Zachodnie Wybrzeża Północy

Utopiony im sprzyjał, tego jednego był pewien Soren. Mówiło mu to przychylne mu niebo, utrudniające dostrzeżenie okrętów Żelaznych Ludzi. Cieszył się jak głupi gdy to wylądowali i mogli ruszyć po to po co tu przybyli. Łupić i plądrować, żyć tak jak prawdziwy chłop z Żelaznych Wysp powinien. Nie dla nich było siedzenie po zamkach w luksusach i kombinowanie, byli prostym ludem, który żył z tego co zdobył swoją ciężką pracą. Taki też był i Greyjoy, prosty chłop, któremu do szczęścia potrzeba było szumu fal, okrętu, topora, dobrej baby i kufla ale. Proste cele to i szczęśliwy często bywał bo miał to co mu radość dawało pod ręką.

Z mieszkańcami Północy zaś musiał się zająć w ramach odwetu za ostatnie niepowodzenie, była to sprawa osobista psia mać. Czy poszło im lepiej niż poprzednio to trudno było ocenić, ponieśli straty choć mniejsze niż poprzednio, a i tym razem łupy udało im się przy tym zebrać. Nie było to jakieś wielkie bogactwo, ale zawsze to lepsze niż nic. Dla Sorena już ta wyprawa była udana bo mógł przelać krew i tym razem go lud Północy niczym nie zaskoczył, nie opuścili chat i nie urządzili zasadzki. Nie byli przygotowani na jego gniew.

Dla Sorena nie było co iść dalej w ląd, nie chciał nauczony poprzednią wyprawą oddalać się zbytnio od okrętów. Stąd zasugerował iż mogliby ruszyć na inny odcinek wybrzeża by tam poszukać więcej szczęścia. Decyzję jednakże ostatecznie zostawił Dagonowi w ramach podziękowania za to iż wyruszył z nim na to chłodne zadupie. Poprzednio to Soren wybrał kierunek, więc uczciwym było to że teraz uczyni to jego drogi wuj.

Dagon nie był wcale zdziwiony mizernymi łupami, poza tym że prześladowały go od kiedy wrócił na Żelazne Wyspy, na Północy w ogóle nie było się co spodziewać bogatych łupów po rybackich wiochach. Cóż, przynajmniej z racji że napotkali mieszkańców i jakiegoś rodzaju opór postanowił ściągnąć kogo się da ze schwytanych ludzi jako niewolników na wyspy. Północ może nie była bogata, ale tutejsi byli wytrzymali i dobrze nadawali się do uprawiania pól i pracy w kopalniach. Z resztą po części zależało mu na tym żeby zaspokoić głupie zainteresowanie Sorena Północą, teraz będzie miał trochę łatwiej by przekonywać go do własnych planów, co w sumie krewniak udowodnił bardzo szybko samodzielnie oddając Dagonowi decyzję o dalszych działaniach. Pewnie, mogli się pokręcić jeszcze na południowo-zachodnich wybrzeżach Północy ale Dagon nie widział w tym wiele sensu, miał dużo bardziej ambitne plany które chciał zrealizować już dużo wcześniej, przed ich wyprawą na Zachód. Teraz gdy Soren nie musiał już myśleć tak o Północnych brzegach, mógł popłynąć z nim na dalekie południe. 

Zanim jednak podjęli się powrotu, ze schwytanych chłopów Dagon postanowił wyciągnąć trochę świeżych informacji o okolicy, mimo że sam darzył tę część Westeros raczej umiarkowanym zainteresowaniem to dobrze było być poinformowanym. Postanowił że zaoferuje ze trzem wieśniakom pozostawienie ich przy życiu i pozostawi ich w spokoju na Północy nawet nie paląc ich chałup, jeśli ci powiedzą dokładnie co wiedzą o tym co się ostatnimi czasy na Północy dzieje. Oczywiście pozostawienia reszty majątku nie obiecywał, ale powinni cieszyć się z jego już i tak hojnej oferty. Jeśli nikt nie chciał współpracować dopiero wtedy mógł uciec się do, przykładowo, przypalania, wierzył jednak w rozum tych poczciwych ludzi. Poza tym wyjątkiem, nakazał brać co się nawinie, oraz tych ludzi którzy nadawali się na niewolników, resztę puszczać z dymem zostawiając ziemię i niebo, zaspokajając trochę rządzę mordu swoich wojowników jak i samemu wyżył się nieco tą niepotrzebną wyprawą. 

Kiedy to mieli za sobą, Dagon zapowiedział Sorenowi że chce wrócić na wyspy, ludzi się odda bratu albo rozda między załogę jak komuś trzeba, dozbroić się i obrać kurs na Dorne. Czas jego wygnania był dużo bardziej lukratywny niż ogołacanie biednych wiosek Północy, południowe szlaki obfitowały w kupieckie okręty a ludzie z Dorne nie byli też raczej nękani na równo z mieszkańcami zachodnich wybrzeży Westeros, mogli mieć coś więcej niż stary kożuch i złamane grabie. Wierzył też, że na Wyspach znajdą może nowych ochotników na rejzę. A może nawet coś więcej. Tak czy siak, Północ mieli odhaczoną a bratanek był zadowolony. Ludziom się to jakoś wynagrodzi a on może zyska w perspektywie, czasem trzeba było coś stracić żeby coś zyskać. Tymczasem chciał czym prędzej rozwinąć żagle i oddać rannych opiece swoich medyków.