Mury Pentos

Dzień po uczcie rozpoczął się dla większości osób w pałacu nieco później niż zazwyczaj, trzeba było w końcu odespać ciut zarwaną noc i sporą ilość wrażeń. Lepiej nie wspominać pewnie nawet o zawodnikach konkursu pijackiego, którzy teraz pewnie nie wstawali a raczej wracali do żywych, co mogło być procesem bolesnym.
Chociaż śniadanie do łóżka było bardzo kusząca opcją Alay zmusiła się do wstania i udania do jadalni. Wizja rodzinnego śniadania po tak długim czasie była widać wystarczająco motywująca, by zmusić lwicę do ubrania się i przygotowania do wyjścia. Gdy skończyli jeść nastała też idealna pora na jakiś spacer, a skoro ktoś miał wczoraj obiecane zwiedzanie murów mieli już nawet wyznaczony kierunek. Znając ciekawość Tyrka Alay zabrała ze sobą również Aemona. Tak jak mogła opowiadać bratu o mieście to przy machinach wojennych rozkładała jedynie ręce, przyda jej się więc ktoś, kto na tym się zna.
-I jak Tyrku, piękne widoki, prawda? - uśmiechnęła się idąc z mężem pod ramię.

Aemon szedł w milczeniu obok małżonki, słuchając jak opowiada bratu o mieście. Co i rusz mijali skorpiona, balistę, katapultę czy trebusz, a także strażników patrolujących miejskie mury. Wprawdzie obszerne hurdycje zapewniające ochronę żołnierzom utrudniały podziwianie pól wokół miasta, ale dało się wyłapać trochę krajobrazu. Zresztą nie sądził by to widoki głównie interesowały małego Lannistera. Po pewnym czasie mieli zatrzymać się przy jednym z trebuszy, przy którym czekało kilku żołnierzy i inżynier. Machina była załadowana, zaś pola naprzeciw niej zostały oczyszczone zgodnie z książęcym rozkazem. Aemon wybrał miejsce bez żadnych dróg lub upraw.
- Może chciałbyś wystrzelić? - zapytał Tyreka, spoglądając sugestywnie na machinę, a inżynier wystąpił naprzód by udzielić chłopcu wskazówek i wyjaśnić wszystko co można było wiedzieć o trebuszu. - Śmiało.

Poprzedniego dnia opuścił wcześnie ucztę wraz z matką i udał się na spoczynek. Nie chciał być niegrzeczny, zwłaszcza widząc się z rodziną po kilku cyklach księżyca rozłąki, więc wykonywał wszystkie polecenia. Rankiem wstał wypoczęty i pełen energii. Ubrał się i w świeże ubrania i poszukał jakiegoś strażnika, którego poprosił o zaprowadzenie do jadalni, gdzie zjadł śniadanie z resztą rodziny. No, a potem wybrali się na obiecany spacer. Lannister z zaciekawieniem przyglądał się wszystkiemu dookoła w drodze na mury. Co prawda poprzedniego dnia nazwiedzał się trochę miasta podczas kupowania kwiatów i szukania pałacu książęcego, ale wtedy był jednym spośród wielu i ciężko było patrzeć przez tłum zwłaszcza jak się jest jeszcze dzieckiem, które prawie wszyscy dorośli przerastają. Teraz zaś podróżował w towarzystwie znanej wszystkim pary książęcej, która wcale nie musiała się przepychać przez tłum, więc widział dużo więcej. Po dotarciu na mury przyglądał się wszystkiemu jeszcze bardziej zaciekawiony. Wszędzie dało się zobaczyć różnorakie machiny - skorpiony, balisty, katapulty i trebusze - a jeszcze sama konstrukcja zadaszona była kamiennymi hurdycjami.
- Jeszcze jak - odpowiedział siostrze zachwycony. Rzecz jasna bardziej na myśli miał machiny niż sam krajobraz miasta po jednej stronie murów i krajobraz pól po drugiej stronie. Zresztą oba częściowo były zasłaniane hurdycjami.
- Naprawdę? - odpowiedział pytaniem na pytanie Aemona. Wręcz wytrzeszczył oczy z wrażenia, taki był zdumiony niespodziewaną propozycją. - Ale super! - wypalił natychmiast po byciu zachęconym przez dobrego brata. Podszedł powoli do trebusza. Powoli, ponieważ nogi mu się uginały pod wpływem emocji. Mimo to wysłuchał instrukcji inżyniera. Możliwość wystrzelenia ładunku z tak wspaniałej machiny była fajna, ale nie na tyle, by coś zepsuć w pośpiechu. Postępując według wskazówek pociągnął odpowiednią wajchę lub przeciął odpowiednią linę, celem zwolnienia blokady. Dla chłopca wszystko działo się jakby w zwolnionym tempie. Z radością spoglądał na opadający balast i poruszające się po łuku ramię, które nadało ładunkowi pęd. Utkwił po tym spojrzenie w kamieniu, który przemierzał nieboskłon zgodnie z przewidzianą trajektorią lotu i zaczął klaskać z uśmiechem na ustach, gdy pocisk sięgnął celu.
- Najlepszy dzień w moim życiu - rzekł, ocierając łzę radości powstałą w jego lewym oku.

