Wielka sala

Nikt nie mówił, że sprawiedliwość jest bezbolesna. Kradzież winna być karana, a i tak okazał łaskę dając mu kijem przez plecy. Następnym razem będzie gorzej, znacznie, znacznie gorzej. W każdym razie kolejna sprawa się zakończyła. Prawdę mówiąc Rickardowi zaczynało się to nawet podobać. Co prawda sprawy nie były jakoś wyszukane, ale z drugiej strony to i lepiej. W końcu nie chciał żeby ktoś mordował jego prostaczków i żeby sam musiał ich wieszać tuzinami. Martwi nie płacą podatków i nie płodzą dzieci... Apropos dzieci właśnie... Czy do sali wkroczyło dziecko? Nie... Niemożliwe. Karzeł! To był karz... Nie. Dziecko? Rickard popatrzył się zdziwiony na Axella z wymalowanym pytaniem na twarzy - Serio? Toż dziecko musiało mieć kilka lat... Dwa? Może trzy? Co mogło zrobić? Nasrało pod drzwiami somsiada, a ten się poślizgnął?
- Eee... Co? - Popatrzył się na Axella, to na dziecko, które jak jakiś maniak powiedział - "Kreeeeeeeeeeew" - Serio? Jak? Chwila. Chwila, chwila. Proszę o czas... Trzeba coś wyjaśnić. - Wziął głęboki oddech. - Po pierwsze - Co mówią twoje papierki. Po drugie - Jak to możliwe, że dzieciak zamordował całą rodzinę? Znaczy... Widzę, że potrafi chodzić, ale czy normalni ludzie nie śpią w łóżkach? Nie znam się na dzieciach, ale czy to możliwe, że mógł się wdrapać na taką konstrukcję? Z nożem? No i trzecia sprawa - Skąd miał nóż? Ja rozumiem, że Północ jest niebezpieczna i trzeba się umieć bronić, ale ostry nóż, który może poderżnął gardło jest niebezpieczny dla takiego gnoja. Przecież włożyłby go sobie do buzi nie zdając sobie sprawy, że coś mu grozi. Skąd miałby go mieć? Z kuchni? Raczej coś takiego trzyma się z dala od dzieci, nie? - Wyraził swoje wątpliwości.

Rickard wywrócił oczami gdy Axell począł mówić i robić mu wykład o domu prostaczków. Był długi i dość nudny. Nieszczególnie go interesowało jak mieszkają jego poddani, ale w tym wypadku było mu to konieczne do... osądzenia dwulatka. Cała sprawa była, przynajmniej w jego mniemaniu, dość interesująca. W związku z tym zdołał przełknąć wykład zarządcy w czym pomogło mu popijanie piwa.
- Mmm. Taaak. Interesujące. - Popatrzył się na dziecko, które znowu się wydarło. Powinien sobie takie sprawić. To znaczy... Miał już swoje lata. Ojciec powinien mu znaleźć żonę lub sam powinien mu to zasugerować. Może też powinien się zająć listą potencjalnych kandydatek? Hmm. - A czy ten ostry nóż rzeźnicki nie powinien być w rzeźni? Tam gdzie pracował jego ojciec? Bo jeśli mam być szczery, to nie wyobrażam sobie, że... Dwuletnie? Dwuletnie dziecko poszło do rzeźni, zabrało nóż i ot tak zabiło pięć osób. Wyobraź sobie, że ludzie potrafią się nieco wierzgać jak wypływa z nich krew i charczą. - Powiedział wiedziony doświadczeniem. - Dlatego nie dziwi mnie, że mieszkańcy również mają podejrzenia, że to dziecko mogło zostać podstawione. Nawet jeśli gnojek wrzeszczy co chwila krew i śmierć... Pewnie nawet nie wie co to znaczy. - Mruknął. Prawdę mówiąc nie wiedział co miał zrobić. Popatrzył się to na Axella, to na maestera - Co wy myślicie?

