Bogata Dzielnica

Po zdobyciu bardzo istotnych dla niego informacji, jeszcze tego samego dnia wybrał się o zmierzchu do Bogatej Dzielnicy, gdzie mieszkali bardziej szanowani mieszkańcy, którzy w różnorodny sposób się obłowili bogactwami, tak, że mogli mieszkać w jednym z bezpieczniejszych Wolnych Miast w Essos. Lecz Mithrûila interesował go tylko jeden dom i jedna osoba,z którą miał zamiar porozmawiać. Dotyczyło to wszystko valyriańskiego miecza, który był celem i marzeniem Dowódcy kompanii. Mithrûil dowiedział się, że owy bogaty starzec w rodzinie posiadał takie ostrze, które było dziedziczone z pokolenia na pokolenie, jednak zginęło bez śladu, z nieznanych nikomu innemu przyczyn. Wolą starca było odnalezienie go, lecz sam nie był już ku temu zdolny, jego siła wieku przeminęła, zostawiając za sobą choroby i bóle kości.
Mithrûil zapukał i wszedł do odpowiedniego domu, gdzie miał usłyszeć jakieś nowiny o czymś, czego pragnął jak niegdyś zostaniem Władcą Cieni. Zanim przeszli to sedna, gospodarz zaproponował mu napój, który chętnie przyjął i zapoznał go ze swoją żoną i wnukami, którzy mieszkali u niego w domu. Dopiero kiedy wypili już razem wino (Mithrûil specjalnie zaczął pić jako drugi, z ostrożności, lecz skutecznie to ukrywając), zaczęli właściwy temat.
Dowódca kompanii zapytał o przeszłość miecza i po dość ciekawej historii, zapytał o to, co go akurat najbardziej interesowało.
- A ma Pan wiedzę gdzie aktualnie miecz mógłby się znajdować? - zapytał, będąc przekonany, że starcowi zależy na odnalezieniu miecza równie bardzo co mu. Nie był do końca pewien dlaczego starzec mu ufał, samo wpuszczenie go do domu było tego pewnym dowodem. Mith czuł, że bogaty mieszkaniec Braavos też miałby do niego pewien interes, nie wiedział jeszcze jaki. A może po prostu z czystej woli chce przekazać tą wiedzę? Takie sytuacje także się zdarzały.

Słuchał uważnie każdego słowa staruszka, słysząc imię miecza, który chętnie zgarnąłby dla siebie. I taki też miał plan, nie zważając na złoto, które mu oferował bogaty staruszek. Nie okazywał jednak swych uczuć na zewnątrz, wciąż przyglądając się staruszkowi, widząc, że jego dzień się zbliżał. Nie wiedział jeszcze wtedy, że miał to być właśnie ten dzień. Dziwnie się czuł, gdy tak mieszkaniec Braavos kiwał tak głową, gdyby był jedynie manekinem, który nie potrafi nic więcej. Jednak Mith poczuł się lepiej, gdy faktycznie staruszek zaczął opowiadać i skierował go do swego brata, który niestety był bardzo daleko, w Qarth, zupełnie innym krańcu Essos. Nie przeszkadzało mu to jednak, wiedząc, że przy okazji dopłynie do Lys i wielu innych miast, gdzie będzie mógł się obłowić. Po swoim planie, który usnuł i jest jednym z powodów zawitania w Braavos.
Już miał dziękować za rozmowę i wyjść, gdy nagle staruszek umarł, na jego własnych oczach. Było to z jednej strony dla niego dobre, bo nie ma już problemu zatrzymania miecza dla siebie, jednak byli tu sami, więc ktoś mógłby uznać, że to on go zabił. Westchnął, zamknął powieki starcowi i wyszedł z jego gabinetu, przekazując kondolencje lokajowi. Do drzwi wyprowadził go strażnik, sam zaś ruszył do gospody, gdzie była cała jego zgraja.

zt

Bethany weszła spokojnym krokiem na plac, czemu towarzyszył stukot jej trzewików na twardej posadzce. Dziewczyna przyszła tutaj w jednym, bardzo konkretnym celu. Nie wiedziała właściwie dlaczego, ale chciała tej nocy wrócić do domu porządnie poobijana i nakłuta w kilku miejscach. Niestety jak do tej pory noc nie zapowiadała się zbyt dobrze. Do tej pory spotkała dwóch jegomości, którzy byli na tyle odważni, żeby spuścić wpierdol kobiecie. Ich umiejętności jednak nie były na wystarczającym poziomie. Jedyne obrażenia, jakie odniosła Beth, to nieźle spuchnięta warga. Dlatego udała się do miejsca, w którym dość często była świadkiem prawdziwych popisów tutejszych tancerzy. To chyba właśnie tutaj, z drobną pomocą brata, znokautowała szermierza, który pozwolił sobie na zbyt wiele względem jej osoby. To jego rapier miała teraz przy boku. Eh, wspomnienia. W tejże chwili w jej oczy rzucił się jegomość atakujący powietrze przed sobą. Uśmiechnęła się pod nosem. Ruchy obcego wskazywały na to, że był o klasę od niej lepszy. Doskonale. Odetchnęła głęboko, skupiając się już na tym, co powinno niedługo nastąpić. Zakryła twarz kołnierzem płaszcza, w wyniku czego widoczne były jedynie jej piwne oczy. Zbliżyła się do obcego, dbając o to, by przypadkiem nie kręcić biodrami, co przez ostatnie lata praktycznie stało się dla niej codziennością. Stanęła kilka metrów przed nim, przekrzywiając głowę na bok. Starała się mówić nieco niższym głosem. Tak, żeby brzmieć jak typowy gówniarz udający starszego. Dobrze wiedziała, że tacy zawsze wszystkich wkurwiają.
— Przyszedłeś tu w jakimś konkretnym celu, czy tylko zwiedzasz?