Królewska samotnia

Gdy tylko przyszło do rozmawiania o królewskiej zbrojowni i ewentualnym wyszkoleniu nowych zbrojnych, Findis oczywiście chciała zasięgnąć rady zbrojmistrza Orlego Gniazda. Wychodziła bowiem z założenia, że sama niewiele się na tym zna, dlatego zawsze dobrze było pytać doradców, a ostatecznie od tego się przecież ich miało.
Regentka poważnie zaczęła się zastanawiać, czy aby na pewno dobrze zrozumiała, ile zajmie przeprowadzenie tych wszystkich inwestycji. Tutaj zdecydowanie najgorszym punktem było nowe wyposażenie zbrojnych, a w zasadzie czas, w jakim miałoby się to wszystko odbywać. I tak to jest właśnie mieszkać na zadupiu, na szczycie góry, gdzie w zasadzie to praktycznie niczego nie ma, a jedyne większe miasto w pobliżu, to Gulltown... Czy aby na pewno jedyne? Ano właśnie, Findis zaczęła nagle myśleć, czy nie da się jakoś obejść nieco tego problemu.
Reszta odpowiedzi natomiast jej się nawet podobała i widać było, że jest zadowolona. Wydała jeszcze parę instrukcji i mogła przejść do jeszcze jednej, ale to bardzo palącej ją sytuacji. Tutaj jednak musiała już podpytać zapewne nie tyle zarządcy czy zbrojmistrza, a innych ludzi.

Duży czy niedużo - to nie było ważne, bo liczył się przecież jakikolwiek zysk. Orle Gniazdo poczyniło teraz spore inwestycje, a dodatkowo włożyło też trochę złota w rozwój zniszczonych dziedzin swych wasali, dlatego też każda moneta by się im teraz przydała. Swoją drogą regentka mocno się zdziwiła, gdy okazało się, że żaden z Arrynów nie wpadł wcześniej na coś takiego. Jej ojciec był słabym królem, ale co z jej dziadem czy pradziadem? Czy ta dynastia od zawsze była przeklęta i wszyscy jej członkowie byli tacy jak Alester? Tego się już chyba nigdy nie dowie...
Dolina to jednak było jakieś zapiździewo i Findis coraz bardziej była tego stanu rzeczy świadoma. W Gulltown chyba mieli zaledwie jedną kuźnię, skoro miałaby tyle czekać na zamówienie. W sumie i tak lepiej niż Orle Gniazdo, które nie miało żadnej. Dla księżniczki, która ceniła sobie samotność, mieszkanie na takim zadupiu było nieocenionym błogosławieństwem, ale królestwem ciężko było zarządzać z takiego miejsca.