Retrospekcja - rozmowa ze starszym bratem [Finito]

05.01.09 Orle Gniazdo wielka sala

Finrod wtenczas siedział sobie w głównej sali i jadł kolację, bo się tego dnia zmęczył i zgłodniał.
- Ależ się dziś zmęczyłem i zgłodniałem - mruknął do siebie, odrywając odrobinę chleba i wkładając ją do ust.
Tego dnia posiłek był skromny, bo i w gościach głupio było za dużo się objadać. Tak więc dostał kilka zrazów, ćwiartkę chleba, udko przepiórki, ozory cielęcy, kurczaka w żurawinie, fasolę, marchew, kabaczek, paprykę, cebulę, pieczarki, dynię, a do tego wodę, parę kuflów ale i czerwonego wina do popicia.
Odpowiedni posiłek był podstawową trzymania dobrej formy, jaką niewątpliwie cieszył się Arryn. Tego dnia również dużo ćwiczył - poza bowiem zwykłym treningiem to biegał jeszcze do septu, w którym nawet trochę się pomodlił, a poza tym trochę czytał i potem jeszcze więcej trenował i zbił chłopca do bicia. Był to bardzo pracowity dzień, a Finrod czuł, jak rośnie w nim jego wewnętrzna siła.
W końcu jednak w posiłku przeszkodziła jej siostra, która weszła do wielkiej sali z jakąś sprawą. To znaczy prawie przeszkodziła, bo Finrod nawet jej nie zauważył. Wytarł tylko spocone od jedzenia czoło i wrócił do jedzenia.

Finrod więc jadł kolejne kęsy, a najbardziej smakował mu kurczak w żurawinie, więc równie szybko się skończył. Dopiero z czasem i bardzo powoli zdał sobie sprawę z tego, że przyszła do niego jego siostra Rowena.
- O, siostra - powiedział, przełknąwszy kawałek ozoru i spoglądając na nią. Póki jednak nic nie odpowiadała, to wrócił do jedzenia.
Potem jednak patrzyła się na niego jak głupia, ale nic nie mówiła, co było strasznie irytujące. Jak można było spokojnie jeść, gdy ktoś wlepia w ciebie swoje gały. A potem jeszcze zabrała mu kawałek kiełbaski, jego jedzenie. Pokręcił głową, całkiem już zirytowany, ale starał się być miły i nie zwracać na nią uwagi. Tylko co chwila spoglądał na nią wilkiem.
- W sumie to nie bardzo - stwierdził ogólnie, odkładając na bok nadgryzionego zraza, przełykając co miał w ustach i popijając ale. Trochę był przy tym zaskoczony, bo myślał, że siostra chce go tego dnia tylko wkurzać. - Choć planowałem iść do ser Eltona Johna posłuchać jakichś opowieści o jego przygodach z krain na północy. A coś się stało? Potrzebujesz czegoś, tak? Odprowadzić cię gdzieś?

Sytuacja w głowie Finroda szybko się zmieniła. Nie zapomniał o wcześniejszym wkurzającym zachowaniu siostry, ale teraz otworzył szeroko usta, pokazując przy okazji resztki niepołkniętego, acz dobrze przemielonego mięsa wymieszanego ze śliną i chlebem. Zamknął je dopiero po paru sekundach, kiwając ze zrozumieniem głową.
- Zgadzasz - powiedział, tak jak kazała siostra, dopiero po chwili orientując się, że nie o to chodzi. - Wiesz co, dzisiaj to nie, bo za późno już - stwierdził. - I jutro też nie, bo mam dużo treningów. Ale pojutrze możemy zacząć, zgoda - postanowił w końcu. - Tylko musisz być bardzo pilna. Dużo skakać i biegać dla treningu. A zaczniesz beze mnie, już dziś. Będziesz robiła pompki i brzuszki, a potem przysiady i podskoki, jasne?
Wytłumaczywszy wszystko wrócił do jedzenia, połykając ostatnie udka przepiórki. Na koniec zaś wytarł ręką usta, wychylił wino do końca i spojrzał jeszcze na Rowenę.
- A jesteś pewna, że chcesz? Dlaczego? - spytał jeszcze, wyrażając swoje wątpliwości. - Bo wiesz, to nie jest rzecz dla kobiet. Nie zostaniesz rycerzem, ani nawet ojcem, nie weźmiesz udziału w turnieju, nie ożenisz się z białogłową... Nie rozumiem, po prostu nie rozumiem chyba po co ci to wszystko w takim razie?