Rickard wysłuchał z uwagą najpierw swego zarządcę, a potem maestera. Dobra rada zawsze w cenie jeżeli nie wie co powinno się począć z dwulatkiem oskarżonym o morderstwo kilku osób. Co prawda Axell nie powiedział nic ciekawego, ale otwarta na oścież rzeźnia brzmiała nieco podejrzanie... Rickard nie znał się co prawda na oprawianiu zwierząt i robieniu kiełbasek, ale podejrzewał, że w miejscu pracy rzeźnika mogło być kilka rzeczy, który wymagały zamykania zakładu pracy. No i sam nie podejrzewał, że dwuletnie dziecko mogło zabić. To byłoby... Dziwnie niepokojące. Słowa maestera nieco bardziej przypadły mu do gustu. Być może dlatego, że ten miał podobny tok myślenia do Rickarda, tak więc słuchając go tylko kiwał głową.
- Bardzo rozsądne maesterze. Również nie wierzę, nawet jeśli dowody na to wskazują, że ten chłopiec mógł zabić kilku ludzi. Odizolujemy go na jakiś czas i będziemy nasłuchiwać czy gdzieś na prowincji nie grasuje morderca. - Rickard zamyślił się na moment. - Można wyprowadzić dziecko i wprowadzić następną osobę. O ile jeszcze jakieś są... - Zerknął na Axella - Jeżeli ktoś inny zamordował rodzinę rzeźnika to pytaniem jest czy była to zwykła żądza krwi czy jakiś konflikt. Jeśli to pierwsze, to prawdopodobnie znowu o czymś usłyszymy, a jeśli konflikt to raczej już się nic ciekawego nie wydarzy... Pytanie kto mógł skorzystać na jego śmierci? - Zrobił nieokreślony ruch ręką w papierki, które Axell trzymał w ręku. - No, co tam masz napisane? Rzeźnik miał z kimś na pieńku? - Nim wprowadzono kolejnego więźnia, o ile wprowadzono, Rickard miał zamiar wysłuchać co w Lumbago piszczało i kto mógł nie lubić się z rzeźnikiem.

- Oh, gdziekolwiek. - Odpowiedział na pytanie Axella. Nie było to jakieś wielkie zmartwienie. Dreadfort było jedną z największą twierdz na Północy i z pewnością znalazłoby się jakieś rozsądne miejsce. Zwłaszcza, że dzieciak duży nie był i jego zdolności ruchowe nie rozwinęły się w pełni. - Byle nie było tam noży lub innych ostrych przedmiotów... Nie wiem, jakiś schowek na miotły? Czy inna komórka. Coś się znajdzie.

Teraz zaś przyszedł czas na finał. I to jaki! Gdy Rickard zobaczył wprowadzane bydle, to poczuł się nieswojo. Z pewnością dlatego, że mało było osób na Północy, które miały wzrost podobny do niego, a jeszcze mniej, które były od niego wyższe. I silne. Niemal zabić chłopa jednym ciosem w mordę? Mimo, że Rickard miał tu kilku strażników, to niespecjalnie mu się podobała zaistniała sytuacja.
- Mmm... - Mruknął i przyglądał się mężczyźnie. Musiał być niespełna rozumu skoro próbował okraść lorda Dreadfort. Takie coś definitywnie nie mogło pójść płazem. Poza tym niemal zabił człowieka. Nie zazdrościł mordy chłopca stajennego. - Kradzież w normalnych warunkach kara się urżnięciem ręki. Ale warunki nie są normalne - Niemal zabił człowieka i okradł swego pana. Powiesić go. - Powiedział i przyglądał się reakcji olbrzyma. Nie wątpił, że mu się to nie spodoba i z pewnością będzie stawiał opór. Może też, tak jak w przypadku pierwszego z mężczyzn, rzuci się na niego - Wtedy nie spodziewał się, że jego straż da radę go powstrzymać więc rękę miał w pogotowiu - Gotów chwycić za miecz i w razie konieczności go zabić osobiście.

