Ulice Pentos

Młody Dayne spacerował ulicami Pentos, do którego przypłynął zaledwie dwa dni temu. Jego towarzysze zostali w karczmie, a on sam zmęczył się graniem na swojej lutni, więc wyruszył zwiedzać miasto. Ubrany w zbroję przepasaną opończą w barwach jego rodu, długim mieczem i lutnią zawieszoną na plecach. Błądził ulicami, aż napotkał się na przepiękną, monumentalną budowlę przypominającą świątynię.
- A, to ta słynna Wielka Czerwona Świątynia, o której tyle słyszałem. Mówił do siebie dźwięcznym głosem wiedząc, że nikt tutaj nie zrozumie jego języka z Westeros.
- Muszę tu przyprowadzić Edrica i Quentyna.
Pełen zaciekawienia w oczach, które również było wypisane na jego twarzy zerkał ukradkiem do świątyni. Nie znał bowiem dokładnie religii w Czerwonego Boga, a to co sam wiedział to plotki, którymi karmił go ojciec o tym, że Wierni R'hllora palą żywcem niewiernych i odprawiają przedziwne, a nawet bestialskie rytuały.

Oglądając świątynię Doran usłyszał za swoimi plecami głos mężczyzny, zaskoczony odwrócił się energicznie lutnia zastukała o przytwierdzony do pleców miecz. Nie był przygotowany na język Wspólny, z pierwszego zdania wyłapał tylko zwrot dornijczyku. Dopiero drugie zdanie utwierdziło go w przekonaniu, że ktoś mówi w jego języku.
- T-tak.. Witaj ser. odezwał się, nie zwlekając z odpowiedzią.
- Jestem ser Doran Dayne ze Starfall, wybacz panie ale nie rozpoznaję twojego herbu. Ciągnął dalej teraz z pewniejszym głosem. Też był nieco zdziwiony tym, że pośrodku Pentos znalazł kogoś z Westeros, zwłaszcza że pozostawił w karczmie towarzyszy.
- Nie wiecie jak to dobrze jest spotkać kogoś do rozmowy. wyciągnął dłoń w stronę starszego, a potem młodszego mężczyzny w geście przywitania. Zauważył u staruszka krzepę, wiedział, że ma przed sobą kogoś kto swoje przeżył.
- Zostawiłem właśnie przyjaciół w karczmie, i sam wyruszyłem znaleźć miejsca sztuki. Jak widzicie panowie sam param się śpiewem i grą na lutni. Zdjął instrument z pleców i zagrał kilka znanych akordów. -Pech chciał, że zgubiłem drogę. Dobrze że przynajmniej widać tą śliczną świątynię z daleka. Wiedziałem gdzie zmierzać w razie potrzeby.

-A tak świątynia. Słyszałem różne wersje. Sam w domu uczyłem się o tej Volanteńskiej, podobno jest trzy razy większa od byłego Septu Baelora w Królewskiej Przystani. Doran popatrzył ponownie na świątynny budynek, jakby chciał się do niego jeszcze bardziej przekonać.
-Jednak podczas mojej podróży tutaj przewoźnik wychwalał tą w Pentos pod niebiosa. Chociaż szczerze to wydaje się mizerniejsza. Jednak Dayne'a zainteresowała bardziej historia rodowodu ser Ronarda. Na wzmiankę o Crow's Nest i rodzie Morrigen Doran lekko się zamyślił. Nie zajęło mu to dużo czasu. Na jego szczęście rody z Ziem Burzy znał w bardziej, niż dla przykładu te z Północy.
-Wy też jesteście daleko od domu ser. Dawno tutaj zawitałeś? Młody Dayne zapytał tylko z wychowania, by nie ignorować wypowiedzi poprzednika. Nie interesował go zbytnio powód pobytu rycerza w Pentos, chyba że mają stanąć przeciw sobie w bitwie. Skupił się więc bardziej kolejnej wypowiedzi, która go w jakimś stopniu zaciekawiła.
- Amfiteatr to dobry pomysł. Księżniczka Rhaenys z tego co wiem jest młodszą siostrą Królowej. Dobrze jest wiedzieć, że kogoś królewskiej krwi interesuje choć odrobiną sztuki. Zawiesił lutnię za plecach, w miejsce której zdjął dwuręczny miecz, który głownię miał zawiniętą szmatą. Oręż przytwierdzony jest tylko pasami, żeby dało się go szybo zdejmować.
- A jeżeli chodzi o sztukę, to praktykuję też sztukę szermierki. Tak się składa, że radzę sobie mieczem dwuręcznym nie gorzej niż lutnią.Westchnął lekko -Chociaż mam nadzieję, że tutaj mi się to nie przyda.

Miecz:

Rycerz Ronard z rozmowy wykazywał lekką niechęć do młodego Dorana. Sam dornijczyk też to zauważył, więc postanowił jak najszybciej ukrócić rozmowę. Mimo wszystko on nie gardził rycerzem, widział w nim wojownika, który mnóstwo przeszedł i nie dało się nim wzgardzać.
- Sześćdziesiąt lat poza domem, ser zapewne jesteś zaprawiony i mnóstwo przeszedłeś.  Doran dyskretnie przyjrzał się budowie, jak i również sposobie poruszania się Ronarda, aby rozpoznać w jakim stopniu sprawność wciąż trzymała się starszego mężczyzny. Chociaż wcześniejszy uścisk dłoni uformował Dayne'owi pewne zdanie.
-Mówisz turniej, ser. Niestety nie będę tutaj na tyle długo by do niego przystąpić. Czeka na mnie jeszcze całe Westeros. Jednak spokojnie mam na tyle czasu, by odwiedzić Wasz Amfiteatr. Tylko nie wiem ser, czy wypada odciągać ciebie od rodziny.
Doran sam nie wiedział jak trafić do Amfiteatru, więc jakakolwiek pomoc byłaby mile widziana. Wychowanie nakazywało jednak zwrócić mu na to uwagę, chociaż w żadnym stopniu nie obchodziła go rodzina drugiego rozmówcy.