Port Smoczej Skały

- Doprawdy? - Zapytał uprzejmie pulchny jegomość. - Przybyliśmy dzisiejszego poranka. Macie, szlachetna pani, doprawdy biegłych słuchaczy. - Dodał z uśmiechem. I nie, nie było to żadne szyderstwo. Faktycznie szybko go odwiedziła a skoro był zdziwiony, to najpewniej nie wiedział po prostu o jej snach a składał to na karb dobrego poinformowania. Tak czy inaczej, był on pytany o ekskluzywne dobra, więc oczywiście oczywiście przedstawił swą ofertę w sposób charakterystyczny dla osób parających się obrotem towarów. Co zaś miał w tej ofercie? Ach... No cóż... Miał przedni jedwab z krain dalekiego wschodu! Co prawda kupiony w Pentos, ale  mógł głową ręczyć, że przybył z Yi-Ti! Zaiste, to wspaniały materiał na ubiór godny tak przecudnej urody damy jak ona. A jeśli nie pasował jedwab, to może egzotyczne przyprawy do wina, które wyeksponują głębię smaku każdego godnego trunku. W takim... mocarnym zamku na skale to pewnie często wiatry od morza dokuczały, więc grzane wino z przyprawami umili nieprzyjemny dzień. Nie?... To też nie? No to musiał podumać chwilę. Albo tylko tak grał.
- Że też od razu nie pomyślałem! - Rzucił, uderzając się lekko w czoło. Poprosił o wybaczenie i poleciał na statek, przebierając krótkawymi nóżkami. Zaraz przyniósł i pokazał szkatułkę, gdzie miał dwie bransolety kute z czerwonego złota. Po sto dziesięć złotych monet każda! Drogo, ale warto! No i miał jeszcze piękne złote kolczyki ze sporymi szafirami. Wyglądały ładnie a oba były ponoć warte sto i sześćdziesiąt złotych monet. Ale, że dama taka piękna to zszedłby do stu i pięćdziesięciu pięciu.
Dama zrazu rozpoznała, że kupiec ulegał jej urokowi i uczyniła sobie dobry wstęp do negocjacji. To chyba czas pokazać, co się potrafi, nie?

Kupiec oczywiście wielce był rad z komplementu, jakim obdarowała go jego urocza i piękna klientka a przynajmniej takie sprawiał wrażenie, dziękując za jej uprzejme słowa wobec tak skromnego zakresu usług. Co prawda nie były znowu takie skromne, ale nie mógł rywalizować z kompaniami handlowymi Wolnych Miast, które sprowadzały egzotyczne towary z najdalszych zakątków świata. Och, gdy ktoś już widział wypełnione towarami targowiska potężnych Wolnych Miast... Gdy ktoś pamiętał przepych handlowy upadłej już Valyrii! Tak czy inaczej, entuzjazm wspomniany już wykazywał i bez szemrania przeszedł do targów.

Czy towary miały zawyżoną cenę? Chyba nie. W przypadku takich precjozów wiele zależało od szeregu czynników. W końcu jako strojna dama wiedziała niewątpliwie, iż kolczyki kolczykom nierówne. Takoż samo bransolety bransoletom, naszyjniki naszyjnikom i tak dalej. Różne były jakości materiału i sztuka wykonania też mogła być inna. Inna mogła być ilość rzeczonego materiału. Klejnoty to też obszerny temat. Gadania z tym a gadania, oni natomiast potargować się mieli i tak też uczynili. Po krótkiej dość wymianie argumentów przy zachowaniu stosownej uprzejmości przez wzgląd na jej status, kupiec cmoknął cicho i machnął ręką. Uśmiechnął się.
- Ach... - Rzucił. - Niechże będzie moja strata! Nie mogę jednak pozwolić, by te śliczności nie poszły w wasze ręce, albowiem byłoby wam, Pani, w nich wielce do twarzy. Dwieście. Za kolczyki i bransoletę. - Przystał na jej ofertę, przekonany dość szybko i sprawnie. Być może miała do handlu prawdziwy talent. Może po trochu jej pochodzenie i miejsce w którym się znajdowali zrobiło robotę. Tak czy inaczej osiągnęła to, co osiągnąć zamierzała.

Do portu pod zamczyskiem Targaryenów powrócił ser Lambert Grafton w towarzystwie kilku dodatkowych zbrojnych Smoczego Lorda. Rozkaz lorda Sebastiona - złożyć broń i poddać się gospodarzom. Symbolicznie też, aby żołnierze nie próbowali nic brawurowego, Haegon Targaryen wzbił się w przestworza na swoim smoku i zatoczył koło na portem, aby zaraz polecieć dalej, do okrętów, które Grafton zacumował oddalone od wyspy. Cóż... Rozkaz był, lord pojmany też był, ogromny gad latający nad głowami również. Co tu dużo gadać? Wkrótce cała eskorta lorda Graftona przekazała swój oręż zbrojnym ze Smoczej Skały i oddała statki w ich ręce. Jedynie ludzie z Północy, żołnierze Manderlych, stawiali się z początku, aczkolwiek zrezygnowali widząc, że będą osamotnieni w walce.
Wkrótce gospodarze dokonali podziału jeńców - najemnicy i ludzie z Północy poszli won, natomiast ludzie Graftonów zostali zatrzymani jako jeńcy i mieli prędko wyruszyć w drogę do Doliny. Byli pośród nich rycerze, więc z pewnością mogli stanowić jakąś kartę przetargową w negocjacjach z Gulltown, o ile to będzie dalej próbowało stawiać opór po upadku swego lorda.