Retrospekcja - Wróżbitka prawdę ci powie (Zakończone)

18+

Wychodzi na to, że trochę to zajęło, zanim się w ogóle znaleźli. Gerold miał wrażenie, wynikające głównie z czystej kalkulacji i znajomości swoich możliwości, że powinien być ledwie lekko wstawiony, zaś zachowywał się jak pijany, a dziewczyna podobnie. Tyle dobrze, że ona się nie spłoszyła przed ogniem i nie spadła, bo o tym, to nie pomyślał. - Zapałki do fajki. Jak krzesiwo, taki bajer z Essos.. - skłamał spod wąsa i uciszył ją pocałunkiem.

Można powiedzieć, że gdy Celia zrzuciła z siebie ubranie, to płomień wzrósł nieco i aż zatańczył.
- Nadaje klimatu - zbył jej przypuszczenia, nie chcąc się zbytnio oddalać od tematu przewodniego wizyty w owej stodole i nie chodziło o wróżby. Jeśli jej to nie uspokoiło, to dorzucił jeszcze jakieś
- i pewnie siano jest mokre.

No może faktycznie nie był to zapach fiołków, ale nie mieli tu siedzieć raczej do kolejnego księżyca. Poza tym, co ciekawe, płomień pożerał tylko tyle paliwa, by utrzymywać się w bieżącym stanie, a poza tym nie rozprzestrzeniał się dalej, w odróżnieniu od wszędobylskich dłoni kupca. Jedną wysłał w podróż od talii, przez żebra po pierś, na której nieco chciwie się zacisnęła, by zacząć też pieścić. Druga zabrała się do podciągania kiecy, co szło już całkiem sprawnie.

I teraz jawił się pewien problem bo albo będzie musiał nieco przystopować i rozsznurować sobie to i tamto, albo ktoś go wyręczy. Tak, czy starał się, co by Celia była wystarczająco zajęta, by nie przejmować się ledwie dodatkowym źródłem oświetlenia, jak to Goldberg klasyfikował ten okoliczny zapłon. - Wiedźmy ponoć oddają się w blasku stosów przed ważnymi rytuałami. Uznajmy, że początkująca Śledźma to pomniejszy stosik. - zdobył się na całkiem długą wypowiedź, aż sam był z siebie dumny, co tym bardziej go zaniepokoiło.

Czy był czarodziejem? Sztuczka ze znikającymi ubraniami wydawała się działać, więc wychodziło na to, że tak. Wydawało się, że dotarli do etapu, gdzie już mało co mogło rozproszyć ich skierowaną na siebie nawzajem uwagę. Jakkolwiek sytuacja była niecodzienna, to raczej nie było na co narzekać. Przynajmniej z perspektywy Goldberga, gdy nie brać pod uwagę przewlekłego kłucia w okolicach serca. Obiecał sobie, że wybierze się do jakiegoś licencjonowanego medyka, gdy będzie miał takową okazję.

Gerold nie miał jakiejś wybitnej sylwetki, ba! Widać było, że pracy fizycznej to zbyt wiele w życiu nie wykonywał. Czego jednak ciału brakowało nadrabiał w inny sposób - mianowicie od wielu lat bywał w burdelach od Meereen po Lys, o Westeros nie wspominając, a i zdarzało się też lądować w takich sytuacjach jak ta i miał całkiem ciekawą wiedzę oraz pewną dozę praktyki na temat tego co i jak można robić z ludzkim ciałem. Stety, niestety w aktualnej sytuacji biorąc pod uwagę dzikość i upojenie Celi oraz alchemiczny wpływ wywierany na Goldberga, prawdopodobnie odbyło się to bez większej finezji i potoczyło to mniej więcej tak: Tully skoczyła na Goldberga, ten się zachwiał, ustał, zdał sprawę ze swoich sił, czy raczej ich braku, w miarę pewnie zrobił kilka kroków i Celia wylądowała w sianie, a Gerold na niej.
- Wychodzi na to, że tak - odpowiedział, a gardło aż mu zachrypło pewnie od gromadzącego się sukcesywnie dymu.

Później był przed nimi dziki seks. Co tu dużo mówić. Jakoś się to tak jednak stało, że nieszczęsny ogień zaczął się rozprzestrzeniać mniej więcej wtedy, kiedy oni skończyli. Goldberg był podwójnie zadowolony, bo ból w klatce ustąpił. Gdy już chwilę poleżeli i odpoczęli, trzeba niestety było się jakoś zająć tematem. Kupiec wyciągnął więc ledwo napoczętą butelkę wina. Widział to tak, że można było próbować ogień zagasić albo ubrać się i wynieść z tej rudery. W razie tego drugiego oczywiście wypadało się najpierw ubrać i wspiąć na dach albo zeskoczyć. Goldberg wybrałby to drugie, a przed ewakuacją samego siebie postarałby się wyprowadzić konie. Szkoda zwierząt, a on się ognia zbytnio nie bał, choć mając w pamięci szpetny ryj Rickarda Tartha wiedział, że nie ma co kusić losu.