Mimo, że Rickard spodziewał się, że olbrzym ruszy do ataku, to i tak delikatnie podskoczył na swoim miejscu, gdy zobaczył, że rzucił jego dwoma strażnikami niczym szmacianymi lalkami. Jednak szczęśliwie dla niego nic się dalej nie stało. Widocznie olbrzym miał coś na swoją obronę, ale jego słowa go wcale nie uspokoiły. Oskarżać szlachcica o kradzież? Gdyby nie okoliczności, to niewątpliwie parsknąłby śmiechem. Był jednak poważny, a to dlatego, że ten Gorgorath stanowił zagrożenie. Ot tak powalić dwóch strażników!? Rickard miał wątpliwości czy sam byłby wstanie tego dokonać, a do słabeuszy z pewnością nie należał.
- Doprawdy? Nakłamane w papierach? - Popatrzył się na oskarżonego i Axella. - Skoro masz coś na swoją obronę i twierdzisz, że to twój koń... Wiesz chociaż jak nazywał się ten rycerz? A może wiesz jaki miał herb, hmm? Oskarżyć człowieka widmo każdy może. Musisz jeszcze udowodnić, że jest winny.

Rickard wzruszył ramionami. W gruncie rzeczy wątpił, że rycerz się przyzna do kradzieży. W końcu kradzież nie była rycerską rzeczą. No i poza tym była to sytuacja słowu przeciw słowu, a słowo szlachcica jest raczej wyżej cenione od słowa jakiegoś kmiota ze wsi. Ale co mu szkodziło? Skoro to był ostatni więzień, to mógł pociągnąć tą farsę nieco dalej. W końcu wyrok był jeden... Chociaż jak się tak Rickard patrzył na tego olbrzyma, to mu się robiło go szkoda... Nie w tym sensie, że o jego życie, ale chłop się marnował. Dać takiemu maczugę, to bez trudu porozbijałby parę łbów. Kto wie, może by się ktoś taki nadał w jego świcie? Taki Gregor Clegane Północy... Taaak. Podobało mu się to. Trzeba by było tylko jakoś rozsądnie to rozegra.
- W porządku, sprowadźcie go. Zobaczymy co ma do powiedzenie ten Shepperd... - W międzyczasie, oczekując na przybycie rycerza, Rickard zwrócił się do Gorgoratha. - Kawał bydlaka z ciebie... Umiesz wywijać czymś więcej niż pięścią? Jeśli mam być szczery, to na stryczku i w polu byś się marnował... Chce ci się pracować na wsi?

Rickard pokiwał głową. Jeżeli mężczyzna się nie przechwalał i nie wyolbrzymiał swych możliwości, to mógłby być cennym nabytkiem. Ktoś jego postury bez trudu mógłby napełniać strachem serca nieprzyjaciół. A potem by ich zabił. Bardzo spodobała mu się ta myśl... Nie dane jednak było mu rozmyślać o tym dłużej lub zadawać kolejne pytania bowiem do sali wkroczył Owczy Rycerz. Również postawny mężczyzna.
- Owszem, wzywałem... Ten tutaj twierdzi, że ukradłeś mu konia. Ponoć widział ciebie, a przynajmniej twój herb. Niecodzienne zjawisko, sam przyznasz. Co na to powiesz? - Rickard rozsiadł się na tronie i leniwie spoglądał na Owieczkę. Prawdę mówiąc nie sądził, że rycerz się przyzna, ale co szkodziła spróbować? Stajennemu wypłaci się jakieś odszkodowanie, a Gorgath zostanie żołnierzem w barwach Dreadfort. Nawet da mu nowego konia... O ile znajdzie się jakieś bydle, które byłoby w stanie go unieść.

