Gospoda "Skała"

Ach, stare dobre Volantis. Przejażdżka po mieście uświadomiła mu, że... tak. Mógłby tu żyć. Ale ambicje pchały do przodu - nie był to bynajmniej czas, by zakończyć swą podróż. Zwiedził już kawał świata, pertraktował z królami, ale czuł, że prawdziwa przygoda dopiero pojawia się na horyzoncie.

- Zaprawdę miasto znajduje się w rękach mądrych ludzi. Przynajmniej znajdowało się, gdy ostatnio na dłużej tu zawitałem, ale wierzę, że w tej materii nic się nie zmieniło. - Usiedli, napili się, była chwila, aby odsapnąć. Spędzili już tydzień w dość bliskim kontakcie, więc pewnie jakiś czas temu Goldberg zaproponował przejście na "Ty". Oczywiście nie w sytuacjach formalnych, ale aktualnie byli w karczmie.
- Według mnie, przy tych warunkach utrzymujemy nad wyraz satysfakcjonujące tempo. Pokuszę się o założenie, że do końca księżyca powinieneś już władać ogniem w sposób niemalże naturalny, Leonardzie. Z tego zaś punktu droga staje się otwarta dla bardziej zaawansowanych.. arkanów. - Wypił kufelek i uśmiechem dla dziewczyny powitał kolejny. - Konkretnie? Inwestycji. Niezależności. Wydaje mi się, że obaj poszukujemy tego samego.

Propozycja przejścia na "TY" bardzo przypadła Leonardowi do gustu i naturalnie ją przyjął, nie należał do ludzi, którzy zwracali się do równych sobie lub też tych mniej, per "Pan", jednak kultura wymagała. Inną sprawą było to, że Redfort był teraz uczniem Gerolda i uważał, że należy mu się odpowiedni szacunek i przez to, czasami się zapominał. Z Kylem miał podobnie, gdy tylko rozpoczynał naukę, mówił do niego ze zwrotem grzecznościowym, nic z tego, że mężczyzna pochodził z gminu i był byłym bandytą.
- Chyba nadal tak jest, ostatnio złapali za mordę Mantarys. Tylko czekać, aż Valyria odżyje pełnią życia. Kolejne będą pewnie Elyria, Tolos, Tyrosh, Pentos i te mniejsze miasta jak Lorath. Pewnie potem pokuszą się o powrót na zgliszcza Włości. Właśnie dlatego teraz jest najlepsza i jedyna szansa, by odwiedzić ruiny. - dodał do poprzedniego tematu.
- Też na to liczę, ale jak mówiłeś, chyba masz własne sprawy, niż ciągłą naukę mnie w innych arkanach. Później będę musiał opierać się na znaleziskach, ale kto wie, czy zdołam je rozczytać. Wszak jest tak wiele języków na świecie, że wątpię, że tylko Valyriańskie tam znajdziemy. - odparł i wyzerował kufel do końca, akurat gdy przechodziła przy nim karczmarka, wcisnął jej naczynie i poprosił o dolewkę.
- Chyba nie rozumiem... Inwestycji i niezależności? Nie szukam tego pierwszego, a te drugie już mam, jestem wszak lordem bez zamku, nawet król nie może mi teraz nic kazać.

- Ah, polityka podbojów. Czas wielkich czynów, bohaterów, ale i czas sromotnych porażek. Idealny moment, żeby w ogólnej zawierusze coś ugrać. Czy na coś bowiem idzie tyle pieniędzy, co na wojnę? - Skończył trzeci kufelek i przestawił się na wino - Z tym powrotem na zgliszcza bym zbytnio nie fantazjował. Są najbliższymi sąsiadami, więc pewnie od początku trzymają rękę na pulsie. Z resztą - po co zasiedlać gruzy i pył, gdy tyle terenów w innych kierunkach? Z resztą.. my sobie możemy bajać z naszą wiedzą, a władcy Volantis i tak podejmują decyzje w zupełnie innej skali i z zupełnie innymi informacjami i zależnościami, także czas pokaże..

