Amfiteatr Belaerysów

Nadszedł czas, aby odwiedzić amfiteatr i zobaczyć jaki będzie zwrot z dość drogiej inwestycji jaką był zakup wiwerny. Bestia do tej pory pojawiała się od czasu do czasu na piasku, aby rozerwać mniejsze zwierzęta - wilki, cieniokoty, niedźwiedzie czy jaszczurolwy. Może paru Cętkownanych Ludzi. Pokazywała widowni jak zabójcza i gwałtowna była w porównaniu do wszystkich innych stworów jakie do tej pory przyszło im zobaczyć. Samą sobą nie zadziwiała może szczególnie Valyrian, nad których głowami na porządku dziennym latały smoki, jednak zdecydowanie nie było to coś co oglądano powszechnie na piaskach areny. Teraz, w kulminacyjnym momencie wyborów, nadszedł czas wystawić przeciwko skrzydlatemu monstrum równie sławnego przeciwnika, aby lud nacieszyć mógł oczy prawdziwie wyjątkowym widowiskiem.

Aenarion zasiadał w loży w towarzystwie starego stryja - który jako entuzjasta arenowych sportów niechybnie się pojawił - oraz wszelkich innych członków rodziny, którzy mieliby ochotę spektakl obejrzeć, jak również paru najbliższych przyjaciół i strażników. Musiał też pomachać i ładnie uśmiechnąć się do tłumów, kiedy herold zapowiadał widowisko i to komu lud powinien być za nie wdzięczny.

Wiwerna - przykuta do centrum areny - została wyniesiona na platformie. Trudno byłoby wyprowadzić ją przed jedne z wrót i unieruchomić w centrum, mogłaby mieć coś przeciwko takiemu przemarszowi. Z tego względu bestia zajmowała już centralną pozycję na arenie i to Rickard został wpuszczony do niej, a nie w drugą stronę. Nie było to jednak zaskoczeniem, więc mógł przygotować się odpowiednio i wkroczyć w krąg z łukiem w gotowości, kierując się od razu do pożądanego punktu.
Amfiteatr, chociaż wielki jak na budowlę tego typu, nie ciągnął się na setki metrów. Z tego względu Durrandon zdołał oddać jedynie jeden strzał zanim musiał wymienić broń w oczekiwaniu na atak nadbiegającego potwora. Strzał był celny. Płonąca strzała przecięła powietrze i zagłębiła się w ciało nadciągającego stwora, który zaskrzeczał gniewnie czując ukłucie bólu. Tuż przed dotarciem do Rickarda potwór wybił się z ziemi, próbując pomóc sobie swoimi podciętymi skrzydłami, i zaatakował mężczyznę z wyskoku. Niestety krępujący bestię łańcuch ograniczał jej zasięg i ruchy, przez co nie udało jej się skutecznie wykonać swojego ataku.
Kiedy wiwerna opadła na ziemię, wzbijając w górę piach, Durrandon atakował. Piasek ograniczył odrobinę jego widoczność i natarcie nie było w pełni skuteczne, aczkolwiek utoczyło gadzinie krwi. Reszta walki... Była dość jednostronna. Rickard skutecznie atakował i trzymał na granicy zasięgu łańcucha, natomiast wiwerna miała niewiele szczęścia. Nie mogąc w pełni wykorzystać swoich możliwości ofensywnych była jedynie coraz bardziej sfrustrowana, aczkolwiek niewiele mogła z tym zrobić. Ataki jej ogona momentami wyglądały groźnie, raz nawet uderzając Durrandona prosto w tarczę i odpychając nieco. Może jakiś siniak na ramieniu od siły uderzenia powstanie, aczkolwiek przez kąt i moment zderzenia większość mocy została już wytracona. I tak, raczej spokojnie, dotarto w końcu do finiszu z martwym gadem.

Kiedy gad padł martwy oklaski i zadowolone okrzyki, chociaż były, to nie rozgrzmiały niczym burza. Widownia wydawała się raczej zadowolona, ale zdecydowanie nie była to reakcja jakiej można było oczekiwać po finale największego starcia bieżącego roku z wykorzystaniem stworzenia, które w kręgu amfiteatru pojawiło się po raz pierwszy i prawdopodobnie nie co rok można będzie je tu zobaczyć.

