Budynek Kompanii Handlowej Belaerysów

Tego dnia, w przerwie pomiędzy dokształcaniem się w dziedzinie teologii oraz pisaniem swojego małego dzieła, Aemion przeszedł się do kwatery kompanii. W około pół godziny dokonał przeglądu ksiąg rachunkowych by zobaczyć czy wszystko zgadza się w obliczu ostatnich inwestycji, a kiedy już miał to za sobą zajął największy z gabinetów i kazał wezwać przywódce swoich kilku najemników z Żelaznych Wysp. Mieli wszak przydzielone pokoje tutaj. W czasie oczekiwania zajrzał jeszcze raz do ksiąg.
- Nareszcie - powiedział, nie podnosząc wzroku znad stronic grubego tomu, kiedy drzwi stanęły otworem i Drumm wszedł do środka wpuszczony przez dwóch gwardzistów. - Mam coś dla ciebie.
Skinął głową, a stojący przy biurku Regongar wystąpił naprzód i podał Aeronowi zawiniątko. W środku były dwa toporki* do rzucania wysokiej jakości, nie były zdobione, ale wciąż ładnie wykonane.

Dzień mijał jak każdy inny ostatnio, pobudka rano, ale nie za wcześnie dobre śniadanie, a potem trening, aby nie wyjść z wprawy oraz, aby zdobywać co raz to większe doświadczenie. Miał teraz do dyspozycji sporo ludzi to potencjalnych sparingów, po mijając swoich kompanów to teraz i miał żołnierzy z rodu Belaerys. Dzięki temu mógł poznać bardziej styl walki jakim walczono w tych rejonach, tak aby potencjalni przeciwnicy nie stanowili dla niego takiego problemu.
Akurat kiedy jadł obiad został wezwany, aby spotkać się z Aemionem, no cóż dojadł i poszedł. Nie chciał szybko jeść, bo kaczka była dzisiaj wybitnie dobra, chciał się po delektować smakiem, ale też nie mógł kazać czekać Balerysowi w nieskończoność. Wszedł do środka i został dosyć szybko powitany pięknym słowem "nareszcie". Aczkolwiek kolejne słowa zainteresowały Żelaznego. Ten wielkolud do niego podszedł, do tej pory nie wiedział skąd on tutaj się wziął, wysyłali jakiś łowców na daleką północ? - zapytał się w głowie. Teraz to jednak nie było aż tak pilne. Rozwinął zawiniątko spoglądając na nie, dwa toporki do rzucania, i to wysokiej jakości. Przejechał palcem po ostrzu topora - ostre, poczuł to, nie musiał nawet mocno przyciskać palca. Złapał jeden za trzonek sprawdzając jak dobrze leży w dłoni, pasowało idealnie. Wyważenie także było idealne.
- Piękny prezent - powiedział do Aemiona nie podnosząc na początku wzroku, dopiero po chwili to zrobił. - Aczkolwiek domyślam się, że wszystko ma swoją cene. Co zatem ode mnie oczekujesz? - zapytał go chowając do zawiniątka toporki i łapiąc je w jedną rękę. On zaś skierował swój wzrok na Valyrianina.

Wszystko było gotowe do wyruszenia. Wszystkie zasoby były załadowane na okręty, załogi w komplecie gotowały jednostki do wyruszenia w morze, a ostatni członkowie wyprawy właśnie się okrętowali. Aemion tymczasem postanowił odwiedzić jeszcze przed wyruszeniem placówkę swojej kompanii handlowej, ponieważ akurat była niedaleko i Trystane przypomniał mu wczoraj w łaźniach o czymś niezwykle ważnym. Jeden z odzianych w złoty pancerz gwardzistów załomotał w drzwi, które po dwóch minutach stanęły otworem. Rozbudzony ujrzeniem Belaerysa młodszy zarządca natychmiast pobiegł po kogoś starszego stażem, a kiedy ten się zjawił otrzymał proste rozkazy.
- Sprowadźcie lemura pod moją nieobecność - nakazał. - Jednego z tych srebrnych, z Qohoru.
- Le... lemura, mój panie? - zapytał zarządca, wciąż nie do końca rozbudzony o tej porze, a do tego zdezorientowany poleceniem jakie otrzymał o tej porze i w takich okolicznościach.
- Czyżbym się zająknął? - twarz Aemiona przybrała surowy wyraz, a na obliczu stojącego za nim medyka, przyzwyczajonego do podobnych sytuacji, wykwitł łagodny, pokrzepiający uśmiech. - I niech będzie dobrze ułożony, możecie od razu zatrudnić tresera.
- Ekhm... Tak jest, panie.
- Doskonale - Belaerys uśmiechnął się minimalnie, chociaż jego oblicze trudno byłoby nazwać wesołym. - Swoją drogą doskonale się spisujecie w swej pracy, oby tak dalej - pozwolił sobie pochwalić mężczyznę zachowując poważny ton. Premie jakie im wypłacał z pewnością były bardzo namacalnym dowodem tego jak doceniał ich pracę, ale osobista pochwała od swego pana była zdecydowanie bardziej osobistym i o wiele rzadszym skarbem. - Wracajcie do swoich obowiązków.
Aemion obrócił się na pięcie i odszedł w stron okrętów, powinny być już w pełni gotowe.