Retrospekcja - Co tam tak głośno?

KLIK - nocna mara

Dzień zaczął się jak każdy normalny dzień. Rhaella dobrze się bawiła, ganiając za motylami śmiała się wesoło próbując je złapać w rączki. Podskakiwała radośnie gdy zobaczyła zbliżającą się opiekunkę. Jednak niestety wszystko co dobre szybko się kończy. Dzień dobiegł końca, a Rhaella miała iść na spoczynek. Oczywiście posłusznie poszła prosząc Septę o opowieści na dobranoc. Wieczór minął bardzo szybko, Rhaella zasnęła równie szybko. Jednak długo nie dane było jej spać. Przebudzona ze śpiku usiadła na łożu i rozejrzała się dookoła. Cisza. Na krześle obok zasnęła Septa, która już i wiekiem swoim i mądrością dobiegała pewno sporego wieku. Dopiero teraz dotarło do małej co ją przebudziło. Przerażające chrapanie starej Septy! Skrzywiła się nieco i westchnęła. Chciała ją obudzić, ale stwierdziła, że lepiej niech śpi. Wyślizgnęła się z łóżka i ostrożnie drepcząc opuściła swoją komnatę. Dookoła ciemność panowała okropna więc Rhaella cofnęła się po swoją kukiełkę ulubioną. Przytulankę, bez której nie zasypiała i bez której nie ruszała się z miejsca jeśli czegoś się bała. Ściskając szmacianą lalkę w dłoniach szła na paluszkach w stronę komnaty rodziców. Ominęła zwinnie straż i podeszła do drzwi rodziców. Nieco uchylone były, minimalnie ale jednak, już sięgała rączką by pchnąć je i wejść do środka gdy usłyszała dziwne głosy wewnątrz. Zbliżyła uszko do szpary drzwi i zaczęła słuchać. Ścisnęła lalkę bardziej do siebie i zasłoniła usta rączką przerażona. Czy tata tam mamę krzywdził? Delikatnie pchnęła drzwi i wsadziła główkę do środka. Ostrożnie tak by nie narobić hałasu. Dostrzegła ojca i matkę w dość...dwuznacznej sytuacji. Ojciec totalnie nagi, matka to samo...na Siedmiu co tam się działo?! Przerażona cofnęła głowę i przykucnęła przed drzwiami.
- O Siedmiu, wiem że jestem malutka, ale proszę Was niech tata nie krzywdzi mamusi bo ona tak dziwnie mówi.
Wyszeptała do kukiełki ściskając ją mocno i tuląc do siebie. Czekała aż ucichnie przekonana, że Siedmiu wysłucha ją bo tak przecież Septa mówiła, że Siedmiu zawsze słucha a przede wszystkim małe grzeczne dziewczynki jak ona. Ale nic się nie działo. Rodzice wręcz byli coraz bardziej zajęci sobą, a mama...mama aż krzyczała! W końcu Rhaella nie wytrzymała i pchnęła drzwi.
- Tatusiu przestań krzywdzić mamę! Zostaw mamę! Proszę!
Zawołała szlochając i biegnąc w stronę roznegliżowanych małżonków. Potykając się o własne nóżki starała się nie runąć nosem przed siebie.

Rhaella mimo swojego młodego wieku była nad wyraz ruchliwym i gadatliwym dzieckiem. Wszędzie było jej pełno, gdy mówiła mówiła z rozsądkiem, skupiając się na detalach. Gdy rozbudzona do granic możliwości starała się zasnąć to znów siedząca Septa chrapała jak zarzynany prosiak, więc i nic dziwnego, że biedna Rhaella nie mogła zasnąć. Wyślizgnęła się z komnaty i pognała do rodziców chcąc się między nimi położyć i tak dospać do rana. Jednak to co ujrzała przez szparę w przymkniętych do komnaty rodziców drzwiach sprawiło, że nie wiedziała czy ma wejść czy może wycofać się i spędzić czas na korytarzach spacerując sobie po cichutku. Była pewna, że Siedmiu wysłucha jej modlitw, jak to zawsze mówiła jej Septa, jednak nic z tego. Matka była coraz głośniejsza, ojciec dyszał jakby doganiał rozjuszonego byka, gdy w końcu jej małe skołatane nerwami serduszko nie wytrzymało krzyków i jęków wydobywających się z komnat. Runęła jak długa biegnąc by obronić mamę, gdy ta jakby nigdy nic przemówiła spokojnie bez strachu i paniki. Dziwne to takie jakieś, ale mała Renia nie protestowała gdy matka ją przytuliła. Wręcz sama się przytuliła do niej i objęła małymi rączkami.
- Nie pozwolę mamusiu zrobić Ci krzywdy!
Wyszlochała tuląc matkę z całych sił jakie miała. Nawet nie wiedziała kiedy matka się ubrała, kiedy podniosła ją i usiadła z nią na kolanach przy stole.
- Obudziłam się, próbowałam spać ale Septa tak strasznie chrapie, że Siedem piekieł dudni.
Wyszlochała upewniając się czy aby na pewno nic jej nie jest. Bystrymi oczkami przyjrzała się twarzy matki by zaraz przekrzywić główkę w bok.
- Mamusiu, a co tatuś Ci robił? Krzyczałaś...chciałam wezwać pomoc, ale postanowiłam, że spróbuję sama Cię obronić!
Zawołała i klęcząc na kolanach matki objęła ją za szyję rączkami wczepiając się w nią z całej siły.