Widać wycieczka miała mieć niespodzianki dla obu Lannisterów, bo na widok żołnierzy i po słowach Aemona Alayne wydawała się być równie zaskoczona co Tyrek. W sumie uznała to za urocze, że jej mąż postarał się o taką niespodziankę dla jej brata, skoro już samo zwiedzanie murów i oglądanie machin miało być dla niego atrakcją. Z jej ust nie schodził szeroki uśmiech, gdy obserwowała jak lwiątko z nieskrywaną radością podchodzi do machiny i oddaje strzał. W zamian za swoją inwencję smok dostał buziaka w policzek od żony chyba równie szczęśliwej co jej brat. to dopiero nazywa się upiec dwie pieczenie na jednym ogniu.
-Miałeś doskonały pomysł - uśmiechnęła się do niego, by później zająć się już bratem. - Piękne trafienie. Widzę możesz walczyć nie tylko mieczem ale i na murach - podeszła do małego i pogłaskała go po głowie.

Osobiście nie przesadzałby ze staraniem się, kazał po prostu przygotować jeden trebusz do wystrzału i ściągnął kilku ludzi by zajęli się wszystkim. Nie był to wielki wysiłek, ale nie zamierzał oczywiście narzekać na zadowolenie Alayne czy też jego przejawy. Tyrek tymczasem w pełni pochłonięty swoją szansą na zapoznanie się z trebuszem przyglądał się machinie słuchając inżyniera, a kiedy nadszedł czas pociągnął za wajchę i tym samym wysłał załadowany pocisk w lot. Wędrówka ta zakończyła się uderzeniem masywnego kamienia w ziemię, która rozprysnęła się gwałtownie od uderzenia, a także wybuchem radości ze strony małego Lannistera. Może następnym razem wezmą galerę na wody i postrzelają z balisty do jakiejś niewielkiej szalupy?
- Nienajgorszy - zgodził się z małżonką, z lekko przechyloną głową przyglądając się jak chwali brata.
Nie mógł w tym momencie nie pomyśleć o tym, że Alayne wkrótce sama będzie matką. Jej zachowanie z pewnością dobrze rokowało.

- Dziękuję, Alayne - odpowiedział siostrze, będąc przez nią głaskany po głowie. - Jak dorosnę to będę konstruował własne machiny oblężnicze - pochwalił się zamiarem. - Będą fajne, będą wielkie i wszyscy będą chcieli, żebym im takie zbudował - opowiadał dalej.
- A czy z balisty też mógłbym strzelić? - zwrócił się do Aemona, zmieniając już temat. - Na lekcjach u maestera w Casterly Rock dowiedziałem się, że do zrobienia cięciwy balisty używa się ścięgien byka. I że balisty cofają się o kilka do kilkunastu stóp po strzale przez co trafienie dokładnie w to samo miejsce dwa razy pod rząd jest niemożliwe - zabłysnął podstawową wiedzą na temat wspomnianych balist.
- Ciekaw jestem czy dałoby się zbudować takie blokady do balisty, które trzymałyby ją w miejscu po oddaniu strzału. Z pewnością trzeba by wtedy było jeszcze uwzględnić ujście odrzutu w górę, bo jakby tak to sobie wyobrazić balista wciąż podskakuje trochę przy strzale - zaczął już mówić bardziej sam do siebie, pogrążając się w rozmyślaniach.

-Gdy dorośniesz będziesz mógł robić co tylko chcesz - uśmiechnęła się. - I na pewno będą się aż bić o twoje maszyny. Może będziemy mieć je nawet tutaj, jak myślisz?
Cóż, Tyrek miał to szczęście, że urodził się w rodzinie dającej mu pełnią możliwości. Ale też mały tego nie marnował i choćby słysząc jaką ma wiedzą było wiadomo, że będzie z tego korzystał najlepiej jak mógł. Nie była pewna, czy Aemon szykował się na balisty, raczej wątpiła, ale może da się to załatwić na inny dzień. Póki co się jednak nie odzywała, może mąż zaskoczy ją po raz kolejny tego dnia.
Co do jego dalszych planów i rozważań niewiele mogła powiedzieć. Nigdy nie uczono jej o maszynach, nie interesowała się maszynami, mogła jedynie wierzyć mu na słowo, że działały one tak a nie inaczej.

Aemon przypatrywał się bez słowa wymianie zdań między rodzeństwem, za którą odpowiadał głównie wciąż podekscytowany dostępem do machin Tyrek. Sam również został do niej wciągnięty, kiedy chłopiec zapytał go o balistę i natychmiast też zasypał książęcą parę informacjami o tej machinie oraz własnymi przemyśleniami.
- Z pewnością dałoby się coś wymyślić - stwierdził, nie rozmyślając jednak długo w tym momencie nad podobnymi konstrukcjami. Wiele rzeczy ludzie uważali za niemożliwe do zrobienia, a później w jakiś sposób powstawały. To zaś nie wydawało się wcale nierealne. - Możemy jutro wypłynąć na galerze i spróbujesz ustrzelić szalupę z pokładowej balisty - odpowiedział na koniec na pytanie.
Nie kazał przygotować nic innego poza trebuszem, z którego Tyrek mógł wystrzelić jeszcze raz jeśli chciał, a i zmiana otoczenia z murów na wody Zatoki Pentos mogła być interesująca. Po drugim wystrzale - Aemon nie sądził by Lannister zrezygnował z szansy - mogli kontynuować zwiedzanie i w końcu powrócić do pałacu.

z/t - o ile nie będzie potrzebna jakaś odpowiedź jeszcze