Gabinet

Po zapoznaniu się z wszystkimi raportami Aenarion był całkiem zadowolony. Słuchając na bieżąco wieści i spotykając się ze swoimi podwładnymi czynił na bieżąco drobne notatki, które później wykorzystał celem przedstawienia wszystkim dodatkowych zadań - poza standardowym doglądaniem posiadłości oraz prowadzeniem interesów - na najbliższy księżyc.

Tymczasem musiał szykować się do wyruszenia ku wybrzeżom na północy, aby spotkać się o czasie z olbrzymami. Wcześniej wysłał tam okręt z dwudziestoma ze swoich gwardzistów pod komendą Gerongara, aby ci zdążyli na miejsce przed nim. Sam miał zamiar skorzystać z latających środków transportu. Zaoferował również swojej kuzynce możliwość dołączenia do niego w podróży jeżeli była ciekawa tylu olbrzymów.

Po mniej zobowiązującym dniu spędzonym głównie na omówieniu pewnych spraw z prababką, Aenarion zasiadł za swoim biurkiem i zastanowił się nad działaniami na najbliższy czas. Trzeba było zobaczyć popis wiwerny na arenie, w końcu on go organizował i wypadało się pokazać. Może nawet powiedzieć parę słów. Poza tym czas do końca roku nie miał tak naprawdę być zbyt intensywny - złożyć parę zamówień i przydzielić kilka zadań, a poza tym jedynie odbyć w ciągu najbliższych dni spotkania ze swoimi stronnikami i zobaczyć jak zakończą się wybory.

Później? Później miał sporo pracy do poczynienia z pomocą prababki. Kiedy zaś z wszystkim się uwiną, wówczas akurat nadejdzie czas żeby wezwać Vernona i zobaczyć co ma do powiedzenia w kwestii swoich działań nad Zatoką Niewolniczą.

Po powrocie ze spotkania senatu mógł usiąść zadowolony i odpocząć. Potem zaś usiadł do pracy i zasnął przy biurku, ponieważ z prefekturą wiązało się o wiele więcej pracy niż się spodziewał. Musiał zorganizować sobie grafik na najbliższe tygodnie...

Praca, praca... Jak to mówią niektórzy. Siedział, przeglądał papiery, spotykał się z ludźmi podległymi mu już wcześniej oraz z tymi podległymi mu ze względu na rolę Prefekta Włości. Niektóre sprawy wymagały doprecyzowania, inne wymagały chwili zastanowienia, a jeszcze inne kiwnięcia głową i zlecenia kontynuacji dotychczasowych działań. Głównie pozostawało jednak w tej chwili czekać...

Czas leciał i leciał, a on tym razem nie miał tyle pracy co w poprzednich tygodniach. Rozkazy zostały wydane, dokonał paru przeglądów i porozmawiał z kilkoma osobami. Teraz pozostawało jedynie czekać i poświęcić może godzinę czy dwie któregoś dnia na przepytanie zarządców i przejrzenie ksiąg w sprawach mniejszej wagi. W końcu interesy, mniejsze częściej niż większe, załatwiane były każdego dnia.
Kiedy zbliżał się koniec trzeciego księżyca postanowił wezwać do siebie Vernona i zapytać go o przebieg jego działań. Miał prawie cały księżyc od ostatniego sprawozdania, a wiedział też, że na dopięcie wszystkiego ma czas do połowy czwartego księżyca. Jeszcze dwadzieścia kolejnych dni zanim skuteczność jego infiltracji zostanie poddana ostatecznej próbie.

Kilka dni spędzonych na placu budowy, szybki lot i dwa dni na odpoczynek. Na tym odpoczynek tymczasowo musiał się zakończyć, ponieważ nadszedł dzień, kiedy do Valyrii zawitać miał były dowódca straży miejskiej Nyssarii - Lucerys Thaercyx. Aenarion osobiście odwołał go ze stanowiska, aby sprowadzić go do stolicy, więc uznał, że nieładnie byłoby kazać mu czekać po przybyciu. Zresztą wolał mieć tak porządnego człowieka po swojej stronie. Kazał więc upewnić się, że szanowany dowódca miał czas odświeżyć się i odpocząć po podróży, a następnie zaaranżować spotkanie w sprawie omówienia obecnej sytuacji oraz jego nowych obowiązków.

