Sala Jadalna

Valerian przechadzał się spokojnie po pomieszczeniu czekając na pozostałych z dwóch towarzyszy nadchodzących rozmów. Gdzieś obok krzątało się dwóch służących, którzy nieco przearanżowali ustawienie krzeseł i stołu, wywietrzyli pomieszczenie, przygotowali puchary i dzbany ze świeżą wodą oraz winem, choć to drugie bardziej ze względu na gości niż gospodarza, a także jakieś drobne przekąski, którymi lordowie mogliby się poczęstować w międzyczasie. Velaryon nie zwracał na nich zbytnio uwagi ani  nie wchodził im w drogę, układając sobie w głowie jeszcze raz wszystkie plany. Gdzieś obok leżały też jego notatki, to których czasem zaglądał, choć przez większość czasu notesik był zamknięty, a jego tajemnice ukryte przed ciekawskimi oczami sług.
Niezapowiedziana wizyta lorda Rykkera była miłą niespodzianką dla Valeriana. Co prawda wiedział, że lord Cedrick oraz Arthur żyją w przyjaźni odkąd ten drugi był u pierwszego na wychowaniu, jednak nie spodziewał się, że jego teść też zjawi się w rezydencji Celtigarów sporo przed turniejem. Niemniej sytuacja była bardzo korzystna. Valerian i tak planował rozmówić się w najbliższym czasie również ze swym teściem, a dzięki jego wizycie, można było zmienić dwie rozmowy w jedną.
Czekał więc, aż do komnaty zjawią się Cedrick  Rykker oraz Arhur Celtigar, a gdy ci już rozgościli się w przy stole i wymieniono proste uprzejmości, lordowie zaczęli poważniejsze rozmowy.

Do Pentos wyruszył z żoną, najstarszym synem oraz malutką Lysą. Podróż nie należała do najprzyjemniejszych. Rykkerowie pomimo mieszkania nad morzem jakoś nigdy nie potrafili przyzwyczaić się do podróży morskich, dlatego też cała czwórka odetchnęła z ulgą po wpłynięciu do portu. Do miasta przyciągnęły go wieści o wkrótce odbywającym się turnieju oraz o tym, że przybywają tutaj Velaryonowie i jego były podopieczny, Arthur Celtigar. Pierwszy dzień spędzili na przywitaniach, rozmowach i ucztowaniu. Nawet na Cedricka zazwyczaj poważnej minie zawitał uśmiech z powodu widoku córki oraz jej męża i Cetigara.
Jeszcze wieczorem został poinformowany o tym, że lord Valerian chciałby z nim i z Arthurem porozmawiać na osobności. Po długim i przyjemnym śnie ubrał się w swoją brązową koszulę, czarne spodnie oraz buty i wyruszył do sali jadalnej w rezydencji. Nie miał pojęcia o czym chciał porozmawiać młody Velaryon. Miał tylko nadzieję, że nie będzie to o Josie i pojedynku. Wchodząc do sali rozejrzał się szukając wzrokiem lorda i skinął mu natychmiast głową meldując swoją obecność. Zanim usiadł wziął sobie kielich z wodą i czekając na Arthura wpatrywał się w widok za oknem.