- Zgadza się. Przede mną wiele, wiele tygodni studiów nad własnymi materiałami. Do tego praca nad tutejszymi znaleziskami, o ile jakieś rzeczywiście będą i w efekcie także studia nad nimi... A no właśnie. O językach nie wspominając, chociaż starałem się zabezpieczyń na wszelkie ewentualności. Wszystko jednak w swoim czasie..
Na kolejne słowa Redforta, Goldberg tylko się uśmiechnął.
- Nie szukasz w tej wyprawie inwestycji? A czy aby nie wydajesz teraz złota na prawo i lewo w założeniu, że na miejscu znajdziesz skarby, które zrekompensują wszystko z nawiązką? Chyba, że to wszystko żeby tylko napisać pracę naukową, hehe. Mówisz, że król nie może ci niczego kazać... Tutaj i teraz Alester rzeczywiście nie ma zbyt wielkich wpływów, jednak z tego co rozumiem, to chyba nie zamierzasz pozostać w Essos, prawda? A czy w Westeros niezależności nie gwarantuje właśnie poważanie i władza zdobyta na przykład przez wojsko i łupy? Mnie zbytnio nie interesowało władanie jako takie, ale rozumiem te ambicje. Każdy rozumie je jednak w nieco odmienny sposób. - Otwartymi dłońmi wskazał na siebie. - Ja na przykład szukam możliwości rozwoju. Potrzebne są do tego jednak czas i różne zasoby, które nie biorą się znikąd. Dlatego zgromadzone dotychczas fundusze chętnie pomnożę, by nie musieć się w przyszłości martwić o godne życie. Wiedz też, że nie ma wielu takich jak ja, którzy ot, z dobrego serca za jakieś grosze pozwalają na rozpowszechnianie się magii. Raz jednak jest się nauczycielem, a raz jest się uczniem i tak koło się zamyka, a ja wierzę, że gdy człowiek czyni dobrze innym, to dobre rzeczy go spotykają.

- Czy ja wiem, czy zaraz tak dużo terenów? Na północy ruiny Rhoynarów, ponoć zasiedlone przez kamiennych ludzi, dalej na północ wielki Sarnor. Na wschodzie wielkie miasta niewolnicze, a na Zachodzie.. cóż Westeros. Zostaje jeszcze południe, ale wrota do Sothoryos są zajęte przez Gogossos, a i to nie sądzę, że Volantyjczycy pchaliby się do zielonego piekła. - wyjaśnił swój punkt widzenia. - Jedyną drogą rozwoju Volantis zostaje więc podbój, ciekawe tylko gdzie zwrócą swoje oczy gdy już zajmą wszystko w okolicy? - rzucił pytanie w eter i pozwolił mu przez chwilę powisieć.
- Mam jednak nadzieję, że znajdziesz chwilę lub dwie, żeby mnie czegoś jeszcze nauczyć. Jesteś bardzo dobrym nauczycielem, już po kilku dniach nauki, dowiedziałem się bardzo dużo. - oznajmił, po czym zaczął wysłuchiwać słów Goldberga. I w sumie miał rację.
- Ah w tym sensie, nieco filozoficznie... no ale masz rację. Teraz wydaję dużo pieniędzy, żeby mieć pewność, że wyprawa Graftona zwróci mi się z nawiązką... chociaż, tak naprawdę nie planowałem tutaj płynąć. W tym momencie miałem już tryumfować nad tym głupcem, moim bratem. Popatrz no, jak przewrotny potrafi być los. - uśmiechnął się.
- Bez cienia wątpliwości, dobro przekazane mi, zwróci się dla Ciebie w najbliższej przyszłości.

