Gabinet

Aenarion stał nad potężnym, mahoniowym biurkiem. Na blacie starannie ułożone były dziesiątki kartek zapisanych notatkami, szkicami i kombinacjami symboli oraz valyriańskich glifów. Przy młodzieńcu leżało również kilka potrzebnych mu w najbliższym czasie do pracy drobiazgów, a także złoty kielich napełniony nalewką z mango.
- Przekażcie to Vernonowi - nakazał, podając jednemu ze sług zapieczętowany zwój. - To tymczasem do zarządców kompanii w porcie, a to wyślijcie do stoczni w Lyrii - poinstruował, wręczając kolejne zwoje następnym sługom. Następnie skierował wzrok na zarządcę rezydencji, w stronę którego również wyciągnął spisane rozkazy. - Te są dla ciebie, nie wątpię, że zostaną wykonane śpiewająco.
Kiedy wszyscy opuścili gabinet wiedząc jakie zadania na nich czekają, Aenarion spojrzał na zgromadzone na biurku rzeczy. Pora była zabierać się do pracy, a szacował, że zajmie mu to kilka dni. Polecił więc, aby w tym czasie nie przeszkadzano mu, o ile sam kogoś nie wezwie, albo sprawa nie będzie naprawdę nagląca.

- Dobra robota - pochwalił Vernona, siedząc zakopany w notatkach i unoszących się z palonych ziół oparach. - Ale masz jeszcze dużo czasu, nie pali się nigdzie.

Praca, asekurowana przez asystentów, zakończyła się powodzeniem. Całe szczęście, ponieważ zasoby wykorzystane na jej rozpoczęcie do tanich nie należały i wielką stratą byłoby je utracić. Pomyślne zakończenie eksperymentów oznaczało również, że będzie miał co robić w czasie zbliżającego się rejsu. Na razie przygotowane przedmioty zostały zamknięte w zakluczonych szkatułkach i przeniesione do wewnętrznego skarbca, gdzie przechowywano najcenniejsze z posiadanych przez ród skarbów.

Dom, słodki dom... Do Valyrii powrócił po prawie czterech księżycach nieobecności. Niby nie tak długo, ale wciąż niemały okres czasu. W pewien sposób zaczął nawet tęsknić za jej strzelistymi wieżami, gwarnymi ulicami i szybującymi nad głowami mieszkańców smokami. W porównaniu ze stolicą Włości zachodnie ziemie wydawały się opustoszałe i niezwykle dzikie. Jedynie Stare Miasto świeciło tam jako namiastka cywilizacji.

Wrócili wczoraj wieczorem, tak więc poza wspólnym posiłkiem z rodziną i kąpielą postanowił skupić się na jednej tylko rzeczy - śnie. Nareszcie miękkie, wygodne łoże, które na dodatek nie kołysze się na boki. Belaerys umiał poradzić sobie bez luksusów i bez marudzenia znosić trudy podróży, ale nie oszukujmy się, po co się męczyć, kiedy wcale nie trzeba? Wygoda jest zdecydowanie przyjemniejsza od trudów i skoro można z niej korzystać, to wypadało to robić. Nastał jednak kolejny dzień, a wraz z nim warto było wysłuchać co jego podwładni mieli do powiedzenia. Zostawił ich przecież z paroma zadaniami. Poza tym było jeszcze kilka innych spraw.
- Zobaczymy się wieczorem w łaźni - powiedział do Viserry, całując ją na pożegnanie pod drzwiami gabinetu. - Uważaj żeby nie stracić poczucia czasu w mieście.
Od czego zaczynali? Może od zarządców z kompanii. Ich zadanie było proste i krótkie, mieli czas żeby wywiązać się z niego w ten czy inny sposób. Następny był Vernon, który mógł złożyć relację ze swoich działań, a także był najlepszą osobą do wypytania o wszelkie plotki i wieści, zarówno lokalne, jak i te z dalszych stron. Może jakaś ghiscarska prowokacja blisko Wyspy Cedrów? A może w Sarnorze pogryzło się dwóch sąsiednich królów, albo na Wielkiej Moraq wybuchł bunt wobec władzy Yin? Czy to wojna, mariaż czy potwór, mógł o tym powiedzieć, jeżeli było to ciekawe. Na koniec zostawił raport od zarządców z rezydencji, którym zlecił rozpoznanie dwóch miejsc pod względem ich... zasobności. Ciekaw był wielce co udało im się znaleźć, ponieważ od tego zależały jego dalsze plany. Przy okazji na ich ręce złożyć mógł kolejne rozkazy jakie dzisiaj miał, a tyczyły się one głównie umawiania spotkań i wysyłania zapowiedzi. Nic skomplikowanego.

