Ruiny Zamettaru

Ruiny miasta portowego były całkiem dobrym miejscem żeby dobić do brzegu, ponieważ część portu wciąż nadawała się do użytku przez okręty. Zwłaszcza przystosowane do pływania po płytkich wodach drakkary nie miały większych problemów z zadokowaniem. Po znalezieniu się na brzegu pozostało już tylko zwrócić na siebie uwagę Cętkowanych Ludzi, do czego użyto potężnego rogu. Nie do końca było to potrzebne, ponieważ czujne oczy skryte w ruinach doskonale wiedziały o pojawieniu się gości. Przybysze jednak wiedzieć o tym nie musieli...

Wkrótce pojawiło się paru Cętkowanych Ludzi, jednak żaden z nich nie wyróżniał się spośród pozostałych. Doszło do szybkiej wymiany zdań pomiędzy nimi a tłumaczem i oddalili się pośpiesznie. Mieli sprowadzić Czarnego Knura.

Potężny Cętkowany Człowiek przybył po około godzinie. Wysoki jak na swój lud, chociaż znacznie niższy niż Skagir, prezentował się jako potężna i szeroka góra mięśni. Odziany w brygantynę z brązu, a na ramieniu opierający potężny topór z tego samego metalu. Towarzyszyło mu kilkudziesięciu pobratymców, a niewykluczone było, że w ruinach wokół skrywało się ich jeszcze więcej. Kiedy zbliżyli się na kilkanaście metrów, Czarny Knur oparł swój topór o ziemię i przemówił, gestykulując przy tym żywo. Tłumacz odpowiedział mu krótko, po czym zwrócił się do Wybrańca.
- To Czarny Knur, wódz tych tutaj Cętkowanych Ludzi - powiedział. - Chce wiedzieć jaki handel nas dzisiaj sprowadza - przełożył słowa stwora, spośród których Skagir rozpoznał valyriańskie "was". - Mówi, że nie złapali żadnych wielkich zwierząt na areny, ale mają kilka krokodyli. Hmm... Mówi, że mają też na sprzedaż innego masywnego Cętkowanego Człowieka oraz kilkunastu mniejszych z plemienia, które niedawno pokonali.

Czarny Knur podszedł do podarków, spoglądając co jakiś czas na tłumacza, aby móc wyłapać niektóre z ważniejszych gestów, i zaczął podnosić jedną broń za drugą, przyglądając im się uważnie. Później uniósł napierśnik od zakupionej w mieście zbroi i spróbował przymierzyć go do swojej szerokiej klatki piersiowej. Zdecydowanie za mały. Zaraz też zaczął chrumkać coś i wymachiwać rękoma w stronę tłumacza.
- Hmm... Mówi, że broń jest porządna - zaczął mężczyzna, uważnie przyglądając się rozmówcy. - Może za taką oddać krokodyle, o których mówił - Czarny Knur w tym czasie odwrócił się też do swoich i paru tubylców chrząknęło mu w odpowiedzi, po czym odbiegło w stronę ruin. - Ech... Wysłał ich po wszystkie towary jakie ma. Chce żebyśmy wynieśli to co mamy do zaoferowania żeby mógł to porównać. Słowa na wietrze niewiele mu mówią, lepiej zobaczyć.
Patrząc po innych Cętkowanych Ludziach dostrzec można było, że Czarny Knur nie jest jedynym posiadaczem brygantyny z brązu. Wielu jego wojowników również było w takie wyposażonych. Jeżeli było tu duże plemię, które rządziło tym obszarem od dawna robiąc interesy z Gogossos i piratami, to mieli szansę odrobinę się dorobić.
- Mówi, że ma na sprzedaż dobrych wojowników, pokonali ostatnio inne plemię i wzięli wielu w niewolę. Jeden jest podobno duży i wart dobrą cenę. Oczywiście nie tak duży jak Czarny Knur - przełożył kolejne oferty handlowe tłumacz, po czym podjął próbę wyjaśnienia wodzowi Cętkowanych Ludzi, że nie chcą kupić, a przynajmniej nie tylko, ale wynająć jego i jego wojowników żeby popłynęli z nimi. Tubylcy wydawali się lekko skonsternowani ofertą. - Chce wiedzieć ilu wojowników chcecie i ile ich nie będzie. Ilu wróci i co przywiozą za to, że popłyną z wami.

Cętkowani Ludzie pojawili się wkrótce wraz z towarami, które mieli do zaoferowania. Żywymi towarami. Mieli siedem krokodyli, całkiem sporych, pokrytych łuską jaszczurów o mocarnych szczękach. Mówili, że najgroźniejsze są w wodzie. Wciągając ofiarę pod powierzchnię i przetrzymują ją tam, aż powietrze opuści płuca. Siła, masa i ostre zęby jedynie w tym pomagają. Poza tym mieli podobne sobie istoty, które pojmali w walce. Jednego dużego Cętkowanego Człowieka, który wyglądał na silnego i niebezpiecznego, a także dziewięciu mniejszych, aczkolwiek również nie wyglądających na chuchra. Kiedy towary były na miejscu mogli rozmawiać więcej.
- Czarny Knur nie rozumie jak możemy nie wiedzieć ilu chcemy, uznaje, że chcemy cztery setki - przełożył towarzyszący Skagirowi mężczyzna, podczas gdy wódz tubylców głowił się nad liczbami. - Twierdzi, że tylu wojowników może wysłać. Nawet zgodził się sam pojechać - oznajmił z zadowoleniem tłumacz. - Hmm... Ach... Ale zostawicie całą broń jaką przywieźliśmy i zabierzemy ze sobą ich towar. Pochwalimy ich towar w Gogossos, aby wciąż wiedzieli, że Czarny Knur daje najlepsze krokodyle i braci do krwawych jam. Krwawych jam? Chyba chodzi mu o areny.
Skagir sam miał walczyć wkrótce w "krwawych jamach", więc równie dobrze rozprawić mógł się ze swoimi nowymi nabytkami osobiście. W końcu nie miał jeszcze czaszki krokodyla czy Cętkowanego Człowieka.

Czarny Knur roześmiał się radośnie słysząc o większej liczbie uzbrojenia. Chociaż bardziej przypominało to serię głośnych chrząknięć. Wychodziło na to, że dobili targu i obie strony były z niego - przynajmniej na razie - zadowolone. Pozostawało czekać i zobaczyć jak Cętkowani Ludzie sprawią się jako towarzysze w boju.

Wkrótce towary od tubylców załadowano na okręty, a Cętkowanym Ludziom pozostawiono dary przywiezione przez Skagira. Obie strony mogły rozejść się i wyczekiwać kolejnego spotkania z nadzieją, że układ ten okaże się dla nich opłacalny.



(z/t)