Drogi Ziem Burzy III

Książę Lyonel wraz z swoimi posiłkami przybył do mieszczącego się na skraju ziem Morrigenów i Conningtonów obozu wojskowego. Powiewały nad nim flagi rojalistów, lordów i rycerzy, których mógł kojarzyć z dochowania wierności królowi. Jego ludzie rozbili się obok i zaczęli dobudowywać chwilowe umocnienia. Sam zaś pojechał na koniu do obozu swojego ojca. Po drodze mijał niewielu ludzi. Trzy półnagie kobiety szły w kierunku jednego obozu, potem wartownik powoli przechadzał się po obozie i ziewnął przeciągle, mijając księcia, dalej zaś dwóch giermków walczyło drewnianymi mieczami. Pogoda była idealna - minęły już upały i robiło się rześko. Niedługo zaś doszła go dziwna, charakterystyczna woń. Przed namiotem jego ojca leżał stos ogórków, które jakiś prostaczek sprzątał.
W namiocie było trochę ciemniej. Na środku stał wielki drewniany stół, z rozłożoną mapą Ziem Burzy i figurkami armii. Za nim stał król Durran, obleczony w pozłacany kaftan i z żelazną koroną z porożem na głowie.