- Ach... - zatrzymał jeszcze zarządców, kiedy już skończyli spotkanie i mieli wychodzić. - Dopilnujcie żeby to znalazło się na statku, który w najbliższym czasie będzie miał wypłynąć w kierunku Starego Miasta - powiedział, podając im kawałek pergaminu. - Niech przekażą to do Cytadeli z pozdrowieniami dla arcymaestera Maldona.

Stan blatu nie był niczym specjalnie zaskakującym, w końcu nie było go w domu przez długie księżyce. Nie miał jednak najmniejszego zamiaru narzekać na to co zastał. Co to to nie! Przecież były to w większości rzeczy związane z tym co sam wcześniej nakazał swoim podwładnym uczynić, tak więc tematy, które mógł uznać za przynajmniej trochę interesujące. Nawet jeżeli same w sobie nie były szczególnie ciekawe, to dotyczyły rzeczy użytecznych, a w pewnym stopniu intrygowało go również jakie rezultaty jego podwładni uzyskali. Prędko okazać się miało, że stan rzeczy zastany po powrocie przyjąć mógł z zadowoleniem. Nie było idealnie, ale z pewnością było dobrze.

Kiedy wszystkie spotkania były za nim, wszelkie możliwe papiery zostały przejrzane, a odpowiedzialni za dobre wieści ludzie nagrodzeni, Belaerys przeciągnął się i opuścił gabinet. Obiad zdążył zjeść wcześniej podczas przeglądania dokumentów - jedzenie to w końcu tylko dodatek do pracy - więc spokojnie skierować się mógł do łaźni, aby obmyć się i zrelaksować zarówno ciało, jak i umysł. Po drodze polecił jedynie służbie, aby przyniesiono mu karafkę drakońskiego mango i nie niepokojono go przez resztę wieczora. Chyba że w sprawach szczególnie istotnych.



(z/t)

Kiedy zarządca posłany dowiedzieć się co dokładnie stało za dostarczonym do stryja Viseryxa listem, Aenarion zajęty był spisywaniem rekomendacji dla towarów handlowych jakie kompania zakupić miała w najbliższym czasie w ojczyźnie przed wyruszeniem do obcych portów. Mężczyznę przyjął bez przerywania pisania, miał na tyle podzielną uwagę, że był nie uważał, aby krótkie streszczenie wizyty przeszkadzał mu w pracy.
- Hmm? - mruknął, zatrzymując nagle pióro w połowie jednego ze słów, po czym odłożył je na bok i wbił wzrok w zarządcę. - To tyle? - zapytał, upewniając się, że mężczyzna na pewno nie miał do przekazania nic więcej. Kiedy zarządca potwierdził, że jest to już wszystko, Belarys westchnął cicho. Czyli zawracał im głowę, po czym nie podał żadnych konkretów? Oferował im "gest dobrej woli", póki nie wytłumaczą mu się dokładnie ze swoim planów? Ktoś tu miał wysokie mniemanie o sobie i Aenarion nie miał w tej chwili na myśli siebie. W końcu nawet jeżeli cenił się wysoko, a cenił, to była to wysokość w pełni zasłużona, tak więc stan normalny. - Co o tym sądzisz?
Po zadaniu pytania ponownie uniósł pióro i wrócił do pisania, czekając jaką opinię na ten temat ma jego podwładny. Może chciał dodać coś pod względem zachowania Velaryona? Mimo skąpej i dość lekceważącej odpowiedzi był taktowny czy może jednak bardziej bezczelny? Nieodpowiedni dobór słów mógł przecież prowadzić do obrazy rozmówcy, zwłaszcza w sprawach relacji pomiędzy szlachetnymi rodami.