- Zawsze mogą też stworzyć gdzieś kolonię.. To by było ciekawe. Albo jakaś karna ekspedycja w kierunku dothraków? Wystawić sensowną armię, dognieść ich raz, a porządnie i całkiem spore połacie terenu stają się nagle przystępne.
Ot, dywagacje. Jak się jednak zastanowić i przywołać w pamięci jako tako obraz map, to kierunków było jednak dość sporo dostępnych, jeśli spojrzeć na Volantis jako punkt odniesienia.

- Zobaczymy jak się rozwinie sytuacja na miejscu i czy w ogóle będzie czas na jakiekolwiek nauki. A to mi przypomina, żeby zaopatrzyć się w liście tytoniu, czy co tam się tutaj stosowało na koncentrację. - Niby zbyt wiele takich rzeczy nie stosował, ale zawsze lepiej mieć i nie wykorzystać, niż nie mieć.

- Jednego dnia siedzimy w domu i żyjemy w swoim świecie, a następnego płyniemy statkiem do Ognistych Ruin.. hmm.. jeśli będzie tam jakiś ogień, to może tak nazwę jakiś rozdział. A tak w innym temacie - zwróciłem uwagę, że na statkach widać sporo pancernych - czyżby rycerstwo szło wojować na zgliszczach?
Mieli czwarty dzień jedenastego księżyca oraz tydzień postoju, a to oznaczało.. że dziewiątego Goldberg spędzi dzień imienia w Volantis. Oby tylko nie ostatnie.
- Hmm. Tak się zastanawiam.. Za pięć dni obchodzę dzień imienia i pewnie z chłopakami - tu miał na myśli swego towarzysza nomen omen z Volantis oraz pracowników, których de facto traktował po przyjacielsku - będziemy szturmować różne przybytki w tym wielkim mieście. Świętowanie to taka moja słabostka i zastanawiałem się, czy zakupić kilka beczek piwa, co by na statku każdy chociaż po kufelku za zdrowie mógł wypić. - W sumie piwo było stosunkowo tanie, a ile zadowolonych osób! - Byłoby w porządku? Nie chcę jakoś specjalnie załogi rozpijać, więc wcześniej zapytowuję.

- Kolonię? No może tak, ale uderzyć na Dothraków? Ten koczowniczy lud, który dopiero co zaczął rozbijać mury wielkich miast Sarnoru? Mówię ci, zanim się obejrzymy królowie Sarnorscy rozjadą ich na swoich rydwanach i zepchną do tej dziury jaką jest Vaes Dothrak. - oznajmił, nie wierzył wszak że jakiś pierwszy lepszy lud ze stepów, mógł pokonać długowieczne imperium, które przez setki lat współistniało z Valyrią.
- Oj tam chociaż chwilę będziemy mogli znaleźć, na pewno. A co do liści tytoniu? Co to? Pierwszy raz słyszę o tej roślinie. - zapytał, w prawdzie kojarzył kwaśny liść, od którego czerwieniały zęby, ale nie wiedział, czy ma on jakieś właściwości polepszające koncentrację.
- Tak, to mój wkład w wyprawę. Czterdziestu pięciu zaprawionych w bojach rycerzy, którzy poprzysięgli mi swą dozgonną wierność i pomoc w odzyskaniu mojego domu, jakim jest Redfort. - wyjaśnił, jeśli Gerold chciał posłuchać jego historii, Leo powiedział to co wszystkim, czyli że brat wykiwał go na testamencie i wygnał, a teraz Leo szuka na nim zemsty.
- Jak najbardziej, jeszcze jak! Wydałem też taki rozkaz, żeby moje chłopaki trochę zabalowali przed podróżą, bo to pewnie ostatni cywilizowany przystanek przed Valyrią. Póki nie chodzą pijani na służbie, wszystko jest w jak najlepszym porządku.

