Gabinet

Pierwszy smok ukazał się świcie Rhaenys i Edwyna jeszcze podczas wspinaczki do położonego na zboczu wulkanu zamku. Czarna bestia, w której dziewczyna rozpoznać mogła Baleriona, smoka swojego starszego brata, wyłoniła się zza masywu twierdzy i przemknęła dość nisko nad ziemią, wywołując silny powiew wiatru, który uderzył w podróżnych. Ludzi Targaryenów i Velaryonów nie ruszyło to nawet odrobinę, a poważny dotychczas stryj pana Driftmarku zaśmiał się cicho widząc jak ludzie z Szafirowej Wyspy pochylają się zaniepokojeni. Jeden czy dwóch padło nawet zapobiegawczo prawie i na ziemię.
Na dziedzińcu goście zostali powitani już przez zarządcę i paru służących. Eskorta Rhaenys mogła udać się na zasłużony wypoczynek, to samo tyczyło się ludzi lorda Velaryona. Jeżeli chodziło o obstawę Edwyna większa jej część poza kilkoma wybranymi przez lorda osobami musiała zadowolić się pobytem w gospodach położonych obok portu. Zarządca obwieszczając to pozostawał uprzejmy, acz nie czynił też żadnych prób by wyjaśnić dlaczego też tak ma się stać. Wcześniej jednak wszystkim gościom zaoferowano strawę i napitek, chociaż lord Gaemon nie miał do nich dołączyć. Interesantów przyjąć mógł dnia następnego w gabinecie. Poza Laenysem Velaryonem, z którym można było go zobaczyć rozmawiającego w ogrodach jeszcze tego samego dnia jeżeli ktoś akurat się tam przeszedł.


Po przybyciu do gabinetu lorda Smoczej Skały Edwyn oraz Rhaenys zastali siedzącego za stołem, elegancko odzianego mężczyznę o długich, srebrnych włosach. Okno komnaty było zamknięte i powietrze stało praktycznie w miejscu, acz kiedy zamykali drzwi wydawało się jakby srebrna grzywa lorda Gaemona uniosła się lekko, jakby muśnięta delikatną bryzą, wywołując zjawisko błyszczącej fali spływającej po jego głowie niby gwieździsty wodospad. Nie dało się zaprzeczyć, że włosy pana Smoczej Skały były zjawiskiem wspaniałym i niewielu było takich, którzy nie czuliby się umniejszeni widząc ich urodę.
- Córko, nie spodziewałem się, że również przyjdziesz - powiedział, spoglądając z zainteresowaniem na Rhaenys, która towarzyszyła ich gościowi. Podejrzanie duże zainteresowanie przejawiała tym Westerosyjczykiem. - Powiedz mi, lordzie Tarth, co dokładnie sprowadza cię na Smoczą Skałę? - zapytał. - Słyszałem już od paru osób o pewnych nieprzyjemnościach jakich moje dziecko doświadczyło w twoim domu.

- Nikt? - Gaemon uniósł lekko brew, zadając to pytanie w dość sugestywny, szczególnie dla znającej swego ojca Rhaenys, sposób. Dawał tym jasno do zrozumienia, że ona sam spodziewałby się podobnego zachowania. - Tak czy inaczej żaden Rosby nie znajdzie się nawet blisko kręgu, który nazwalibyśmy przyjaciółmi - oznajmił. - Podobno wziąłeś stronę mojej córki, lordzie Tarth, tak bardzo, że ten cały Rosby szybko opuścił wyspę plując i burcząc na wszystko po drodze. Dobrze zrobił, bo lord Laenys był ponoć o krok od rozpłatania go od mostka po pępek by zobaczyć dokładniej z czego Rosby są zrobieni - Smoczy Lord uśmiechnął się ponuro. - I co sądzisz, lordzie Edwynie, o tak podłym zachowaniu swego gościa? Zapewne po tym co uczynił również nie zaliczysz go do kręgu ludzi, z którymi warto mieć coś wspólnego.
Lord Smoczej Skały zdawał się badać swego nowego gościa, a przy okazji trochę się nim bawić. Niewątpliwie uważał się za lepszego od kolejnego westeroskiego barbarzyńcy, zwłaszcza po ostatnich wydarzeniach i wieściach jakie sięgnęły jego uszu. Jego córka była jednak najwyraźniej zauroczona tym człowiekiem, więc mógł poświęcić mu trochę więcej uwagi i zobaczyć z czego jest ulepiony.

Lord Gaemon słuchał córki oparty na łokciu o blat biurka, jego srebrzyste włosy migoczące we wpadających przez okno promieniach słońca niczym cudowna kaskada krystalicznej wody spływająca z gór wydawały się wyjątkowo oklapnięte jak na niego i... znudzone. Mówił już wcześniej córce co jej zleca i co jej powierzy, nie wiedział po co przybyła opowiadać mu to wszystko. Zwłaszcza, kiedy on sam szykował się do lotu na Driftmark, o czym zresztą jej mówił.
- Możesz wejść - mruknął, kiedy jego młodszy sen zajrzał do środka.
Mógłby sobie przysiąc, że wychowywał te dzieci by były bardziej bezpośrednie i mówił od razu o co im chodzi.

Lord Gaemon zmarszczył brwi patrząc na Laenora, hałaśliwe przesuwanie krzesła na pewno nie pomogło jego sprawie.
- Patrząc na twoją dyspozycję, synu, lepiej będzie jeżeli spędzisz ten czas na ćwiczeniach z dowódcą garnizonu niż na pałętaniu się pośród barbarzyńców - powiedział pan Smoczej Skały. - Jak mogliśmy się nieprzyjemnie przekonać brakuje ci krzepy by podnieść i przestawić krzesło.
Targaryen zabębnił palcami po blacie stołu, kiedy Rhaenys się odezwała. Jego pełne dezaprobaty spojrzenie nie schodziło jednak z Laenora, a utrzymująca się na twarzy ojca goszczącej w gabinecie dwójki ponura mina nie zdradzała wiele. Palce postukały jeszcze chwilę o drewno, acz dźwięk nagle urwał się i lord przemówił...
- Niech będzie - zadecydował w końcu Gaemon. - W zadaniu jaki ci dałem nic się nie zmienia - zwrócił się do Rhaenys, po czym spojrzał znowu na Laenora. - Masz słuchać siostry i obserwować jak obchodzić się z tymi lokalnymi dzikusami, nie próbuj się popisywać i wychylać - nakazał. - I nie myśl, że ćwiczenia cię ominą... Pokład statku jest ograniczoną przestrzenią i nie zapewnia wielu rozrywek, idealny plac do treningu.
Wyglądało więc na to, że to by było na tyle.