Dziedziniec

Rekruci zebrali się na placu wokół Arthura, zgromadzeni zgodnie z jego poleceniem. Słuchali uważnie. Każdy kto trafiał do Icemarku szybko słyszał opowieści o dowódcy tutejszego garnizonu i chociaż niektórzy młodzi skazańcy z zakamarków Lannisportu czy Królewskiej Przystani mogli zgrywać twardych przy kolegach, to jednak woleli nie sprawdzać prawdziwości zasłyszanych słów na własnej skórze. Wkrótce trzech pierwszych rekrutów ruszyło do ataku. Nikt nie chciał czyścić latryn bez przerwy przez tydzień, a może we trzech dadzą radę. Nie mogło być przecież aż tak trudno idąc razem, prawda? W obietnice dobrego żarcia akurat nikt już tutaj nie wierzył. Takiego na Murze nie było.
Nowy narybek niestety skazany był na porażkę od samego początku. Zbroja Westforda była mistrzowskim dziełem wykonanym przez najlepszego z kowali w Pentos przed czterdziestoma laty. Rzemieślnik ten znał sekrety szkoły kowalskiej z Qohoru, umiał przekuwać valyriańska stal i wielokrotnie pracował na osobiste zlecenie króla Aemona I Blackfyre. Trudno było się spodziewać by podobny pancerz zawiódł w starciu z ćwiczebnymi mieczami. Do tego przewaga trzech na jednego nie była wystarczająca w tym wypadku. Z pierwszych trzech rekrutów jacy podeszli dwóch zostało natychmiast obalonych mocnymi ciosami w głowę i brzuch, zaś trzeciemu prawie wytrącił Arthur broń. Młody chłopak nie dał się jednak i kontratakował napotykając niestety tylko tarczę dowódcy zanim padł ogłuszony ciosem w łeb. Dwóch nadbiegających mu z pomocą mężczyzn oberwało w bok i plecy. Po chwili jeden z nich został obalony, zaś drugi ponownie oberwał w bok, podobnie jak trzeci, który nadbiegł z szereg jako pomoc. Rekruci w tym czasie mimo usilnych prób nie byli w stanie przebić się przez tarczę Westforda. Wkrótce kolejny padł na zimnej ziemi. Kilka sekund Arthur potykał się z trzema kolejnymi, aby zaraz wykończyć całą trójkę serią ciosów w głowę.
I tak też trwał ten trening. Rekruci podbiegali i po chwili zostawali pokonani. Jeżeli byli przytomni jeden ze starszych zwiadowców mówił im co zrobili źle podczas przyglądania się kolejnym ofiarom Arthura. Niektórzy z bardziej doświadczonych braci obecnych na placu wskazywali rekrutom błędy na podstawie ich obecnie walczących kolegów w czasie obserwacji.