- Coś w rodzaju cienia wieczoru, tylko mniej uzależniające i człowiek po tym nie wygląda, jakby właśnie zębami pożarł surową sarnę. Możliwe, że zdarzy nam się pracować nad czymś przez wiele godzin. O ile nie jestem zwolennikiem podejrzanych substancji, to czasami przyjmuję naturalne środki. Ostatnio trochę o tym czytałem, ale wciąż wolę polegać na zaufanych aptekarzach, chociaż tutaj w Volantis nikogo takiego nie znam niestety. - Klasycznie, lepiej się w coś zaopatrzyć i nie użyć, niż nie mieć wcale wyboru.

- A więc jednak. No ładnie. A tak w przybliżeniu ile osób właściwie chwilowo zakłada wyprawa? - chętnie pociągnął za język zarówno w kwestii łącznej ilości osób, jak też ilu w tym było wojaków itd. Zawsze to jakaś świadomość. Potem pewnie ustalili co i jak w kwestii wspomnianego napitku, aż pojawiła się jakaś grupa wojaków. Ton zdawał się przyjacielski, więc chyba wszystko było w porządku, choć uśmiechający się Goldberg ukradkowo spoglądał na reakcje swojego rozmówcy. Nie był wyrywny, więc poczekał jak się rozwinie.

Miał to być kolejny spokojny dzień w Volantis, zjeść dobre obfite śniadanie, pozabawiać się z niewolnicą, jakieś ćwiczenie i pewnie potem jakieś przejście się na targ, o ile Aemion nie będzie czegoś chciał od niego. Tylko tak jak wspomniano miał to być spokojny dzień... Jednakże już z rana dowiedział się od Tartha, że nie jaki drakkar "Gniew Utopionego" przybył do brzegów miasta, już ta nazwa sama mu coś przypominała, aczkolwiek dopiero po chwili jak usłyszał kto jest jego kapitanem wszystko mu się rozjaśniło - Vicatarion Pyke jak on nienawidził tego skurwysyna, spierdolina życiowa, która jest jebanym pozerem nieznającym życia. Może by jeszcze przebolał to, że ten pies się tutaj pokazał, ale to co zaczął wygadywać o nim w karczmie, przegięła się pała goryczy.
Zaraz po poranku postanowił odwiedzić znany przybytek o nazwie "Skała" skoro tak przesiadywali załoganci z tego obsranego okrętu. Oczywiście skoro przybył tam okręt to musiał być tam więcej ludzi pod rozkazami Victara, więc Aeron postanowił wziąć też ze sobą kilkunastu swoich ludzi, tak aby byli w razie czego pomocą gdyby jełopy chcieli wystartować na niego w kilku. Gdy tylko dotarł pod karczmę to nakazał większości zostać na zewnątrz i zareagować, jakby słyszeli, że coś się dzieje, on sam wszedł do środka razem z piątką swoich najlepszych "asystentów" oraz swoim wiernym kruku Aurionie, który siedział mu na ramieniu. Zaraz po wejściu rozglądał się po karczmie czy są tam ludzie, którzy wyglądają na Westerojczyków, a konkretnie na Żelaznych Ludzi. Jeżeli nie zauważył to wszedł nieco do środka i rzucił głośno.
- Szukam pewnego cwela - Victariona Pyke, ktoś wie gdzie jest? - powiedział we wspólnym, jeżeli nie zadziałało to powtórzył to samo w bękarcim valyriańskim.

