Retrospekcja - Rybobranie

Sebastion przebywał w Duskendale już kilka dni. Rzecz jasna w towarzystwie kilku przyjaciół udał się tam odwiedzić kolejnego przyjaciela, ale skończyło się jak zawsze - maratonem picia i łażenia na dziewki. Grafton i jego kompanii nieustannie krążyli między karczmą i burdelem, a także między burdelem i karczmą. I po prostu po kilku dniach takiego funkcjonowania pojawił się pewnego rodzaju... problem. Seba przeraził się niezmiernie, ponieważ jeszcze nigdy tak nie miał, więc trzeba było temu jakoś zaradzić. Tylko po kilku kufelkach stan nie uległ poprawie, a samo też nie przeszło. To już był dla niego poważny powód do paniki, ponieważ piwo przecież pomagało na wszystko, to jak to tak mogło teraz nie pomóc? Zdesperowany zaczął się wypytywać o medyków w mieście, znachorów, mądre baby, kogokolwiek. W ten właśnie sposób powiedziano mu o takiej jednej babie, co to nosi maskę na łbie i leczy wszystkie problemy jak ręką odjął, bo taka dobra. A rezyduje to ponoć w jakiejś karczmie "Rybie Oczko", o której to młody dziedzic pierwszy raz słyszał. Z tego też powodu trochę czasu zajęło im odnalezienie tej karczmy, ale jak już im się to udało, to nie zawahali się przed wejściem. Pierwszy wkroczył Sebastion Grafton, rudzielec z równie rudym wąsem i twarzą zarumienioną od spożytego wcześniej alkoholu. Za nim wszedł ser Jon Falstaff, który to wbrew rycerskiemu zwyczajowi uzbrojony był nie w miecz, lecz beczkę zakupionego tu piwa i pięć pożyczonych kufli na wieku. A na końcu raźnym krokiem wszedł bard Angron, który nie tracąc czasu odnalazł swe miejsce i zaczął śpiewać swym tubalnym głosem pieśni akurat pasujące do atmosfery w lokalu i pomagać sobie lutnią.
Graftonowi nie zajęło długo wypatrzenie mądrej baby z maską, bo maska była bardzo charakterystyczna.
- Ło ja pierdolu - wymamrotał lekko przerażony i aż się cofnął instynktownie, bo te rybie oblicze go zaskoczyło. Tego definitywnie się nie spodziewał. Jak tylko otrząsnął się z pierwszego szoku, podszedł do niej, od razu zajmując przy niej miejsce.
- Bry, jestem Seba - wymamrotał może nie tak cicho jak chciał, ale na pewno lekko bełkotliwie. Jon postawił obok niego beczkę, nalał sobie kufel i odszedł gdzieś w stronę Angrona. Grafton również nalał sobie piwa do kufla, a do tego nalał też mądrej babie w masce. - Pani wiedźmo, bo ja w takiej sprawie przychodzę... Takiej drażliwej trochę - rozejrzał się czy nikt ich nie podsłuchuje i się nieco nachylił nad ławą. - Bo ja lekarstwa potrzebuję, a żem słyszał, że pani to ludzi sprawnie leczy - rozwiał nieco tajemnicę swego celu wizyty.

- Śledźma, ciekawe imię - stwierdził i wychylił trochę piwa. A potem opuścił kufel na blat, obnażając wcześniej zakryte, a teraz widoczne zdziwione spojrzenie. Minę też miał zdziwioną. - Wywar z flaszek? - dopytał się, żeby wiedzieć czy dobrze usłyszał. - To brzmi jak naprawdę przednia gorzałka - dodał natychmiast z uśmiechem na myśl o gorzałce, bo była dobra, choć nie aż tak jak piwo. A potem przeszli do omawiania drażliwej sprawy.