Kiedy rozmawiał wcześniej ze swoim stryjem, to również żadnemu z nich miano Valarra Velaryona nic nie mówiło - poza incydentem z wiwerną sprzed dnia - tak więc założenie zarządcy o brak jego istotnych wpływów było raczej słuszne. W końcu zasiadając w senacie znało się innych senatorów, a należąc do jednej z rodzin Smoczych Lordów znało się też innych przedstawicieli elity Włości. Stryj ze swoim usposobieniem mógłby mieć pewne luki w pamięci, wszakże nierzadko zdawało się, że bardziej myśli o kolejnej walce czy pokazie na arenie niż o swoim otoczeniu, ale Aenarion podobnych informacji ze swojego otoczenia był raczej w pełni świadomy.
- Bardzo rozsądnie - pochwalił mężczyznę, odrywając na chwilę wzrok od papierów, aby zapamiętać jego twarz. Zanotował też na skrawku pergaminu leżącym z boku, który z zarządców zdawał mu ten raport. - Weź to i przekaż Vernonowi - polecił, wręczając rozmówcy niewielką, zapieczętowaną wiadomość. - Velaryonowi natomiast możesz przekazać, że wyspa znajduje się pod protekcją domu Belaerysów i każda nieuzgodniona z nami próba ingerencji spotka się ze stanowczą odpowiedzią. Nie musisz fatygować się znowu osobiście, starczy goniec.
To było chyba wszystko. Tak jak zarządca trafnie ocenił - nie było powodu, aby wchodzić z kimś takim w jakiekolwiek układy. Wkład jaki mogli z jego strony szacować był do uzyskania w innych, sprawdzonych i bardziej zaufanych źródłach, a do tego nie należał też do szczególnie dużych. Niczym też ich nie zainteresował.

Tydzień po powrocie z Draconys spędził aktywnie - wiele czasu każdego dnia poświęcił na studiowanie zwojów i ksiąg, z czego w ciągu trzech z tych dni połączył to ze spotkaniami z zarządcami, podczas których przedstawił dalsze plany będące rozwinięciem raportów jakie otrzymał po powrocie do Valyrii. Pozostały czas jaki został mu każdego dnia spędzał na odpoczynku czy lżejszych, niezobowiązujących zajęciach.

- Zapytałeś czego chce? - postanowił się upewnić, patrząc pytająco na mężczyznę. - Poza tym, że chce prosić o widzenie. Jakie nadzieje z tym widzeniem wiąże, co chce przedstawić? - sprecyzował. - W końcu musiałeś jakoś ocenić, że jest to coś z czym należy przyjść bezpośrednio do mnie zamiast skierować go do któregoś z zarządców czy kupców lub zająć się nim osobiście.
Jeżeli podwładny zawracał mu głowę takimi rzeczami nie upewniając się nawet, że jest to coś czym powinien potencjalnie zawracać mu głowę, to prosił się o stanowcze upomnienie. W końcu nie każdą rzeczą człowiek musi zajmować się osobiście, zwłaszcza jeżeli okazuje się ona jakąś drobnicą. Gdyby okazało się, że zarządca wie z jaką sprawą goście przyszli, ale zapomniał języka w gębie i nie powiedział, to upomnienie wciąż się należało, ale łagodniejsze. Tak czy inaczej będzie upomniany. Sytuacja bez wyjścia.

- Mają szczęście, ponieważ mam obecnie sporo wolnego czasu - powiedział niezależnie od tego jak bardzo musiał upomnieć podwładnego. - Wracaj do swoich obowiązków - rzekł do zarządcy. - Gerongar ich przyprowadzi.
Belaerys skinął na wojownika, który od razu ruszył w stronę drzwi.

- Rzeczywiście coś ponad głowy zarządców - przyznał, chociaż nie dodawał już, że zależy to od człowieka. Polorys był na tyle znanym podróżnikiem, że obił się Aenarionowi o uszy. Gdyby do drzwi zapukał z taką sprawą ktoś inny, bez jakiejkolwiek renomy, to zarządcy najpewniej od razu odprawiliby go z kwitkiem póki nie będzie miał czym się pochwalić. - Pamiętaj następnym razem, aby od tego zacząć.