Po rozejrzeniu się rzeczywiście nie było nikogo kto by szpetną mordę Victara Pyke przypominało, a wydarcie się jednak byłoby złym pomysłem kiedy przypomniał sobie kto prowadzi karczmę, co prawda pewnie by sobie poradził z każdym, ale jednak po co robić burdy, przynajmniej nie od razu. Dał tylko znać głową do swoich ludzi, aby poczekali na razie, a on sam spokojnym krokiem udał się w stronę czwórki ludzi, którzy wyglądali na Żelaznych Ludzi. Poza nim i poza jego przybocznymi raczej wielu osobników  z wysp tutaj nie było. Stanął przy ich stoliku, miał nadzieję, że od razu zwrócą na niego uwagę.
- Witam, cholernie dobrze widzieć tutaj innych ludzi z wysp - zaczął spokojnie nawet z delikatnym uśmiechem. Gdy za moment spoważniał. - Szukam Victariona Pyke, słyszałem, że się tutaj pojawił. Jesteście z jego załogi? - zapytał oblatując wzrokiem każdego z nich. Nie był pewien czy rozpoznają w nim Aerona Drumma, jak rozpoznają to może być śmiesznie, jak nie to będzie ciekawiej. Tak czy owak czekał, w razie czego jakby byli zbyt agresywni to mógłby ich grzecznie spacyfikować, a w razie czego miał jeszcze swoich ludzi.

Vicatrion, Victar już Aeron przez te lata zapomniał jak on dokładnie ma na imię, ale doskonale wiedział o przeszłości, a teraz chujek postanowił wparować do Volantis i srać Drummowi do gniazda, tak to się nie skończy. Przez tyle lat miał w dupie tego cwela, ale teraz przypłynął sobie tutaj i próbuje go oczerniać.
- Tak Victara Pyke'a - odpowiedział mu Żelazny Człowiek. Przynajmniej miał już potwierdzenie, że to są ludzie z tej samej załogi, więc mógł się bawić w przepytywanie i dopytywanie, ale nie miał też zamiaru od razu zdradzać swoich zamierzeń, wszak, też nie chciał robić tu burdy, po pierwsze znał właściciela karczmy to nie byle chłystek i popychadło, a były gladiator, a po drugie był na usługach Tartrirchy, więc robienie zadymy w mieście nie byłoby korzystne ani dla Aemiona, gdyby się dowiedział, że to jego człowiek, ani dla Aerona, który straciłby swoje przywileje.
- Przyjaciel z przeszłości, z który dawno go nie widział - rzucił do nich, pewnie jakby się dowiedzieli od razu, że Aeron Drumm to by zaczęły się problemy.
- Wiecie gdzie teraz jest? - powiedział do nich. Dobrze ich obserwując, co prawda nie wyglądali, żeby szykowali się do jakiejś bitki z nim co w sumie było dobre, aczkolwiek Drumm zachowywał czujność, ciul wie co im może wpaść do tego łba.

Dziś był trzydziesty dzień jedenastego księżyca, ostatni dzień przed kolejnym miesiącem. Odbył na arenie kilka udanych walk, w tym jedną dość znaczącą a do tego od jakiegoś czasu zapowiadaną. Ludzie przybyli tłumnie a on dał im chyba niezgorszy popis a przy okazji ofiarował całe dwadzieścia monet, aby przeciętnemu widzowi zapewnić chleb. Chleb i igrzyska! Do miejskich garnizonów powędrowało mięso trzydziestu wołów złożonych w ofierze Bogu Wojny, Balerionowi. Skała natomiast otrzymała - nie pierwszy raz, ale po raz pierwszy tak znaczną kwotę - dwadzieścia złotych monet, by alkohol lał się nieprzerwanie, i by bardowie śpiewali a dziewczynki tańczyły. Miał zajrzeć tu dzisiaj jeno na chwilę, ale... Kiedy już się tak zbliżyli, to nie potrafił zrezygnować z zabawy ze znaną sobie kompanią gladiatorów oraz potężnym byłym najemnikiem, którego to był przybytek a którego ongiś na rękę położył.

