Komnata Gościnna I

Waymar istotnie zastał Horrmunda w przydzielonej mu komnacie. Wrócił do niej kilka chwil temu po popołudniowym treningu by odpocząć. Objazd który odbywali stał się dla Huntera całkiem niezłą okazją do nadrobienia zaległości w ćwiczeniach. Słysząc pukanie, Horrmund nakazał wejście i rozpromienił zmęczoną twarz widząc gospodarza Runestone. Szybkie przejście do Starej Mowy, choć mile odebrane przez jego uszy, wyczuliło go jednak i momentalnie spoważniał. 
   -Witaj Waymarze, nie przeszkadzasz. - Odparł również w Starej Mowie, wycierając szmatą mokry od potu kark. - Prośbę? Każdą kuzynie. - Dodał, ciekaw w czym mógłby dopomóc Waymarowi, sprawa musiała być ważna skoro prosił o pomoc na własnych ziemiach. Horrmund zamilkł następnie na chwilę, słuchając historii streszczanej przez lorda Royce'a. Nie mógł okazać mieszanki zdumienia i radości gdy usłyszał o innym, żywym Czardrzewie, lecz jego nadzieja szybko spłonęła tak jak i samo drzewo. Właśnie dlatego pilnował swego sekretu tak przed Andalami jak i przed własnymi pobratymcami, tak było bezpieczniej. Przecież go nie zamuruje. Mimowolnie zgrzytnął zębami, marszcząc brwi na słowa o samowolnych działaniach septona. - Sukinsyn. - Rzucił bezsilnie. - A miałem już nadzieję, że to będą dobre wieści. - Pozwolił sobie na komentarz i słuchał dalej. Sprawa faktycznie była dość problematyczna. Obaj grali poniekąd na dwa fronty, a to nie była łatwa gra. Cóż, nie ma co płakać nad spalonym drzewem, nawet jeśli to faktycznie bolało, trzeba myśleć co dalej. - W prawie jak w prawie, rządzą lordowie czy septoni? To cholerny samosąd. - Odparł, choć wiedział że sprawa nie jest taka prosta. -  Kurwa mać... no, ale robisz dobrze Waymarze, wkurwić otwarcie nam się nie wolno, dla dobra naszego, sprawy i nawet królowej. - Westchnął. - Ale jeszcze karać naszych ludzi i ja nie miałbym serca i cieszę się że tak myślisz. Zrobię to i to z chęcią, wezmę moich chłopaków i wybędziemy niby na jakieś polowanie. - Powiedział z zapałem. - Upewnię się czy nikogo z tych psów tam nie będzie i zrobię jak chcesz. Co dokładnie mam powiedzieć ludziom? - Zapytał, czuł bowiem że chciał wykonać powierzoną mu misję możliwie perfekcyjnie.

Kiwnął głową w odpowiedzi na słowa kuzyna. - Oj tak, Findis nie lubi takich sytuacji. - Powiedział z lekkim uśmiechem. Miał nadzieję że królowa okaże się przychylna nie tylko w tej sytuacji, ale też w przyszłości w sprawach o których Waymar i Horrmund rozmawiali jakiś czas temu. W jego opinii Findis lubiła władzę, nawet jeśli często jej ciężar ją męczył, a kto chciałby się dzielić nią z Wiarą? Horrmund już myślał, czy może gdyby stare zwyczaje odzyskały choć część praw czy swobód podkopałoby to autorytet Septonów i jednocześnie wzmocniło koronę. To nie było łatwe nawet dla Findis, lecz Hunter nie tracił nadziei że dla jego ludu sytuacja jeszcze się poprawi. Wyraźnie zamyślił się przez chwilę, lecz należało wracać na ziemię. 
- Zrobię jak mówisz Waymarze. Powiedz tylko kiedy mam wyruszać. - Odparł z pewnością w głosie, nie ukrywał że to zadanie jest mu bardzo w smak. Słowa Waymara o tym, że może na niego liczyć wywołały jednak u Horrmunda mały zgrzyt gdyż przypomniała mu się prośba o którą chciał kuzyna zapytać już wcześniej, lecz nie było zbytnio okazji. - Ach, sam mam też do ciebie sprawę. Tylko nie uznaj proszę, że wyciągam ją teraz by wyciągać od ciebie przysługę za przysługę czy jako jakąś nagrodę. - Przyznał, pocierając odruchowo kark w lekkim zakłopotaniu. - Ot, nie miałem kiedy zapytać, zajęty byłeś. Wyjeżdżając z domu nie byłem gotowy na tę podróż i nie wziąłem ze sobą gotówki, a chciałem w Gulltown kupić prezent dla Roweny i coś dla naszej Fin na Dzień Imienia, trochę żeby załagodzić ostatnie sprawy. - Wyjaśnił. - Poleciłem żeby je tu przysłać, mógłbyś pożyczyć trochę złota bym je opłacił? Kiedy będziemy w Old Anchor od razu poślę po pieniądze do siebie by ci je oddano co do monety. Kupcy z jakiegoś powodu średnio chcieli jechać po nie do Longbow Hall. - Poprosił, kończąc drobnym żartem. Głupio mu było przedstawiać prośbę tuż po prośbie Waymara ale cóż, nie było innej rady. Liczył że kuzyn i tak wie że Horrmund zrobiłby dla niego wszystko bezinteresownie.

- Ano, racja. Ale nietrudno mi sobie wyobrazić kogoś zbyt słabego by samemu rządzić, albo jakąś zdewociałą pierdołę. - Wzruszył ramionami, drapiąc się po brodzie. Nawet w królewskich rodach nie każdy rodził się by rządzić, a czasem trzeba było. Cieszył się jednak, że jego przyjaciółka wydawała mu się jednak władczynią w każdym calu. Wolał się nie zastanawiać co by było, gdyby zamiast niej rządził trzęsący się, cherlawy chłopaczek oddający władzę Septonom by nie musieć jej sprawować samodzielnie. - Ano właśnie... Findis nie boi się że Wielki Septon będzie się zbytnio wpierdalał w politykę? - Zapytał ciekawy, bo i już od jakiegoś czasu chodziło mu to po głowie. No, chyba że królowa miała własne plany i chciała jakoś urobić władzę. Taki Septon na smyczy mógłby koronie bardziej pomóc niż przeszkodzić. 
- Dobrze więc, ruszymy rankiem, jakbyśmy faktycznie jechali na łowy. Każdy kto wie jak strzelam z łuku nie będzie zdziwiony jeśli wrócę z pustymi rękoma. - Zaśmiał się z własnej słabości. - A bo głupio mi tak było. Jeszcze zaraz po twojej prośbie. Dzięki, Waymar. - Przyznał. Niby i taka suma była drobnostką, choć wyglądało na to że stan skarbca kuzyna ma się dużo lepiej niż jego własny. Z resztą, nie było się co dziwić, ziemie Hunterów nigdy nie były najbogatsze, a wojna z Andalami nie pomogła sytuacji. Horrmund miał nadzieję z czasem poprawić sytuację.