Dziedziniec

Przed wyruszeniem w drogę należy zebrać drużynę Jej Miłość dogonić miała jeszcze jedna sprawa. Zmęczony i zdyszany posłaniec z północnego wybrzeża Doliny wpadł na dziedziniec Runestone, niosąc królowej wieści od swego pana - lorda Crayne'a. Miał on powiadomić władczynię o atakach górali, które miały miejsce na ziemiach jego pana. Wcześniej odwiedził Księżycowe Wrota, niósł więc też list od ich kasztelana. Z wiadomości Jej Miłość mogła dowiedzieć się, że mężczyzna w odpowiedzi na wezwanie o pomoc zmobilizował dwie setki ludzi i poprowadził je ku domenie Crayne'ów. W jego zastępstwie pieczę nad Księżycowymi Wrotami sprawowali tymczasowo zarządca oraz septon Elys.

Ojciec Willema był jednym z dworzan żyjących w obrębie zamkowych murów. Drugi syn pomniejszej, szlacheckiej rodziny, który nie był najlepszy we władaniu orężem za to służył jako jeden z zaufanych ludzi lokalnego zarządcy. Matka zmarłego była tymczasem zdolną szwaczką wywodzącą się z bogatej, chłopskiej rodziny żyjącej nieopodal Runestone. Niefortunnie tak się złożyło, że nie doczekali się innych dzieci poza Willemem...
Wieści przyniesione przez Waymara przyjęli - jak można było się spodziewać - z wielkim żalem. Zginął ich wspaniały, zdolny syn i jedynie dziecko. Monety przekazane im przez lorda Royce'a, hojne ponad wszelką miarę, wciąż nie były w stanie nawet odrobinę osłodzić im tej tragedii. Przynajmniej nie teraz, kiedy nie byli w stanie myśleć o niczym innym. Podziękowali swemu panu za zajęcie się ciałem Willema i pamięć, jednak nie chcieli rozmawiać z nim zbyt długo. Widać jednak po nich było, że odpowiedzialna za to była ciążka żałoba jaką przeżywali, nie zaś uraza wobec przyjaciela swego syna. Z pewnością potrzebować będą czasu, aby dojść do siebie po tej stracie...

Paskudny zbieg okoliczności! Lord Waymar Royce wyruszył ku Księżycowym Wrotom, a około kwadrans po jego zniknięciu pod bramami Runestone pojawili się pierwsi osadnicy przybyli ze wschodu. Szczęśliwie była to rzecz oczekiwana i w przeciwieństwie do poprzedniej grupy nie zaskoczyła miejscowego kasztelana. Ziemi leżącej odłogiem było jeszcze sporo, tak więc prędko rozpoczęto proces wskazywania przybyszom miejsc pod osady. Rycerze ich prowadzący złożyli zaś przysięgi przed reprezentującym lorda kasztelanem, który miał wezwać ich, kiedy Waymar ponownie zawita w domu i sam będzie mógł je odebrać.

Do Runestone, po nieco ponad dziewięciu latach nieobecności, powrócił człowiek zwany Harlanem Kamieniarzem. Kim był? Co tu robił? Dlaczego na tak długo opuścił te ziemie? Harlan był synem jednego z mistrzów budowniczych zamieszkujących terytoria Runestone za czasów króla Robara Royce'a. Jego ojciec, jako krzepki wojownik gotowy zawsze stawić się na wezwanie Wysokiego Króla Doliny, należał do grona ludzi monarsze znanych i szanowanych przez niego. W taki też sposób Robar, przebiegły i zawsze planujący naprzód, zauważył potencjał jego syna. Chcąc w przyszłości zabezpieczyć się przed znienawidzonymi Andalami, Wysoki Król wiedział, że prędzej czy później będzie musiał pozbawić ich wielu przewag jakie przywieźli ze swojej ojczyzny - stali, kamieniarstwa i innych. Z tego też względu, licząc na zebranie profitów z takiego ruchu po swoim WIELKIM ZWYCIĘSTWIE nad Andalami, którzy zaczęli jednoczyć się wokół jakiegoś Artysa Arryna, Royce wysłał Harlana do Cytadeli. Nie było może w Dolinie maesterów, ale kto nie słyszał o Starym Mieście? Jeżeli zaś Robar miał pozyskać budowniczego, który mógł przerosnąć Andalów, to właśnie dzięki wiedzy gromadzonej w największej metropolii kontynentu.

Oczywiście Robar zginął wkrótce po tej inwestycji, a jego ukochaną Dolinę ostatecznie zalali Andalowie. Harlan w tym czasie uczył się w Reach i w końcu, po wielu trudnych przemyśleniach, postanowił wrócić do ojczyzny. Nie mógł wprawdzie pomóc w żaden sposób swojemu królowi czy wypełnić jego marzeń, ale winien mu był przynajmniej polepszenie życia tych ludzi, którzy wciąż bezpośrednio zaprzysięgali swoje miecze Runestone.