Retrospekcja - Przyprawy

Terminarz nie był specjalnie napięty, a miasto i jego atrakcje piękne, stąd Goldberg nie spieszył się specjalnie. Ba! Potencjalnie to były jego ostatnie chwile w cywilizowanych stronach na kilka, kilkanaście następnych lat. Plan był taki, by zaopatrzyć się w coś lekkiego, małego i prostego w transporcie, co jednak miało szerokie grono odbiorców i najlepiej było drogie, nim po około dziesięciu latach w Essos wróci do Westeros. Najpierw Goldberg chciał skusić się na biżuterię i kryształy, ale szybko uznał, że jednak nie chce wylądować z poderżniętym gardłem w pierwszym lepszym rowie. Nawet liczna straż często niewiele pomagała, gdy ktoś postanawiał się do kogoś dobrać. O straży zaś mówiąc, z Geroldem podróżował jego serdeczny przyjaciel, wojak z Volantis z długimi włosami opadającymi przez opaskę z kolorowego materiału przewiązaną przez czoło, o cerze i rysach twarzy charakterystycznych dla tych regionów. Przy pasie wisiała mu pochwa z zakrzywionym mieczem, tarczy u niego nie było, lecz przy koniu kuszę lekką i kołczan bełtów można było wypatrzeć, gdy takiego ze sobą prowadził.

I tak to właśnie zastanawiając się na co wydać woreczek złota, stał sobie przed straganem kupca, którego zwykle odwiedzał po przyprawy, gdy bywał w Lys. Tak się złożyło, że jakiś młodzik postanowił dopomóc mu w zakupie. Najpierw Goldberg uznał, że kupiec kogoś sobie wynajął, by nagabywać na zakup poprzez pozornie niezwiązanego, a rzetelnego znawcę tematu. Gdy się odwrócił i otaksował spojrzeniem młodzieńca, to sam nie wiedział za kogo go uważać, więc odpowiedział w wysokim valyriańskim. - Tak, te korzenie rzeczywiście są smaczne. Co do tych pierwszych owoców.. teoretycznie tak, ale właściwie to nie. Są zepsute, ale to w takiej formie używa się ich jako dodatku do fermentującego alkoholu. Nie namieszałem, Rico?
- Mniej więcej o to chodzi. Mogę zawołać Cidario, żeby dokładnie objaśnił, chcesz? - Zapytał sprzedawca, wzrokiem szukając już chłopaka na zapleczu. - Ee tam, zostaw. - Goldberg machnął ręką od niechcenia i zwrócił się do chłopaka.
- Lubisz sobie pewnie dogadzać, skoro coś kojarzysz o przyprawach, hę? - Na pomocnika kucharza nie wyglądał.

Gdy Martell się uzewnętrznił, Goldberg zaśmiał się tylko w głos, jedną ręką klepnął handlarza w ramię, a potem wskazał chłopaka. - He he, spokojnie, ja w twoim wieku poza wspólnym to też tylko na migi.
Na wzmiance o kurwie rozejrzał się tylko, bo byli przecież w Lys, a tu takie chadzały, że od samego patrzenia.. a z resztą.  - No ale, ten. - Siąpnął nosem i pogładził się po brodzie. - Rozmawiałem tu z moim znajomym, Rico - tu wskazał handlarza za stoiskiem przypraw - o tych tutaj zepsutych owocach, że to do fermentacji się do alkoholu dodaje, nie? - Rico potwierdził głębokim kiwnięciem głową z zamkniętymi oczami. - No i pytałem, czy lubisz sobie dogadzać, że się interesujesz przyprawami, bo na pomocników kucharza ze znajomymi nie wyglądacie.

Gerold stał szeroko na nogach i podpierał się pod biodra, a fałdy materiału łopotały na nim dumnie. Z długimi włosami, podkręconym wąsem i z liczną biżuterią był chyba w swojej życiowej prezencji. Poza tym, że dorosłe chuchro z niego było, oczywiście, ale spod szat nie sposób stwierdzić. Co też warto zaznaczyć, wyrażał się serdecznie i nieco zawadiacko, lecz nie prześmiewczo. Naturalnie teraz we wspólnym, na który nakładał się silny akcent, gdyż niewiele ostatnimi czasy nim operował.

W międzyczasie gdy tak rozmawiali, Goldberg nie marnował dnia i sprawdzał, wąchał i czasem wcierał w dziąsła jakieś przyprawy, chcąc koniec końców wydać tu jednak trochę złota na co ciekawsze i bardziej obiecujące. Fachowo po każdym przepłukiwał usta wodą z manierki, co by smaki się nie mieszały aż tak mocno. Mógłby do tego używać wina, ale.. no właśnie. Na wszystko jest odpowiedni czas i miejsce.
- Hmm. Ciekawe. - Słowa chłopaka były tak sformułowane, że Goldberg nie miał pomysłu jak się o nie zaczepić. - Może nie rozumiesz po valyriańsku, bo masz zatkane uszy? Chodź, sprawdzimy - wyciągnął rękę niemal ojcowskim gestem, zachęcając chłopaka, by ten się do niego na tę właśnie odległość zbliżył. Jeśli tak zrobił, to Gerold sięgnął i starą sztuczką wyciągnął mu zza ucha srebrną monetę. - Teraz lepiej?

- Heh. I kolorowa broda do tego. - Uznał stwierdzenie za kawał i poszedł dalej w tym kierunku.
- Powiedz mi w takim razie, co lubisz? Co cię interesuje? - rzucił firmowym spojrzeniem zachęcającym do podzielenia się tego typu informacjami. Zwykle ludzie lubili mówić o tym, co jest dla nich ważne.

Chłopak chyba zbytnio się sztuczką nie przejął. Nie była ona w żadnej mierze wyszukana. Goldberg zaś sam też nie był sztukmistrzem, ale hej! Z dziećmi to zwykle po dobroci albo po złości, a po co od razu iść w to drugie. Kto ich tam wie, może ktoś z towarzyszy chłopaka był bardziej w temacie.

- Rola błazna na królewskim dworze to nie taka zła posada. Masz wpływ na króla, a wieczorem możesz odwiedzać królewny, jak się dobrze postarasz, hehe. Chociaż pewnie mało kto zrozumiałby żart z nadmuchanym brzuchem. - Goldberg wyciągnął i nabił sobie fajkę, po czym wsadził do niej kciuka i w ten sposób pociągnął kilka razy, by rozdmuchać tworzący się żar. Co jakiś czas wypuszczał sobie kółka.

- Hmm. Jeśli biorąc pod uwagę, że jesteśmy w Lys, to nie jesteś aby kapkę za młody na boga Cycków i Wina? Hmm. Chociaż patrząc, że przypłynąłeś z Westeros, to i Czerwony Bóg albo i Dobra Matka z Volantis to też jakaś opcja. Chyba, że szukasz przedstawicieli Czarnego Kozła? - przy ostatnim spojrzał z ukosa.