- Nooooo... O ten konar chodzi - powiedział cichutko i cały czas omiatając spojrzeniem najbliższą okolicę czy nikt nie podsłuchuje. - Bo jak żem przez ostatnie kilka dni z niego użytek robił to wszystko w porządku było. Dziewka zadowolona, ja zadowolony, pieniądz przekazany i tak kilkanaście razy dziennie, bo w burdelu akurat piwa nie mieli i musiałem do karczmy biegać coby się napić. A tu dziś ni stąd, ni zowąd jak wchodzę do burdelu i wybieram dziewkę to nic się nie dzieje. Chcę, a nie stoi normalnie - wyżalił się równie cicho co wcześniej. - Napiłem się piwa i nie pomogło. Odczekałem trochę i też nie pomogło. Tedy ja tu przychodzę panią Śledźmę prosić o pomoc, bo sam tu niechybnie nic nie zaradzę - wyjaśnił cały powód swojego przyjścia i rzeczywiste próby wyleczenia się na własną rękę. Były ubogie i skromne te metody, ale dotychczas skuteczne i dlatego Grafton nie znał ich więcej.

- Kurde, ja mam tylko jedno - powiedział z nutką zazdrości. Co prawda miał też tytuł rycerza i tytuł dziedzica Gulltown, a w przypadku śmierci ojca miał odziedziczyć wszystkie jego tytuły, ale imię miał tylko jedno i było to trochę mało.
- A, traszek - powtórzył za Śledźmą i choć nie wiedział kompletnie czym owe traszki są, to szybko mu ta kwestia została wyjaśniona. Czyli wychodziło z tego, że zrobiła z nich zupę tak jak się robi rosół z kurczaka, tylko z jaszczurek. Nie, płazów. No i wlała tej zupy trochę do kufla Graftona jakby jakiś test jakowy był to czy da rade wypić. Ha! Nic prostszego. Mężczyzna podniósł kufel do ust i wypił do dna, a potem nalał sobie kolejny.
- Tydzień?! - wybałuszył oczy, zszokowany. Kto by czekał tydzień aż mu kuśka zacznie normalnie działać! Zanim zdołał z siebie coś więcej wykrztusić, Śledżma wstała i zaczęła go prowadzić w sobie znanym kierunku. Sebastion  chwycił swój kufel na drogę i począł w międzyczasie tłumaczyć powagę sytuacji.
- Ale ja nie rozumiem jak to się stało. Tyle razy już z tej części ciała długo korzystałem, a tu zaledwie kilka dni zabawy i ani drgnie. Przecież to się normalnie w głowie nie mieści - jednocześnie tłumaczył się i marudził. Trochę się przy tym zataczał, więc w połowie drogi przystanął na chwilę napić się piwa, coby się nie wylało na klepisko, bo piwo w ten sposób zmarnowane przynosiło pecha przeokrutnego. Na zewnątrz został przywitany przez szczekającego psa i piszącego osła, a od tych wszystkich dźwięków zaczęła aż go głowa boleć. Na szczęście w tej sytuacji jedyne prawdziwe lekarstwo pozostawało niezawodne, więc zaraz opróżnił kufel i odstawił go na najbliższą powierzchnię płaską, bo przecież mieli jeszcze cztery w zapasie i nie chciało mu się ręki podnosić do trzymania go. A potem Śledźma podała mu jakieś dwa naczynia i z tego co zrozumiał przy całym zgiełku produkowanym przez oba zwierzęta w jednym było jakieś picie na potencję, czyli sprawność wadliwego organu jak zdążył się domyślić. Przyjął oba do ręki i picie wychylił do dna, a potem oddał naczynie kobiecie.
- A z tym co robię? - zapytał, szczerze nie wiedząc, bo nie dosłyszał.

- Nie - odpowiedział szczerze, bo zrozumiał bardzo niewiele, czyli tak jakby nic nie zrozumiał. A to rozszczepianie duszy na kawałki brzmiało niezbyt fajnie. No chyba, że jakby Seba miał kiedyś umrzeć i trafić do Złotych Komnat Ojca jak gadają septonowie i każdy fragment rozszczepionej duszy mógł żłopać piwo z osobna, to wtedy byłoby to fajne. Ale bladego pojęcia nie miał jak to działa, a próbować na własnej skórze nie zamierzał.
- Z samych traszek wywar w zupełności wystarczy - odpowiedział. Ta zupa nie była aż taka zła jak można było po nazwie przypuszczać. A tu jeszcze miał ją w piwie, które czyniło jej smak szlachetniejszym, więc nawet mu smakowało. Jak to dobrze mieć zawsze pod ręką piwo, które jest lekarstwem na absolutnie wszystko i polepsza smak absolutnie wszystkiego. - Skoro tak mówisz - rzekł, ponieważ nie chciał się sprzeczać. Zdaniem Seby jego część ciała dłuższa i większa niż u innych, więc nie taka jak każda inna.
