Retrospekcja - Co w trawie piszczy

28.12.05 - Dorzecze Seagard

Dzień jak co dzień, Nestor wciąż podróżował. On i jego towarzysze zdecydowali się odpocząć chwilę. Rozpalili ognisko, a ser Dominic zdecydował się przyrządzić dla nich mięso. Niestety, kucharzem dobrym był jedynie w swojej głowie. Dotychczas każdy "klient" szczędził mu na niemiłych komentarzach. Co ciekawe, nawet Nestor z dobrego serca tak robił. Tyle już ze sobą podróżowali, że przywiązał się do niego, jak i do swego medyka.
Niedługo po posileniu się, Nestor postanowił wybrać się na małą przechadzkę. Nie chciał już słuchać o nowych potrawach, jakie chciał dla nich przyrządzić rycerz. Młody Morrigen wiedział, że zaraz powie coś, co na pewno urazi Dominica. Jedyną opcją uniknięcia zwarcia, była ucieczka.
Młodzieniec szedł tak już kawałek, przebijając się przez małe zaspy. Nie przepadał za zimą. Chłód mocno go drażnił. Zdecydowanie wolał ciepło. Poza tym, przebijanie się przez śnieg spowalniało ich podróż. Humor poprawiała mu myśl, że niedługo wypłynie do ciepłych krain.
Tak to rozmyślając, przestał zwracać uwagę na to, co ma pod nogami. Potknął się o coś niezidentyfikowanego, prawdopodobnie korzeń, i upadł.
- Kurwa! - krzyknął, wyciągając twarz z zaspy.
Wytarł twarz o ręce, no i odwrócił się, aby dowiedzieć się, co to za rzecz była tego sprawcą. Nie zamierzał obwiniać w tym siebie. To nie tak, że szedł na ślepo i w ogóle nie patrzył pod nogi.
Jak tak się odwrócił, zobaczył leżącą w śniegu kobietę. Jego poirytowana twarz zmieniła wyraz na zdezorientowaną. Że co? Wpatrywał się tak przez chwilę, zastanawiając się, czy powinien wydrzeć się na tę babę, ale później kątem oka ujrzał ciastka. Prawdziwe jedzenie.

Nestor dziękował Siedmiu, że nieznajoma uświadomiła mu, że nie jest kurwą. Przecież już miał spytać, ile to płaci się za wieczorny zestaw igraszek! Tak czy siak, nie był zbyt skory do żartów, więc nie zareagował nijak na ten wypowiedziany przez Mariyę.
Słysząc tłumaczenie, co takiego się stało, znów spojrzał na dziewczynę zdezorientowany. Nie rozumiał, jak mogła nie zauważyć, że ktoś potknął się dokładnie o nią. Zasnęła? Czy w takim zimnie to było możliwe? Jeśli tak właśnie było, to nie wiele brakuje, żeby ktoś pewnego dnia potknął się o zwłoki. Przemilczał jednak wszystkie niemiłe uwagi, które właśnie przeszły przez jego głowę.
Zdecydował się usiąść obok, skoro oferowała mu słodycze. Nie mógł przepuścić takiej okazji, nawet jeśli czuł się niekomfortowo. Tym bardziej, że jak wstanie, będzie wyglądał, jakby się właśnie zsikał.
Wziął słodycz do ręki i ugryzł. Prawie się uśmiechnął w czasie, kiedy jego kubki smakowe delektowały się ciastkiem.
- Kim jesteś? - spytał, jak już dokończył jeść jedno. - I czemu leżysz w śniegu? To jakaś terapia? Masz gorączkę? - spytał podejrzliwie.
Obcowanie z chorym raczej nikogo by nie cieszyło. Młodzieniec miał jeszcze tylko drogi przed sobą, no i nie chciał spędzić tygodnia na chorowaniu. Gorzej jeszcze, jakby miał z tego nie wyjść i zginąć tak mało ciekawie.