Simon i Shaera właśnie przeżywali upojną noc, kochali się długo i namiętnie, z każdą chwilą robiło się coraz goręcej i goręcej, podniecenie rosło, już powoli zbliżał się do finiszu, aż tu nagle słychać skrzypienie drzwi i głos małej Reni, która nie wiedząc co się dzieje ze względu na swój wiek myślała, że tata robi krzywdę mamusi i cały czar przyjemności bezpowrotnie prysł.
Jednakże biorąc na logikę z perspektywy takiego dziecka, które nie wie co się dzieje takie krzyki mogą być straszne i jedyne z czym je kojarzy to, że ktoś komuś robi krzywdę.
Z chwilą, z którą usłyszał głos przerażonej córki, zerwał się, zresztą żona i tak już pierwsza go puściła, chciał czymś się zakryć, ale nic nie miał w zasięgu ręki, więc usiadł na krawędzi łoża tyłem do wszystkich i wypatrywał swoich spodni, w między czasie czekając aż podniecenie bardziej opadnie, bo byłby problem z zapięciem spodni, na szczęście w tym czasie Shaera zajęła się córką.
W końcu kiedy wciągnął spodnie podszedł do świecy, o której mówiła mu żona, wziął ją i zapalił jedną od drugiej, po czym odstawił świecę z powrotem, a później spocony w samych spodniach podszedł do Rhaellki, która siedziała na kolanach matki przykucnął przy niej i powiedział - Rhaellko nie robiłem mamusi krzywdy, jesteś mała i nie rozumiesz tego. To wszystko co widziałaś to nic złego dorośli ludzie robią takie rzeczy... - zastanawiał się jak to wszystko można by wytłumaczyć czteroletniemu dziecku - ... Te krzyki, które słyszałaś, nie były spowodowane bólem tylko, hmmm... Przyjemnością wiem, że jeszcze tego nie rozumiesz... - Teraz Simon odezwał się do Shaery - A może i ty coś powiesz? - Simon zaś dalej myślał jak w prosty sposób wytłumaczyć to dziecku.

Rhaella starała się przyjrzeć uważnie mamie, czy aby na pewno, czy nie kłamie. Wówczas podszedł ojciec kucając na jej wysokości. Zmierzyła go zimnym spojrzeniem jak na swój wiek po czym wskazała paluszkiem na ojca.
- Jeśli kiedyś tato skrzywdzisz mamę, obiecuję że wezmę prawdziwy miecz a nie treningowy i będę chciała z Tobą się bić! Obiecuje!
Pisnęła przez łzy nie wierząc w jego słowa. Dopiero, gdy wspomniał coś o przyjemnościach. Uniosła zdziwiona brew i wysłuchała też tego co ma do powiedzenia mama. Fakt, coś tam o przyjemnościach mówiła też, ale nadal nie pojmowała o co w tym chodzi. No ale, może faktycznie zrozumie jak będzie starsza.
- Bo nie rozumiem bo to jest dziwne. Ale dobrze, mamusiu powiesz mi jak będę starsza dobrze? To hm...za 3 księżyce? Wtedy będę już duża!
Dodała z powagą spoglądając na rodzicieli. No bo jak długo miała czekać na wyjaśnienia? Gdy zeszło na temat Septy zachichotała zapominając o tym co widziała i skinęła głową rozbawiona.
- Bo ona tak mocno chrapie jak stary smok. Tak mocno...o tak...
Zaprezentowała chrapanie septy i zaśmiała się pod nosem.
- Pewnie! Papa ma zawsze fajne pomysły, tak jak taki, że jutro pojedziemy konno na przejażdżkę!
Uśmiechnęła się wesoło ocierając łezki z oczu. Co do straży, cóż...lepiej niech mają się teraz na baczności bowiem jej drodzy rodzice pewnie wpadną w furię gdy dowiedzą się, co robią poczciwi strażnicy miast pilnować komnat swych Lordów.