Gdy dziedzic Gulltown wychylił lekarstwo, Śledźma zaczęła coś na niego krzyczeć, choć za bardzo nie rozumiał o co chodzi. Wtedy też zdjęła maskę i Sebastion ujrzał rudowłosą dziewczynę z warkoczykami i trochę czerwonym licem. Prawdę mówiąc nie spodziewał się nawet, że jest taka młoda. Oczekiwał raczej po wiedźmie, że będzie przynajmniej pomarszczona. A tu proszę, dziewczyna co zwłaszcza po wypiciu takiej ilości piwa wydawała się na tyle piękna, że Grafton odruchowo poprawił włosy.
- Heeej, ładna jesteś - powiedział, przeciągając pierwsze słowo jakby zastanawiał się jakie słowa dalej z ust wyrzucić. Wtedy też dziewczyna wyjęła z jego dłoni drugie naczynie, a on sam poczuł napięcie gdzieś w dole. Spojrzał w dół i w istocie rzeczy jego problem jawił się jako rozwiązany.
- Haha, to działa! - zawołał radośnie i ujmując Śledźmę w ramiona pocałował ją szybko w usta, bo taki był szczęśliwy z powodu rozwiązania tego problemu. - Jak mogę się odwdzięczyć? - zapytał się od razu, ponieważ za tak sprawne działanie należała się nagroda. Pieniędzy miał raczej dość, żeby ofiarować jej każdą kwotę jakiej by zechciała, ale chyba tak prosta wiedźma nie zechciałaby więcej niż kilka sztuk złota, nie?

Jak się dało domyśleć - nie słuchał. A może nie słyszał, kto wie? Ale zaraz potem Śledźma przemówiła językiem, który bezwarunkowo rozumiał każdy człowiek na całym świecie, a już zwłaszcza kobiety na Północy jak zasłyszał kiedyś Grafton w opowieściach - językiem przemocy. Uderzenie kostura było dla niego niczym uderzenie pioruna w bardzo bliskiej odległości jak się było bardzo zamyślonym dla każdego innego.
- Auu, kurwa - złapał się za uderzony fragment ciała, czyli ten głupi czerep. Nawet nie zdążył się zapytać za co, a dziewczyna już rzuciła jakimś przekleństwem i zaczęła go opierdalać z góry na dół. - No nie wiem, pierwsza wiedźma jaką w życiu spotykam i leczy dobrze, ale przy okazji bije - poskarżył się na swój los. Zmiany podejścia z kolei wcale się nie spodziewał, więc stał osłupiały kiedy zbliżała się do niego zachęcającym krokiem i mówiąc równie zachęcającym tonem głosu. Ledwo zdążył uśmiechnąć się i podkręcić wąsa, a ta już zmieniła znowu podejście, prezentując niewielki nóż.
- Ale że co... Że jak to? - wydusił z siebie nieco przestraszony i skołowany. - Przecież to się robi pizdą, ręką albo ustami, a nie nożem - powiedział w przekonaniu, że Śledźma zamierza uciąć mu jaja. Ale jak tak pomyślał kilka uderzeń serca to w sumie ona jest mniejszą od niego dziewczyną, a on dorosłym chopem co na pewno jest silniejszy, więc już się aż tak nie bał. Tylko ot tak dla bezpieczeństwa przesunął powoli jedną dłoń na krocze.

- Ale przecież ty jesteś całkiem młoda i ładna to co ci tak porównywać się do zasuszonych staruch - odpowiedział, bo radę zrozumiał na opak. To znaczy w swoim stylu, czyli wcale.
- Noooo... Bo jakoś niespieszno mi z jajami się żegnać - wyjaśnił szybko, a jej śmiech tym bardziej go zaniepokoił. Dziwna ta wiedźma Śledźma, całkiem inna od wszystkich innych dziewczyn jakie w swoim życiu spotkał. - Ech, skoro się zachciało mi odwdzięczania to teraz mam - westchnął przyjmując do reki nóż, którego rękojeść włożył między zęby. Jakoś tak akurat obie dłonie mu były potrzebne do rozwiązania sznurówek, a że był pijany to trochę mu się z tym zeszło. Ręce miał niezręczne. W końcu jednak sznurówki odpuściły i wydobył swoją męskość na zewnątrz, której długość można było na oko ocenić na dziewięć cali.