Wkrótce Gerongar sprowadził gości - postawnego podróżnika i mniej postawnego sługę. Sługa najwyraźniej obecny był w celu trzymania tuby i przedstawienie jej zawartości.
- Tak, domyśliłem się tego - powiedział spokojnie i uśmiechnął się nieznacznie. - Przychodzicie do mnie z wizją wyprawy do Sothoryos, przedstawcie więc szczegóły.

Kiedy mężczyzna wyjął mapę, Belaerys skinął głową i odsunął na bok papiery, którymi aktualnie się zajmował. Odstawione dalej zostały również pióro i kałamarz. W końcu nikt nie chciałby, aby mapa, zwłaszcza tak starannie wykonana, została zniszczona przez przypadkowy, nieporadny gest czyjejś ręki.
- Niektórzy mówią, że to miasto jest przeklęte - powiedział, lekko przechylając głowę w bok i przyglądając się mapie. - Dżungla jest gęsta i żywa, nie jest to normalne, że przez tyle lat nie pokwapiła się do odzyskania zabudowanego terenu.
Co jeszcze? Plagi, zabójcza fauna i flora, dzicy Cętkowani Ludzi oraz szereg innych monstrów z koszmarów, o których mniej lub bardziej potwierdzonym istnieniu donosili podróżnicy i kupcy zapuszczający się na wybrzeża zielonego piekła. O tym jednak planujący wycieczkę wędrowiec z pewnością wiedział. Zwłaszcza jeżeli miał już na miejscu kontakt z tubylcami.
- Co dokładnie zamierzacie tam znaleźć i jakiej kwoty potrzebujecie na pokrycie kosztów zaopatrzenia wyprawy?

- Doprawdy?
W przeciwieństwie do podróżnika Aenarion nie uśmiechał się, a ponury wyraz jego twarzy i ton głosu mówiły raczej "Nie jestem pod wrażeniem, nie jestem podekscytowany". Kiedy człowiek wiedział więcej o rzeczach nadnaturalnych fantazjowanie o nich często przestawało sprawiać mu radość, a zaczynało wzbudzać obawy.
- Podania i wierzenia? Czy Cętkowani Ludzie nie ograniczają się w tej sferze raczej do kanibalizmu i rytualnego wycia ku niebu? - zapytał spokojnie, unosząc brew. Nawet Ghiscarczycy uważali rdzennych mieszkańców Sothoryos za zbyt głupich, aby mogli być zadowalającymi niewolnikami, używając ich jedynie jako rozrywki na arenach, a to nie świadczyło najlepiej o tym jakie mogli mieć tradycje gromadzenia i przekazywania wiedzy. - Tak czy inaczej... Nie wiecie czego dokładnie szukacie, nie wiecie co możecie znaleźć i uśmiechacie się na dźwięk słowa "klątwa" niczym dziecko zachwycone barwą smoczego ognia nie dostrzegając, że pali on właśnie pełen sierociniec. Nie możecie więc zaoferować nic pewnego poza przywiezieniem egzotycznej choroby, którą bez większego kłopotu moglibyście w miejscu docelowym pozyskać.
Belaerys westchnął i rozmasował lekko skronie. Apokaliptyczne wizje, enigmatyczne ostrzeżenia, a teraz to. Związek? Brak związku? Cholera wie...
- Dam wam tysiąc złotych monet na pokrycie tych kosztów i jakichkolwiek kosztów dodatkowych. Możecie również skonsultować się z moim medykiem w kwestii zaopatrzenia. Jest ekspertem o rzadko spotykanej wiedzy i badał już wcześniej sothoryjskie przypadłości z myślą o przeciwdziałaniu im - powiedział w końcu. - Teraz kwestia tego co chcę w zamian. Przede wszystkim nie narazicie Valyrii na niepotrzebne niebezpieczeństwo - w drodze powrotnej zatrzymacie się na dłużej w Gogossos, a przybywając na półwysep również poddacie się krótkiej kwarantannie. Zwykła choroba czy klątwa nie będziecie tworzyć zagrożenia dla Włości - ton głosu Belaerysa wciąż był spokojny, pozornie nawet troskliwy, bardziej obeznany w dworskich zawiłościach człowiek byłby jednak pewnie w stanie wyczuć skryty w głębi chłód. - Cokolwiek znajdziecie i będziecie chcieli przywieźć zostanie odpowiednio oczyszczone i zabezpieczone. Wraz ze wszystkim czego się dowiecie trafi najpierw do mnie celem sprawdzenia czy jest... bezpieczne.
Podejrzewał, że jego gość popłynie gdzie miał płynąć tak czy inaczej, więc o ile nie pokusiłby się o całkowite jego wyeliminowanie, to jedynym sposobem żeby upewnić się o nieszkodliwości jego wyprawy będzie obserwowanie jej z bliska.
- Jeżeli coś co przywieziecie - czy to wiedza, czy też coś namacalnego - rzeczywiście okaże się cenne... Hmm... - przez twarz Aenariona przemknął lekki uśmiech. - Porozmawiamy o tym, kiedy wrócicie i okaże się jak pełne są wasze ręce.
Takie były jego warunki. W dużej mierze skupiające się na czymś więcej niżli własnym zysku, ale przy podejściu "Nie wiem co znajdę i czy w ogóle coś" trudno było mieć jakikolwiek precyzyjne oczekiwania.
- Ach... Skoro zaś odwiedzicie Gogossos moglibyście przy okazji sprawdzić dla mnie jedną plotkę.
Chodziło rzecz jasna o kultystów, o których wspomniał mu lord Gaemon, a którzy mieli zagnieździć się w tym plugawym mieście. Nie chciał żeby podróżnicy bawili się w dochodzenia i szpiegostwo, ale z pewnością byli w stanie dowiedzieć się czegoś wypytując odrobinę i słuchając plotek.

