Bogata dzielnica

Następny dzień rozpoczął się od kontynuacji poszukiwań dnia poprzedniego. Uzbrojona w informacje o prawdopodobnym miejscu urzędowania najbogatszych kupców, a także doinformowana odnośnie planu miasta, Alysanne zdecydowanym, acz sprawiającym dyskomfort krokiem, mogła udać się na poszukiwania Gormo Draaha. Jako, że skromna dzielnica, acz na swój sposób szykowna, była najbliższej, tam też skierowała swe pierwsze poszukiwania. Niestety spotkał ją tam zawód i poczucie irytacji z powodu zmarnowanego czasu. Chyba mogła najpierw kupić konie, choć na to był jeszcze czas. Póki poruszali się po mieście mogli poruszać się piechotą, gorzej jeśli będą musieli udać się za miasto. Kolejnym celem okazać się miała bogata dzielnica, leżąca nieco dalej i zdecydowanie bardziej reprezentacyjna. Właśnie tu, po zdecydowanie krótszych i znacznie owocniejszych poszukiwaniach Alysanne zdała sobie sprawę, że to jest to. Gormo Draah żył w którymś z tutejszych willi, znalezienie go było już tylko kwestią dopytania się, kilku prób i błędów, ale ostatecznie stanęła przed drzwiami jego posiadłości - ser Alyn załomotał do drzwi, a gdy je w końcu otwarto, Alysanne zmuszona była się zaanonsować.
- Znajoma Gormo Draaha i siostra jego dobrego przyjaciela zza morza. Liczę, że zastałam go w domu. Byłabym zdruzgotana, gdybym musiała na niego czekać lub wracać do gospody... - Prawda była taka, że nie miała zamiaru tam wracać. Nogi miała jak z ołowiu i jeśli będzie trzeba, to każe Alynowi wtoczyć się do środka nim zamkną drzwi przed jej nosem. - Przychodzę w interesach. - Dodała na sam koniec żeby wzmocnić swoją wypowiedź i zmusić służbę do tego by ją wpuścili do środka jeśli się wahali.

Piękne drzwi od pięknego domu - Pomyślała Alysanne, gdy stała przed nimi i oczekiwała ich otwarcia. Na dodatek grube. Nie wiedzieć czemu fakt ten odnotował się w jej głowie. Prawdopodobnie Gormo trzymał tu część ze swych bogactw, toteż ich ochrona nie była czymś nadzwyczajnym. Może też kryło się za tym coś więcej? Konflikt z innymi kupcami? Być może. W każdym razie, ku jej irytacji, że musiała czekać na progu, w końcu ją wpuszczono do środka. Szybko zwróciła też uwagę na drugiego służącego czającego się za drzwiami i poczęła myśleć, że Gormo był lekkim paranoikiem. Czyżby się obawiał jej i czterech mężczyzn? Cóż mu mogli zrobić w jego własnym domu? Ano właśnie, nie domu. Chyba pałacyku! Alysanne dość szybko zgubiła się prowadzona przez labirynt korytarzy, komnat, a także... ogrodu. Zdziwiony tym widokiem uniosła tylko brwi ku górze. Essos było doprawdy fascynujące. Wewnętrzny dziedziniec w środku domu z ogrodem! Owszem, w Czerwonej Twierdzy też był ogród, ale zaaranżowany całkowicie inaczej, praktycznie na wolnej przestrzeni, a tu? Nawet zwyczajny ogród był tu inny, egzotyczny i fascynujący. W końcu jednak stanęli przed drzwiami do gabinetu, które także były strzeżone... Tak, zdecydowanie coś było na rzeczy.
- Ser Bryndenie, wejdź proszę ze mną... - Powiedziała na rewelacje, że do pomieszczenia może wejść tylko z jedną osobą. Cóż, tym razem nie uznała tego za paranoi, a raczej za dbanie o aranżację wolnej przestrzeni. Byłoby dziwnie, gdyby w gabinecie, jakkolwiek wielkim, wtłoczyłoby się nagle pięcioro ludzi. Pozostała trójka mogła zaczekać na zewnątrz, zresztą z pewnością bez trudu wywaliliby drzwi, gdyby zaszła taka konieczność. Gdy jednak weszła do komnaty i zobaczyła kolejnych dwóch strażników... Strażnicy, wszędzie strażnicy. To już... Szóstka? Po dwóch na każde ważniejsze drzwi i pomieszczenie. Paranoik. Jednak sam mężczyzna na takowego nie wyglądał i Alysanne spoglądała na niego chwilę z zainteresowaniem, oceniając go. Szczupły, o kolorowych włosach i brodzie i... z promiennym uśmiechem. Taaaaak.
- Miło mi w końcu poznać cię osobiście, Gormo... Czy może, panie Gormo?  Mój brat mi o tobie opowiadał. Jestem Alysanne Targaryen, siostra Daerona. - Alysanne wskazała na jedno z wolnych miejsc. - Mogę? - Zasadniczo retoryczne pytanie, skrywające pozorną uprzejmość. Zwyczajnie zajęła miejsce i poprawiła swą suknię. - Z pewnością takiego człowieka jak ty nie dziwi moja wizyta. Musiałeś już słyszeć co się działo i wciąż dzieje za Wąskim Morzem, w końcu jesteś człowiekiem wielu interesów, a informacje pomagają takowe prowadzić... - Zamilkła na moment. - Zdaje mi się, ale zarówno ja, jak i moja rodzina jesteśmy w potrzebie. Powiedz mi proszę, czy Daeron się z tobą kontaktował? Tygodnie temu opuścił Królewską Przystań i rozdzielono nas. Ja pozostałam w Westeros, a oni udali się do Essos. - Chwilowo nie wspominała nic o swoich planach, które zresztą nie były do końca sprecyzowane lub prośbie o pieniądze. Znalezienie rodziny było dla niej priorytetem i Gormo prawdopodobnie coś o nich musiał wiedzieć.