- Łooo, faktycznie stoi, a przeca o żadnej dziewczynie teraz nawet nie myślę - zdumiał się, wyjmując nóż z ust. Potem zaś tak jak Śledźma chciała odciął trochę włosów wokół kuśki i podszedł do wiedźmy, żeby jej oddać i nóż, i włosy. Stanął obok niej i po prostu zaczął się zadowalać dłonią, żeby mieć to z głowy, ale jakoś nie szło.
- Hej, może mi pomożesz jakoś? Wtedy będzie znacznie szybciej - zaproponował, bo w istocie perspektywa zrobienia tego z wiedźmą zaczęła mu się jawić jako całkiem podniecająca.

- No, niby mógłbym je dobierać jakoś lepiej, ale zazwyczaj robi to za mnie piwo - odpowiedział szczerze. Przy okazji bardzo spodobał mu się ten jej zwrot "oj, byczku" jakiego użyła w stosunku do niego. Z pewnością kiedyś samemu wprowadzi go w użycie w Gulltown. Tylko to były raczej słowa jakie kieruje się do chłopa, czyli jakby chciał do kobiety jakowej zarywać w tenże sposób to musiałby się postarać nad wymyśleniem czegoś lepszego, bo jakoś tak Sebie dziwnie byłoby nazwać kobietę byczkiem, a "oj, krówko" mu totalnie nie pasowało do wyciągnięcia takiej do łóżka. Prędzej po czymś takim mógłby się spodziewać większej ilości uderzeń kosturem, gdyby tylko każda kobieta była w takowy wyposażona.
- Oj nie, prezentujesz mi się jako całkiem ładna i z pewnością mądra dziewczyna - jął prawić pochlebstwo, bo najczęściej poprzez nie prowadziła najszybsza droga do łóżka, ale jakoś tak mu przeszła ochota na nią, gdy mu Śledźma nieco więcej opowiedziała o swoich zwyczajach łóżkowych. - Teraz wiem, ale definitywnie nie chciałem tego wiedzieć - powiedział szczerze, ponieważ perspektywa pozbawienia go kuśki i zamknięcia jej w słoju zalanych alkoholem prezentowała się jako definitywnie straszliwa.
- Oooo, to jest dobry pomysł! - zawołał, chowając kutasa do spodni i zawiązując sznurówki jedynie na tyle, żeby mu się same nie rozwiązały. Był gotowy pójść tam gdzie go dziewczyna zaprowadzi lub samemu wskazać jej drogę do burdelu, jeśli sama nie była jeszcze w żadnym.

Śledźma zaprowadziła Sebastiona do burdelu, a ten przed wejściem przystanął, żeby przyjrzeć się szyldowi. Musiał przy tym oczy zmrużyć, bo aż o kilka metrów się od niego znajdował, a i kołysał się wraz z powiewami wiatru.
- Wil... gotna Mu... mu... muszelka - odszyfrował napis z trudem. - Niesamowita sprawa, w tym jeszcze nie byłem - stwierdził i raźnym krokiem wszedł do środka za dziewczyną, która to całkiem szybko odnalazła właścicielkę tego burdelu.
- Do tego jeszcze tak z antałek piwa i ze dwa kufle - dorzucił słownie swoje trzy grosze, a czynem trzy złote monety, by opłacić tę wizytę z jakąś nawiązką na później. W zasadzie to taka kwota uprawniała go do jakiegoś wyboru, więc poczekał chwilę aż kobieta przyprowadzi więcej niż jedną kobietę. He, to w sumie zabawnie będzie wybrać rudą skoro ja i ta Śledźma też rudzi jesteśmy - pomyślał i tak właśnie zrobił. Chwycił ją za ramię i poprowadził za wiedźmą na pięterko.