- Lordzie Thaercyx - powitał swego gościa, kiedy doszło do spotkania. - Zajmij proszę miejsce. Ufam, że podróż upłynęła ci bez nieprzyjemności?
Krótki, grzecznościowy wstęp, po omówieniu którego zaproponował Thaercyxowi puchar z trunkiem jego wyboru. O ile gość nie zamierzał więcej opowiadać o niewątpliwie fascynującej drodze między Valyrią a Nyssarią, Aenarion przeszedł raczej szybko do konkretów. Zaczął od zapytania o następcę wyznaczonego na dowódcę straży miejskiej na wschodzie, następcę Lucerysa na jego poprzednim stanowisku, jak również o sytuację na miejscu, kiedy wyjeżdżał.
Mając jasny obraz sytuacji przybliżył mężczyźnie co działo się na miejscu. Wiadomości i rozkazy były do Nyssarii wysyłane, więc wiele bez wątpienia już wiedział, ale warto było przejść przez wszystko raz jeszcze, twarzą w twarz, aby upewnić się, że dobrze się rozumieją. Poruszył więc sprawę inwentaryzacji zapasów i zaopatrzenia straży wraz z przeglądem oraz standaryzacją wszelkich spisów i raportów. Przy tym przywołał Daenę, której nakazał wcześniej być w pobliżu, aby przedstawić ją Lucerysowi jako kogoś, kto poświęca tym zagadnieniom wiele czasu i niewątpliwie okaże mu się pomocna w przyszłości. Przedstawił również raport od swoich ludzi, którzy w ostatnich księżycach odwiedzili wszystkie miasta Włości z inspekcją. Na koniec przedstawił działania podjęte celem zapewnienia większej karności strażników, podniesienia dyscypliny oraz morale, a także wyeliminowania zgniłych jabłek. Ostatnie z tych zagadnień miały być głównym obszarem działania Thaercyxa, nowego Trybuna Włości.
Na koniec Aenarion chciał omówić ze swoim gościem jeszcze trzy kwestie. Jeżeli Lucerys był zbyt zmęczony lub pora była zbyt późna, mogli zrobić to jedynie wstępnie, niech wie nad czym powinien zastanowić się przed kolejnym spotkaniem. Pierwszą sprawa była standaryzacja kar dla strażników. Z tego co zauważył wydając swoje poprzednie rozkazy i nakazując o piątą część je zwiększyć, oficerowie mieli bardzo dużą dowolność w tym co robili. Przydałoby się to uporządkować. Myślał nad spisaniem kar za najczęstsze i przewidywane przewinienia w jednym lub dwóch wariantach ze wskazówkami zaostrzenia lub złagodzenia ich przez oficerów względem okoliczności. Dwa warianty to oczywiście fizyczny i finansowy, przy czym ten drugi nie mógł występować zawsze. Za zdradę nie potrąca się wszak żołdu, a głowę. Drugą sprawą było wspomnienie o konieczności wybrania ludzi do sądzenia skorumpowanych strażników i oficerów, którzy powoli zaczynali być wyłapywani. Lucerys jako szanowany i doświadczony w straży człowiek na pewno mógł polecić kilka zaufanych osób do podobnego zadania. Trzecią sprawą - najbardziej błahą - było zakwaterowanie trybuna. Belaerys mógł mu zaproponować kwatery pod własnym dachem, w głównych koszarach straży lub środki na umieszczenie się w innym miejscu, jeżeli takie było jego życzenie. Mając to wszystko omówione - ostatecznie lub jedynie wstępnie - mogli rozstać się na dzień dzisiejszy.
- Ach, jeszcze jedno - powiedział, kiedy mieli się już żegnać. Sięgnął pod biurko i wyciągnął krótki miecz umieszczony w zdobionej pochwie. Podał go swojemu rozmówcy. - Prezent i symbol waszego nowego stanowiska. Nakazałem wpisać go już na stan uzbrojenia straży - wyjaśnił. Ostrze wykonane było z charakterystycznej, ciemnej stali, głowica przedstawiała oblicze valyriańskiej bogini sprawiedliwości. Pochwa zdobiona była dwiema inskrypcjami, po jednej na każdej stronie: "Sprawiedliwość oddaje każdemu to, co mu się należy" i "Sprawiedliwość nie jest źródłem nagrody, nie ma ceny: szuka się jej dla niej samej".  - Słyszałem, że wolicie oręż o większych gabarytach, ale taki raczej nieporęczny jest w codziennych patrolach czy spotkaniach. Mam nadzieję, że ten przypadnie wam do gustu poza polem bitwy.

Skarby Znalezione Na Morzu:

- Heh... - westchnął, kiedy Trybun Włości opuścił jego gabinet. - Chyba mnie lubi.

Po spotkaniu miał kilka drobnych spraw do załatwienia - na przykład zapoznanie się z pewnymi przedmiotami zdobytymi na otwartym morzu - po których miał zamiar po raz pierwszy skorzystać poważnie z obsydianowej świecy. Miał istotne pytanie do Rickarda, a nie chciało mu się czekać z nim na jego powrót.

Podsumowująco:

(z/t)

Test obsydianowej świecy określić można było jako sukces, przyszedł więc czas na podjęcie dalszych działań w celu realizacji szeregu planów. Należało skontrolować wuja i sytuację na Lys - w końcu było tam dość cicho, nawet za cicho, ale jednak Aenarion liczył, że coś już zostało ruszone. W końcu jako termin pierwszych kroków podawali zdaje się nowy rok. Poza tym trzeba było pomyśleć o wykorzystaniu zamieszania jakie wywołała sytuacja w Astaporze. Ten straszny, nieprzewidziany bunt niewolników. W głowie siedziała mu również wyprawa na daleką północ, aby wykorzystać w końcu pewien kurzący się w skarbcu artefakt...