Gormo miał... Dość swobodne usposobienie. Było to dla Alysanne niezwykle dziwne doświadczenie. Przez lata przebywała w Westeros, gdzie etykieta była podstawową umiejętnością zachowywania się na dworze, a każda szlachetnie urodzona panna i mężczyzna musieli ją poznać by nie ośmieszyć się w towarzystwie. Tutaj jednak, przynajmniej zaś u Gorma, zdawało się jej, że obowiązują całkowicie inne zasady. Bardziej prostsze, swobodne. Cóż, w Essos nie było arystokracji jak w Westeros. Nie wszędzie rzecz jasna, ale dominowali tu kupcy i ich pieniądze, a nie dobre urodzenie i wychowanie. A może po prostu nie do końca rozumiała tutejszych niuansów zachowania się? Wszak co kraj to obyczaj, czyż nie?
Jednakże, mimo jego dość oryginalnego zachowania, Alysanne otrzymała to, czego w gruncie rzeczy potrzebowała. Informacji tak jej potrzebnych! Myr! Jej rodzina najprawdopodobniej tam teraz przebywała! W myślach zganiła się, że z Duskandele mogła bezpośrednio tam popłynąć, ale czemuż miała myśleć, że jej rodzina wybierze Myr, gdzie nie mieli żadnych kontaktów, miast Tyrosh? Było to dla niej dziwne. Tak czy siak, dowiedziała się czegoś dla niej istotnego.
- To dla mnie wspaniałe wieści, dziękuję. Prawdę mówiąc nie przyszło mi nawet do głowy by wypytywać się o takie informacje w porcie. Spodziewałam się raczej, że jeśli nie mój ojciec, to mój brat przyjedzie do ciebie. Odnowić stare relacje, poprosić o pomoc lub cokolwiek innego. Wydawało mi się to logicznym by udał się bezpośrednio do ciebie... - Zamilkła na moment, zbierając myśli. - Jeśli jednak on tego nie zrobił, to może dobrze, że chociaż ja się tu stawiłam? Gormo, mam do ciebie prośbę. Po obecnych wydarzeniach i doświadczeniach w jakich brałam udział nie śmiem nawet marzyć by wracać do Westeros, a już z pewnością nie stanie się to w przeciągu kilku tygodni lub miesięcy... Ja i mojej rodzinie przyjdzie żyć w Essos, ale prawdę mówiąc, to jesteśmy tu całkowicie obcy. Bez bogactw, przyjaciół, a nawet znajomości tutejszych zwyczajów... Będzie nam się trudno odnaleźć w nowej rzeczywistości i taki dobry przyjaciel jak ty mógłby nam odrobinę pomóc w odnalezieniu się w nowej sytuacji.