- Nie no, to nawet lepiej, hue - zarechotał krótko. - Będę ci mógł pokazać najpierw na co mnie stać to może i tobie najdzie ochota - zarechotał zbereźnie, bo już się nieco podniecił, a i wypity wcześniej alkohol robił swoje. Weszli do wolnego pokoju i pierwsze co zrobił to nalał sobie do kufla piwa z wniesionego wcześniej antałka. Następnie siadł wygodnie na brzegu łóżka z szeroko rozchylonymi nogami. - Ale najpierw jakiś odpoczynek krótki i historyjkę śmieszną ci opowiem, bo mi się właśnie przypomniała - roześmiał się na samo jej wspomnienie, bo wciąż była równie zabawna co zawsze. - Rozwiąż mi sznurówki spodni i zadowól mnie ustami - rozkazał dziewce, a ta spełniła jego polecenie. Póki co mógł się przekonać, że Śledźma mówiła raczej prawdę co do tego specyfiku na potencję. Przez całą drogę do burdelu i również teraz jego członek stał na baczność, z czego był bardzo zadowolony. Upił potężny łyk piwa, kiedy dziewczyna uporała się ze sznurówkami i wzięła kutasa do buzi.
- Słuchaj no, Śledźmo, razu pewnego, jeszcze gówniarzem co nawet czytać nie potrafił, usłyszałem od jednego z rycerzy ojca historię - upił kufel do połowy zanim kontynuował. - Otóż u żelaznych jest taki zwyczaj jak taniec palców, nie? Rzucają w siebie toporkami, łapią je w locie i rzucają dalej, a często robią to kompletnie pijani. Stąd nazwa, że przy okazji niektórzy tracą palce jak nie potrafią dobrze złapać, ale chyba się tym za bardzo nie przejmują, bo wciąż to robią. I w tej historii właśnie kilku takich żelaznych grało sobie w taniec palców. A tu jeden pierdoła w pijanym zwidzie nawet nie zauważył kiedy coś w jego stronę poleciało i toporek trafił go w głowę, w sam środek normalnie! Toporek to tę głowę tak idealnie wzdłuż rozciął i poleciał dalej, a głowa się rozeszła na dwie części i opadła na boki. I ze środka wypadło to szare coś, co ludzie mają w głowach - posłużył się prostszym opisem, bo nazwy tego czegoś zwyczajnie zapomniał. Przy okazji dokończył kufel i nalał sobie następny. - A ten żelazny to zaskoczył wszystkich, bo podniósł ręce, złapał się za głowę i złożył ją ze sobą, wciąż dociskając ręcoma i czekając aż się zrośnie. Pozostali mu wtedy pokazali to coś i mówią, że wypadło, a ten wtedy woła "A po chuj mie to? I tak nie używam a głowa przynajmniej lżejsza bez tego", hehehehe - zarechotał, ale urwał szybko, bo odruchowo sięgnął po głowę dziewki i przycisnął ją do siebie.
- Kuuuuurwa - stęknął przeciągle, kiedy doszedł. Zrelaksowany położył się na plecach zrelaksowany, kufel piwa wciąż trzymając w pozycji nie pozwalającej mu na wylanie się. Dziewka uwolniła się i wreszcie zaczerpnęła powietrza, a Grafton po kilkunastu uderzeniach serca podniósł się do pozycji siedzącej.
- Na mizerne cycki Dziewicy, rzeczywiście nie żartowałaś z tym, że to środek na potencję co dobrze działa - rzekł zdumiony, zdając sobie sprawę z faktu, że jego członek nawet odrobinę nie opadł, tylko wciąż był tak samo twardy. - Ale dziewka to raczej wszystko połknęła - stwierdził, nakazując jej się położyć na łóżku. Samemu wstał, odłożył kufel piwa na stolik i wszedł w nią.. - A opowiadałem ci już może co żelaźni uczynili w Maidenpool? - zapytał od razu po tym.

Śledźma podała mu podłużny skórzany przedmiot przypominający krasnoludka o ostrym kapeluszu, ale Sebastion wcale nie rozumiał o co z tym chodzi, co to jest i jak się tego używa. Może mam se to w ogrodach w Gulltown postawić czy cóś - pomyślał, oglądając przedmiot z każdej strony. Przez chwilę jeszcze próbował rozgryźć tajemnicę tego ustrojstwa i ostatecznie się poddał pokonany.