Zaczęło się od płonącej strzały. Później nadbiegająca wiwerna wykonała atak z wyskoku, w którym przeszkodził jej nieco łańcuch, ale zdawało się, że Rickard i tak poradziłby sobie ze sprawnym umknięciem przed nim. Ładne otwarcie. Widowiskowe. Głównie za sprawą żywiołowej i skocznej wiwerny, ale to przecież tylko wstęp do prawdziwego pokazu. Niestety dalsza część nie wyglądała najbardziej ekscytująco.
- Hmph... - mruknął zawiedziony. - Nie wygląda to zbyt interesująco.
Może zaraz się rozkręci? Nie, nic z tych rzeczy. Walka toczyła się cały czas mniej więcej w tym samym obszarze i w ten sam sposób. Kiedy wiwerna zaczynała się już bardziej słaniać na nogach z odniesionych ran, Belaerys wstał i udał się do wyjścia. Nie widział sensu w czekaniu do końca. W drodze przez wewnętrzne korytarze kompleksu nakazał jednemu z zarządców usunąć te kolumny, które ustawione były na obrzeżu areny. Po co one w ogóle tam były? Teraz pozostawało jedynie mieć nadzieję, że przeciętny występ w miejsce wielkiego widowiska nie odbije się na wynikach nadchodzącego głosowania. Chociaż tak naprawdę nie martwił się o to szczególnie. Jedno potknięcie pośród wielu działań, powinno zniknąć w tłumie...

(z/t)

Pierwsza walka z Żelaznych Ludzi należeć miała do Victariona. Kto dokładnie wyszedł mu naprzeciw nie wiedział, ponieważ również zakuty był w stal i hełm skrywał jego twarz, jednak szło się domyślić, że był to pewnie któryś z miejscowych. Cudzoziemców szukających szczęścia w zawodzie gladiatora więcej było raczej w Ghis, gdzie walki były krwawsze, a sport popularniejszy, natomiast po wyzwoleńcu trudno było się spodziewać środków na zakup płyt i dobrego oręża. W przeciwieństwie do stawiającego na morgenstern i tarczę Harlawa, jego przeciwnik wolał być bardziej ofensywny - wybierając za swoją broń ciężki, dwuręczny młot.
Z inicjatywą pierwszy wyjść mógł Victarion. Okazał się nieco szybszy od oponenta, a tarcza pozwalała mu minimalizować ryzyko nieudanego ataku i działać śmielej. Jeżeli Harlawowi nie zależało na oklaskach i zachwycie widzów, a jedynie na sprawdzeniu się w boju, to najpewniej nie starał się walczyć widowiskowo. Mogło to nieco zawieść widownię. Walka nie była jednak jednostronna - chociaż Żelazny Człowiek zdecydowanie dominował - przez co nie można było jej nazwać nudną. Dla zebranych było to raczej starcie przeciętnie dobre. Dla Victariona tymczasem przyzwoity sprawdzian umiejętności. Przeciwnik stawiając na potężne ciosy i ofensywę odsłonił się, co komuś tak sprawnemu we władaniu bronią jak Harlaw praktycznie gwarantowało możliwość trafienia, a jednocześnie nie zwiększało znacznie szans na odniesienie obrażeń ze względu na biegłe posługiwanie się tarczą. Nie każdy cios oponenta okazywał się jednak nieskuteczny. W końcu nie była to walka z byle prostakiem. Koniec końców wojownik zmagający się z Victarionem opadł na jedno kolano i złożył broń, poddając się.
Harlaw oddać mógł się pod opiekę medyka, który nie stwierdził żadnych poważnych obrażeń poza mocno obitym lewym ramieniem oraz sporym sińcem na prawym boku, gdzie młot przeciwnika mocno go przytarł. Dobrze, że nie zdołał wtedy uderzyć z pełną siłą, ponieważ oznaczałoby to pewnie przynajmniej kilka złamanych żeber.

Quellon walczył jako drugi. Jego oponentem był odziany w kolczugę i otwarty hełm wyzwoleniec. Uzbrojony, podobnie jak przeciwnik Victariona, w dwuręczny młot. Starcie było nieco dłuższe i wydawało się bardziej wyrównane, ale zakończenie miało podobne - rywal Żelaznego Człowieka poddał się. Greyiron nie odniósł jednak w czasie tego boju żadnych ran, które trzeba by było opatrzyć.