować. Po wieczerzy wojownik z Strażnicy chciał porozmawiać z Robertem o tym co się stało z Pinewoodem i jego rodziną, gdzie jest Lord Cerwyn, chciał poznać bliżej zarówno Roberta jak i siostrę Namiestnika Lady Cerwyn oraz przede wszystkim podziękował za opiekę nad nim i spytał o pozwolenie na zostanie w Zamku póki nie wróci do pełni sił. Po wieczerzy udał się sprawdzić jak się miewa Panienka Penny po czym udał się do swej komnaty na odpoczynek.

Robert był dość chłodną personą, lecz ze względu na nazwisko Reeda, był skory do dalszych wyjaśnień. Rzekł on, że gdy patrol jego lorda spotkał go we wsi, okazało się, że bandyci zamknęli strażnicę przed nimi, a następnie bez problemu wspięli się przez palisadę i dokonali rzeźni w wieży rycerskiej Pinewood. Gdy jednostka Cerwyna przedostała się przez strażnicę, okazało się, że most jest podniesiony, więc nie mieli żadnej opcji przedostania się na wysepkę. Zwłaszcza że bandyci mieli broń zasięgową, przez co szturmowanie tego skutkowałoby nieprzyjemną sytuacją dla atakujących. Oddziały poczekały do nocy, by obserwować działania bandytów, aż w nocy, nagle siedziba rodu Pinewood stanęła w ogniu. Grasanci natomiast za pomocą łódki najzwyczajniej zwiali. Oczywiście wojacy potem przedostali się na wysepkę, by sprawdzić, czy ktoś przeżył. Ojciec panienki Penny został przybity strzałami do palisady, był nagi i miał wiele oznak poparzeń. Natomiast samą panienkę odnaleźli w ograbionym spichlerzu, musieli cudem jej nie znaleźć. W tym samym czasie, dwóch jeźdźców zabrało Davida do zamku. Sam Robert już posłał parę łowców wzdłuż rzeki, by wyszukać śladu po tej grupie bandytów, lecz obstawiał, że zobaczą się dopiero za dwa tygodnie lub wcale. Kasztelan wyrzekł, że ciało Sanah jest na zamku, niedługo zapewne odbędzie się mały pogrzeb. Wielkolud był także ciekaw, czy przypadkiem nie wywoła się jakiś konflikt w prawach o ziemię, gdyż stary Pinewood miał dwójkę rodzeństwa, brata i siostrę, lecz właśnie siostra zmarła w tym roku podczas porodu syna sąsiedniego pana na włościach nazwiska Frostgate, nadarzyły się jakieś komplikacje. Natomiast o bracie niewiele wiadomo, gdyż ponad dwadzieścia lat temu nie widziano go na Północy, a nawet plotek o nim nie ma. Gdyby takowy brat żył, a tym bardziej miał dzieci, mogłoby się wywołać zamieszanie przez niepełnosprawność obecnej lady Pinewood. Tyle udało się wydusić z zastępcy Lorda, nie lubił gadać. Rzekł, że ma sporo spraw związanych z poleceniami pana, więc musi ich doplinować. I tak rycerz mógł zostać, dopóty nie odzyska sił.
Natomiast siostrę Rodrika Cerwyna udało się akurat spotkać, miała urok. Wracała ona z komnaty młodej dziewczyny, której stan chciał sprawdzić sam Reed. Siostra lorda rzekła, że mała to wielce przeżywa. Śmierć ojca, siostry, spalenie domu, tego było za dużo. Na obecną chwilę jakoś udało się ją uspokoić i podać środki, by mogła w ogóle zasnąć. (Jest to postać, która może być kiedyś być przejęta, więc nie będę jej kreował, wybacz). Niedługo po krótkiej wymianie zdań, pani przeprosiła naszego bohatera, musiała ona wstawić się na sądzie, gdzie wraz z kasztelanem zadecydują o losie żołdaków, którzy ostatnio wykradli zapasy ze spichlerza.
Po godzinie było słychać trzaski bata i krzyki bólu na dziedzińcu.