- Dobra, co to jest i do czego służy? - zapytał się właścicielki przedmiotu, bo tylko ona raczej to wiedziała. Podnosząc na nią wzrok, spostrzegł zaskoczony, że jest już prawie całkiem naga. - Ło - wyrwał mu się odgłos bycia zaskoczonym. - To są bardzo zacne cycki - rzekł, bo w istocie spodobał mu się ich kształt i rozmiar. - Żeby nigdy nie opadły! - wzniósł pod wpływem chwili toast i opróżnił kufel do końca, od razu nalewając z powrotem do pełna z antałka. Musiał przyznać, że dziewczyna bez ubrań była o wiele szczuplejsza, niż w tym jej wiedźmim płaszczu. HA! Tak żem czuł, że i jej najdzie ochota - pomyślał przy okazji.
Grafton był też ciekaw po co był jej ten pęczek ziół zwisający z pasa, ale w sumie to zajął się ważniejszymi sprawami. Śledźma położyła się na łożu i nakazała dziewce ją obsłużyć. A jakże inaczej baba ma obsłużyć babę, niż palcami, ustami i językiem? Sebie było w niesmak tak samemu się ręką obsługiwać, więc nie czekając złapał dziwkę za pośladki, dał jej klapsa i wszedł w nią od tyłu.
- A słuchaj, bo to śmieszne. Bo jak żelaźni zdobyli Dorzecze od króla Burzy to nowy władca tych ziem ustanowił garnizony w tych zamkach? No wyobraź sobie, że tych żelaznych zakwaterowano w zamkach i ja już sam nie wiem czy dalej w tych zamkach nie siedzą. U takiego lorda Mootona w Maidenpool to jeden żelazny miał pilnować lordowskiej sypialni, żeby nawet za zamkniętymi drzwiami lord nie miał aby przypadkiem buntu planować, a tylko na noc za drzwi wychodził. I tak się złożyło, że stał sobie taki żelazny na warcie w sypialni lorda, kiedy lorda nie było w środku. Patrzy na stół, a tam piwo w kuflu. Jemu się akurat pić chciało to podszedł i po prostu ordynarnie wypił co nie jego. A potem w brzuchu mu zaburczało i ogarnął jaki jest głodny. Spojrzał dalej, a tam niedokończony kapłon na talerzu, tylko zimny już trochę, bo jakiś czas tam leżał. To też go chwycił i zeżarł całego do końca. Ale wiesz - tu spojrzał Śledźmie prosto w oczy, nie przestając poruszać biodrami. - To był jeden z tych sprytniejszych żelaznych. Po jakimś czasie domyślił się, że jak wejdzie lord i spojrzy, że kapłona nie ma, a on ma umorusane tłuszczem dłonie to będzie wiedział, że to ten żelazny mu go zjadł. I w tej sytuacji niechybnie by się dowódcą tych żelaznych ugadał, żeby lordowskich komnat pilnował taki, co mu obiadu nie podjada. To ten nasz sprytny żelazny rozejrzał się dalej po komnacie i zauważył na klepisku miskę z wodą. Podszedł i se w niej ręce obmył, a dziwił się przy tym jaka czysta. Wrócił na swoje stanowisko i wtedy do sali wszedł lord, a żelazny odetchnął z ulgą, bo mu się udało dokonać wszystkiego niezauważonym i bez pozostawienia dowodów. We krwi mają chyba tę kradzież, nie? He - zaśmiał się trochę i sięgnął po piwo, żeby się napić, bo mu w ustach zaschło od całego tego opowiadania. - A lord podszedł do tej miski z wodą do mycia rąk i się do niej wysikał, bo to był nocnik, hueue - zarechotał trumfalnie.

- No w Dolinie właśnie - odpowiedział śmiało. - I nie kozy, tylko owce - doprecyzował, bo przecież i tak to była powszechnie znana plotka, a kozy jakoś bardziej urągały niż owce. Ale jako że już w dziewczynę wszedł i śmiało ruszał biodrami, to ani myślał sobie wciskać krasnala w tyłek. Zresztą kiedyś to on już wylądował z chłopcem w łóżku i dawanie komuś mu się jakoś nie spodobało. Także krasnala wcisnął między pośladki dziwce, cały czas nie zaprzestając pracy biodrami.
