Wybrzeża Daru

Sytuacja została opanowana - wodzowie ugłaskani, porozumienie osiągnięte. Co prawda trzeba było przy tym pójść na pewne ustępstwa, zaś skuteczność podjętych działań nieco malała, niemniej ostatecznie coś poprawił. Miał też plan, jak poradzić sobie z niepełnymi dziesiątkami oraz rozdrobnieniem armii na plemiona. Co jasne, Wybraniec powinien z tym ostatecznie skończyć, jeśli mają dalej skutecznie działać, ale póki co... Postanowił przynajmniej rozplanować rozłożenie obozu tak, by wydzielić konkretnym plemionom sektory, w których się rozłożą. Ma się rozumieć, był pewien, że rozłożenie terenu zweryfikuje tę wizję nieco, ale przynajmniej ukształtuje się jakiś zarys. Ot, choćby to, kto będzie zajmował pozycje bliżej centrum a kto na obrzeżach.

Udało im się przedostać za Wschodnią Strażnicę i chyba zostali niezauważeni. Nie rozdupczył ich też żaden sztorm. Jak dotąd szło dobrze. Zbliżając się do wybrzeża posłał zwiadowców, aby przepatrzyli mu teren. Ach, ci wspaniali ludzie dowiedli już nieraz swojej przydatności. Miał taką myśl, że powinno się ich znacznie nagrodzić. Nie teraz jednak. Później. Zapewne niewolnicami i dobrej jakości napitkami, kiedy już je zdobędą. Tymczasem zaś...
W bezpiecznej odległości - oceniał na doświadczenie, ale przecież mógł się mylić - oczekiwał na raport odnośnie wybrzeża. W zasadzie to były dwie opcje. Albo zwiadowcy znaleźliby bezpieczne, nieobserwowane przez wroga miejsce na lądowanie, albo też byłoby to niemożliwe. Tak czy siak, musieli lądować. W drugim wypadku po prostu postarałby się posłać własnych zwiadowców ze wsparciem konnych, by problem wyeliminowali zaraz po lądowaniu. Warto spróbować.

Wcześniejsze przygotowanie planów obozu miało okazać się dużą pomocą, kiedy plemiona Wolnych Ludzi schodziły na brzeg. Oczywiście wymiana informacji pomiędzy okrętami była bardzo ograniczona i skoordynować się wcześniej nie mogli, ale dobrze było, kiedy dowódcy mieli już gotowy plan i mogli tylko pokazywać palcem mówiąc "Wy tam, wy tam, a wy tutaj...". Wszystko szło wtedy trochę sprawniej.

Wybrzeże, jak już powiedziano, było czyste. Żadnych zwiadowców wroga nie dostrzeżono tu i w okolicy, przynajmniej nie teraz. Nie można było wykluczyć, że w pewnym momencie się pojawią. Wszak taka była ich rola - patrolować. Na razie udało się zejść na ląd bez konfliktu z przeciwnikiem i rozłożyć dobrze zorganizowany obóz. Kiedy umocnienia powstawały wciąż nie wykryto żadnych ruchów ze strony opozycji jaka czekała na nich po tej stronie Muru. Albo mieli dużo szczęścia, albo Nocna Straż tak bardzo narobiła w gacie, że aż wycofała się do swoich zamków i zabarykadowała co do człowieka.

Brak śladów wroga w okolicy to był całkiem dobry znak. Niemniej, nawet jeśli jego właśni zwiadowcy wykazywali się ponadprzeciętnymi zdolnościami i ufał ich pracy, to ostatecznie zakładał, że wróg mógł już o nich wiedzieć. Planował go zaskoczyć, ale samemu też nie chciał dać się zaskoczyć. Preferował raczej ostrożny sposób prowadzenia działań wojennych. Także ten...

Pierwej desant i rozłożenie obozu. Trzeba też było rozesłać zwiady, by zabezpieczały teren. Następnie można było przejść do przygotowań przed atakiem oraz wyznaczenia odpowiednich ról. Miał też zamiar pomówić ze swymi specjalistami od specyficznego zwiadu. Donieśli mu o ciekawych rzeczach, zaprawdę. Żałował nieco, iż kolejny zamek niestety nie jest dobrą opcją. Niestety, potrzebowali też przystani, aby móc kotwiczyć statki i w razie co nie zostać odciętym od dogodnej drogi ucieczki. No, dogodniejszej niż wąski tunel w Murze.

W czasie prac nad przygotowaniami nie dostrzeżono żadnych działań ze strony Nocnej Straży, nie doszło również do żadnego starcia ze jej zwiadowcami. Rozpoznanie prowadzone jednak co jakiś czas przez "doświadczonych" Dzikich wskazało, że liczba wartowników wypatrujących nadejścia wroga została nieznacznie zwiększona pośród umocnień Wschodniej Strażnicy.

Prace i wybranie zdolnych do dowodzenia - a nie tylko najsilniejszych i najbardziej głośnych - wodzów szły całkiem nieźle. Dzięki dużej ilości rąk do pracy oraz pomocy inżynierów, wyrąb drzew szedł gładko a z tychże uczyniono osłony, które być może także przydadzą się przy forsowaniu dołu. Ze złych wieści... Cóż, jego może nieco zbyt ambitny plan wykorzystania specjalistycznych zwiadowców okazał się raczej trudny do zrealizowania. No, może w wypadku katapult szum morza by działania uciszył, ale skorpionów raczej nijak nie szło tknąć. Trudno. Ryzyko utraty zwiadowców przy tak niepewnym zagraniu skłaniało do rezygnacji. Miał za to inny pomysł. Trzeba mu było tylko znaleźć dobrych pływaków...


Tak czy inaczej, finalnie musieli ruszać. Wyznaczył obronę obozu oraz osobę, która weźmie w dowodzenie statki. Potem zbierali się i ruszali, by zaatakować Wschodnią Strażnicę po raz kolejny. Coś czuł, że tym razem nie będzie to łatwa przeprawa...