- Bo się potkniesz i spadniesz. A jak spadniesz w Księżycowe Wrota? Co wtedy? - spytał, udając poważnego. Wiedział, że będą ćwiczyć gdzieś indziej i nie ma takiej możliwości, ale chciał trochę nastraszyć siostrę, żeby się go słuchała. - Tak, tylko tyle - potwierdził. - Bo widzisz. Jesteś zwinna i w ogóle, ale prawdziwy rycerz musi być silny, żeby udusić potem węża albo się dobrze obracać. No i żeby udźwignąć miecz, tarczę i zbroję. Wiesz ile waży zbroja? Dużo. Nawet mi się ją ciężko dźwiga Rowena.
Jeden ze służących zaczął zbierać puste talerze po Finrodzie, a zostawił tylko tą kiełbaskę, co jadła ją Rowena.
- To nie jedz - odparł. - Trzeba było mi nie zabierać. Kradzione zawsze będzie niedobre, zapamiętaj.
Na kolejną jej sugestię tylko roześmiał się. Faktycznie rozśmieszyło go to tak bardzo, że przez parę minut nie mógł powstrzymać śmiechu, chichrał się więc i chichrał, z trudem łapiąc oddech:
- Ty rycerzem? Dziewczyna? Hahaha.... To tak jakby.... Hahaha... Jeszcze wychodziła.... ha... Z zamku! Albo mogła.... Hahaha! spotykać się sama... hahaha.... Z chłopakami i... Hahaha... Wybierać za kogo wyjdziesz... Hahaha!
Dopiero po chwili złapał oddech, ale uśmiech nie schodził z jego twarzy.
- Dobra siostrzyczko, koniec żartów. Teraz tak naprawdę. Czemu naprawdę chcesz się uczyć walczyć?

Rzuciła nóż... Prawie. Go. Zabiła. Prawie go zabiła! Kurwa, co to miało znaczyć? Chybiłaby o parę milimetrów i leżałby teraz w krwi na podłodze. Nie wierzył, żeby mogła tak dobrze wycelować. Po prostu chciała go zabić. ZABIĆ!
- Ty... - wciąż wpatrywał się w wbity za nim w ścianę nóż. - Oszalałaś. Koniec!
Zerwał się na równe nogi. Na twarzy musiał być czerwony, i to wcale nie od tego sosu z żurawiny, w którym zrobiony był kurczak.
-  Nie będzie żadnego treningu. Żadnej zabawy, żadnego bycia rycerzem i innych takich głupot. Wybij to sobie z głowy. Idę do papy. I do mamy. I do Feanora. I do Findis też. - Wystawił w jej kierunku palec. - Chciałaś mnie zabić! Wszystkim im powiem, i nawet septonowi Petyrowi. Trafisz do Podniebnej Celi i posiedzisz sobie tam parę dni, to może przemyślisz co zrobiłaś. Skończyło się babci sranie, ot co.
Zaczął kierować się ku wyjściu, starając się jak najgroźniej wyglądać. Nie mogło być przyzwolenia na takie zachowanie. Rozwydrzony bachor. Rzucała nożami, chciała być rycerzem, co to ma być? Nie, dość było tego. Musi się w końcu nauczyć się dorosłości i być poważna. Tak jak on na przykład.

Finrod też był wściekły i w ogóle nie obchodziło go, że Rowena była taka ofukana i wkurzona. Sam był wkurzony i nawet na nią nie patrzył jak wychodził.
- Dobra - zgodził się, gdy Rowena powiedziała mu, żeby szedł. Jak zrozumiała swoją winę to może i lepiej, może rodzice będą bardziej łagodni. Ale potem powiedziała, że go nie nawidzi. - A ja cię nie lubię, ot co! - krzyknął jeszcze do niej i wyszedł. Słyszał niby jak beczała i nawet zrobiło mu się smutno... Ale nie, czegoś takiego nie mógł przepuścić.
Potem poszedł tak jak obiecał do papy i mamy i opowiedział im wszystko i jak bardzo się zdenerwował. A oni powiedzieli, że się tym zajmą i wszystko wyjaśnią, ale Finrod obiecał najpierw, że nie będzie się widział z tą złośnicą Roweną i nawet jak będzie trzeba tłumaczyć, to się do niej nie odezwie. A o nauce walki w ogóle nie mogło być mowy. Potem się już Arryn nie interesował tym jaką karę Rowenie wymierzyli rodzice, a w ogóle to się tak na nią obraził, że przez tydzień nie odzywał się do niej, a potem jeszcze przez miesiąc, bo wyjechał w wizytę do Księżycowych Wrót, gdzie został pod opieką ser Rolls Royce'a, swojego mentora w sprawach zabijania potworów. I tak minęło mu tyle czasu, że zdążył o wszystkim zapomnieć.