- Do dupy ten krasnal, hehe - zażartował i od razu zarechotał ze swego wyśmienitego poczucia humoru. Zaraz potem Śledźma po jego jakże wyszukanym komplemencie cmoknęła go w policzek i poczochrała jego czuprynę, co w sumie było przyjemne.
- Oj, jak tak teraz ładnie stoi to jest w porządku - od razu dopowiedział do toastu. Potem zaś przyszło mu opowiadać wielce zabawną historię, z której uśmiał się przednio, a wtedy wiedźma rzuciła mu szklaną fiolkę. Złapał ją w powietrzu o dziwo i obejrzał z bliska, a potem odstawił na stolik obok, bo nie była mu w tej chwili przydatna. Za to rudowłosa dziewczyna zaczęła opowiadać swoją historię, całkiem przednią zresztą.
- HAHAHAHA! - ryknął śmiechem. - No idiota po prostu, hehe. Taka młoda i ponętna Śledźma chciała się z nim przeruchać, a te nie, bo cztery lata starszy, ha! Skisłem normalnie niczym ogórki w zalewie - zawołał rozbawiony. - Ale przejdźmy nieco do rzeczy - dodał jeszcze wychodząc z dziwki i wciskając kutasa nad krasnalem między jej pośladki w taki sposób, że jego połowa wciąż była świetnie widoczna. Poruszał przy tym biodrami, żeby wyglądało bardziej kusicielsko. - Ruchasz się ze mną czy tylko tak se nago leżysz i dajesz się lizać dziewce, co? Bo jak ma mi tak długo stać jak mówisz to się możemy tu gzić tak bardzo, jakby cię nigdy ten płochliwy rycerzyk nie wygrzmocił, he - zaproponował i jednocześnie zaśmiał się krótko. Przy okazji sięgnął po piwo, bo już mu w gardle zaschło.

Pytanie Śledźmy zaskoczyło Sebastiona tak bardzo, że aż zaczął odpowiadać bez chwili namysłu.
- Moim zdaniem to nie ma tak, że dobrze albo że nie dobrze. Gdybym miał powiedzieć, co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że piwo. Ekhm... - odkaszlnął, bo zaschło mu w gardle i od razu też popił swe słowa piwem. - Piwo, które podało mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem z dziewkami, kiedy byłem sam przy stole w karczmie. I co ciekawe, to właśnie częste popijawy wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które by tak rzec, które pomaga się nam bawić. Ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję piwu. Dziękuję mu, piwo to dziewki, piwo to taniec, życie to ruchanie. Wielu ludzi pyta mnie o to samo, ale jak ty to robisz? Skąd czerpiesz tę radość? A ja odpowiadam, że to proste, to umiłowanie piwa, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład grzmocę dziewkę w burdelu, a jutro... Kto wie, dlaczego by nie, oddam się rutynie i będę ot, choćby trzeźwieć... znaczy... piwo żłopać - zakończył długi monolog, cały czas poruszając biodrami i popijając piwo. Kiedy skończył, kufel był już pusty, więc dolał sobie jeszcze z antałka.
- Hohoho, nie ze mną te numery, wiedźmo! Jakbym jeszcze nigdy w życiu nie miał w dupie czegoś tak wielkiego to pewnie bym od razu sobie tam wepchnął tego krasnala. A tak to podziękuję, nie warto - odmówił już w sposób bardziej uargumentowany.
- Ty naprawdę chciałaś mieć bachory z tym jełopem? - zdziwił się niezmiernie, bo to odstawało od rzeczy pojmowanych rozumem. Seba rozumiał doskonale, że zwykłe dziewki to chcą mieć bachory, bo mają coś z głowami nie tak, ale te co ładniejsze i prawdziwe piękności pracujące w burdelach to przecież od posiadania bachorów strasznie stroniły. - Przecież jakby ci kto bachora zrobił to jeszcze by ci ta fajna uroda przeminęła - dodał jeszcze.