Życie...:

Rycerz z Strażnicy nad Szarą Wodą słuchał Roberta z ponurą twarzą, na wieść o tym jak znaleziono Lorda Pinewood poczuł złość skierowaną w bandytów lecz gdy dowiedział się, że uciekli modlił się by spotkała ich sprawiedliwość, by za to co zrobili czekała ich najgorsza z możliwych kar, wściekłość ta była ukazana na jego twarzy oraz tym że cały drżał, lecz uspokoił się szybko gdy usłyszał że ciało Sanah jest w Zamku i niedługo odbędzie się pogrzeb. Od razu postanowił, że się na nim wstawi, Temat dziedziczenie dla Reeda był mało ważny chyba że miało by się stać coś na niekorzyść Penny czuł się odpowiedzialny za dziewczynę i miał nadzieje, że nic złego jej już nie spotka. Podziękował raz jeszcze Zastępcy Namiestnika i udał się do komnat gdzie znajdywała się Lady Pinewood, po drodze spotkał Siostrę Lorda Cerwyna, przywitał kłaniając przed nią i przedstawiając się, zamienił z nią parę słów po czym udał się do swej komnaty. Zaniepokoił go stan Dziewczyny dlatego nie chciał jej bardziej męczyć, gdy dotarł do komnaty padł na łoże i zaczął myśleć co dalej. Postanowił, że gdy wyzdrowieje spyta się Kasztelana czy nie potrzebują Rycerza, miał zamiar też upewnić się że z Penny będzie dobrze. Gdy tak myślał przypomniał sobie swój sen, to co zobaczył zaintrygowało go, dlatego zaczął go analizować, Czerwona kula ognia przemierzająca niebo, był to dla niego wspaniały widok potem druga zielona, zmierzały do siebie. Chciałby zobaczyć zderzenie byłby to z pewnością wspaniały widok lecz potem zaczęła się ta mniej przyjemna część snu zobaczył Mur, a za sobą starca z dziwnymi mieniącymi się oczyma był ciekaw co to może znaczyć, słowa człeka też napawały go grozą, czy ten sen mógł mieć jakieś znaczenie? Czy to był zielony sen? Czy zwykły sen? Reed spędził jeszcze pare godzin zanim zasnął próbując zrozumieć znaczenie snu.

Po zjedzeniu posiłku w Wielkiej Sali został poinformował o... Gościu który przebywa w jego komnatach, Lord Cerwyn jeszcze nie znając tożsamości przybysza postanowił się, że przywita się z nim jak to przystoi gospodarzowi. Udał się więc bezpośrednio do komnat, nawet nie ściągając zbroi w której wjechał do zamku. Do towarzystwa wziął sobie kilku gwardzistów oraz kasztelana który zdawał się mieć najwięcej informacji o osobie w komnacie, gdy wreszcie stanęli przed drzwiami postanowił się dowiedzieć nieco więcej o niej - Kasztelanie, kim właściwie jest nasz gość? - Spytał, wypadałoby znać imię rozmówcy nieco wcześniej aby lepiej rozpocząć rozmowe. Namiestnik był ciekawy kto to mógł przybyć do jego zamku podczas tak niegościnnej atmosfery która panuje na Północy.

- Ekhm... To trzeba, panie, zobaczyć na własne oczy - odpowiedział kasztelan z poważną miną, Rodrik mógłby nawet powiedzieć, że nigdy nie widział go w takim stanie. - Trochę nerwowy jest od kiedy chłopcy go przywieźli, ale nie ma się co dziwić w sumie, lepiej wejść samemu coby się nie zirytował. Ale poza tym, że pokrzyczy i czasem czymś rzuci, to jest niegroźny, broni nie ma.
W tym momencie obaj panowie usłyszeli jak coś uderza w drzwi komnaty od drugiej strony i ląduje na ziemi, chyba coś drewnianego. Zaraz po tym zza drzwi dobiegły stłumione, zirytowane pomruki, których Cerwyn nie zrozumiał.
- Same drewno tam ma, coby nic nie potłukł - wyjaśnił kasztelan i spojrzał wyczekująco na lorda. - Otwierać?

- Um, dobrze - Powiedział, mrużąc brwi i zaczął się zastanawiać co mogło spowodować takie zachowanie, może to jakaś niespodzianka z okazji dnia jego imienia? Myślałby tak gdyby coś nie uderzyło w drzwi i nie upadło oraz usłyszał jakieś niezrozumiałe pomruki dobiegając z wewnątrz. - Coście mi sprowadzili? - Mruknął, odpinając pas z bronią i podając go gwardziście obok. - Zamknijcie wszystkie drzwi, nie chciałbym a gość uciekł - Rozkazał, szczęśliwie w tym korytarzu nie było okna przez które mogłoby to "coś" wyskoczyć więc nie musieli się dodatkowo męczyć, posłał również po pól hełm który miał zamiar założyć co by nie dostać w mordę drewnem może i było szybciej wsiąść tarcze od jednego z wojaków ale to mogłoby spowodować niechcianą agresja a w konsekwencji więcej przedmiotów które mogły polecieć w strone namiestnika. - Dobrze.. Wejdę sam, w razie problemów niewątpliwe was wezwę. - Powiedział - Otwieraj - Rozkazał kasztelanowi, namiestnik zaś gotował się do wejścia i był gotów aby w razie czego się  pochylić przed niepożądanym przedmiotem który by poleciał w kierunku jego twarzy.