Samotnia Lorda

Miał Olyvar szczęście, że gdy objął stołek lorda miał kogoś, kto go wspierał i służy dobrą radą.
- Dziękuję ci dziadku. Wiedziałem, że zawsze mogę na tobie polegać.
Justin wysłany przez Oly'ego ruszył natomiast jak strzała w poszukiwaniu maestera. Dobry, uczynny chłopak, który od małego wraz z młodym Piperem wychował się na dworze.
Kiedy Olyvar zabrał się za glinianą butelkę, zarządca rozsiadł się wygodnie w fotelu i zapytał czy może wnukowi pomóc.
-Nie, dzięki. Nie trzeba, sam sobie dam... I myk po chwili siłowania się korek ustąpił.
-A nie mówiłem. Dałem radę. Odstawił korek na biurku i pociągnął długi łyk krzywiąc się lekko. Zaraz po tym dziadek wyrwał mu butelkę z ręki i spytał się o zawartość.
- Wino, to droższe z Reach. Stryjek Addam przywiózł kiedyś z podróży. Ale jak mam być szczery, to nie czuję żadnej różnicy między tym a jakimś tańszym z kuchni. Jak dla mnie każde wino smakuje jak pleśń.

-Nie mam bladego pojęcia, czy jest z Arbor. Na wspomnienie dziadka, o tym, że jeszcze nie dorósł lekko się obruszył.
-Po prostu są rzeczy, które smakują mi bardziej. Dajmy na to soki. Czemu na ucztach nie można pić soków? Przecież są smaczniejsze i ludzie od nich nie głupieją. Proste rozumowanie.
Podczas rozmowy zarządca wyrwał Oly'emu wino z ręki za zaczął rozlewać do kielichów. Chwycił swój i zaczął powoli przechylać, upijając po troszku naśladując dziadka.
-Nie, dalej smakuje, jakby ktoś wycisnął do butelki przepoconą włosienicę.