Korytarze Smoczej Skały

Tup, tup, tup... Rhaenys Targaryen wspinała się po schodach w drodze by realizować swoje dalsze plany na dzisiejszy dzień. Jej ojciec pewnie już zdążył porozmawiać nieproszonym gościem i uświadomić mu, że niestety opuści wyspę z pustymi rękoma. Skoro ta sprawa była rozwiązana miała wiele innych, ważniejszych rzeczy jakimi mogła sobie zaprzątać głowę. Co lord Gaemon miał na myśli mówiąc, że ma jeszcze czas by przysłużyć się rodzinie swoimi talentami? Czyżby miał jakieś plany? Gdzie ona znajdzie w przyszłości jakąś dobrą partię, tak w sumie? Jaka była proporcja tej ciekawej mieszanki, o której Corlys ostatnio jej mówił i kazał się zastanowić? Dwie szczypty suszonych liści lawendy, oko traszki... Czy jedna szczypta i dwoje oczu? Cholera! Lady Targaryen dotarła na szczyt schodów i automatycznie skręciła w prawa, zastanawiając się jak to szło...
- Hej! - usłyszała za sobą, a jednocześnie poczuła jak ktoś chwycił ją za rękę tuż nad łokciem i pociągnął, obracając w swoją stronę. - Miło w końcu lady zobaczyć.
Za zaczepkę, i wciąż trzymaną rękę, odpowiadał w miarę młody mężczyzna, którego Rhaenys na zamku nigdy wcześniej nie widziała. Był od niej wyższy o może pół stopy, miał przeciętnej urody oblicze - wśród Valyrian mogłoby nawet uchodzić za nieco brzydkie - krótko przystrzyżone brązowe włosy oraz brodę i niebieskie oczy. Wyglądał na całkiem krzepkiego. Odziany był w eleganckie, chociaż nie najlepszej jakości szaty oraz długi płaszcz. Kto to mógł... Rhaenys dostrzegła sygnet z herbem na dłoni, która ją trzymała. Ach, Rosby...
- Nie tak miłe było już zasłyszeć, że nie zadała sobie lady nawet minimum trudu by zamienić parę słów nim zaczęła złorzeczyć przeciw mnie swemu ojcu - syknął.
Tak, definitywnie Rosby. I chyba był zirytowany odmową.

Albo jej ojciec coś planował, a przynajmniej miał wstępną wizję, albo to była ledwie rzucona uwaga. Mogła więc zacząć się rozwodzić nad niczym, ale mogła też zignorować ważną sprawę. Chyba wolała pomyśleć nad tematem za dużo, niż za mało. W czym jednak mogłaby mu się przydać? Raczej nie widziała, by w najbliższym czasie zrobił się fanem receptur alchemicznych, musiało więc chodzić o coś innego. Tylko co... bo raczej nie szukanie sobie lepszej partii. Chyba nie wypadało, by robiła to sama. Z drugiej strony mogła się zakręcić w odpowiednich miejscach, by przyciągnąć uwagę odpowiednich kandydatów. A ci już sami udadzą się do jej ojca. Tak, to był plan. Ale na później, teraz nurtowało ją ważniejsze pytanie. Jedno oko czy dwa? W sumie co by było, gdyby podwoiła ilość jednego ze składników? Nad tym już nie zdążyła się zastanowić, gdyż nieznany głos wyrwał ją z zamyślenia, a czyjaś ręka pociągnęła ją do tyłu.
Otworzyła usta i chociaż zazwyczaj była raczej wygadana, w tej chwili zabrakło jej odpowiednich słów. Z jednej strony stojący przed nią mężczyzna nie wyglądał na pospolitego wieśniaka, ale z drugiej zachowywał się jak takowy, a może i nawet gorzej. Żaden nisko urodzony nawet by nie pomyślał, by tak impertynencko się do niej odezwać, o chwytaniu za rękę nie wspominając. Przynajmniej dzięki temu miała okazję zobaczyć sygnet, dodając do tego wygląd i późniejsze słowa wiedziała kogo ma przed sobą. Nie poprawiało to niestety sytuacji, a wręcz przeciwnie.
-Mi również nie jest miło, gdy ktoś nie przestrzega podstawowych zasad kultury - odparła, próbując zabrać rękę. Ojciec na pewno nie zdradziłby mu przebiegu ich rozmowy, szanowny lord musiał więc podsłuchiwać, albo wysłać w tym celu kogoś innego. Obie opcje były oburzające. - Złorzeczyć to duże słowo, bo rzeczywiście, ciężko to robić przeciwko komuś, kogo się nawet nie zna. Acz widać nie jest to problemem przy robieniu wobec kogoś planów bez choćby poinformowania go czy włożenia minimum wysiłku z zapoznaniem się przed wysuwaniem jakichkolwiek propozycji. - patrzyła mu prosto w oczy i w duchu przeklinała, że nie ma przy niej jej tarczy. Skąd jednak mogła widzieć, że przyda jej się ochrona we własnym zamku, gdzie powinna być przecież bezpieczna?

