Aksamitny Port

Karzeł wyszedł na pokład swojej karaki, kiedy marynarz z bocianiego gniazda zawołał o wynurzającej się za horyzontem sylwetce Pentos. Odziany był w elegancki, czerwony dublet ze złotymi guzikami, szkarłatną półpelerynę obszytą złotogłowiem, czarne spodnie z aksamitu i wysokie skórzane buty. W prawej dłoni trzymał elegancką laskę z mahoniu zwieńczoną złotą gałką w kształcie lwiej głowy, na której lekko się podpierał. Palce jego lewej dłoni zdobiły trzy złote pierścienie z oprawionymi w nich kamieniami szlachetnymi. Mały człowiek zatrzymał się przy dziobie i rzucił okiem na miasto, niewiele się zmieniło od kiedy odwiedził je po raz ostatni. Podzielony na trzy sektory port zdawał się tętnić życiem w cieniu masywnych murów miasta, cichych strażników ozdobionych szeregami machin wojennych będących niemym wyzwaniem dla każdego, kto próbowałby myśleć o podniesieniu ręki na Pentos. Gerold myślał czasem nad tym jak zabrać by się za szturm na tę metropolię, ale zazwyczaj nie wychodziło z tego wiele dobrych pomysłów.

Kiedy zbliżali się do miasta ozdobna karaka Goldhilla skierowała się ku Aksamitnemu Portowi, zaś dwie eskortujące ją galery odesłał do Portu Wędrowca. Nie chciał nadużywać uprzejmości młodej królowej. Kiedy okręt zacumował i Karzeł dokonał wszystkich formalności z zarządcą portu, albo jednym z jego pomocników, pozostawało schodzić na ląd. Swoim zbrojnym wyznaczył oczywiście warty na okrętach oraz odpowiedzialnych za nie oficerów, otrzymali też fundusze na zakwaterowanie się w portowych gospodach lub mogli zatrzymać je w kieszeni i użyć okrętów jako swoich kwater. Sam Gerold w towarzystwie swoich wnuków, trójki najmłodszych dzieci, garści sług oraz dwudziestu doborowych strażników ruszył w stronę pałacu. Jego męscy potomkowie korzystali z koni, zaś on sam wraz ze swymi piękniejszymi pociechami skorzystał z eleganckiego powozu. W końcu miał swoje lata i nie chciało mu się odgniatać sobie tyłka w siodle.