Przybytek odwiedzał wraz z kompanami oraz swymi niewolnikami. Nie był pewien, czy obecność niewolników przy wspólnym stole uwłaczała jego pozycji. Swoją drogą to nie był pewien także swojej pozycji. Służył potężnemu rodowi, związany przysięgą wierności. Był chyba najsławniejszym gladiatorem miasta. Jednakże czy czyniło go to kimś ważnym? Kimś więcej niż wolnym człowiekiem? He, pewnie nie. Zresztą... Cholera, tutaj same swoje mordy, nawet jeśli wprowadzi niewolników, to pewnie nie będą mu wypominali.
W sumie wchodził on, jego trzech kompanów, kochanka-niewolnica, jeden skryba, dwóch medyków, dwóch kupców i pięciu marynarzy. Rzekł, co by mu znaleźć ze dwa stoły i je zsunąć. Jakby co, to zawsze mogli je dzielić z witającymi tutaj często gladiatorami. No i oczywiście nie miał zamiaru brać jadła czy napitku, za to co na zabawę w Skale rzucił. Płacił za wydatki a chciał, żeby każdy z jego ludzi dostał obfity posiłek a i żeby właściciel wytoczył dla nich beczułkę piwa, beczułkę miodu oraz beczułkę najlepszego wina. Jakby co to będą częstować.

On sam podbił do Dwayn'a, sarnorskiego mocarza a właściciela karczmy z taką propozycją, żeby tu ładnie małe zawody urządzić. Walka na pięści z elementami zapasów - jak na ćwiczeniach, bez zbytniej przesady, bo ino dla zabawy. Kto by go pokonał, ten otrzymałby dziesięć złotych monet. Pierwszy taki, może nawet drugi. Jeśli gospodarz się godził, to wyśmienicie. Jeśli nie, to trudno, nie zamierzał mu w jego przybytku się rządzić.
Chłopaki - jego kompani - dostali w sumie dwadzieścia pięć złotych monet i mieli roznieść do pięciu najbliższych karczm po piątaku, aby tam lało się piwo dla gości. Wiadomo, to nie mogły być ekskluzywne przybytki, ale jakieś pijalnie dla prostych ludzi, gdzie taki gest miały znaczenie. No i co jasne, mieli wracać zaraz, żeby się bawić.

Toasty i klepanie po plecach przyjmował z wdzięcznością oraz uśmiechem, choć po prawdzie roli bohatera specjalnie nie pragnął. Tutejszych chłopaków po prostu lubił a o zachwyt tłumów dbał, mając nadzieję na jak najlepsze wywiązanie się z przysięgi. No, tak czy siak... Miło spędzał czas i radował się towarzystwem. Dwóch chłopaków, co się chcieli z nim spróbować rozłożył a potem przygarnął ich do swego stołu, jeśli oczywiście nie bawili się gdzie indziej. Jeśli jednak jednak chcieli, to oczywiście witał z otwartymi ramionami.

Tymczasem jednak, nim gości zdołałby podjąć, zaczepiła go dzieweczka. Wskazała mu siedzącego trochę na ustroniu starca. Ciekawe, czy zoczył go okazjonalnie czy założył, że Tarth tu dzisiaj będzie. No i oczywiście pytanie: czego chciał ów starzec? Pozostało sprawdzić a, że był dzisiaj Rickard w wyjątkowo dobrym nastroju to pierwej udał się do stołu, powziął pusty dzban i napełnił go winem z beczułki. Tym najlepszym. Wziął swój kubek i taki by po drodze dla starca zgarnął, jeśli stwierdził, iż ten go nie ma. Potem zaszedł, gdzie go proszono. Pokazał wino.
- Nie macie nic przeciwko, nie? - Zapytał. Potem wskazał na miejsce przy stole i zapytał, czy można. Liczył, że skoro był zapraszany to tak. Pewnie więc zasiadł.
- Tak założę, że skoro chcieliście mówić ze mną, to wiecie też, kim jestem. - Rzekł, chcą polać starcowi i sobie wina. O ile oczywiście jegomość chciał, bo jak nie, to nie namawiał. - Teraz Wy się przedstawcie i rzeknijcie, co też do mnie macie za sprawę. - Dodał, o ile oczywiście starzec go ze wszystkim, włącznie z przedstawianiem się, nie uprzedził.