- A gdybym ci powiedział, że jestem dziedzicem bogatego rodu, a to jest mój burdel i ty jesteś moim gościem, a nie ja twoim klientem? - spróbował kłamstwa, żeby sięgnąć po swoje, a kłamcą był dosyć sprawnym. Na dodatek jeszcze ta jej niedostępność sprawiała, że coraz bardziej miał ochotę ją przelecieć. Wetknąć kutasa w jej pizdę i grzmocić aż zacznie krzyczeć jego imię z rozkoszy.
- Nie wiem, bo nie próbowałem jeszcze nigdy, ale w sumie czemu nie - od razu przystał na propozycję. Z kolei to co powiedziała o stopach w normalnych warunkach sprawiłoby, że niechybnie opadałaby mu kuśka, ale dzisiejszego wieczora normalne warunki nie panowały. - Łe, obrzydliwe. Ale możemy spróbować takich zabaw jak je umyjesz - wyszedł z kontrpropozycją.

- Bo ja jestem szczęśliwy z życia jakie wiodę - zawołał wesoło. - Ciągle tylko rucham i piję, piję i rucham. Normalnie najszczęśliwsze życie jakie mógłbym sobie wymarzyć. No i też możesz być przecież szczęśliwa, bo ci cały czas proponuję ruchanie. Do tej melodii to możemy zatańczyć nawet w trójkę, bo akurat tyle nas jest w tej komnacie - wyjaśnił swój punkt widzenia, który polegał na zwykłym proponowaniu kobietom seksu i przechodzeniu od razu do rzeczy.
- Purchlaki chcesz? - powtórzył po niej zaskoczony. Na głowę upadła chyba - przeszło mu szybko przez myśl. - Temu też się da zaradzić, hehe. Założę się, że dałbym ci synów co by odziedziczyli po mnie dużą kuśkę i mocną głowę, czyli dwie najważniejsze rzeczy u każdego mężczyzny - chełpił się jak to zwykle.
- Psychicznie w sensie rozum chcesz mi torturować, co? - zagadnął na ślepo, bo pojęcia nie miał, a nie chciał zaś znowu wyjść na tego co nie wie. Fajno mu tak było w tym czasie obserwować jak Śledźma wtyka sobie krasnala w pizdę i nim porusza, kiedy on robił to samo kutasem w kobiecości dziewczyny leżącej przed nim. A potem przeszli do zabaw ze sznurem. Rudowłosa dziewczyna oplotła mu taki konopny sznur wokół szyi, a potem pociągnęła mocno. Poczuł lekki ból i jakby mu się ciężej oddychało, ale wciąż był w stanie robić to co wcześniej, czyli pracować biodrami. Oczywiście do czasu kiedy odpowiedział jej odnośnie stóp, bo wtedy właśnie powietrza zabrakło. Szybko zaczęło mu się robić ciemno przed oczami, przestał poruszać biodrami i nawet nie zauważył kiedy się przechylił do przodu.
- Tia - wymamrotał podczas odzyskiwania światłości umysłu. Trochę to trwało, ale kuśka cały czas stała niewzruszenie, więc sobie nią jeszcze poruszał trochę, kiedy wiedźma myła stopy. A kiedy skończyła, Sebastion położył się na łożu i pokazał na swoją męskość palcem. - Bierz do buzi - rozkazał wynajętej kobiecie i poczochrał jej włosy, kiedy to zrobiła. - Dobra, siadaj mi na klacie, gdzieś obok albo na kutasie, wszystko jedno. Po prostu dej mie te stopy - rzekł Śledźmie i jeszcze szybko sięgnął po kufel, który cały wypił. Potem zaś przeszedł do rzeczy. Nie prezentowało się to tak strasznie, kiedy były umyte. Wziął je wymasował po swojemu, czyli słabo i nieumiejętnie, bo gdzieżby ten Sebastion miał się nauczyć wcześniej stopy masować jak to takie nieprzystające do jego pozycji zajęcie. Potem zaś zaczął te stopy lizać i co prawda smak mu nie do końca odpowiadał, ale bywało gorzej przy nauce zadowalania kobiety ustami. Potem zaś te palce u stóp wkładał do ust i ssał, starając się ignorować przeraźliwie długie szpony. Wszystko to robił w zasadzie dla nowego doświadczenia . Czemu nie, zawsze jakaś pamiątka - pomyślał.