Tak jak i się spodziewał Rickard, rycerz zaprzeczył. Nie było w tym nic dziwnego. Miał się niby przyznać, że okradł jakiegoś chłopka z pola? Nie zmieniało to jednak faktu, że Owczarz nie był szczególnie zadowolony z tego, że musiał się stawić przed jego obliczem. Sądząc po jego zachowaniu można było się spodziewać wręcz, że rzeczona kradzież miała miejsce. Czy dla Rickarda miała to większe znaczenie? Raczej nie. Nie podobało mu się jednak, że zaraz mogło dojść do burdy z udziałem olbrzyma. Mogło się to paskudnie skończyć.
- No dobrze... - Powiedział do Shepperda. - Możesz odejść. - Tymczasem Rickard powrócił do Gorgoratha. - Słowo szlachetnie urodzonego znaczy znacznie więcej od twojego. Załóżmy jednak, że wierzę, że był... Lub jest to twój koń. Załóżmy nawet, że przymknę oko na twoją próbę jego odzyskania, choć pobicie chłopka stajennego nieszczególnie wpływa korzystnie dla twojej sprawy. Zadam ci więc jedno, ważne pytanie nim wydam werdykt odnośnie twojej sprawy - Chce ci się pracować w polu? Czy może wolisz bardziej... Ekscytujące zajęcia? Taki chłop jak ty powinien mieć większe ambicje. Po co ci koń do uprawy pola jak możesz mieć bojowego rumaka i potężny kiścień? Hmm? Na zamku znajdzie się robota dla kogoś takiego. Może nawet będziesz mógł porozbijać parę łbów w majestacie prawa i w imieniu lorda Dreadfort. Co ty na to?

No dobra... - Rickard wzruszył ramionami. Co prawda nie chciał drażnić jednego z rycerzy swego ojca, ale jak miał zwerbować takie bydle w swoje szeregi, to dlaczego by nie? - Jeśli tak bardzo zależy ci na twoim własnym koniu. Zrobimy więc tak... Axellu, daj naszemu drogiemu Shepperdowi konia z naszych stajni w zamian za tego, który rzekomo ukradł i oddać go Gorgorathowi. Stajennemu zaś wypłacimy odszkodowanie za guza na głowie... Z pewnością z odrobiny pieniędzy ucieszy się bardziej od kary, z której nie będzie miał nic prócz satysfakcji, że jego napastnik nie żyje... A sama Gorgoratha rozkuć i zaprowadźcie do Brandona. Niech go wprowadzi co i jak, sprawdzi na placu co umie i uzbroi. Będę się tobą interesował wielkoludzie, więc mnie nie zawiedź. - Rickard wstał ze swojego miejsca i rozprostował z jękiem kości. Zasiedział się tu straszliwie. - No! To już wszyscy... Można się zająć innymi sprawami. Apropos tych spraw... - Rickard wyciągnął zwitek pergaminu i podał Axellowi. - Brandon wypisał trochę rzeczy, które mogą się nam przydać. Zbrojownie nieco zostały opróżnione, stajnie opustoszały... Trzeba się tym zająć. Przyjrzyj się temu i zobacz co możesz zrobić.

- Taaak? - Powiedział przeciągle, spoglądając na Axella. - Cóż, widocznie Brandon się musiał pomylić. Zdaj mu stan naszych zbrojowni, wygląda na to, że ma jakieś stare wyliczenia. - Rickard miał już odejść, ale się zatrzymał jeszcze. - Ah, jeszcze coś. Brandon chciał nieco wzmocnić obronę Dreadfort i okolicznych ziem. Ma wiele, bardzo ambitnych pomysłów. Nie trzeba od razu ich wszystkich wprowadzać w życie, ale niektóre są interesujące i wydają mi się tanie. Jak choćby wykopanie fosy wokół zamku. Skontaktuj się z nim, ustalcie jakieś plany, wyliczenia, koszta i przedstawcie mi projekt. Zobaczymy co można zrobić by Dreadfort było jeszcze potężniejszym zamkiem... - Teraz Rickard zwrócił się do Maestera. - Będę miał do ciebie małą sprawę...

- Mój dziad Balthasar mnie nieco zaintrygował... - Powiedział na stronie. - Interesuje mnie jeszcze co robił na naszych ziemiach i zamku. Głównie zamku. Z pewnością w zapiskach masz jakieś plany zamku, poszukaj mi więc proszę czy na przestrzeni jego panowania doszło tu do jakiś modernizacji, dobrze?