Kiedy Simon patrzył na małą Rhaelkę, która mu grozi słodkim dziecięcym głosikiem i macha małym paluszkiem stwierdził, że to uroczo wygląda i przede wszystkim spodobało mu się, że ma tak odważną córeczkę, która nie boi się bronić innych mimo tak młodego wieku, a czy jest coś innego czego może się bać jego córka tego nie wiedział.
- Nigdy nie skrzywdzę mamusi ani Ciebie, jesteście obie moim oczkiem w głowie, o które będę dbał i zawsze was bronił… Mam za to jedno pytanie jak ominęłaś strażników? Czy też może nikogo tam nie było? – spytał się Rhaelli z nadzieją, że go nie okłamie, bo to akurat była dosyć ważna kwestia, której nie można tak po prostu zostawić, sprawy dotyczące bezpieczeństwa są jednymi z najważniejszych.
Ciężko było określić za jaki okres czasu będzie na tyle duża, żeby jej wszystko wytłumaczyć, ale na pewno nie będą to trzy księżyce, co najmniej trzy lata jak już coś, odpowiedział Rhaellce - Trzy księżyce to trochę za mało córeczko, mamusia zadecyduje, kiedy wszystko Ci wytłumaczymy. – a przechodząc do tematu chrapania septy powiedział - Rozwiążemy problem z chrapiącą jak smok septą, się po prostu ją wyp… – ugryzł się w język i poprawił - … wymieni na inną, która tak nie chrapie. – o mały włos, a powiedziałby, że tą się wypieprzy, a weźmie inną, a żeby nikomu nie przyszło do głowy przyczepiać się do jego małej wpadki z wypowiedzią szybko kontynuował - Oczywiści pojeździmy sobie jutro konno, a nawet urządzimy piknik nieopodal zamku albo w naszym ogrodzie, sama możesz wybrać. Sobie pobiegasz, pojemy różnych smacznych potraw i dostaniesz dużo słodyczy, czy taki pomysł Ci się podoba? – miał tylko nadzieję, że Shaera za bardzo nie namiesza w tych planach zadowolenia córki, żeby zapomniała o tej nocy, w której ich nakryła w łóżku. Może jej samej też się spodoba ten pomysł. Na koniec jeszcze dodał - Jutro z rana każę przygotować słodycze i jedzenie na piknik, ale masz być grzeczna i nie łazić samemu po nocy. – Simon miał nadzieję, że jego żona podpowie mu co teraz zrobić.

Simon zrozumiał przesłanie Shaery, która słowo “wymienić” bardzo wyraźnie i stanowczo podkreśliła. Chociaż ostatecznie nie powiedział nic złego, bo się powstrzymał, ale rozumiał, że jego ukochanej nie toleruje takiego słownictwa przy dzieciach, specjalnie go nie używał po prostu raz się zapomniał i tyle, zresztą sam też nie pochwalał takiego zachowania.
Słuchając w pewnym momencie Shaery zastanawiał się co za  wartościowych rzeczy może nauczyć septa jego córkę, modlitw? Ale co on będzie sobie tym głowę zawracał, skoro żona uważa, że nowa septa nauczy Rhaellę czegoś wartościowego niech tak będzie.
- Z rycerzami się rozmówię osobiście, dowiem się kto ma teraz wartę i co robi, no chyba, że i ty chcesz coś powiedzieć Shaero… - spojrzał teraz wesoło na córkę i zażartował - ...a może to, nasza córeczka jest taka zwinna i potrafi tak dobrze się skradać, żeby unikać strażników? - po czym zadziornie się uśmiechnął.
Zanim wyszli razem do komnaty Rhaelli założył koszulę, której nie miał i wciągnął buty, a kiedy Shaera zaczęła się ubierać Simon wyciągnął rękę w stronę córki i złapał ją za małą rączkę i czekał, aż żona się ubierze, a kiedy się ubrała powiedział - Skoro wszyscy gotowi to chodźmy. - a w międzyczasie rozglądał się za strażnikami czy nadal ich nie ma czy też są na swoim miejscu, a jego córeczka jakimś cudem sama się prześlizgnęła między strażnikami.

Mała Rhaella nie rozumiała większości słów jakie padały, jednak te ciekawsze zapadły jej w ucho i zdecydowanie będzie je powtarzała przez długi czas...bardzo długi.
- Wypieldolić chciałeś tatuś powiedzieć? Tak słyszałam kiedyś jak na dziedzińcu rycerz krzyczał na chłopca, że jak się nie weźmie za robotę to go wypieldoli.
Wyjaśniła starając się powiedzieć dokładnie to co słyszała tamtego dnia. Słysząc słowa ojca i matki cicho westchnęła.
- A co to znaczy wypieldolić?
Zapytała zaciekawiona przekrzywiając główkę w bok. Gdy padło pytanie o to jak się tam dostała wskazała paluszkiem na drzwi.
- Nie było nikogo to weszłam.
No tak jakby weszła, w końcu uprzednio jeszcze trochę stała pod komnatą nasłuchując tego co się działo wewnątrz. Czekała teraz aż rodzice pójdą z nią do jej komnat, gdzie w dobre chrapała stara septa zaciągając się niemal przez sen. Mała Rhaella zachichotała cichutko widząc jak ta śpi. Po drodze mijali jedynie straż, która krążyła po korytarzach jednak ani pod drzwiami małżonków nie było nikogo, kto pilnowałby ich bezpieczeństwa.
- Widzicie chrapie tak głośno, że z siedmiu piekieł wszystkich wybudzi...
Pożaliła się do rodziców.