Alysanne wysłuchała anegdotki Gormo i... roześmiała się. Bogowie, kiedy ona śmiała się ostatni raz? Kiedy starała się sięgnąć pamięcią wstecz, to w przeciągu minionych tygodni i miesięcy nie znajdowała takiej okoliczności, a teraz? Choć była w Essos, daleko od domu i pokonana, mogła oddychać swobodnie - przed nią piętrzyły się przeciwności losu, ale wydawały się jej one dziecinną igraszką w porównaniu z tym co było przed nią i mogła się z nich śmiać i się śmiała. Potem zaś rozmowa przeszła na kwestie pieniężne i twarz Alys, do tej pory roześmiana, stężała. Widać słowa Gormo nie do końca jej się spodobały.
- Nie chcę jałmużny. - Była na to zbyt dumna. Jej dziadek nazywany był żebraczym królem, nie miała zamiaru zostawać żebraczą królową. - Chce innej pomocy. Jesteś kupcem, skoro jesteś bogaty, to musisz znać się na tym co robisz, w przeciwieństwie do mojej rodziny. Damy radę sami się utrzymać, przynajmniej mam taką nadzieję, ale potrzeba nam wskazówek kogoś takiego jak ty, kogoś kto wie jak pomnaża się majątek, jak się inwestuje pieniądze w przedsięwzięcia. Można by powiedzieć, że chce poznać sekrety twojego sukcesu i je zaadoptować.  

Alysanne z uwagą wysłuchała rad Gormo odnośnie tego jak wyglądało życie i prowadzenie interesów w Essos. Zasadniczo pomysł ze zdobyciem majątku przez nieczystą grę i szantaże bardzo się jej spodobał. Zastanawiała się jak szybko dzięki temu jej rodzina mogłaby zyskać na znaczeniu w Myr, a może z czasem w Tyrosh i Lys. W końcu nawet tutaj, na miejscu, mieli sojusznika w jego osobie. Być może Essos nie miało być takie złe? Z daleka od wielkiej polityki i zdradzieckich rodów, Targaryeni mogli tu zacząć nowe, lepsze życie, opływając w luksusy i dostatki, mając Westeros i tamtejsze zdradzieckie gierki w poważaniu. Wizja ta wydawała się jej intrygująca... Rezydencja w każdym Wolnym Mieście, zimy spędzane w słonecznym Lys, podróże do Volantis i dalej, do Zatoki Niewolniczej. Te wizje działały na jej wyobraźnie. No i może najważniejsze, sami niewolnicy. Bycie panią życia i śmierci takiej osoby. Taaak. Taaaak... Alysanne uśmiechnęła się do Gormo, ale z czasem mina jej zrzedła, gdy postawiono przed nią kielich z winem. Nie chciała być nieuprzejma, także podziękowała za napitek, ale nie raczyła go nawet skosztować. Wciąż ciągnęły się za nią tragiczne wspomnienia z Królewskiej Przystani.
- Mam nadzieję, że lekcja jaką tu otrzymałam będzie nad wyraz owocna w mojej przyszłej karierze w Essos. Miło było cię poznać Gormo i mam nadzieję, że pozostaniemy w kontakcie. Wszak z Myr do Tyrosh nie jest wcale tak daleko. - Powiedziała i wstała. - Myślę jednak, że czas na mnie. Spędzę być może jeszcze dzień lub dwa w Tyrosh, rozkoszując się tutejszymi widokami, a potem ruszę odwiedzić mą rodzinę. Do rychłego zobaczenia.