- Zdecydowanie - potwierdził ze spokojem i wyczuwalnym już chłodem odpowiedź dotyczącą różnicy w liczbie i wzbudzanym zainteresowaniu pomiędzy sierotami a smokami. - Dzieci natomiast są zazwyczaj naiwne i niedbałe. Dlatego nikt przecież nie dałby dziecku jakiejkolwiek większej sumy pieniędzy na realizację ambitnego celu, ani też nie zlecił mu żadnego odpowiedzialnego zadania, prawda?
Uniósł usta w delikatnym, acz zdecydowanie nie przyjacielskim uśmiechu. Nie lubił kiedy ludzie próbowali się niezdarnie wymądrzać. Zwłaszcza kiedy ich mądrości miały usprawiedliwiać ewentualne konsekwencje ich nieodpowiedzialnych przygód, które ponosiłby cały kraj. Nie najlepsze wrażenie, ale postanowił na razie nie zmieniać zdania w kwestii wyprawy.
- Tak, dobrze to słyszeć - przyznał, kiedy gość zapewnił go, że już w zielonym piekle bywał i wie z czym to się wiąże. - W takim razie z pewnością rozumiecie konieczność poddania się obserwacji przez pewien czas zanim zaczniecie ponownie przechadzać się pomiędzy innymi obywatelami.
Skoro udało im się wszystko ustalić, Aenarion wezwał jednego z zarządców. Nakazał mu wydać tysiąc złotych monet panu Polorysowi i potwierdzić na papierze wydanie tych funduszy oraz zobowiązania jakie się z tym wiązały. Kiedy sługa został wtajemniczony we wszystko, Belaerys pożegnał gościa i pozostawił go w rękach podwładnego.


Ostatnie kilka dni było czasem na odpoczynek. Spotkania z interesantami były niezwykle nieliczne, tak samo jak zakres prac zarządczych dotyczących majątku i własnych inicjatyw. Nadchodził więc powoli czas, aby zmobilizować się odrobinę i wykonać kilka ambitniejszych ruchów, dopiąć kilka rozpoczętych spraw, które wymagały zakończenia.