Ech. Czasu do spędzenia miło w swojej obecności widocznie Los nie chciał im udzielić. Gerold czuł się nad wyraz dobrze. Raz, że po stosunku człowiekowi wydawał się, że jest kimś więcej i może więcej. Dwa, że jakoś tak na sercu lżej mu było, a i kilka razy zamrugał i nieco mu się przejaśniło. No i na pierwszym miejscu listy priorytetów widział raczej zajęcie się pożarem, a nie Celię, jak niewiele wcześniej. Ubrał się wyjątkowo sprawnie, gdyż w kwestii upojenia był raczej w fazie dobrego humoru, niż niedowładu kończyn. Pomógł najpierw dziewczynie, a potem upewnił się, że ma wszystkie rzeczy, potem zaś sam opuścił się na rękach i z nie tak znowu dużej już odległości sam zeskoczył. Pootwierali boksy i konie praktycznie same umknęły na zewnątrz.

Celia potoczyła się do karczmarza, a Goldberg urabiał zbiegowisko. Na szczęście do stajni niewiele przylegało, a i konstrukcja była niespecjalnie solidna i na oko Gerolda trzeba było po prostu dać się jej wypalić, nie pozwalając tylko przejść pożarowi na kolejne budynki. Dlatego też pokierował ludźmi tak, by oblewali wiadrami wody właśnie sąsiednie budynki. Najpierw popatrzyli na niego jak na pijanego niedorozwoja. Potem pierwsza strzecha pobliskiego domu zaczęła się całkiem zacnie tlić, a chłopi ruszyli jak z procy. Akcja gaśnicza trwała w najlepsze.

Kupiec szybko też wycofał się ze zbiegowiska i znalazł sobie miejsce obserwacyjne kawałeczek dalej. Gdy Celia wracała, pomachał do niej i chwilę później razem tak stali i patrzyli na szalejące płomienie i szalejący tłumek naprzemiennie gaszący i ganiający za końmi. Objął dziewczynę ramieniem.
- Jaka wiedźma, taki stos. Możesz to potraktować jako moją wróżbę. - stwierdził trzeźwo i nieco wymijająco. Z resztą co miał powiedzieć? Zaprószyli ogień w drewnianym budynku. Sam nie wiedział jak mógł do tego dopuścić, ale jakoś teraz nie potrafił sobie odpowiedzieć. Wzrok jego nie był już bynajmniej maślany. Jako że spędził z Celią miłe chwile wciąż oczywiście darzył ją sympatią, zwłaszcza, że gdyby było inaczej nie kontynuowałby rozmów pod straganami kilka godzin wcześniej. Pocałował ją w czoło, gdyż miał bliżej, niż do ust. - Trzeba się stąd zabrać, zanim zaczną się pytania. - Z drugiej strony mieli pewnie jeszcze przynajmniej kilka minut na podziwianie całkiem satysfakcjonującego według Goldberga widoku.

Pożoga i krzyki ludzi w tle były całkiem ładną scenerią na pożegnanie. Goldberg zamieniłby może jeszcze zorganizowanych chłopów na spanikowany tłum, a stajnie na wieś lub miasteczko znienawidzonego nemezis, ale nie miał takiego, ani innych szczególnych powodów, by ludzkie siedliszcza podpalać, więc świat był stosunkowo bezpieczny. Na razie. To przypadkowe spotkanie całkiem przypadło mu do gustu. Lubił wszelkie przyjemności i łapał okazje w locie, choć konkretnie kobieciarzem nie był. - A gdyby tak rozsiewać bękartów po Planetos? - przemknęła mu niewypowiedziana myśl.

- Wykaż się przede mną, gdy znów się spotkamy, a być może pokażę ci jak świat wygląda na prawdę...
Po prawdzie, to nie miał zamiaru spędzać miesięcy na naukę z pierwszą babą z ulicy, ale niech myśli. Kto wie, może faktycznie go czymś zaskoczy? Czule chwycił ją za rękę powyżej łokcia, a gdy odszedł, na jej ubraniu widniało zwęglenie w kształcie odciśniętej dłoni. Więcej się już w Maidenpool nie widzieli.