Po zakończonej pracy Rickard mógł podumać w zaciszu wielkiej sali. Dumał dosyć długo, pijąc przy okazji piwo i jedząc, to co akurat słudzy mu przynieśli. Nastrój miał markotny, albowiem nie miał z kim pić. Taka była Północ - Słabo zaludniona to i do wypitki było kogoś próżno znaleźć. Przynajmniej piwa nie brakowało. Tymczasem maester pracował nad powierzonym mu zadaniem i Rickard nie spodziewał się tak prędko pierwszych rezultatów i także tego, że zostanie złapany na samotnym chlaniu.
- Hmm? Oh, o rzeczywiście interesujące maesterze. - Zamyślił się, nalewając przy okazji kolejny kufel piwa. - Mój dziad był iście pracowitym człowiekiem. Tyle nowych wsi założył, a i na swój zamek znalazł czas. I młyn... Hm. Tak... Jeśli ci to nie będzie przeszkadzać, to w wolnej chwili możesz przejrzeć jeszcze kilka zapisów, byłbym tym zainteresowany. W końcu Dreadfort to mój dom, powinienem coś o nim wiedzieć.

Rickard, swym zwyczajem, cholernie się nudził. Od dłuższego czasu brakowało mu zajęcia. Tłuczenie swojego giermka mu nie wystarczało, a od braterskiej miłości chciało mu się rzygać. Kilka razy nawet pogonił swego braciszka, trochę z niego pożartował, a nawet i coś niecoś się napili. Ale generalnie było chujowo. Żyć się odechciewało. A pomyśleć tylko, że gdyby siedział z gębą na kłódkę, to by siedział teraz w armii, dupczył dziewki, a dzikusom wkładał miecz w dupsko.
Pociągnął z kufla solidną porcję piwa i wlepił tępo wzrok w ścianę. Ciekawe gdzie się podziewała ta pizda, jego brat. Dawał się właśnie dupczyć jakiemuś chłystkowi, czy może... O! Oooo! O wilku mowa. Rickard wstał z zajmowanego przez siebie miejsca, uniósł kufel do góry i drwiąco zawołał.
- Oto i on! Drugi syn lorda Dreadfort. Siadaj pizdo, nalej sobie piwa... Może nawet nie trzepnie cię od jego zapachu. - Powiedziawszy to ciężko osunął się na ławę. Mały przytyk w stronę braciszka poprawił mu humor... Ale ledwo co. - Gdzieś się podziewał, co? Miałem wrażenie, że mignąłeś mi parę razy w zamku, ale rzadko kiedy mogłem cię złapać. Gdzieś się szwendał, co?

- Ty za to przestałbyś spierdalać na każdy najmniejszy znak mojej obecności. - Odburknął, szczerząc przy okazji zęby w ironicznym uśmiechu. - Odniosłem przykre wrażenie, że mnie unikasz. Ranisz tym moje serce. - Zachichotał. - Siadaj! A nie sterczysz jak dziwka przed burdelem. Hej! Dajcie tu jeszcze jeden kufel. I więcej piwa. - Służba zaraz poczęła spełniać jego zachciankę i już wkrótce Ronnel mógł się cieszyć smakiem dobrego, ciemnego, północnego piwa w towarzystwie swojego brata, który nie wyglądał na to, że miał ochotę złoić mu skórę.

- W bibliotece? - Popatrzył się na niego spod łba. - Tobie przydałby się ruch. Wyglądasz jak pizda, nie jak mężczyzna. Powinieneś pojeździć konno, pomachać mieczem, a nie... Książki. Ciągle tylko te książki. I co z tych książek masz, hę? Co ty tam niby czytasz? - Rickard wyciągnął rękę po książkę którą Ronnel ze sobą przyniósł i zaczął ją przeglądać, słuchając jednocześnie rewelacji Ronnela - tych odnośnie jego palców, dziewek i innych dupereli. - Spierdalaj. - Błyskotliwie odpowiedział na jego zaczepki i odłożył księgę. - Tak kuźwa, nuda mnie zżera. Nic się nie dzieje. A Karstarkom chuj w dupę... Przemyślałem sobie sprawę odnośnie nich. Nie ma sensu się do nich pchać... - Mruknął i zamknął swoją jadaczkę paroma dużymi łykami piwa. - I dlatego też mi się nudzi. Siedzę tu całymi dniami, dłubię sobie paluchem w zębie i myślę co by tu zrobić.