Rhaenys stanowczo spróbowała zabrać rękę, a irytacja postępkiem Rosby'ego dodała jej sił, ponieważ poszło jej to dość łatwo. Zaskoczonego dziedzica z kontynentu szarpnęło lekko i cofnął się o krok, a pech chciał, iż nadepnął na swój długi płaszcz. Rosby zamachał rękoma tracąc równowagę i runął w dół schodów, aby na samym ich końcu poznać konsekwencje swoich okropnych decyzji modowych. Oczom Rhaenys tymczasem ukazał się młody chłopak w barwach Rosbych, który stanął na ten widok jak wryty kilkanaście stóp dalej, a którego do tej pory zasłaniał jej "gość". Był to pewnie giermek czy inny sługa, który miał akurat sprawę do swojego pana.
- Ser!? - krzyknął po chwili konsternacji, wyskakując w górę niczym zajączek i biegnąć za Rosbym w dół schodów. - Wszystko dobrze, ser!? Ser!?
- Pani, wszystko w porządku!? - doszedł dziewczyny głos jej nadbiegającego gwardzisty. - Czy ten prostak cię zaatakował? Nie widziałem wiele, ale musiałaś się od niego najwyraźniej odgonić...
- Ser!? Na Siedmiu, powiedz coś, ser! - doszedł ich krzyk z młodego giermka z dołu schodów, sytuacja chyba nie malowała się najlepiej dla ich gościa.

Patrząc na jego posturę i znając swoje możliwości w sumie nie liczyła, że uda jej się wyrwać, jeżeli on sam nie będzie chciał jej tego umożliwić. Widać jednak albo przeceniła jego, albo nie doceniła siebie i jej ręka dosyć szybko była wolna, co zaskoczyło chyba obie zainteresowane osoby. Ona nie ruszyła się z miejsca, jednak Rosby widać chciał kontynuować i zrobił krok do tyłu, co było pomysłem gorszym od zaczęcia całej rozmowy. Nie zdążyła zrobić niczego nim od machania rękami mężczyzna leciał już po schodach i jedynie patrzyła szeroko otworzonymi oczami na leżąca na dole sylwetkę.
-Ja... - odwróciła się do nadbiegającego strażnika. - Tak... szarpnął mnie, więc się wyrwałam. Potem cofnął się, nadepnął na płaszcz i... - spojrzała znowu na leżące na dole schodów ciało.

Rosby najwyraźniej nie miał zamiaru się ruszyć, ani też odezwać, ale jeszcze nie było pewne, że nie żyje. Może stracił przytomność od uderzenia?
- Pani - gwardzista dziewczyny położył jej delikatnie dłoń na ramieniu. - Idź do swojej komnaty, odpocznij, ja zajmę się wszystkim. Ty tam! - zawołał do sługi, który pojawił się na korytarzu. - Sprowadź medyka, ale migiem!


Dziedzic Rosbych niestety zginął w wypadku, spadając ze schodów skręcił kark. Jego niewielka świta miała wrócić na kontynent następnego dnia, zabierali ze sobą oczywiście jego ciało. Lord Gaemon nie był pocieszony, ale smutno również mu nie było. Zwłaszcza, że wierzył, iż to jego gość zaczepił w nieakceptowalny sposób Rhaenys, a tym samym sam ściągnął na siebie ten los. Kto wie czy młody Rosby nie poznałby się bliżej ze smoczymi szczękami, gdyby schody wcześniej nie odebrały mu życia? Inni domownicy Targaryenów również nie byli zbyt przejęci zgonem gościa, a bardziej okazywali wsparcie Rhaenys, która została w tę sytuację wplątana.