Ruiny Sar Mell

Podróż minęła wszystkim niesamowicie spokojnie, podczas pierwszej nocy na łajbie odprawiła się nawet impreza, która miała zwiększyć morale wszystkich załogantów. Wszyscy popili, pobawili się, tylko kobiet brakowało, ale tych Dagon obiecał im pod dostatkiem, gdy dotrą już do króla Harrasa wraz ze skarbami.
Drugiego dnia żeglugi, dotarli w końcu do Sar Mell, starożytnego miasta cywilizacji rhoynarskiej. Nie spodziewał się znaleźć wielkich skarbów, gdyż ruiny te znajdowały się blisko cywilizacji, a nawet po drugiej stronie rzeki, znajdowało się wciąż zaludnione osiedle. Nie chciał jednak przepuścić możliwej okazji. Kazał ludziom zejść na ląd i rozpocząć poszukiwania, a nuż znajdą jakąś ścianę, za którą będzie kryło się ostrze z valyriańskiej stali, lub też kufer złotych monet. Mieli tutaj spędzić dwa dni, trzeciego w wypadku nieodnalezienia niczego, mieli ruszać dalej, w kierunku Chroyane. Jeszcze przed wyruszeniem, Dagon w obecności kogoś mówiącego w miejscowym języku, poszedł dowiedzieć się trochę o tej mieścinie do Volon Therys i od razu zakupił kilka dzbanów z olejem, być może będzie coś trzeba puścić z dymem.

Po dwóch dniach dopłynęli na miejsce. Dziwne, Étienne zupełnie inaczej zapamiętał te ruiny. W każdym razie rozpoczęli poszukiwania. Lahire brał cokolwiek nadającego się do rozbijania ścian i łupał ile miał sił w łapach. Do skarbów pewnikiem trza się było dokopać to zaglądał też po każdy kamień jaki sobie gdziekolwiek po prostu leżał. Z jego siłą to raczej nie powinno być problemów z podnoszeniem i przesuwaniem nieprzerastających go rozmiarami kamieni. Niestety im dłużej poszukiwania trwały tym bardziej wydawały się bezowocne. Nawet nie było się z kim napierdalać, bo widać tym razem tubylcy się przed nim obsrali i schowali głowy w wodę. Dwa dni później Dagon dał sobie w końcu spokój i Lahire przychylił się do jego zdania. Spakowali co mieli spakować na statek, wsiedli do tej łódki i odpłynęli dalej w górę rzeki. Hmm, dziwne. Sama rzeka też wyglądała jakoś inaczej niż to jak ją zapamiętał mając swój własny statek co mu go król Harnaś dał.